Kernprobleem van orthodox-salafistische islam in ons land is niet de godsdienstvrijheid, maar strijdigheid met de basiswaarden van onze Grondwet @trouw #staatsrecht #interpretatie-art-6/23Gw

Tags

politiek

Golfstaten kopen invloed bij moskee (Wendelmoet Boersema, Transparantie onderzoek geldstromen/Trouw, 26-6-20)

https://krant.trouw.nl/titles/trouw/8321/publications/979/articles/1160755/3/1

Moskeebestuurders boos: commissie vergelijkt ons met radicalen (MARIJE VAN BEEK, REDACTIE RELIGIE & FILOSOFIE, Transparantie onderzoek geldstromen/Trouw, 26-6-20)

https://krant.trouw.nl/titles/trouw/8321/publications/979/articles/1160755/3/2

Kamercommissie stuit op grondwet (Anneke Stoffelen, Ten eerste/de Volkskrant, 26-6-20)

https://krant.volkskrant.nl/titles/volkskrant/7929/publications/984/articles/1160754/21/1

Spinoza en de fundamentele vrijhedenleer die hij heeft ontwikkeld (dl.1) @tweedekamer #onderzoekscommissiebuitenlandsebeïnvloeding #integratie #salafisme

Tags

politiek

[Bron: Johan Op de Beeck, De bedreigde vrijheid. 2017; 39 e.v.]

3 Verlichtingswaarde nummer één
‘De in 1632 in Amsterdam geboren Baruch Spinoza kreeg veel meer respons en invloed, zij het dan vooral na zijn dood, in de achttiende eeuw, de eeuw van de Verlichting. Ondanks zijn eeuwenoude leeftijd is Spinoza nog steeds zeer actueel. In zijn Tractatus theologico-politicus, geschreven in 1670, behandelde Spinoza de plaats van godsdienst in de maatschappij en de politiek. Hij ging veel verder dan de conservatievere Verlichtingsdenker John Locke, voor wie godsdienstvrijheid het hoogste goed was. De Engelsman Locke beredeneerde dat aardse rechters, de staat en mensen in het algemeen niet – gezien die tijd zonder leerplicht en gebrek aan algemene scholingsfaciliteiten [jw] – lijkt dit aannemelijk – in staat waren om te boordelen of een bepaald geloof inderdaad waarachtig was. Zelfs als ze dat toch zouden kunnen, zo vervolgde Locke, zou het dwangmatig opdringen van een bepaalde ‘ware godsdienst’ geen duurzaam effect hebben, omdat geloof zich nu eenmaal biet via geweld laat opleggen. Ten derde zou religieuze dwang leiden tot sociale chaos. Atheïsten en iedereen die niet geloofde in de goddelijke voorzienigheid, sloot hij nadrukkelijk uit van het recht op verdraagzaamheid. ‘Zij die niet geloven in God, moeten niet getolereerd worden’, besloot hij vrolijk. Toen de Engelse regering in 1673 en 1678 de Test Act uitvaardigde, waarbij ze de toegang van katholieken tot de overheidsambten blokkeerde, keek Locke de andere kant op. Dat zou Spinoza anders doen. Behept met vooruitziendheid keek Spinoza om de hoek en zag daar de echte oorzaak van de problemen van Jean Migault, de hugenoten [die voorafgaand hfd werd besproken en de lezer een goede indruk geeft van de tirannie en inquisitietijd onder Louis XIV] en zovele andere minderheden of non-conformisten uit zijn tijd: het niet-bestaan van de vrijheid van meningsuiting. Godsdienstvrijheid kon immers alleen gedijen als er een algemene vrijheid van mening was. Een heel essentiële voortzetting van alle voorgaande redeneringen inzake meningsvrijheid was dat. Spinoza zag godsdienstvrijheid als een wezenlijke waarde van een nieuwe samenleving, maar ze was wel ondergeschikt aan een hoger maatschappelijk belang: de libertas philosophandi, vrijheid van mening en meningsuiting in onze termen. Zonder vrije meningsuiting kon er namelijk nooit echte godsdienstvrijheid bestaan. Dus was godsdienstvrijheid niet een oorzaak, maar een gevolg van een tolerante samenleving, aldus de Amsterdamse geleerde.

