Tags
Principes (Column Marjan Slob, Opinie & Debat/de Volkskrant, 3 juli)
Eerlijk gezegd heb ik het wel gehad met dat principiële gedoe
# Niet dat ik principes onbelangrijk of oninteressant vind, maar deze komen ijl en abstract op mij over. Want over welke onderwerpen hebben we het hier? Over migranten en voltooid leven. Geen kleine kwesties, maar nauwelijks kwesties die zich lenen voor regeringsbeleid. GroenLinks moest zich stuk vechten op een vraagstuk waarover Nederland bijna niets te zeggen heeft.
Gezien de moeizaam verlopende formatie op dit moment kan inderdaad niet anders dan vastgesteld worden dat er tijd wordt verloren met thema’s waarover ons land niets te zeggen heeft dan alleen in collectief internationaal verband en dat dit ook kwesties zijn die zich niet lenen voor de kern van regeringsbeleid. Dat is het tragische van ons nationale politieke bestel, dat wij alleen denken dat het zoden aan de dijk zet, maar feitelijk niet doet. We draaien onszelf een rad voor ogen. En dat gebeurt niet alleen in ons land, maar overal.
# Het probleem is dat principes worden uitgevochten op basis van extreme voorbeelden. Casussen worden niet belicht omdat ze de realiteit het beste vertegenwoordigen, maar omdat de lievelingsprincipes er zo lekker op toepasbaar zijn. Pleidooien met heroïsche politieke vluchtelingen worden gepareerd met verhalen over uitgekookte economische migranten. Heldere bejaarden die besluiten dat het genoeg is geweest, worden uitgespeeld tegen subassertieve ouderen die wegkwijnen in een verpleeghuis. Dat soort discussies leidt nergens toe omdat de patstelling al is ingebouwd. Het ergste is dat mensen intussen tot abstracties worden gemaakt.
Zo is het maar net. Mocht deze meerderheidsformatie slagen, dan is dit probleem dus tot een oplossing gebracht, mocht het wederom sneuvelen zoals de voorgaande pogingen, dan blijft alles bij het oude en zinloze getoeter.
# Zodat hij als verantwoordelijke tenminste iets kan doen met wat hij aantreft. Dat was in feite ook de portee van het advies van de commissie-Schnabel over voltooid leven. Volgens die commissie is een verdere explicitering van de euthanasiewet onverstandig. Vrij vertaald: loop praktijkmensen niet voor de voeten met jouw principes, maar laat hen de ruimte om naar bevind van zaken te handelen.
Hier wordt een mooi compromisvoorstel aan D66 voorgelegd, waarvan ze ongetwijfeld gebruik zullen maken als de nood aan de man komt. Zo zie je maar hoe je met het vak filosofie nog heel wat kunt bereiken in deze ingewikkelde samenleving, vooral als het om onoplosbare formatieconflicten gaat.