Links heeft alleen gelijk met de nieuwe ‘feodale’ structuur van de globalisering waar Rutte en zijn VVD blind voor zijn @tweedekamer #dividendbelasting #politiekefilosofie #staatscommissie

Tags

politiek

Rasverteller Ankersmit daagt uit tot denken over democratie (Sofie Messeman, Katern d Verdieping/Trouw, 27 juli)

De fusie van representatie en wetgeving kwam tot stand zonder dat iemand er goed over had nagedacht”, betoogt Ankersmit, en deze constructiefout ligt aan de basis van ondemocratische tendensen van de representatieve democratie.

Origineel is zijn bewering dat er een ‘feodalisering van het publieke domein’ aan de gang is. Overheidstaken worden uit handen gegeven aan private partners. Die laatsten noemt hij ‘hedendaagse equivalenten van de middeleeuwse hertogen’. Zij kregen een deel van de bevoegdheden van de vorst ‘in leen’, maar gaven die zelden nog terug. Vandaag werkt het net zo. gebrek aan democratische controle op dergelijke instanties werkt misbruik van publieke middelen voor private doeleinden in de hand.

Niet alleen worden overheidstaken uit handen gegeven aan private partners, maar omgekeerd kan gemakkelijk ook herkend worden dat multinationale bedrijven zich onttrekken aan nationale controle van betrokken overheden, zodat de controlerende macht van het parlement op dit vlak tot nul gereduceerd is.

Alleen is het tragisch dat, zoals uit mijn vorige blog bleek, de oppositie er geen gebruik van kan maken vanwege hun amateuristische aanpak en opstelling. Daarmee krijgt de coalitie vrij spel.

In schema: 1. fantasieloze en dus machteloze oppositie ->->

• -> 2. vrij spel coalitie, maar visieloosheid van gemiddelde coalitie leidt tot machteloosheid t.a.v. nieuwe ‘feodaliteit’ in de vorm van multinationals die de macht hebben regeringen tegen elkaar uit te spelen wat vestigingslocaties betreft (zie afschaffing dividendbelasting)
• -> 3. en dus worden natiestaten en hun regeringen – allemaal – het slachtoffer van dat private machtsspel van het grote kapitaal die alle regeringen dus tegen elkaar (kunnen) uitspelen. Daar dient het parlement een antwoord op te vinden. Geen antwoord vanuit kortzichtige oude ideologen, amateuristische filosofieën of postmodernistische scholen. -> Wel gebruikmakend van wetenschappelijke kennis die internationaal aanwezig is en vertaald zullen moeten worden naar de politiek en de leer der internationale betrekkingen en macro-economie. Landelijke en niet politiek actieve specialisten kunnen hierbij van nut zijn (op weg naar een bestel van de Digitale Directe Democratie).

Advertisements

Voor het toekomstig onderzoek naar historische analen van de publieke zaak #fd #dividendbelasting

Tags

politiek

Om de begroting doelmatiger te maken is een brede agenda nodig (Kees Vendrik • Opinie/fd, 30-4-18)
Opinie | Kees Vendrik is hoofdeconoom van Triodos Bank.

Het Kamerdebat over de afschaffing van de dividendbelasting, afgelopen week, ging vooral over de vraag waarom de beschikbare informatie niet eerder was gedeeld. Uit de serie notities die premier Rutte naar de Kamer stuurde, bleek dat vooraf geen stevig onderzoek was gedaan naar de afschaffing. In de ambtelijke adviezen wordt vooral teruggegrepen op de Studiegroep Belastingstelsel uit 2010.

Dat is gek. In hetzelfde regeerakkoord waarin de afschaffing van de dividendbelasting is aangekondigd, hebben de coalitiepartijen afgesproken de doelmatigheid van het overheidsbeleid op te voeren en daar geld voor vrij te maken — de operatie ‘Inzicht in kwaliteit’. Dit plan is overgenomen uit het laatste advies van de Studiegroep Begrotingsruimte. Traditiegetrouw doen ambtenaren suggesties voor het begrotingsbeleid van een komend kabinet, en ditmaal maakte de Studiegroep een groot punt van de gebrekkige voortgang op dit punt door vorige kabinetten. Terecht. Publiek vertrouwen in de overheid hangt samen met de vraag of de publieke sector zinnig en zuinig omgaat met publiek geld.
In de jaren ’80 was het tobben met de publieke boekhouding. Behalve hoge tekorten was het financieel beheer van menig departement een rommeltje. De rechtmatigheid van veel begrotingsuitgaven — wordt geld besteed zoals afgesproken met het parlement? — kon meer dan eens niet worden vastgesteld. Dat bracht het parlement, de minister van Financiën en de Algemene Rekenkamer ertoe om gezamenlijk de bezem door ’s lands publieke boekhouding te halen. Met resultaat: al vele jaren spreekt de Algemene Rekenkamer op Verantwoordingsdag een goedkeurend oordeel uit over de rechtmatigheid van de inning en besteding van miljarden aan belastinggeld. Dit succes heeft de Studiegroep geïnspireerd om nu de doelmatigheid in het begrotingsbeleid beter te verankeren.
‘Doelmatigheid is geen eenduidig begrip. Rekensommen daarover zijn gevoelig voor aannames’
Dat is niet eenvoudig. Al decennia probeert de overheid beleid van een rationele(re) grondslag te voorzien. Dat levert een rijke oogst op aan planbureaus, adviesraden, kosten-batenanalyses, beleidsonderzoeken, verplichte evaluaties, doorgerekende verkiezingsprogramma’s en oplopende verantwoordingseisen. Dat is geen garantie tegen slecht beleid, want soms doen politici nu eenmaal onverstandige dingen. Bovendien: anders dan rechtmatigheid is doelmatigheid geen eenduidig begrip. Rekensommen daarover zijn gevoelig voor aannames en veel onderzoek wordt gehinderd door gebrekkige data of onduidelijke uitkomsten. Voorts is de overheid geen bedrijf. Ze opereert binnen de vereisten van de democratische rechtsstaat. Efficiency en effectiviteit zijn belangrijk, maar nooit alleen doorslaggevend.