Deze ‘oude’ inzichten van Spinoza en Locke mogen in het debat en algemene discussie van vandaag meegenomen worden, want deze nodige verdieping en redelijkheid meebrengen, waar de politiek van vandaag nog veel van kan leren.
Wordt vervolgd

Paradox islam en democratie #onderzoekscommissiebeïnvloeding #salafisme @tweedekamer

Tags

politiek

[Bron: Ian Buruma, God op zijn plaats. Het kruispunt van religie en democratie. 2010; 104-108]

Deel Drie: De waarden van de Verlichting

‘De visie van Tocqueville op de combinatie islam en democratie is nog steeds dat de conventionele visie. Mohammed, schreef hij, ‘heeft niet alleen een religieuze leer uit de hemel laten dalen en in de Koran gezet, maar ook politieke stellingen, burgerlijke voorschriften, strafwetten en wetenschappelijke theorieën. Het Evangelie spreekt daarentegen slechts over de algemene betrekkingen van de mens met God en tussen de mensen onderling. Daarbuiten bevat het geen lering [behalve dan de Liefdewet van Christus: ‘keer de vijand uw andere wang toe’, jw] en legt het geen verplichting op iets te geloven. Dat alleen, van duizenden redenen, laat voldoende zien dat de islam in tijden van verlichting en democratie zijn macht zal verliezen, terwijl het christendom in zulke tijden, als in alle andere, voorbestemd is tot heerschappij [sic].

De grote Franse katholieke denker was geen islamoloog. En een vergelijking maken tussen enkel de Koran en de evangeliën is echt niet voldoende. Tocqueville noemde gemakshalve maar even niet dat er in het Oude Testament (en niet te vergeten de Talmoed) wel degelijk politiek en wetgeving te vinden is. Bovendien, en dat heeft Tocqueville zelf waargenomen in de Verenigde Staten, kunnen de meest irrationele en onverlichte ideeën de ingezetenen van democratieën heel gemakkelijk in hun ban houden. En de burgers die hij aantrof waren geen moslims. De vraag is of mensen die dergelijke ideeën aanhangen er nog mee kunnen instemmen zich aan de spelregels van een democratisch bestuur te houden. Amerikaanse christenen konden dat over het algemeen wel en kunnen dat nog steeds. Zijn er redenen om aan te nemen dat moslims dat niet kunnen?

De denkers van de Verlichting waren het op dit punt niet met elkaar eens. Maar sommige radicale spinozisten, zoals Pierre Bayle, waren van mening dat de islam superieur was aan het jodendom en het christendom omdat het toleranter zou zijn en minder bijgeloof kende. Achttiende-eeuwse filosofen herinnerden zich ook dat het geleerden uit de islamitische wereld waren – niet allemaal moslims, trouwens, soms waren het joden – die verantwoordelijk waren geweest voor het doorgeven van de klassieken uit de Griekse filosofie in het Arabisch. Net als Confucius werd de twaalfde-eeuwse filosoof Ibn Rushd (Averroes) zelfs met Spinoza vergeleken als een toonbeeld van rede.

In ieder geval is de democratie veel moslims niet onbekend of vreemd. De Indiase bevolking telt ongeveer 150 miljoen moslims. Zoals de meeste democratieën is het Indiase bestuurssysteem verre van volmaakt, maar de onvolkomenheden ervan – corruptie, demagogie, misdaad, haat tussen de kasten, enzovoort – hebben niets van doen met de inhoud van de Koran. De Turkse democratie is net zo onvolmaakt, maar de ideologische ‘secularisten’ zijn even schuldig aan de misstanden erin als de islamisten, misschien zelf wel meer. En Indonesië, het land met de grootste bevolkingsmeerderheid van moslims ter wereld, is tegenwoordig een van de weinig goed functionerende democratieën in Zuidoost-Azië.

