Tags
Het wordt een druk jaar met al die internationale dagen van de VN (Ko Colijn, Multipolaire wereld/Vrij Nederland, 30-10-19)
‘Nu de Verenigde Naties door de internationale grootmachten niet meer helemaal serieus worden genomen, is het goed om even stil te staan bij wat de organisatie wel nog kan doen voor de wereldvrede: internationale dagen organiseren.
Aan alle jaaroverzichten, voorspellingen en terugbliklijstjes kan er nog best eentje toegevoegd worden dat hoe dan ook honderd procent klopt.
In 2020 zal uitgebreid worden stilgestaan bij de organisatie die vijfenzeventig jaar geleden werd opgericht om de wereld ‘te verlossen van de gesel van oorlog’: de Verenigde Naties. Die moest en zou worden gevestigd in het land dat ons onbaatzuchtig naar dat paradijs zou leiden: de Verenigde Staten. Nu is de organisatie verlamd en door de huidige president van het gastland wordt ze overgeslagen en gekleineerd. Toegegeven, ook door de veto’s van Poetin en Xi in het tijdperk van great power competition zijn de idealen van de VN even uit beeld.
Daarom is het goed om even stil staan bij de resterende agenda van die organisatie gevestigd in een 42 etages tellende wolkenkrabber in New York. Een snelle telling leert dat er in het komende jaar 82 zogeheten internationale dagen zullen zijn die door de VN gevierd of herdacht zullen worden, en als zodanig aan een betere wereld zullen bijdragen. Dat is zeker niet cynisch bedoeld, maar je zou je bij sommige dagen wel kunnen afvragen wat de speechschrijver van de secretaris-generaal er over te melden zal hebben.
Dit is een uiterst nuttige gedachte, op voorwaarde dat het een zo objectieve analyse zal worden omdat het anders geen zin heeft. Ook om een andere reden is scepsis op z’n plaats. Hoezo? De VN zijn een bij uitstek een organisatie van de oude politieke orde, waar alleen in machtstermen gedacht wordt en dan kan een nieuwe aanpak op de buik worden geschreven, tenzij de top van de mondiale wetenschappelijke wereld erbij betrokken worden en consequent gezocht wordt naar een consensus.
En het klimaatprobleem maakt duidelijk dat dat al een monsterlijk complex probleem is. We kunnen hierbij Jan Terlouw citeren die niet moe wordt van net verdedigen van de stelling dat als 95 of 98% van de betrokken wetenschappers consensus bestaat over de noodzaak van een effectieve aanpak ervan – met alle kosten vandien -, dat dan de ontkenners wel hun opinie mogen geven, maar verder effectief machteloos dienen te worden gemaakt ten aanzien van de besluitvorming en dus moeten handelen zónder alle bekende lobbyclubs, die slechts garant staan voor traditionele economische grootmachten.
Het wordt tijd dat die gevestigde orde wordt uitgeschakeld. Vrijheid van meningsuiting is prima, tenzij de aarde daar schade van lijdt.
DAG VAN DE MENSELIJKE SOLIDARITEIT
Niemand zal het belang voor de internationale vrede betwisten van dagen als de Internationale Herdenkingsdag voor de Holocaust (27 januari), de Internationale Dag tegen het Landmijnen (4 april), de Internationale Dag van Multilateralisme en Diplomatie voor Vrede (24 april), de Internationale Dag ter herdenking van de genocide in Rwanda (7 april), Internationale Dag van het Samen Leven in Vrede (16 mei), de Internationale Dag van de Blauwhelmen (29 mei), de Internationale Dag voor de Uitbanning van Seksueel Geweld tijdens Conflicten (19 juni), de Internationale Dag tegen Kernproeven (29 augustus), de Internationale Dag voor de Totale Eliminatie van Nucleaire Wapens (26 september) en de Internationale Dag voor de Uitbanning van Geweld tegen Vrouwen (25 november).
Tja, die Dag van Multilateralisme en Diplomatie voor Vrede (24 april) staat nu natuurlijk al ter discussie omdat de huidige grootmachten daarvan af zijn gestapt. Hun wil is wet en daarom zal daarvoor een intelligente oplossing moeten worden gekozen.
Ik krab me achter de oren bij de zin van de Internationale Dag van de Jazz.