Het huidige beheer van de overheidsbegroting helpt ook niet. De omvang van budgetten is nog steeds overheersend. Onderzoek staat snel onder de verdenking van een verborgen bezuinigingsopdracht. Een frisse blik met kritische buitenstaanders op de eigen begroting is dan riskant. Wordt het regeerakkoord geraakt door onderzoek, dan loopt iedereen op eieren. Discussie daarover kan makkelijk ontsporen. Ook de parlementaire neiging om fouten uit te vergroten, is geen aanmoediging voor een lerende overheid. Verantwoording wordt nogal eens verward met afstraffing. En hoewel van elk kabinet politieke moed verwacht mag worden om mindere beleidsresultaten open te delen, lukt dat niet altijd.

De suggesties van de Studiegroep — begin tijdig met dataverzameling, maak een meerjarige evaluatieagenda en borg de positie van onafhankelijke buitenstaanders — duwen de boel de goede kant op. Er kan meer.

‘Nu wordt nog te veel naar individuele maatregelen en budgetten gekeken’

In de jaren ’90 is in de publieke sector bewust een scheiding tussen beleid en uitvoering gecreëerd, door privatisering en verzelfstandiging. Beleidsdepartementen ontbeerden zo voldoende zicht op hun werkveld, en relevante kennis van uitvoeringsorganisaties kwam onvoldoende op tafel of werd een strategisch goed in handen van marktpartijen. Dat zou hersteld moeten worden, als je wilt weten of beleid werkt.

Het meeste geld zet ik in op een aanpak, waarbij grote publieke beleidsvelden die een langetermijnvisie vereisen ­— zoals arbeidsmarkt, zorg en duurzame economie — in samenhang worden doorgeakkerd. En dat publieke uitgaven, fiscale aspecten, governance en gewenste uitkomsten tegen het licht worden gehouden. Nu wordt nog te veel naar individuele maatregelen en budgetten gekeken. Zo’n agenda vraagt een zekere ministeriële onthechtheid, maar zou getuigen van politieke kwaliteit. Misschien dat het avontuur met de dividendbelasting dat inzicht brengt.

Een uitstekend voorstel van oud-parlementariër Kees Vendrik die dus het politieke spel heel goed kent! Los van zijn lidmaatschap van de Algemene Rekenkamer voorafgaande aan zijn huidige functie.

Kees Vendrik is hoofdeconoom van Triodos Bank.
https://fd.nl/opinie/1251515/om-de-begroting-doelmatiger-te-maken-is-een-brede-agenda-nodig

Rutte’s veronderstelde politieke antenne functioneert niet meer als hij voor zichzelf een onontwarbaar labyrint heeft gecreëerd door zich te laten leiden door liberale dogma’s van het economisch liberalisme door het bedrijfsleven te verwennen @volkskrant #dividenddebat

Tags

politiek

Een onbegrepen plan (commentaar Raoul de Pré, Opinie/de Volkskrant, 28-4-18)

Het kabinet kan de dividendbelasting natuurlijk ook gewoon handhaven (digitaal)

# Een kabinet dat op tal van terreinen nog op zoek moet naar politieke en maatschappelijke akkoorden om iets van het regeerakkoord te maken, zou wel gek zijn om met zo weinig draagvlak een volstrekt onbegrepen plan door te voeren.

Dit is een volstrekt juiste opmerking ten aanzien van die momenteel onmiskenbaar overspannen premier over het hoofd moet hebben gezien – lees: niet in de gaten had – dat zijn douceurtje aan het multinationale bedrijfsleven onhaalbaar is geworden. Daarmee – ware hij fit geweest – had hij het debat moeten afsluiten want dat had zijn chaotische optreden redelijk kunnen herstellen. Maar zijn VVD-ideologie van het ‘bedrijfsleven eerst’ was al naar de prullenmand verwezen omdat hij in plaats van dat mkb-bedrijfsleven, alleen aan zijn oud-werkgever dacht en daarmee de waarschuwing van de ambtelijke top van Financiën teniet deed en dus het economisch liberalisme van Economische Zaken voortrok, want dat kwam in zijn kraam beter te pas.

# Het is nog niet te laat. Een regeerakkoord kan best worden opengebroken, zoals de coalitie met het gas­besluit onlangs zelf bewees. Het kabinet zou er in dit ­geval ook zichzelf een dienst mee bewijzen.