Toch is het beslist zo dat overwegend islamitische landen in het Midden-Oosten over het algemeen autocratisch bestuurd worden. Daar zijn vel mogelijke oorzaken voor – culturele, historische en politieke – maar we moeten wel in gedachten houden dat behalve Iran en korte tijd ook Afghanistan, de dictaturen in het Midden-Oosten seculier zijn. Het [Egyptische] ‘nasserisme’ ontleende zeer veel aan het marxisme. Saddam Hoessein was een Arabische fascist. De sterke leiders van Egypte en Syrië hebben islamitische bewegingen, zoals de Moslimbroederschap, even meedogenloos de kop ingedrukt als een negentiende-eeuws Europees regime dat had kunnen doen. Het voornaamste doelwit van het radicale religieuze activisme is de corruptie, seculiere politiestaat geweest. Omdat de corruptie van autocratische elites in het Midden-Oosten geassocieerd wordt met het decadente, ongelovige Westen (niet geheel ten onrechte, omdat het Westen deze elites, wellicht bij gebrek aan beter, blijft steunen) zijn Europa en de Verenigde Staten de voornaamste doelwitten geworden van de religieuze radicalen. Hierdoor is vervolgens het heilige vuur ontbrand in de harten van jonge moslims in Europa, die voor deze kant-en-klare goede zaak wel willen doden en sterven.

De angst voor de islam onder de Europeanen betreft echter niet alleen het revolutionaire islamitische geweld. Het gaat meer om wat Tocqueville omschreef: dat de islam onverenigbaar is met wat we nu ‘de waarden van de Verlichting’ of ‘westerse waarden’ noemen (alsof die identiek zouden zijn), en dat de aanwezigheid van een grote islamitische minderheid in het Westen de waarden die wij vanzelfsprekend zijn gaan vinden zal schaden, of zelfs tenietdoen (waarbij vergeten wordt hoe kortgeleden zijn nog maar verworven zijn) zoals de vrije meningsuiting en gelijke rechten voor vrouwen en homoseksuelen. Omdat aangenomen wordt, zoals van oudsher gebruikelijk bij impopulaire minderheden, dat moslims consequent meer kinderen zullen voortbrengen dan niet-moslims, bestaat er een angst om ‘overspoeld’ te worden, om de eigen Europese identiteit te verliezen, om het continent te zien veranderen in Eurarabie’. Veel Europeanen zijn niet alleen bang voor religieus geweld, ze zijn bezorgd dat ze ‘geïslamiseerd’ zullen worden.

De paniek over minderheden die van de rest van de samenleving zijn afgesneden is wijdverbreid – dat wil zeggen, paniek over moslims: op Chinese en chassidisch-joodse gemeenschappen wordt met onverschilligheid gereageerd. De laatstgenoemde is vreedzaam en te klein om zorgen te baren. De zorgen betreffen datgene waar filosofen en denkers al eeuwen mee worstelen, zeker sinds de tijd van Confucius: hoe er een politieke gemeenschap tot stand kan worden gebracht op basis van gemeenschappelijke ethiek, mores, ideeën of wetten. In de taal van vandaag: als burgers geen gemeenschappelijke waarden hebben, hoe kan de democratie dan overleven? Ook als men gelooft, zoals ik, dat het voor het functioneren van een democratie het essentieel is dat mensen dezelfde waarden delen, zolang men zich maar aan de wet houdt, dan is het terecht dat men zich zorgen maakt als een aanzienlijk aantal mensen bereid is die wet om ideologisch redenen te overtreden. Aangezien enkele van de felste vijanden van de vrije democratie nu toevallig revolutionaire islamisten zijn, is de bezorgdheid ten aanzien van moslims met ideeën die vijandig staan tegenover de westerse maatschappij begrijpelijk, en moet die ook onderkend worden. Het probleem is des te prangender omdat de gewelddadige revolutionairen niet langer vreemdelingen uit verre landen zijn, maar jonge mensen die in Europa zijn geboren en getogen en van wie d moedertaal niet Arabisch, maar Engels, Frans of Nederlands is.’

