Oordeel rechter in de zaak Denk versus BNNVARA symboliseert het contrast westerse persvrijheid tegenover overheidscensuur islamitische landen @nrc #grondrechten #journalistiekevrijheden #rechterlijkoordeel @DenkNL

Tags

perscensuur

BNNVARA zond geheime opname Denk terecht uit (Rik Wassens, cultuur nieuws/nrc.nl, 16-8-18)

Juridische strijd | Het publiceren van de heimelijke opname was „gerechtvaardigd en proportioneel” oordeelde de rechter in een kort geding.

Omroep BNNVARA hoeft een heimelijk gemaakte opname van een interview met Denk-voorman Farid Azarkan niet van internet te verwijderen. Dat oordeelde de rechtbank in Amsterdam woensdagmiddag na een kort geding. „De belangen van de journalisten wegen zwaarder dan die van de politieke partij.”

In mijn blog https://aquariuspolitiek.wordpress.com/2018/06/20/politieke-valsheid-in-geschrifte-dient-te-leiden-tot-vertrek-uit-de-kamer-denknl-tweedekamer-onwaardiggedrag/ had ik al aangegeven dat de rechter deze aantijging van Denk onmogelijk ongegrond kon verklaren, en dat is in een kort geding ook bevestigd. Het publiceren van de heimelijke opname was „gerechtvaardigd en proportioneel”, waarmee de persvrijheid in ons land bevestigd werd vanwege het argument dat de belangen van de journalisten zwaarder wegen dan die van de politieke partij. Het draaide om de waarheidsvinding dat Denk bezig was om een onthulling van een politieke partij openbaar te maken die in onze westerse democratie onacceptabel zijn omdat er sprake was de productie van nepadvertenties en daarmee politieke valsheid in geschrifte, dat weliswaar niet in het wetboek van strafrecht voorkomt, maar daarmee wel op één lijn kan worden gesteld.

Daarmee is mijn kernpunt bevestigd dat de journalistiek (BNNVARA) erachter is gekomen dat twee Turkse Nederlanders en een Marokkaanse Nederlander die lid zijn van de Tweede Kamer onvoldoende op de hoogte zijn van onze Grondwet. Een grondwet die fundamenteel – wat grondrechten betreft – anders in elkaar zitten dan gebruikelijk in de westerse wereld en Europa in het bijzonder. Hier geldt persvrijheid die in de aangrenzende landen van de EU niet (officieel) gelden, in ieder geval niet worden toegepast: http://www.turkije-instituut.nl/detail/posts/8842

De uitspraak is het sluitstuk van de meest recente juridische en publicitaire strijd tussen Denk en de media. Ditmaal stonden onthullingen van radioprogramma De Nieuws BV (BNNVARA) centraal. Het programma ontdekte dat de politieke partij overwoog om nepadvertenties te verspreiden in aanloop naar de Tweede Kamerverkiezingen. In naam van de PVV zou de partij advertenties op internet plaatsen met de tekst „Na 15 maart gaan we Nederland zuiveren”. Denk zag uiteindelijk van het plan af, maar heeft de advertenties wel getest. Een dag voor de uitzending van De Nieuws BV plaatste Denk een filmpje online waarin de aanstaande onthullingen in twijfel werden getrokken.

Hiermee is een eerste opening naar een nieuw integratiedebat begonnen, want de persvrijheid behoort tot de fundamentele vrijheden in de westerse wereld en daar moeten alle Nederlanders, inclusief landgenoten met een migrantenachtergrond, aan gehoorzamen, al waren ze dat in hun land van origine én vanuit hun geboorte in ons land, niet gewend. Ze werden natuurlijk door hun ouders in ons land nog steeds opgevoed in de Turkse cultuur. Dat geldt voor Kuzu en Öztürk, die zich nooit bewijsbaar in staatsrechtelijk juiste termen hebben uitgesproken in ’s lands vergaderzaal. En als dat bij Farid Azarkan als oorspronkelijke Marokkaan in zijn opvoeding anders had gelegen, dan had hij zijn collega’s uit de fractie tegen moeten houden. Dat heeft hij niet gedaan. Daarom is hun aanklacht nietig verklaard. Nu is het nog een kwestie van afwachten of de fractie in hoger beroep gaat. Zo niet, dan is er duidelijkheid geschapen.