Zo is het maar net! Wiebes is praktisch en slim genoeg om zijn baas over te halen en af te zien van die onzalige afschaffing van het dividendbelasting.

https://www.volkskrant.nl/opinie/het-kabinet-kan-de-dividendbelasting-natuurlijk-ook-gewoon-handhaven~a4596179/

De premier én de oppositie hebben zichzelf in de vingers gesneden @fd #dividenddebat

Tags

politiek

Rutte belandt met missie voor Hollands Glorie tussen afkeuring en afgrijzen (Ulko Jonker • Economie & Politiek/fd, 27-4-18)

https://fd.nl/economie-politiek/1251992/rutte-overleeft-tussen-afkeuring-en-afgrijzen

# Niemand in Den Haag gelooft dat Rutte onwetend kon zijn van ambtelijke notities over de afschaffing van de dividendbelasting. Hij is een controlfreak, weet niet alleen Asscher. Maar ook zijn staf heeft de scherpste ogen en oren in Den Haag en scant proactief op de obstakels en politieke valkuilen die de premier zelf nog niet ziet. In die wereld zijn memo’s bekend vanaf het allereerste moment dat ernaar wordt gevraagd.

‘Niemand in Den Haag gelooft…’ geeft ongetwijfeld de juiste opinio communis aan in het politieke hoofdstad van ons land, maar daarmee schiet je niets op. Zolang de premier met zijn ‘herinneringsverbijstering’ de weg kwijt is, maar niemand weet hem bewijsbaar klem te zetten zodat coalitiefracties mee gaan stemmen met een motie van wantrouwen, is er niets aan de hand. Daarom kan ik me volledig voorstellen dat de opgefokte standjes van de oppositie steeds gekker laten maken door deze ‘zwijgende’ premier die zijn herinneringsvermogen kwijt is geraakt, maar daarmee maken ze dezelfde domme fout als de premier zelf door de waarheid te verhullen. Dit soort politieke spelletjes worden immers sinds de verschijning van de mens op aarde gemaakt omdat het menselijk DNA zo in elkaar zit: overlevingsstrijd. En het domme van de oppositie is dat ze in die strategie meegaan door een even domme tegenstrategie in te zetten. Daarmee komt niemand een stap verder.

Daarom is bovenstaand citaat van de FD-redacteur ook zo belangrijk omdat er wordt aangegeven dat niemand in Den Haag de premier nog gelooft; ook al is dat waar, het debat had slimmer moeten worden aangepakt. De gecombineerde oppositie had – niet gebeurd en zal dus voor toekomstige – debatten met de premier een rondje debattraining moeten volgen om steeds andere vragen aan de premier moeten stellen, zodat hij in zijn eigen valkuil – voor anderen – valt.

Mijn inschatting is ook dat behalve zijn EU-agenda en perfectionistische karakterstructuur hij bezig is zichzelf te overladen en dat hij op het randje van de ‘overstress’ is aanbeland waarna hij niet anders kan dan instorten. Hij kan zich immers onder de huidige omstandigheden niet meer veroorloven nog een keer de truc uit te halen dat zijn geheugen hem in de steek heeft gelaten met de door Jonker beschreven staf die proactief werkt. De ‘uploadingscapaciteit’ van Rutte’s brein zijn hun maximale grens overschreden en dus staat hij vanuit zijn overlevingsinstinct te oreren; en nog geholpen door de oppositie ook die niet snapte dat hun vraagstelling verkeerd was want het onmogelijke vragend.

Daarom verwijt ik de nieuwste Kamerleden als Marijnissen en Baudet dat ze parlementair onervaren als ze zijn, om zo op hoge toon verwijten aan de premier te maken. Ik zeg dus dat dat niet had gemogen want de beste stuurlui staan aan wal. Vooral daarom verbijsterde het mij dat zijzelf zich niet realiseerden of beseften hoe moeilijk het is om zonder eigen formatie-ervaring hoe het toegaat in zo’n formatie. Laat staan een moeizame coalitie moet opbouwen en deze verder uit te bouwen in de weerbarstige prakrijk.

Dat de politieke kwajongens als Klaver, Wilders en Asscher die hun frustraties uit de onderhandelingsfase (Klaver en verder terug Wilders) of vorige regeerfase (Asscher) hadden opgebouwd, vanuit hun eigen huidige overlevingsstrategie niet anders dan op hun te agressieve wijze want boos te handelen en proberen de premier klem te zetten. Dat moest mislukken omdat beide tegenovergestelde strategieën ‘elkaar in evenwicht hielden’. Een blunder dus van de oppositie.

Nu weet ik dus ook waarom ik op die beruchte avond ook twitterde waarom ik zo boos op de oppositie werd en waarom ik de beraadslaging niet kon uitzitten vanwege mijn eigen vermoeidheid en de onderbreking voor het formuleren van de motie van afkeuring te veel voor mij werd.

Bedroevend woordenspel

# Het bedroevende woordenspel over wat in de formatie een formele notitie was, een tekst in wording of een partijdocument, vertroebelde de werkelijkheid die buiten de coalitie breed wordt gevoeld. De premier wilde eenvoudigweg onder geen beding aan de openbaarheid prijsgeven dat hij de maatregel tegen het ambtelijke advies van Financiën in, vooral in gang heeft gezet om daarmee de zetelkeuze van Unilever te beïnvloeden.

‘De maatregel tegen het ambtelijk advies van Financiën in’ maar wel voor het ambtelijke advies van Economische Zaken dat nog geheel afgericht was op oud-minister Kamp, want de ideologische adviseur en vertrouweling van de premier. Kamp zit zich ongetwijfeld te verbijten tegenover zijn opvolger Wiebes, twee totaal tegengestelde klassiek liberalen.