Wordt vervolgd

Goed verslag: ‘Ongewenst? Ja, maar niet in strijd met de wet’ @fd #onderzoekscommissieTK #salafisme @tweedekamer

Tags

politiek

Stelling: Er dreigt een nieuw gevaar of risico dat alles wat ‘ongewenst’ is, ook moet worden omgezet in ‘wettelijke maatregelen’, verdergaande of ‘volkomen’ juridisering kortom. Dat kan en mag de bedoeling niet zijn. En dat terwijl de oplossing van het dilemma dat op het parlementaire bord ligt, te weten dat dwingende basiskennis van de waarden uit onze grondwet grondwet ‘moeten worden opgelegd’ veel eerder voor de hand ligt; sterker nog: de volledige oplossing betekent. Hoezo, deze simpele oplossing?

Omdat met een verplichte ‘staatkundige’ vorming voor migranten direct afstand kan worden genomen van eigen waarden en normen uit het geboorteland.

Om als eerste met het kernbeginsel van de vrijheid van godsdienst – en levensovertuiging voor onkerkelijke burgers – (art.6 Gw) te nemen, dat alléén inhoudt dat je vrij bent in de keuze van godsdienst vanuit je opvoeding, je dan dus wettelijk beschermd bent om als je eenmaal formeel-volwassen bent geworden op je 18^e, je dan het geloof van je ouders mag verlaten en je je kunt aansluiten bij een ander geloof naar eigen overtuiging op dat moment. De keuze kan kortom later weer veranderen, ad infinitum zelfs. Daarmee houden de moslims geen rekening omdat de – evenals zelfs vele eigen (van geboorte) landgenoten – de grondwet niet kennen.

Dat migranten dus als ze het juiste begrip van onze godsdienstvrijheid kennen – en dat geldt óók voor salafisten als El Damanhoury en Salam om maar ‘een’ tweetal te noemen – zich walgend zullen afkeren van dit ‘wisselprincipe’ vanuit ‘onze’ godsdienstvrijheid vanwege de strijdigheid binnen de islamleerstellingen dat een andere keuze onmogelijk maakt, wordt dan de rechtsbescherming vanuit de grondwet veel gemakkelijker. Dan kan tegen dat beginsel van ‘vrije keuze’ geen bezwaar worden gemaakt.

Sterker, ook zal er vanuit salafistische kringen direct de spot worden gedreven met deze ‘belachelijke’ constructie van de Nederlandse grondwet, omdat deze optie volslagen ‘onbekend’ – om ernstiger kwalificaties maar te vermijden – is in islamitische landen. En vooral de ontkoppeling van financiële subsidievoorwaarden die – achteraf beschouwd na de ontbinding van onze ‘zuilenmaatschappij’ – zullen alle religieus-georganiseerde groeperingen alleen kunnen leven met de grondgedachte dan overheidsfinanciering niet meer mogelijk is vanuit emancipatorische overwegingen.

Want als nieuw binnengekomen islamitische migranten hun volledige inburgeringstraject voltooid hebben, hebben ze ‘automatisch’ de keuze gemaakt voor het geestelijk-‘pluriforme’ land dat NL is, een veelkleurige – waaronder dus óók een islamitisch bevolkingsdeel – ik appeleer hier aan Wilders en zijn PVV’ers! – samenleving is, die wij al 5 eeuwen (sinds de Unie van Utrecht, zoals genoemd in mijn eerste blog over het salafisme) kennen.