https://www.nrc.nl/nieuws/2018/08/16/bnnvara-zond-geheime-opname-denk-terecht-uit-a1613208

 

‘Dit gaat over het gemeenschappelijk belang en hoe je dat voedt en onderhoudt. Zonder pluralisme is er geen gemeenschappelijk belang meer’ en dus ook geen democratie @CarolineGruyter @Denk_NL

Tags

EU, persvrijheid

De strijd om de publieke omroep (Caroline de Gruyter, In het nieuws/nrc.nl, 4 & 5 augustus 2018)

Parlementaire debatten worden vanuit FPÖ-perspectief verslagen; andere partijen worden genegeerd of aangevallen. Partijleider Strache maakte op Facebook een gerespecteerd tv-journalist belachelijk. De journalist stapte naar de rechter, en won.

Nieuwkomers binnen het parlementen van de EU-lidstaten moeten nog wennen aan de oude politieke tradities die binnen die andere lidstaten bestaan en dat ze onderling worden geharmoniseerd binnen EU-verband. Ze beseffen ook nog niet wat de persvrijheid binnen dat gemeenschappelijke EU-verband betekent. Die lidstaten mogen niet hun eigen regels creëren terwijl er al EU-regels en verordeningen bestaan. Daarom won die Oostenrijkse journalist het pleit bij Het Europees Hof van Justitie.

Dat zelfde zal gebeuren met  het kort geding van Denk als dat bij hetzelfde  Europees Hof terecht komt. Die parlementaire nieuwelingen kennen het Europees staatsrecht dat over het algemeen direct aansluit op het nationale staatsrecht nog onvoldoende. Een parlementariër van welke lidstaat hoort zich dus beter voor te bereiden op een parlementair avontuur. De Denk-fractie maakte de denkfout dat de persvrijheid in ons land niet wordt belemmerd terwijl dat in Turkije wel het geval is. Geen wonder dat Denk-parlementariërs die verschillen door elkaar halen en dus verkeerde rechtsprocedures aankaarten.

En in de EU zal het op deze manier ook een chaos blijven. Laat daarom onze omroepwet in tact! Het vormt immers een garantie op een pluriforme publieke omroep, al beweren populisten dat het anders is of werkt. Dat verwijt kunnen ze niet hard maken.

https://www.nrc.nl/nieuws/2018/08/03/de-strijd-om-de-publieke-omroep-a1612072

 

Heimelijke opnamen maken voor journalistieke doeleinden maken, mag dat? @parool

Tags

politiek

Een politicus tapen, mag dat? (Edwin van der Aa, nieuws/Het Parool, 2 augustus)

Kort geding: Journalistiek vs politiek

Stelling: De vraag of er heimelijke opnamen mogen worden gemaakt, is een kwestie van doel en middelen. Gaat het om een journalistiek streven om een potentiële misstand aan te tonen, of meer in het algemeen gesproken ‘waarheidsvinding’ na te streven, dan is het een journalistieke plicht om dat verschijnsel te onderzoeken en indien noodzakelijk aan de kaak te stellen. Omdat de Denk-fractie serieus aan inzet van nepnieuws dacht tijdens de vorige verkiezingen, en dat feit de politiek uiterst gevoelig zou liggen – lees: politiek moet altijd open en transparant zijn over de inzet van middelen – ligt vanwege de ethische noodzaak om politiek altijd het goede voorbeeld te geven, zijn die methoden zoals nepnieuws maatschappelijk onacceptabel.