# Die buit is binnen [hoofdkantoor Unilever komt naar ons land]. Dus toen hij echt niet anders meer kon omdat zijn coalitiepartners hem voor het blok zetten, ging Rutte overstag en gaf de documenten prijs die dat aantonen. Het enige moment dat hij enthousiast opveerde in het debat was toen hij, uitgedaagd door Thierry Baudet, een lofzang kon houden op hoe belangrijk hoogwaardige bedrijven zijn ‘voor ons land, voor ons internationaal aanzien’.
# Het werd zelfs Kamervoorzitter Arib teveel toen hij vervolgens wegmijmerde bij het succes van zijn glorieuze handelsmissie naar China met 165 bedrijven en begon op te sommen: ‘FrieslandCampina, Akzo, DSM, grote banken, Unilever en Shell…’ Het probleem is dat Rutte zichzelf kwetsbaar heeft gemaakt door de manier waarop hij zijn in zichzelf eerbare missie voor Hollands Glorie vervult en heeft willen verdoezelen.

Dat ‘de buit binnen is’ is een politieke schijnwerkelijkheid geworden omdat na deze vertoning van afgelopen woensdag niet meer gesproken kan worden dat de buit binnen is, want die is nu wat overlevingsmogelijkheden van deze coalitie kleiner dan ooit voorheen geworden. En voor een nieuwe toekomstige premier is het moeilijker dan ooit geworden om binnen deze nieuwe omstandigheden (versplintering van de politiek) zo te laveren dat het land bestuurbaar blijft. De enige die daartoe in staat is, jawel, is de huidige minister van Economische Zaken, die de combinatie van zijn briljante verstand en gevoel voor humor in evenwicht weet te houden. Deze tijd vraagt om dit soort leiderschap.

Ten tweede: waar de auteur opmerkt dat de premier ‘zich kwetsbaar heeft gemaakt door … etc’, gaat zijn opmerking verder dan hij het zelf verwoordt. In mijn visie kan de premier op dit soort momenten nooit de verleiding weerstaan om zich als neutrale, boven de partijen staande minister-president op te stellen maar schiet hij automatisch in het ‘standje’ van partijleider en verkiezingsmodus. Dat mag wat mij betreft als naïviteit worden gezien omdat hij zich dus onvoldoende realiseert dat de verkiezingen ‘voorbij zijn’; in zijn brein spelen waarschijnlijk verkiezingen waarschijnlijk ‘doorlopend’ een rol, maar hem ontgaat dat gaat coalitiepartners zich stevig gaan ergeren.

Daarom is Rutte nu op de grens van zijn mogelijkheden (‘houdbaarheid’) aanbeland en alleen een heel neutrale waarheidsfocus kan hem nog redden, voordat hij zichzelf onbewust in de volgende blamage stort. De premier heeft teveel de tic van zijn Unilevertijd meegekregen en dat gaat hem wreken en opbreken.

Hollands Glorie

# Rutte meent oprecht dat hij met de afschaffing van de dividendbelasting in het landsbelang handelt.

Hij kán dat ook oprecht menen omdat er bijna geen thema’s meer bestaan waarover de deskundigen zo over elkaar heen vallen. Dit blijkt uit het artikel #dividendgate (rubriek Economie) door Ewald Engelen in De Groene Amsterdammer van deze week (26-4-2018) en in het radio1-programma Didd waarin Engelen’s zijn tegenstrever Jasper Klapwijk, wel als orthodox theoloog – en dus geen vakgenoot van Engelen – als gesprekspartner van Tijs van den Brink in een nabeschouwing van de ‘Dag erna’ waarmee dat radiogesprek gerelativeerd moet worden. (https://www.nporadio1.nl/dit-is-de-dag/podcast; ook 26-4).

Nu al valt te voorspellen dat het Kamerdebat over de dividendbelasting op niets uitloopt vanwege de opgefokte sfeer bij de oppositiepartijen en politici die nu hun frustraties uit het afgelopen kabinet willen uitventen; houdt iemand er rekening mee dat de oppositie niet op voorhand gelijk hoeft te hebben? @trouw

Tags

politiek

VVD-stuk was basis voor dividendplan (Jelle Brandsma, redactie politiek, Formatiestukken/OPENBAAR (p.3) Trouw, 25-4-18)

MEMO’s De gegevens over de dividendbelasting kwamen van de VVD. Heeft Rutte de Kamer onjuist geïnformeerd?

Mijn stelling is dat er geen sprake is van ‘de Kamer onjuist informeren’ aangezien er tegenwoordig door de oppositie alles erbij wordt gehaald om de Kamer te overtuigen dat daar wel sprake van is. Kortom, de beruchte politieke ‘doodzonde’.

Dat er volgens mij ‘in geen velden of wegen’ sprake kan zijn van onjuiste informatie is te verklaren door het feit dat het om een ‘politiek externe’ gebeurtenis dient te gaan die niet werd doorgegeven aan de Kamer en zó de oorzaak bleek te zijn geworden van fouten in het gevoerde beleid of van een gebleken verkeerd beleid. Geen probleem als een motie van wantrouwen door de Kamer wordt aangenomen, zodat er nieuwe verkiezingen moeten worden gehouden.

Maar er komen natuurlijk geen nieuwe verkiezingen als de coalitie in staat is het ‘front’ of de gelederen gesloten te houden. Dat is de normale gang van zaken.