Samenvattend: als het roemruchte artikel 6 én 23 op deze basis worden begrepen en geïnterpreteerd, is het letterlijk niets aan de hand, want ik heb ook vaker geschreven dat artikel 23 nog steeds noodzakelijk is vanwege de godsdienstige (in georganiseerd verband) of religieuze (ongeorganiseerd) ‘pluriformiteit’ van ons land en daarmee ook een lichtend voorbeeld in deze wereld is, waar verschillende geloofssoorten naast elkaar kunnen bestaan in vrede en harmonie. Maar let wel: alléén op basis van – in dit verband als noodzakelijke voorwaarde – dat het discriminatieverbod uit art.1 Gw niet wordt geschonden. Alleen dan kunnen ongelovigen (seculieren) en gelovigen van welke denominatie dan ook: Joden en moslims, christenen en ongelovigen (etc. ect.) in vrede met elkaar leven. Dát is het geheim van onze unieke Gw de allereerste ter wereld met deze godsdienstvrijheid. Als dit art.23 wereldwijd zou worden ingevoerd, zou de wereld en mensengemeenschappen op toverslag in het paradijs wonen omdat alle goden ook spiritueel gelijk aan elkaar zijn. Alle profeten (vanuit welk geloof dan ook) die ooit op aarde zijn geboren en hier hun geestelijke arbeid hebben gedaan door prediking, komen ook uit dezelfde Oerbron voort, want de schepper – scheppend kracht – heeft het zó bedoeld. Weg met alle religietwisten.

Tot slot de vrijheid van meningsuiting (art.7) die in dit rijtje met art.1, 6 en 23 past: ook hier geldt de randvoorwaarde van art 1: niemand mag worden beledigd en respectloos worden behandeld. Dat betekent dat vanuit dit ‘heldere’ perspectief iedere verdachte uitlating direct door het OM vervolgd dient te worden – niet omdat dan de overheid hierin een taak krijgt toegewezen, maar vanuit het preventiebeginsel dat voorkómen beter is dan genezen – zodat er direct ook bepaald wordt wat handhaafbaar is en wat niet, want anders speel je de publieke opinie een te grote rol toe die het niet in handen mag hebben. Ook voor het OM zou/zal deze aanpak een geheel nieuwe ervaringswereld betekenen. Net zo goed als het parlement al eeuwen zit te worstelen met Gw-wijzigingen die altijd op niet-ideale compromissen moeten uitdraaien om toch geformaliseerd te worden in de formele wetgeving (goedgekeurd door Tweede en Eerste Kamer).

‘Ongewenst? Ja, maar niet in strijd met de wet’ (Rob de Lange, Binnenland/fd, 25-2-20)

https://fd.nl/economie-politiek/1335406/hoe-botsende-wereldbeelden-de-enquete-over-financiering-moskeeen-frustreerden?view=img

‘Grondrechten op de helling’ door de ogen van een advocaat betrokken bij Wildersproces (dl2) #vrijheidvmeningsuiting #grenzenvrijheidsbeleving @tweedekamer

Tags

politiek

Hfd 2: Van ergernis tot betrokkenheid

‘Het politieke en maatschappelijke klimaat is guur sinds Wilders zich in 2005 losmaakte van de VVD en zich in zijn eigen partij vrij voelde een hetze te voeren tegen de islam en tegen migranten, en sinds bijna alle andere politici hem tot op zekere hoogte naar de mond praten uit angst voor stemmenverlies.

De kernvraag is voor mij of ‘een hetze voeren tegen de islam en tegen migranten’ iets anders is dan een hele bevolkingsgroep ‘wegzetten’ (uit de normale, maar bedoeld wordt natuurlijk de autochtone, samenleving) en discrimineren, want daarop komt het volgens het gewone spraakgebruik op neer. En dat staat dan nog los van het feit dat ‘bijna alle andere politici hem naar de mond praten’, wat voor mij een kwestie is van (politieke) lafheid. Het probleem is natuurlijk weer dat een ‘hetze voeren’ in het strafrecht niet voorkomt; wel de begrippen: Belediging, Smaad of Laster: https://www.strafrecht-advocaat.nl/belediging-advocaat. In ieder geval en dat als tweede kanttekening komen we bij deze grensgevallen uit bij het onderscheid van objectiviteit en subjectiviteit en dus ook feit/fictie. Lees in dat verband ook een trendbreuk van de oude en nieuwe academische normen: https://www.nrc.nl/nieuws/2020/02/16/wetenschap-afhankelijk-van-markt-wekt-geen-vertrouwen-a3990599 .