Gaat het echter om pure sensatiezucht, zonder maatschappelijk belang, dan is het aanvechtbaar en zal de rechter de argumenten op hun merites beoordelen.

Het kort geding tussen Denk en BNN/Vara over de vraag of het is toegestaan in het geheim een opname te maken van een politicus, mondde gisteren uit in verwijten over en weer. “Denk is een vijand van de media, gedraagt zich als de ‘Nederlandse Donald Trump’ en de top van de partij liegt en bedriegt.”

Dat raadslieden van beide partijen zich verlagen tot verwijten over en weer, is wel tamelijk ‘normaal’ geworden praktijk vandaag de dag, maar zin heeft het niet aangezien de rechter altijd alleen naar steekhoudende argumenten luistert. Dat Denk als fractie alles uit de kast haalt wat men denkt dat geoorloofd is, kan iedere toeschouwer van Kamerdebatten bevestigen, en ik zelf wijt dat aan gebrek aan inzicht hoe het Nederlandse staatsrecht werkt en hoe de politieke mores in elkaar zitten. Ieder Kamerlid weet dat hij altijd uiterste behoedzaamheid moet betrachten vanwege het risico van gemakkelijke uitglijders over ‘bananenschillen’.

Voordat je het in de gaten hebt, heb je al een ongelukkige uitlating of uitspraak gedaan, dat verkeerd wordt geïnterpreteerd en waar je veel last van kunt gaan krijgen. Alleen doorgewinterde politici zoeken zelf contact met journalisten om een boodschap de wereld in te sturen, maar nieuwkomers in de Kamer zullen zich wel twee of driemaal bedenken voordat ze zelf initiatief in die richting nemen.

Maar de achtergrond van de twee oud-Staten-/Gemeenteraadsleden van de Denkfractie (Kuzu en Öztürk) kennen die praktijken nog niet erg goed omdat de Statenvergaderingen ‘niet zo indringend’ worden gefrequenteerd door de journalistiek als de Tweede Kamer zelf.

Bevestigde uitspraken van Farid Azarkan dat men inderdaad bezig was met nepadvertenties die men toch (te laat) besloot niet in te zetten, was tegen het licht bezien van de bestaande tradities, dus nooit genomen, omdat men ‘kon’ weten dat het een onbegaanbare route zou zijn. Dit aangezien men weet dat corruptie en omkoping buiten de West-Europese politieke tradities schering en inslag zijn – of dat in ieder geval ‘behoort’ te weten. Kortom, zoals gezegd is alles wat ethisch onjuist een no-go-area voor een Westerse politicus, hoewel ook daarin sinds Trump veel aan het veranderen is.

 Dat geldt hier in dit geval niet voor heimelijke opnamen, maar juist het produceren van nepnieuws of nepadvertenties. Waarom is dat zo? Omdat een maatschappij niet meer kan functioneren met alleen maar aanwezigheid van nepnieuws. Die zijn juridisch onhoudbaar. Alleen feiten die aantoonbaar juist zijn en in de ogen van de rechter een redelijk maatschappelijk oogmerk dienen, worden rechtsgeldig verklaard.

Het slot van het Paroolbericht luidt:

‘Tijdens het kort geding bleek dat het presidium, het bestuur van de Tweede Kamer, na een gesprek schriftelijk aan BNNVara heeft laten weten de zaal als afgedaan te beschouwen en De Nieuws BV niet te straffen. Azarkan stelt dat die beslissing is genomen zonder hem te horen. “Daarover is het laatste woord nog niet gezegd.” Uitspraak op 15 augustus.’