Zelfs als er compromissen zijn gesloten waar tijdens de formatie van het huidige kabinet twee partijen vóórstander waren (maakt niet uit wie) van afschaffing van dividendbelasting en dus twee tegen. Want die laatste krijgt er andere voordelen voor terug op andere dossiers.

Kortom, de conclusie blijft voor mij staan dat er een opgefokte toestand is ontstaan omdat hier ook een nieuw type kabinet aan het bewind is gekomen en de fouten van de kleinste delen van de coalitie uit de huidige periode niet dezelfde fouten wil maken als de PvdA toen.

Maar wat Asscher, Klaver en andere kleine fracties nu laten zien is gekakel tot en met. Om er doodziek van te worden en mijn enige reden is om vanmiddag te gaan luisteren is om de denkfouten te noteren die gemaakt worden door alle hoofdrolspelers uit het debat. Daarover wordt morgen op deze plek weer een nieuwe blog gepresenteerd.

Column: Nederland heeft snel een slimme winstbelasting nodig #telegraaf @WillemVermeend @DFT

Tags

dividendbeleid

Willem Vermeend en Rick van der Ploeg, DFT, Updated Gisteren, 11:50, Gisteren 18-11-17, 08:00 in FINANCIEEL

Sinds de recente publicatie van de Panama Papers en Paradise Papers wordt Nederland door verschillende Europese landen, waaronder Duitsland en Frankrijk, aan de publieke schandpaal genageld als een belastingparadijs. In eigen land is vooral Oxfam Novib, de organisatie voor ontwikkelingssamenwerking, actief om ons land in het verdachtenbankje te zetten.

Eind jaren negentig van de vorige eeuw heeft het toenmalige kabinet-Kok (I en II) met een soortgelijke campagne tegen Nederland te maken gehad. De toenmalige premier Wim Kok werd tijdens vergaderingen in Brussel regelmatig door collega’s aangesproken op berichten in de media dat hij de baas van een belastingparadijs zou zijn. De toenmalige staatssecretaris van Financiën, Willem Vermeend, moest daardoor regelmatig bij de premier op het matje komen om uitleg te geven. De kern van zijn uitleg die we hieronder kort weergeven, is nog steeds actueel: Wereldwijd zijn landen bezig met een felle concurrentiestrijd om het beste (fiscale) vestigingsklimaat waarmee ze bedrijven proberen aan te trekken, maar ook om te voorkomen dat bestaande ondernemingen uit hun land vertrekken. Deze week tijdens het Kamerdebat over de voorgenomen afschaffing van de dividendbelasting hebben de coalitiepartijen terecht de noodzaak bepleit van een goed bedrijfsvestigingsklimaat, maar daarbij gekozen voor een dure en ineffectieve maatregel.

Het gaat om werkgelegenheid

Voor elk land zijn ondernemers van cruciaal belang voor het scheppen van banen, maar ook voor innovaties. Daarom halen, ook binnen de EU, regeringen alles uit de kast om voor bedrijven het beste vestigingsklimaat te creëren en schromen ze niet elkaar publiekelijk in een kwaad daglicht te stellen. Bij deze concurrentiestrijd gaat in de media de aandacht vooral uit naar de verlaging van winstbelastingtarieven en fiscale voordelen voor multinationals. Maar de bedragen die gemoeid zijn met de minder zichtbare voordelen waarmee landen ondernemers lokken zijn vaak veel groter. Daarbij gaat het om verlaging van arbeidskosten, lage sociale premies, goedkope bedrijfsgronden, lagere tarieven voor energielasten, soepele ontslagregelingen, speciale (fiscale) regelingen voor de topmanagers, lage administratieve lasten en snelle vergunningen. Daar lees je niets over. Daar lopen die landen niet mee te koop. Dat de grote Europese landen net als Nederland afspraken maken met multinationals, is in de internationale adviespraktijk een publiek geheim, maar daar hoor je niets van. Ons land is op dit terrein altijd roomser geweest dan de paus en heeft deze afspraken (rulings) keurig, zelfs zeer gedetailleerd, op schrift gesteld. Dit is een belangrijke reden dat in de populaire onthullingen over belastingparadijzen Nederland vaak wordt genoemd en andere landen onder de radar blijven.

Hieruit blijkt dat de oppositie in de Kamer tijdens het Kamerdebat geen benul had van wat er echt speelde en aan de hand was. Het wordt dus tijd dat iedere fractie in de Kamer een lijst met specialisten vanuit eigen gelederen aanlegt om die in hoge nood (vanwege het spoedeisende karakter van voorbereidingen op een dergelijk debat) zich tijdig te kunnen informeren over wat er écht aan de hand is. Nu heeft het Kamerdebat alleen verliezers opgeleverd: zowel oppositie als kabinet is beschadigd geraakt.

Nederland geen belastingparadijs

Voor alle duidelijkheid merken we op dat Nederland op geen enkele officiële internationale lijst staat van belastingparadijzen. Wel komt ons land voor op de lijstjes van internationale actiegroepen tegen belastingontwijking. Ze knutselen lijstjes van eigen makelij in elkaar om in de media aandacht te trekken en zichzelf te profileren. In Nederland is Oxfam daarvan een voorbeeld met een lijstje waar Nederland op drie wordt geplaatst. Dit wordt, behalve door de achterban, nergens serieus genomen. Ook al niet omdat de echte paradijzen waar actiegroepen tegen strijden er niet opstaan of pas heel laag op het lijstje staan. Ook bij deze clubs heeft het Oxfam-geknutsel geen enkele status. Deze activisten baseren zich op een internationale ranglijst die is opgesteld door de internationale onderzoeksinstantie Tax Justice Network (TJN). Het belangrijkste belastingparadijs is volgens deze lijst de Amerikaanse staat Delaware, gevolgd door Luxemburg, Zwitserland, de Kaaimaneilanden, de stad Londen, Ierland, Bermuda, Singapore, België en Hongkong. Delaware werd door het Amerikaanse blad Forbes twee jaar geleden ook al uitgroepen tot het beste belastingparadijs op deze aardbol.