Ik bedoel echter het onderscheid bij hetze’s die gevoerd worden door ‘ruziezoekers’ of ‘politieke polemisten’ als Wilders: tussen serieuze nadelen van een multiculturele maatschappijen en daarop actief en agressief actie voeren zoals door rechtsradicalen of -extremisten enerzijds, en het psychologische effect daarvan die weer in twee categorieën onder te verdelen zijn: 1. Negerend vanuit de idee of het uitgangspunt ‘Hoor wie het zegt’ en 2. Persoonlijk beledigd gevoel door gelovigen die het letterlijk nemen als een belediging aan de profeet dat volgens de Koran ook gewroken dient te worden (en er zijn verdachten geweest die dat letterlijk hebben uitgevoerd en daarvoor ook in de gevangenis zijn beland zoals de moordenaar van Theo van Gogh). In dit kader kan worden vastgesteld dat betrokken dader niet voldoende geïntegreerd was aangezien hij anders had geweten wat hem boven het hoofd hing; tenzij uit ontoerekeningsvatbaarheid gepleegd maar daarmee in het tbs-circuit was beland.

Wat ik maar duidelijk wil maken met de psychologisch factor: belediging is tweezijdig op te vatten: wat als belededing bedoeld is, hoeft dit niet zo worden opgevat en gevoeld omdat het beoogde slachtoffer niet in die termen ermee omgaat, zich kortom niet aangesproken voelt. Als een moslim mij zou toeroepen ‘vuile christen’, dan voel ik mij geenszins aangesproken en haal ik mijn schouders daarover op: verkeerde opvoeding van de betrokken ouders. Maar dat is snel het praktische effect van de multiculturele samenleving die bijna overal aanwezig is behalve in uitzonderlijke enclaves van deze wereld, maar laat ik me beperken tot splinters in Europa als Monaco, Liechtenstein als miljardairsomgevingen, en verder waarschijnlijk Luxemburg en Zwitserland.

Feit is wel dat het gros van de migranten die ons land binnenkomen vanwege oorlogsgeweld, totaal onkundig zijn met de Europese cultuur als want vaak minimaal opgeleide jongeren of zeker ook ouderen. Die kennen we onder de generatie gastarbeiders van de jaren ‘60/’70/’80 als analfabeten. Ik heb zelfs in mijn periode in het NT2-onderwijs (burgerschapskunde) nog meegemaakt dat ik jonge Berberse cursisten in de klas die totaal analfabeet waren want geen basisschool in hun dorp en in de wijde omgeving niet. Maar wel voldoende aanleg en leervermogen want tijdens hun aanlooptijd naar aanmelding op een traject al redelijk Nederlands sprekend.

Dat gebrek aan ervaring met andere culturen breekt hen op want ze hebben geen idee wat vrijheid, democratie en gelijkwaardigheid betekenen, want alles wordt naar de eigen geloofsbeleving vertaald, en dus is vrijheid/democratie zoals door de islam wordt beschouwd: democratie is de eenheid van religie met de staat en dus lopen ze tegen een cultuurschok aan als ze horen dat hier scheiding van kerk en staat bestaat. In hun ogen onbegrijpelijk. En zo gaat dat met letterlijk alle basiswaarden die opgesomd worden in het geldende EU-Verdrag. En om die cursisten daarin op te voeden is uitermate lastig en ingewikkeld omdat het een bepaalde basisvaardigheid in de Nederlandse taal veronderstelt, dat compleet afwezig is. Vandaar dat het voor hen al zwaar ploeteren betekent om een jaar lang alle computeropdrachten uit te oefenen om daarmee en zekere woordenschat te ontwikkelen. Maar een opdracht door de docent om met de besproken woorden zinnen te maken of met elkaar een gesprek te voeren, is al een brug te ver.