Geweldloosheid (2 oktober), de Internationale Dag tegen Straffeloosheid van Misdrijven tegen Journalisten (2 november), de Internationale Dag van de Democratie (15 september), de Internationale Dag voor de Herdenking van de Afschaffing der Slavernij (2 december), de Internationale Dag ter Herinnering aan de Slavenhandel en de Afschaffing ervan (23 augustus) en die van het Transatlantische aandeel daarin (25 maart) en de Internationale Dag voor de Preventie van Aantasting van het Milieu bij Gewapende Conflicten (6 november).
Deze opsomming maakt in één oogopslag duidelijk waarom al deze idealen in de praktijk van de dag geen enkel effect zullen helpen want idealistisch gebazel. Als de VN hun effectieve tijd nuttig willen gebruiken dan dienen een paar topics te worden gekozen waar veel publiciteit aan wordt gegeven zodat er internationale burgerfora worden georganiseerd waarmee een realistische besluitvorming wordt nagestreefd en om te beginnen bij een nieuwe samenstelling van de Veiligheidsraad omdat dat de modus operandi zal worden: als die Raad vanwege een archaïsche samenstelling niet aangepast aan de hedendaagse machtsverhoudingen, dan is het bestaansrecht ervan opgehouden te bestaan.
Nóg iets meer toelichting als het gaat om de Werelddag van de Bossen (21 maart), de Internationale Dag ter Herdenking van de Tsjernobylramp (26 april), de Internationale Dag ter bescherming van de Biodiversiteit (22 mei), de Internationale dag voor het Behoud van de Ozonlaag (16 september), de Internationale Dag der Migranten (18 december), de Internationale Dag van de Universele Gezondheidszorg (12 december), Internationale Vrouwendag (8 maart) en Internationale Dag van de Jeugd (12 augustus), en de Internationale Dag van de Menselijke Solidariteit (20 december).
Deze lijst is zeer zeker wel omdat het om de algemeen geaccepteerde thema’s gaat die dringend om een oplossing vragen.
INTERNATIONALE DAG VAN HET ALBINISME
Lastig, maar niet geheel onmogelijk, is het om uit te leggen wat de concrete bijdrage is aan internationale vrede en veiligheid van de Internationale Dag van het Gezin (15 mei), die van de Ruimtevaart (12 april), de Internationale Dag van de Vriendschap (30 juli), van de Neutraliteit (12 december), het Meisje (11 oktober), de Weduwen (23 juni), de Tropen (29 juni), het Vertalen (30 september) en Internationale Moedertaaldag (21 februari).
Lastig en misschien wel onmogelijk – maar tja, wie ben ik? – is het om de agenda vrij te houden voor bezinning op de directe bijdrage aan de wereldvrede van Internationale Dagen als die tegen de Illegale Visvangst (5 juni), die van de Boerinnen (15 oktober), en van de Obstetrische Fistels (23 mei).
Thema’s voor de tweede fase als de laatste lijst naar tevredenheid van de mondiale gemeenschap is aangepakt en opgelost.
Ik krab me achter de oren bij de zin van de Internationale Dag van de Jazz (30 april), de Internationale Dag van Moeder Aarde (22 april), de Internationale Dag van de Bergen (11 december), de Internationale Dag van de Yoga (21 juni) en van het Internationale Dag van het Albinisme (13 juni) en die van het Licht (16 mei). Ik denk daar nog even over na en beloof u er in januari 2021 op terug te komen.
Alleen de Internationale Dag van Moeder Aarde (22 april), hoort in dit rijtje niet thuis, omdat het als eerste prioriteit moet worden gerangschikt.
(…)
Als ik op de site lees dat ‘Niet langer wordt de toestand in de wereld door de machtsblokken VS en China bepaald, analyseert Ko Colijn. Nieuwe spelers nemen nieuwe gedragsregels en methoden met zich mee. ‘Het antwoord: 21ste-eeuwse wapenbeheersing. Neo-neorealisme.’ dan klopt het dat ‘nieuwe gedragsregels en methoden’ noodzakelijk zijn, maar die moeten wel eerst worden aangebracht en concreet geëffectueerd, omdat er anders weer achterkamertjes-beraad zullen plaatsvinden van de gevestigde machten om die nieuwe geluiden en wensen te blokkeren. Kortom, klassieke rechts-links tegenstellingen spelen geen rol meer maar alleen wat de wereldvrede anno 2020 ten goede komt.
Vanwege het reces van de Tweede Kamer is er deze week geen Macht op vrijdag-column van Thijs Broer.