Digitaliseren

Van steeds meer kanten wordt terecht geprotesteerd tegen de belastingconcurrentie die tot een race to the bottom kan leiden. Eerder schreven we al dat er voor Europa, maar één echte oplossing is en dat is een Europese vennootschapsbelasting voor alle EU-landen met een vast minimum belastingtarief. De meeste landen willen dat niet en maken, ondanks de onwenselijke gevolgen van de felle (fiscale) concurrentiestrijd, volop gebruik van aantrekkelijke fiscale en andere maatregelen om bedrijven in de watten te leggen. Binnen Nederland wordt er vooral vanuit links gepleit om niet mee te doen aan deze concurrentie. Dat klinkt goed en sympathiek. Maar de harde realiteit houdt in dat deze sympathieke gedachte Nederland veel bedrijven zal kosten en op termijn honderd duizenden arbeidsplaatsen. Met onze open economie moeten wij daarom, ook al is dat met tegenzin, blijven meedoen aan deze (fiscale) concurrentieslag. Wel krijgt Nederland steeds meer last van ’nepnieuws’ waarin ons land als belastingparadijs wordt afgeschilderd. Daar moeten we zeker wat aan doen, waarbij we tegelijk de vlucht naar voren maken en onze concurrenten slim op een achterstand kunnen zetten. Dat kan met simpel en slim.

Slimme vennootschapsbelasting

Onze bestaande winstbelasting dateert uit de oude fysieke economie, aangeduid als 3.0. Inmiddels leven we in de digitale wereld van economie 4.0 die gekenmerkt wordt door online, digitaal handelsverkeer en het gebruik van nieuwe innovatieve technologieën. Het is zinloos om met ouderwetse fiscale maatregelen legale belastingontwijking en strafbare ontduiking te bestrijden. In de digitale economie werken ze niet. Dat geldt ook voor aanpassingen van bestaande belastingstelsels. Daaraan sleutelen is tijdverspilling. Ze zijn niet geschikt te maken voor de digitale en technologische revolutie van 4.0. Voor onze vennootschapsbelasting (Vpb) is de enige oplossing een fonkelnieuw belastinggebouw (4.0). Het wordt een zogenoemde simpel taks met een vast tarief van 15% zonder aftrekposten, vrijstellingen, fiscale tegemoetkomingen en toeslagen. Met het oog op een efficiënte uitvoering en maximale bestrijding van ontwijking en ontduiking wordt de Vpb-4.0 volledig gedigitaliseerd en gaan we werken met slimme algoritmen en blockchain technologie. De aangiften worden door het slimme systeem zelf ingevuld en digitaal bij de bedrijven bezorgd. De bouw van Vpb-4.0 neemt ongeveer drie jaar in beslag en bij de invoering wordt de huidige Vpb afgeschaft. Met de Vpb-4.0 heeft Nederland niet alleen de wereldprimeur, maar versterken we tegelijk ook onze internationale fiscale concurrentiepositie en zijn we af van ‘nepnieuws’ over ons vermeende belastingparadijs.

Dit is een erg instructieve en nuttige beschouwing van de oudere maar zeer ervaren generatie. En een uitstekend advies aan de Kamer en het kabinet! Bravo!

https://www.telegraaf.nl/financieel/1262044/column-nederland-heeft-snel-een-slimme-winstbelasting-nodig?utm_source=telegraaf-nieuwsbrief&utm_medium=email&utm_campaign=20171119_telegraafzondag_handmatig&utm_content=telegraaf_zondag&utm_term=&EMAIL_SK=SK952730

 

‘Vandaag is dag 16 van kabinet-Rutte III’

Tags

politiek

Clara van de Wiel, De Haagse Stemming/nrc.nl, 10 november 2017

Goedemorgen! Het “killing argument” voor het afschaffen van de dividendbelasting blijft uit. De campagnechaos bij 50Plus was nog groter dan van buiten al te zien was. En Halbe Zijlstra prijst het “fascinerende project” Europa.

Het “killing argument” voor het afschaffen van de dividendbelasting blijft inderdaad uit vanwege de afwezigheid van hoofdrolspelers, i.c. Rutte als onderhandelaar zelf. Maar wat opviel was de nieuwe minister van Financieren, de technocraat Hoekstra. Technocraat? Nee, het was meer de onervaren – hoewel senator geweest, maar daar worden geen vlijmscherpe debatten gevoerd zoals in de Tweede Kamer. Maar het is een jongeman met meerdere studies achter de rug (geschiedenis en rechten), maar van beide studies moet je het niet hebben om visie te ontwikkelen en dat bleek gisterevond ook.