Hiermee wordt duidelijk hoe lastig het burgerschapstraject is, maar dat tegelijkertijd ook eisen dienen te worden gesteld, aangezien het behaalde certificaat ook toegang verschaft tot de arbeidsmarkt en eenmaal in een omgeving met collega werknemers wordt de taalontwikkeling bevorderd.

Maar mijn voorstel is dat een inburgeringscursus niet kan volstaan met alleen spreekvaardigheid, maar ook over meerdere jaren verspreid een basis moet bieden voor een minimaal begrip van onze grondwet en alle kernthema’s die daarin voorkomen. Die moet dus niet alleen ‘begrepen’ worden, maar ook in psychologische termen ‘geïnternaliseerd’ ofwel eigen gemaakt. Want dan ontstaat de basis waardoor uit eigen uitleg wat democratie, vrijheid van meningen, respect en tolerantie betekenen en alleen als dat tijdens het examen blijkt dat er een juist begrip is gevormd dan je betrokkene ons paspoort waardig.

Dus bestaat er op dát moment alléén nog maar de keuzevrijheid van het in bezit krijgen van het Nederlandse paspoort als de Europese waarden en basisbegrippen in termen van normen volledig worden overgenomen, beheerst en dus afstand wordt gedaan van hun oorspronkelijke thuisculturen, zodat ‘weigeraars’ op dit vlak geen ’n nooit een NL’s paspoort zullen verkrijgen en teruggestuurd worden naar herkomstlanden (als dat technisch überhaupt mogelijk is).

Hiermee worden potentiële jihadgangers ook klemgezet: uitreizigers verliezen automatisch hun NL’se paspoort, niet vanwege een indiensttreding van een vreemde krijgsmacht, maar vanwege hun afstand tot de Europese cultuurnormen van de pluriforme democratie. Zij horen hier ‘niet meer’ thuis maar alleen in een salafistische IS-theocratie. En laten we ook de vele conflicten binnen de gezinsmuren niet vergeten: ouders die heel gelukkig zijn dat ze hier gevestigd zijn, maar kinderen die zich van die droom hebben verwijderd en daardoor in handen vallen van IS en jihadisten.

En dit gegeven maakt ook dat dit thema van verplichte burgerschapseisen een hiaat was in de huidige wetgeving, waardoor ook Wilders zijn ruimte kreeg om met zijn snoeiharde eisen – tegen de internationale verdragen in – én hetze’s zichzelf een ruimte creëerde die hij bij een beter georganiseerd integratiebeleid nooit gekregen zou hebben. Daarom is de politiek als geheel schuldig aan deze ontwikkelingsgang. Er geldt maar één excuus: Dit probleem speelt door de hele westerse wereld heen want onbekend met massale immigratiestromen.

Wordt vervolgd

Puntsgewijze bespreking van Trouwverslag ‘Parlementaire commissie nog geen smoking gun’ @Trouw #salafisme

Tags

politiek

PETRA VISSERS

‘De Utrechtse burgemeester Jan van Zanen laat een stilte vallen, weegt zijn woorden zorgvuldig. Ja, hij weet dat de Utrechtse moskee AlFitrah lesboekjes gebruikt uit Saudi-Arabië. En nee, daar is hij niet gelukkig mee. Maar om er nu van uit te gaan dat die lesboekjes er kwamen omdat de moskee geld ontving uit Koeweit? “Het een hoeft niet verband te houden met het ander”, antwoordt hij de ondervragingscommissie die onderzoek doet naar beïnvloeding uit ‘onvrije landen’. “Ik heb nooit kunnen vaststellen dat met subsidie uit Koeweit beïnvloeding meekwam.”

