Doorbraak, 27 OKTOBER 2019 Pieter Bauwens
‘Moeten we stilaan aftellen naar het einde van het christendom in sommige delen van het Midden-Oosten? Een nieuw rapport dat in Londen werd voorgesteld bevestigt de precaire situatie. Daar kan alleen maar een einde aan komen wanneer de internationale gemeenschap nu onmiddellijk optreedt.
Stelling: Het heeft er inderdaad alle schijn van dat christenen in het Midden-Oosten niets meer te zoeken hebben gelet de gepolariseerde situatie in die contreien. Het is spiritueel gezien geen laf afhaken, maar verstandig overwegen wat te doen en daarnaar handelen. Voor iedere religieuze of godsdienstige handeling is immers stilte en rust nodig om voldoende contemplatie te kunnen opbrengen om tot echte religieuze beleving te komen. Dat is binnen een spanningsvolle omgeving niet mogelijk, ondanks het feit dat het geboorteland is voor de betrokkenen. Het lijkt dus een kwestie van kiezen of delen: als de vijandige omgeving een harmonieuze religieuze beleving onmogelijk maakt, wees dan zo verstandig om een nieuwe woonomgeving te zoeken. Geen lafheid is dus, maar wijs handelen.
Persecuted and Forgotten?
‘Het christendom op het punt staat te verdwijnen uit steden en dorpen in het Midden-Oosten
‘Het rapport met als titel Persecuted and Forgotten? [Vervolgd en vergeten?] van het Britse nationaal secretariaat van de pauselijke stichting en katholieke hulporganisatie Kerk in Nood (Aid to the Church in Need – ACN) behandelt de periode 2017-2019. Het opvallendste is de waarschuwing dat het christendom op het punt staat te verdwijnen uit steden en dorpen in het Midden-Oosten.
‘Het rapport van ACN spreekt van een volkenmoord van IS op de christenen in de regio. Het stelt vast dat IS wel kan overwonnen zijn, maar hun volkerenmoord ertoe heeft geleid dat het aantal christenen dramatisch is gedaald en nog steeds verder afneemt.
‘Vóór 2003 woonden er in Irak nog 1,5 miljoen christenen. Midden 2019 is hun aantal gedaald tot onder de 150.000 en misschien zelfs tot minder dan 120.000. Een daling die binnen één generatie oploopt tot 90 procent. In Syrië is het aantal christenen sinds het begin van de burgeroorlog in 2011 met twee derde verminderd. Het rapport stelt zelfs de vraag of het al niet te laat is voor de christelijke gemeenschappen in Syrië en Irak.
Bezorgdheid
‘Kerk in Nood erkent dat er wereldwijd bezorgdheid was over de vervolging van de christenen in de betrokken regio’s. Ook het Vlaamse Parlement en de federale Kamer stemden in 2017 een resolutie. Die riep de respectievelijke regeringen op om bij het buitenlands beleid rekening te houden met de situatie van de religieuze minderheden. Doorbraak bracht daar toen verslag over uit. Maar veel was daar sindsdien niet meer over te vernemen.
‘Maar volgens ACN bleef ondanks de politieke steun de nodige hulp en ondersteuning uit om te verzekeren dat de christenen daar konden overleven in de periode van 2017 tot 2019. Persecuted and Forgotten stelt vast dat ‘de westerse regeringen en de Verenigde Naties hebben nagelaten om de noodhulp te voorzien die christenen in landen als Irak en Syrië nodig hadden toen de volkerenmoord begon.’
Bedreigde gemeenschappen
‘De haat die IS heeft gezaaid in de regio tegenover christenen blijft sluimeren
‘Het rapport waarschuwt ervoor dat de Kerk in het Midden-Oosten volledig dreigt te verdwijnen. De haat die IS heeft gezaaid in de regio tegenover christenen blijft sluimeren, aangewakkerd door extremisten. Een nieuwe systematische aanval zou fataal zijn. Vandaag blijkt hoe reëel die dreiging is. Bij de recente opflakkering van de oorlog in Noord-Syrië kwamen ook berichten over de ontsnapping van jihadisten.
‘Indien er nieuwe aanvallen tegen de gelovigen plaatsvinden die vergelijkbaar zijn met wat onder IS is gebeurd, dan zou dit ertoe kunnen leiden dat de Kerk tot verdwijnen gedoemd is. Wanneer de veiligheid echter wordt gegarandeerd, dan is de kans groot dat het christendom in Nineve en Erbil kan overleven,’ schrijft ACN.