Behalve dat hij door de chaos in de Kamer overvallen werd, probeerde hij zich te redden met halfbakken economische opmerkingen, die niet aansloegen en had hij ook teksten meegekregen van zijn ambtenaren die zoals altijd gortdroog waren. Hij is voor zijn maidenspeech kortom glorieus gezakt en hij wordt de zwakke schakel in dit kabinet, als hij volgende week tenminste niet direct een motie van wantrouwen aan zijn broek krijgt, want die kans is na het gestuntel van gisteren levensgroot. Hij is geen man die het CDA draagvlak zal leveren. Ook ongeschikt in de politiek, ook al wordt hij als ‘rising star’ gezien binnen het CDA. Teveel een man uit een beschermd milieu.[1]

KILLING ARGUMENT: De oppositiepartijen deden hun best om erachter te komen, maar ook tijdens dag twee van de Financiële Beschouwingen bleef onduidelijk waarom de coalitie had besloten tot het afschaffen van de dividendbelasting. “Mijn gesprekspartners moeten erop kunnen rekenen dat onze gesprekken in beginsel vertrouwelijk zijn”, schreef premier Mark Rutte aan de Kamer. Zeker is dat het plan pas in de eindfase van de formatie werd bedacht, hoorden politiek redacteuren Marike Stellinga en Philip de Witt Wijnen. Cruciaal was het risico dat bedrijven als Shell en Unilever hun hoofdkantoor uit Nederland zouden weghalen. Ook het vijandige bod op AkzoNobel speelde een belangrijke rol, gaf minister van Financiën Wopke Hoekstra gisteravond in de Kamer toe. Maar het “killing argument”, dixit staatssecretaris Menno Snel, dat kon niemand geven.

Coalitieconsternatie: Op Twitter werd de hashtag #dividendbelasting in de loop van de dag trending en ook de oppositie laat het onderwerp voorlopig nog niet los. Maar tegen NRC vertelde één van de onderhandelaars dat de kans dat ze hun plannen aanpassen “nihil” is. Ook volgens De Telegraaf hebben heeft de coalitie de gelederen inmiddels gesloten. Inderdaad leken de fractievoorzitters de maatregel gisteren ineens een stuk actiever te verdedigen. Het was een gezamenlijk besluit, zei Alexander Pechtold. De suggestie dat de coalitie gechanteerd is door bedrijven noemde Sybrand Buma “lariekoek”. Toch illustreerde de discussie over de maatregel de realiteit waarmee Rutte III moet dealen. Bij aanvang van het debat vroeg de oppositie twee keer een hoofdelijke stemmingen aan, dus de coalitie moest, met maar één zetel meerderheid, razendsnel Kamerleden verzamelen. Koortsachtig getel en rennende parlementariërs: dat gaan we vaker zien.

Rutte heeft dus van zijn eigen gestuntel tijdens het debat om de regeringsverklaring niets gekeerd, namelijk dat de dividendbelasting een tikkende tijdbom is. Anders was Hoekstra voor het debat in de Algemene Financiële Beschouwingen wel beter voorbereid geweest.

Never forget: Klaar is de dividenddiscussie zeker nog niet. Op verzoek van de oppositie komt premier Mark Rutte volgende week nog eens naar de Kamer om het erover te hebben. Daarna volgt ook nog een hoorzitting. Pikant is dat de aanleiding voor de discussie deels in 2005 ligt. Toenmalig staatssecretaris van Financiën Joop Wijn zei destijds: “Het signaal voor het bedrijfsleven mag zijn dat wij op termijn deze belasting niet zien overleven.” Shell is dat nooit vergeten. Dus al kijkt nu iedereen vooral naar de VVD voor dit besluit, ook toen al droeg een CDA’er deels verantwoordelijkheid.

VVD en CDA gaan met dit beruchte historische besluit vandaag de dag de mist in. De verklaring luidt nu dat met een rechtser politiek klimaat de sfeer rijp is om het bedrijfsleven een prikkel te geven, maar de oppositie is nu rijp om Rutte tijdens zijn 3^e kabinet direct naar de sloop te brengen. Dat was de achilleshiel die gisteravond zichtbaar werd.

Ouderenonrust: Het zag er van buitenaf al niet gestroomlijnd uit. Maar nu blijkt de chaos tijdens de verkiezingscampagne van 50Plus nog veel groter te zijn geweest. Politiek redacteur Emilie van Outeren legde de hand op een geheim conceptrapport van het wetenschappelijk instituut dat de verkiezingscampagne genadeloos evalueert. Zo wist partijleider Henk Krol vaak niet waar hij moest zijn, werd tegen zijn wil de AOW-leeftijd tot breekpunt gemaakt en stonden actieve leden buiten spel. Acht maanden later lijkt, met de gemeenteraadsverkiezingen voor de deur, de centrale sturing binnen de partij niet bepaald verbeterd. Morgen is het partijcongres en daar staat ook dit rapport op de agenda.

Eurofascinatie: Deze week bezocht de nieuwe minister van Defensie Ank Bijleveld voor het eerst haar NAVO-collega’s, volgende week spreekt ze in Brussel de Europese collega’s. Vandaag krijgt ze huiswerk, in de vorm van een rapport over de NAVO, van de Adviesraad Internationale Vraagstukken. Nederland moet actief meewerken aan betere Europese defensiesamenwerking, schrijft de raad. Of dat gebeurt is afwachten, maar minister van Buitenlandse Zaken Halbe Zijlstra toonde zich gisteren ineens groot voorstander van het “fascinerende project Europese Unie“. “Waar ter wereld vind je nog een groep van 28 vrije naties waar fundamentele vrijheden en mensenrechten geëerbiedigd worden?”, zei Zijlstra in een speech voor de EU-ambassadeurs in Den Haag. Hij bekende zich er tot “geopolitieke realist“, die wil “samenwerken aan een sterker en beter Europa“.