Volgens mij had het Presidium van de Tweede Kamer ook juridisch geen andere mogelijkheden dan de zaak als afgedaan te beschouwen en heeft zijzelf ook niet de ruime om De Nieuws BV te straffen. Dat is aan de rechter.

https://krant.parool.nl/hetparool/portal/issue

 

Laffe EU staat niet principieel achter Turkse #persvrijheid, zo stelt een Volkskrant-opiniebijdrage terecht vast @eu

Tags

EU, lafheid, persvrijheid, Turkije

Laffe EU staat niet principieel achter Turkse persvrijheid (Frederike Geerdink, Opinie & Debat/de Volkskrant, 4 november 2016)

Fréderieke Geerdink is Koerdistan-correspondent en Turkije-kenner.

Opinie: Koerdische media krijgen klappen, maar Europa houdt onder Turkse druk haar mond.

# ‘Beter laat dan nooit’, was de algemene en nogal lauwe reactie op de verklaring van de Europese Commissie (EC), bij monde van eurocommisaris voor uitbreidingsonderhandelingen Johannes Hahn, over de abominabele toestand van de persvrijheid in Turkije. Nogal laat, inderdaad, want sinds de mislukte coup in Turkije op 15 juli zijn er al meer dan een dozijn media gesloten en daarover bleef de EC opvallend stil. Pas nu de Istanbulse links-seculiere krant Cumhuriyet klappen krijgt, opent de EC haar mond. En laat daarmee zien zélf niet principieel voor persvrijheid te staan.

Lees ik als lezer van deze tekst goed dat een eurocommissaris zelf zijn Commissie afvalt door te spreken over ‘beter laat dan nooit’? Als dit de juiste interpretatie van deze openingsalinea is, dan zegt dat wel iets over de wijze van besluitvorming binnen de Commissie; maar (eer)gisteren werd al bekend gemaakt dat een eurocommissaris is vertrokken vanwege de problemen in samenwerking binnen diezelfde Commissie. Het botert dus niet goed en de beloftevolle tandem Juncker/Timmermans bladdert steeds meer af. De veelheid aan problemen is de Commissie te groot geworden.

# Maandagochtend in alle vroegte begonnen politiehuiszoekingen bij verschillende Cumhuriyet-medewerkers en werd een aantal bekende journalisten, waaronder hoofdredacteur Murat Sabuncu en columnist Kadri Gürsel, gedetineerd. Het was bepaald niet de eerste aanval op een medium dat nog het lef heeft de regering van president Tayyip Erdogan (officieel is het de regering van premier Yildirim maar het kabinet naar hem noemen doet geen recht aan zijn marionet-status) te bekritiseren. Sinds 15 juli zijn al zeker vijftien kranten en persbureaus gesloten. Waarom sprak de Europese Commissie zich daar niet over uit?

# Dat is niet zo moeilijk te begrijpen. Vrijwel al die vijftien media komen voort uit de Koerdische politieke beweging. Zo werd in september het beeld van IMC TV op zwart gezet, het enige tv-kanaal dat verslag deed van de werkelijkheid van grootschalige, destructieve en dodelijke operaties van de Turkse veiligheidsdiensten in het Koerdische zuidoosten van Turkije. De Koerdische zender die via de satelliet vanuit studio’s in België miljoenen Koerdische huiskamers in Turkije werd ingestraald, MedNûce, is niet meer: de in Frankrijk gevestigde satellietboer Eutelsat trok onder druk van Turkije de stekker eruit. De Europese Commissie zweeg.

# Turkije beschuldigt al deze media van het maken van propaganda voor de PKK, de gewapende Koerdische beweging waarmee de staat sinds de zomer van 2015 opnieuw in een heftige strijd is verwikkeld. Deze media zijn echter, soms al jaren (Dicle, Azadiya Welat) en soms sinds vrij recent (Jinha), behoorlijk betrouwbare bronnen waar het gaat om nieuws over de Koerdische zaak. En dat is natuurlijk wat president Erdogan dwars zit. De misdaden van de staat dienen, zoals gebruikelijk sinds de oprichting van de republiek Turkije in 1923, geheim te blijven.

