Tags
Robert Valentine, Opinie/Trouw, 26-6-20)
Black Lives Matter | Niet alleen de zwarte gemeenschap maar iedereen kan slachtoffer worden van mensen met macht.
Sinds de dood van George Floyd is Black Lives Matter weer helemaal actueel. Duizenden mensen demonstreerden in Nederland voor meer oog voor de zwarte medemens. De vraag is alleen hoeveel dat gaat opleveren. En worden we allemaal niet hard geraakt door mensen die erop kicken om hun macht te misbruiken?
Hoeveel corrupte politici, discriminerende ambtenaren bij de Belastingdienst en egotrippende agenten moeten we nog tegenkomen voor we gaan inzien dat het geven van macht problematische gevolgen heeft?
*Dit is de verkeerde vraag: Er is geen sprake van ‘hoeveel egotrippende’ agenten, want die worden in de selectieprocedure eruit gehaald, maar hoe wij als burgers omgaan met vermeende beledigingen en andere irritante handelingen en opmerkingen van randverschijnselen. Iedereen krijgt met machtsverschijnselen te maken, ongeacht ras, leeftijd, gender, want behorend tot hiërarchische verhoudingen in de samenleving en het bedrijfsleven. Daarom is het een individuele hoe burgers er persoonlijk mee omgaan en vooral het aanleren van individuele reactiepatronen die effectief blijken te zijn.
Apenrots
Ons brein kan macht niet aan. Onderzoeken tonen aan dat onze fysiologie er zelfs door verandert. Het boek ‘Het winnaareffect’ van Ian Robertson (2012) beschrijft mooi hoe dit niet alleen in het dierenrijk voorkomt, maar ook gewoon in onze maatschappij. Wanneer we naar de top van de apenrots klimmen, gaan we ons anders gedragen en denken we dat de regels voor iedereen behalve onszelf gelden.
*Wat een vreemde stelling dat ‘Ons brein macht niet aankan’. Ons brein kan alles aan als het maar goed geoefend wordt en als uit de praktijk van alledag maar nuttige handgrepen worden aangeleerd. Onderzoeken van deze ‘kwaliteit’ leveren geen waardevrije feiten op maar werken vooroordeelversterkend.
Toch wordt er steevast gewezen op klasseproblemen, kleurproblemen, problemen voor een bepaalde sekse en mensen met een specifieke seksuele geaardheid. Die problemen moeten niet gebagatelliseerd worden, maar er zijn genoeg voorbeelden die laten zien dat we allemaal hard benadeeld worden als mensen met macht daar zin in hebben.
*Het zijn steeds individuele reactiepatronen die bepalend zijn voor onze overlevingstechnieken, maar daarvoor bestaan ook cursussen als het niet thuis en op school aangeleerd wordt.
In plaats van meer verantwoording afleggen, willen machtshebbers steeds minder verantwoordelijk worden gehouden voor hun daden. Het omgekeerde zou juist het geval moeten zijn. Als je het recht hebt om een wapen te dragen en mensen voor bepaalde tijd tegen hun zin in vast te zetten, dan draag je meer verantwoordelijkheid.
*Met dit soort redeneringen kom je niet veel verder. Dit is een zonloos artikel waarmee geen publiek debat wordt aangezwengeld.
Dit soort systemisch racisme zou prioriteit nummer één moeten zijn voor de Black Lives Matter-beweging. Maar zowel de Black Lives Matter als Mark Rutte, bleek onlangs, lijkt geen weet te hebben van oplossingen. Ik help graag een handje mee. Met deze drie oplossingen kunnen we racisme het laatste zetje geven.
Koophuis
We moeten iedereen de mogelijkheid geven om kapitaal op te bouwen door bijvoorbeeld het kopen van huizen. Dit is in Amerika historisch gezien een probleem door beleid dat het onmogelijk maakte voor Afro-Amerikaanse gezinnen om een hypotheek af te sluiten. Ook gentrificatie in Nederland kun je oplossen door gezinnen in achterstandswijken hun huis te laten kopen. Als iedereen zijn eigen koophuis heeft, worden de generaties na ons zo ontelbaar veel rijker. In Amerika zou Black Lives Matter non-stop moeten pleiten voor beter beleid hierom.
Ook het afschaffen van de War on Drugs die de zwarte gemeenschap onevenredig hard raakt, zou een astronomische verbetering zijn van de levens van zwarte Amerikanen.
Willen we wereldwijd de zwarte gemeenschap helpen? Dan moeten de handelsbarrières tussen Afrika en Europa worden opgeheven. Zodat armoede over dertig jaar ook daar vrijwel weg is.
Wit schuldgevoel
Deze acties zetten veel meer zoden aan de dijk dan witte mensen een schuldgevoel aanpraten en wijzen op hun vermeend wit privilege. Het probleem ligt hem in de onvrijheid die vanuit de overheid gecreëerd wordt.
Dat geen van de activisten dit wil erkennen, maar zij eerder een rol zien voor een grotere, meer sturende overheid, die als we naar de geschiedenis kijken de kleur zwart nooit goed heeft gedaan, gaat mijn pet te boven.
https://krant.trouw.nl/titles/trouw/8321/publications/979/articles/1160755/21/1
