Tags
Roos op de mestvaalt van dit seizoen (Column John Graat, Sport/Trouw, 17-6-23)
Luka Modric heeft een clownsgezicht. Rondom die grote bolle ogen en brede mond zie ik in gedachten altijd schmink zitten. Een clowntje met een melancholische blik. Misschien lacht hij zelden omdat opa altijd ergens in zijn hoofd dwaalt. In 1991 was hij zes jaar oud toen Serviërs zijn opa doodschoten. De hele Balkanoorlog was de kleine Luka een vluchteling, met alleen de bal als vriend.
De bal werd zijn leven. Altijd als hij voor Kroatië voetbalde, deed hij dat voor volk, vaderland en opa, en dat is nog zo. In dat theedoekshirt is hij nog beter dan in dat koninklijke wit van Real. Dat weten wij sinds woensdag ook. Modric, dacht ik bij zijn ereronde in de Kuip nadat Kroatië had gewonnen van Nederland, had ons en het voetbal een spiegel voorgehouden.
Hij had laten zien wat échte wereldtop is. Alsof zijn schoenen van dons waren. Zo zacht nam hij de ballen aan, zo zacht zond hij ze weer heen. Altijd aanspeelbaar was hij. Onbetwist de leider van de mannen om hem heen. Die kunnen ook wel wat. De oogstrelende aannames van Perisic, de bodyguards Brozovic en Vida. Daartussendoor dartelde een 37-jarige, onvermoeibaar. Zondag in de Kuip tegen Spanje speelt Modric zijn – echt waar – zeventigste wedstrijd van het seizoen.
Het is niet eerlijk Frenkie de Jong met hem te vergelijken. Toch deed ik het. De Jong werd kampioen met FC Barcelona en won drie van de vier keer van Modric’ Real. De Jong is het beste wat wij hebben. Maar in het Nederlands elftal zonk ook hij weer weg in de middelmaat om hem heen. In de slotfase liep de beoogde vormgever van ons spel van achteruit ballen richting onze (wan)hoop Wout Weghorst te verzenden.
Op mijn vraag deze week of Oranje in een ‘tussenfase’ zit, ontkende de bondscoach ferm. Volgens Ronald Koeman kunnen we met deze groep prima naar het EK. Tussenfase is ook het verkeerde woord. Dat suggereert een transitie naar beter. Maar het is evident dat de steunpilaren van Koemans eerste Oranje-tijdperk aan het afbrokkelen zijn. Virgil van Dijk en Gini Wijnaldum zijn geen schim meer van toen. En Memphis Depay, ook nu weer geblesseerd, speelde voor het laatst in 2021 een hele wedstrijd bij een club. De jongere twintigers hebben internationaal over een langere periode nog onvoldoende bewezen.
Louis van Gaal wist dit. Hij werd verketterd om de speelwijze op het WK. Er zat inderdaad kraak noch smaak aan. Maar hij had wel een realistische inschatting gemaakt van deze selectie. Hij verstevigde het fundament van het elftal en warempel, het reikte bijna tot de halve finale. Dat houvast ontbreekt tot dusver onder Koeman. De score na drie interlands: acht goals tegen.
Kroatië liet in het beslissende uur zien wat Oranje allemaal miste: slimheid, kracht, techniek, ijzeren longen, ingesleten patronen en ja, het leiderschap van een sierlijke pierlala. Dankzij Luka Modric bloeit er toch nog een roos op de mestvaalt van dit seizoen, dat verder gekenmerkt werd door Infantino’s Qatar, andere machtige oliesjeiks, supportersellende en de lelijkste Europese finales in jaren, dankzij coaches die het voetbal tactisch verstikken.
Dan omhels je zo’n Modric met duizend armen, al schijnt óók hij nu zijn paarlen voor de zwijnen in Saudi- Arabië te gaan werpen. Toch mag ons afgeschminkte elftal zondag best even zijn veters gaan strikken, in de Kuip, uit eerbied, voordat hij nog één keer gaat proberen zijn opa een eer te bewijzen.
*Commentaar, alleen de eerste helft tegen Kroatië was een hoopvolle start vanwege het getoonde fanatisme; maar de tweede helft was beneden ieder peil en zakte Oranje volkomen door de mand. Dan houdt iedere ’realistische’ verwachting op te bestaan.
https://krant.trouw.nl/titles/trouw/8321/publications/1894/articles/1840327/27/1