WAT WIJ LEZEN: Een interview met Bas Leerink, lid van de Raad voor Volksgezondheid en Samenleving, die de overheid adviseert over zorg. Volgens de raad moet minister Bruno Bruins (Medische Zorg, VVD) harder onderhandelen met farmaceutische bedrijven over dure medicijnen en in het uiterste geval fabrikanten dwingen hun licenties af te staan. Ook de Kamer, die als onderhandelingen even stil liggen meteen opheldering vraagt, heeft volgens Leerink een rol. “Het zou helpen als Tweede Kamerleden begrijpen wat ze doen met de onderhandelingspositie van een minister.”

NRC De Haagse Stemming news@campagne.nrcmedia.nl

[1] https://www.nrc.nl/nieuws/2017/10/23/wopke-hoekstra-is-een-rijzende-ster-met-kwaliteit-voor-het-cda-leiderschap-13631019-a1578299

Kabinet in de knel; oppositie fel

Wesley Schouwenaars, BNR, 10-11-17, 08:44

Update: vandaag, 12:29

Het kabinet blijft worstelen met het plan om de dividendbelasting af te schaffen. Ook minister Wopke Hoekstra van Financiën moest in het debat toegeven dat er geen hard bewijs is dat de maatregel werkt. Ondertussen is de oppositie nog steeds vol onbegrip.

Staatssecretaris Menno Snel (D66) en Minister Wopke Hoekstra (CDA) van Financiën tijdens de Algemene Financiële Beschouwingen in de Tweede Kamer.

Staatssecretaris Menno Snel (D66) en Minister Wopke Hoekstra (CDA) van Financiën tijdens de Algemene Financiële Beschouwingen in de Tweede Kamer.(Foto ANP)

Luister: Een samenvatting van de felle reacties van de oppositie

Het belangrijkste uit het debat van gisteren was de toon die de oppositie aansloeg, zegt politiek verslaggever Laurens Boven. ‘Die ongelofelijk felle, verwijtende en spottende toon.’

Luister: Politiek verslaggever Laurens Boven en hoogleraar Jaap Koelewijn

De kern van het verhaal is volgens Boven dat er geen bewijzen zijn dat het afschaffen van de dividendbelasting op enige manier gaat helpen om bedrijven te overtuigen om hier te blijven. Het plan is gebaseerd op indrukken. Minister Hoekstra gaf daar in het debat een voorbeeld van. ‘Ik ben door drie collega’s aangesproken op de eurogroep. Zij vroegen uit eigen beweging hoe hoog de dividendbelasting hier is, omdat ze hem flink gaan verlagen’, vertelde Hoekstra gisteren tijdens het debat in de Kamer.

Het befaamde kopje thee

Jaap Koelewijn, hoogleraar Finance aan de Nyenrode Universiteit, kan niet anders constateren dan dat hij de maatregel op zichzelf begrijpt, maar dat het niet nodig is. ‘Het is waarschijnlijk afgedwongen door handige lobbyisten die tijdens de formatieonderhandelingen het befaamde kopje thee hebben gedronken.’

Weegt 1,4 miljard op tegen het banenverlies?

Het afschaffen van de dividendbelasting gaat 1,4 miljard euro kosten. Het is volgens Koelewijn lastig om te bereken of dat opweegt tegen het aantal banen die verloren gaan. ‘Je kunt in de eerste plaats niet uitrekenen hoeveel banen er verloren gaan als we het niet doen. Die hoofdkantoren staan onder druk, want het is gewoon belangrijker om in grote steden te zitten zoals in Londen. Nederland blijft in dat opzicht achter.’

Toch zijn we volgens Koelewijn een vlekje als je kijkt naar Europa en daarom helemaal niet zo belangrijk voor hoofdkantoren. ‘Tenzij je er historische wortels hebt. Hoofdkantoren zijn belangrijk voor de Nederlandse economie, maar of je daar 1,4 miljard tegenaan moet gooien’, vraagt Koelewijn zich af.

Enorme zeperd voor Rutte

Stel dat Rutte uiteindelijk gedwongen wordt om het plan terug te trekken, dan zou dat voor de premier een enorme zeperd zijn, zegt Boven. ‘Daarom denk ik dat hij het tot het uiterste gaat proberen door te zetten. Eerder deze week dacht ik nog dat hij de draai zou gaan maken en dat hij het terugtrekken van het plan aan het voorbereiden was. Maar dan was gisteren in het debat met Hoekstra eigenlijk een goed moment geweest om daar een begin mee te maken. Dat is niet gebeurd. Sterker nog: hij kwam met een brief waarin hij verdedigde.’

Volgende week vindt het debat over de dividendbelasting plaats. ‘Ik ga ervan uit dat hij het door gaat zetten. Maar het kan natuurlijk altijd opeens zo zijn dat hij ziet dat het mis gaat’, zegt Boven. ‘Wanner bijvoorbeeld in de coalitie getwijfeld wordt of dit een goed plan is. De SGP is heel belangrijk. Die twijfelen ook en die gaan ze echt nog wel nodig hebben.’  [ https://www.bnr.nl/nieuws/politiek/10333093/kabinet-in-de-knel-oppositie-fel?utm_source=nieuwsbrief&utm_campaign=bnr-middag&utm_medium=email&utm_content=20171110 ]