Mijns inziens gaat het niet om de kerk, maar om gelovigen. Zoals de eerste opmerking in Stelling al opgemerkt, wordt religiebeleving in deze spanningsvolle tijden onmogelijk en bied je niet-tolerante landen of inwoners geen ruimte meer om hun agressie te botvieren door uit het betrokken gebied/regio/land te verlaten en als godsdienstvervolgde elders (meest voor de hand ligt de EU, waar lidstaten bestaan die alleen christenen willen toelaten). Dan bestaat er binnen de Visegradlanden en de rest van de EU weer wat meer evenwicht in verdeling bij het onderbrengen en huisvesting van deze vluchtelingen.
Christenvervolging stelt vast dat de christenvervolging vooral in Zuid- en Oost-Azië erger is geworden
‘Het rapport kijkt ook verder dan het Midden-Oosten. Het stelt vast dat de christenvervolging vooral in Zuid- en Oost-Azië erger is geworden. Noord-Korea vervolgt al tientallen jaren systematisch christenen en sluit ze op in werkkampen. Ook in China verslechtert de situatie. Ondanks een akkoord tussen China en het Vaticaan in september 2018, blijft de repressie toenemen.
‘In India werden in 2017 477 antichristelijke voorvallen gemeld. En nog vers in het geheugen liggen de bomaanslagen op christelijke doelen op paaszondag 2019 in Sri Lanka. Die dag vielen er 300 doden en liepen ook meer dan 500 mensen verwondingen op.
Afrika
‘Ook in een aantal Afrikaanse landen worden christenen bedreigd door islamisten die proberen om hun Kerk te vernietigen. Dat gebeurt door geweld of door christenen op allerlei manieren te dwingen zich tot de islam te bekeren.
In 2018 alleen al werden er 3.731 christenen om het leven gebracht
‘In het noorden van Nigeria en in de zogenaamde ‘Middle Belt’, zetten de milities hun terreurregime tegen zowel christenen als moslims voort. In 2018 alleen al werden er 3.731 christenen om het leven gebracht, schrijft ACN.
Op andere plaatsen in Afrika kwam/komt de grootste bedreiging voor christenen van de staat. In een periode van twaalf maanden werden in het Zuid-Soedanese Nuba-gebergte meer dan 70 kerken aangevallen en werden er 32 platgebrand. Ook in Algerije heeft de overheid de jongste zes weken tientallen kerken gesloten op basis van onduidelijke antichristelijke wetten.
Concluderend kan worden vastgesteld dat dit artikel een goed aanknopingspunt betekent voor een beleid van vervolgde christenen binnen de Europese Commissie.
Tot slot voeg ik hierbij mijn eigen overtuiging aan toe dat we wereldwijd in een transitieperiode leven, maar in dit geval geen energietransitie maar een religieuze. En dat er aan het einde van deze periode geen terugkeer meer mogelijk is naar de oorspronkelijke (energie en godsdienst) constellatie, maar dat daar een 21e eeuwse constructie voor in de plaats komt, van de orde van grootte van de energietransitie zelf: geen terugkeer naar de fossiele energiehuishouding, maar een duurzame. Parallel hieraan zie in ook een eenheidsgedachte op religieus terrein, te weten een universele religie – hoe ongeloofwaardig dit op dit moment ook mag klinken – ontstaan, waarin alle huidige religies opgaan; geen ‘kunnen’ opgaan, maar spontaan in opgaan. Persoonlijk zie ik in al deze bewegingen dus een positieve en optimistische evolutiegroei. Ik heb hierin ook geen probleem om mij hierin als eenling te voelen. Ik weet zeker dat ik gelijk krijg.
Van alle godsdienstoorlogen in de loop van de menselijke geschiedenis hebben we inmiddels tabak; ‘schoon genoeg gehad’. Die tijden mogen niet meer terugkeren en voor de IS en andere islamitisch radicalisme, scherpslijperij en gebrek aan tolerantie is geen ruimte meer. Dat is mijns inziens mede het gevolg van de menselijke evolutie, die nu op een keerpunt is aanbeland op alle maatschappelijke gebieden: politiek, economisch, sociaal, cultureel en qua identiteitsbeleving. Vandaar dat de mensheid zelf een groeiende weerstand gaat bieden aan alles wat onrecht en onrechtvaardigheid teweeg brengt; zie alle volksopstanden van vandaag de dag.
https://doorbraak.be/verdwijnen-christenen-in-het-midden-oosten/