# Zo was het Dicle dat eind december 2011 het nieuws bracht dat het Turkse leger bij het plaatsje Roboski aan de Iraakse grens 34 burgers de dood in had gebombardeerd. En zo was het Jinha dat uitgebreid berichtte over de dode PKK-strijdster Ekin Van, die vorig jaar augustus door soldaten ontkleed werd achtergelaten op een plein in het stadje Varto. Zonder IMC TV had niemand de strijd in het Syrisch-Koerdische Kobani tussen september 2014 en januari 2015 van minuut tot minuut kunnen volgen.

# Ja, deze media zijn net als de PKK onderdeel van de brede Koerdische beweging, maar ze hebben zich nooit schuldig gemaakt aan strafbare feiten als het oproepen tot moord of andersoortig geweld; de enige redenen waarom je media of journalisten zou kunnen vervolgen. En ‘propaganda’ is een vloeibaar begrip. Net als ‘terrorisme’, een term die vaak meer zegt over het standpunt van degene die de term bezigt dan over de groep waarover het gaat. En precies daar zit ‘m de kneep.

# Immers, de PKK prijkt op de ‘lijst van terroristische organisaties’ van de Europese Unie. President Erdogan zou uit zijn vel springen van woede als de Europese Commissie zich onomwonden zou uitspreken vóór Koerdische persvrijheid. Europa, zou Erdogan zeggen, laat zich door de PKK in de luren leggen, en is niet serieus in haar strijd tegen wereldwijd terrorisme.

Het is inderdaad onbegrijpelijk waarom de PKK nog steeds op de lijst van terroristische organisatie van de EU staan, maar daar zetten natuurlijk de hardliners binnen de Commissie zelf op in om Turkije als NAVO-bondgenoot niet voor het hoofd te stoten. Tja, die diplomatie is in een hectische en stressvolle wereld best nuttig, maar in dit soort situaties volkomen averechts.

Persvrijheid is in de kern onvoorwaardelijk

# De Europese Commissie zou zo’n beschuldiging mooi kunnen aangrijpen om de persvrijheid te steunen. Immers, persvrijheid is in de kern onvoorwaardelijk. Ook het maken van propaganda, wat je daar ook onder verstaat, is vrij – zo zouden Turkse regeringsmedia ook niet verboden moeten worden, maar vooral aan de journalistieke schandpaal genageld moeten worden wegens de onophoudelijke stroom leugens die ze elke dag afdrukken en online plaatsen.

Natuurlijk is het juist opgemerkt dat ‘het maken van propaganda, wat je daar ook onder verstaat, is vrij’, maar een dergelijk standpunt zou pakweg een halve eeuw geleden in ons land en ook in Europa niet uitgesproken zijn. Waarmee maar gezegd wil worden dat Turkije wat modern democratiebesef lichtjaren op ons is verwijderd en het zal onder een autocraat als de huidige president nog wel lichtjaren kunnen duren, voordat er modern rechtsstatelijk bewustzijn in Turkije doordringt.

# Maar dat principiële verhaal durft de Europese Commissie niet te houden, zozeer staat Europa vanwege de ‘vluchtelingendeal’ en de oorlogen in het Midden-Oosten onder Turkse druk. Het (overigens volkomen terecht) opnemen voor Cumhuriyet, is ‘veiliger’ – en illustratief voor de totale lafheid en het gebrek aan principes van Europa.

De laatste zin in deze passage is volkomen juist, maar het bewijst ook dat de Europese diplomatie volkomen in 20^e-eeuwse normen en mores – tezamen: tradities – is blijven steken. Zo wordt de EU dus nooit het Lichtbaken van deze wereld, ondanks het streven de ‘meest innovatieve en concurrerende blok ter wereld te worden, zoals ooit in Lissabon vastgelegd in ‘lang vervlogen tijden’.

http://www.volkskrant.nl/opinie/laffe-eu-staat-niet-principieel-achter-turkse-persvrijheid~a4408343/