Het feit dat er lesboekjes uit Saoedi-Arabië worden gebruikt, kan die moskee ook niet kwalijk worden genomen omdat de politiek – lees: Tweede Kamer – daarmee geen raad weet, aangezien een ‘normaal’ debat over de islam constant en alleen door de PVV stelselmatig wordt getorpedeerd vanwege de dooddoener uit die hoek: islam, moskeeën en Koran verbieden.

Dat uitgangspunt kan rustig ongrondwettelijk worden genoemd, want regelrecht strijdig met art.1 Gw waarin discriminatie wordt verboden op Nederlandse bodem. Voor mij is onduidelijk of er al dan geen fundamenteel conflict ontstaat als dergelijke uitspraken vanwege de parlementaire onschendbaarheid[i] van Kamerleden enerzijds (zodat dus iedere vorm van onzin uitgebazuind kan worden), en de feitelijk bestaande jurisprudentie over de grondwetsbepalingen die met die ‘onschendbaarheid’ strijdig zijn. Dus: als discriminatie naar geloof strafbaar is, waarom worden de uitspraken van PVV dan niet vervolgd?  

Voor mij is dan de vervolgvraag waarom niemand dat dilemma durft aan te pakken. Angst om stemmen te verliezen bij verkiezingen om een nieuwe Tweede Kamer vanwege het groeiende islamitische bevolkingsdeel (met Nederlands paspoort)? Of is de uitlating ‘verbied de islam’ niet strafbaar? Vanuit de wordingsgeschiedenis van onze grondwet is duidelijk dat de islam in ons land pas sinds een twee decennia actueel is geworden vanwege het islamisme van ‘9/11’, toen we met de neus op de feiten werden gedrukt: de fundamentalistische, radicale of orthodoxe ‘jihad’ is in oorlog met het westen.

Op die grond moet een antwoord worden gevonden op de vraag hoever onze westerse tolerantie of verdraagzaamheid gaat als het om ‘dat’ terroristische islamisme (identiek aan salafisme, als middeleeuws dogmatisme). Volgens mij bestaat daar maar één antwoord op en dat is de Nederlandse traditie van godsdienstige tolerantie (sinds de Unie van Utrecht: 1579)[ii] die alleen maar is ontstaan vanwege onze religieus of kerkelijke verdeeldheid in ons land na de beeldenstorm en religieuze hervorming die daarvan het gevolg was (vanwege de afbraak van de katholieke wereld na Calvijn en Luther in Europa). Ons land had immers ook ten prooi kunnen vallen aan de Noord-Ierse toestanden ten tijde van de burgeroorlog die in de tweede helft van de 20^e-eeuw heeft gewoed.

Om die burgeroorlog te voorkomen was een ‘pacificatie’-strategie tussen de godsdiensten noodzakelijk want ons nationale grondgebied was te klein om schisma’s te voorkomen. Zelfs Willen van Oranje had moeite om fondsen te werven om de strijd tegen het katholieke Spanje te winnen en daarmee onze zelfstandigheid ten tijde van de 80-jarige oorlog te veroveren en sindsdien te verzekeren.

Is het waar dat de Kamer te angstig is (en was) om de islamitische cultuur binnen de volkswijken van grote steden te bespreken in een plenair Kamerdebat? Als dat het geval is, dan houdt alles op. Er bestaat mijns inziens maar één oplossingsmodule hiervoor en dat is een grondwettelijk vastgestelde religieuze tolerantie, dat besloten is binnen het genoemde artikel 1 Gw, maar dan toegespitst op de actualiteit van de jihad die in de 21^e eeuw is ontstaan. Want de ‘koloniale’ islam van Nederlands-Indië heeft ons geen parten gespeeld. Maar sinds de jihad in de praktijk van alle dag in ons straatbeeld zichtbaar werd, werd het noodzakelijk een politiek standpunt in te nemen over die jihad en onze houding naar jihadisten en salafisten. Op dat terrein geldt naar mijn beste weten een theologisch-semantisch verschil: jihadisten pakken het feitelijke bestaande strijd met ‘ijzeren zwaard’ op om de ongelovigen te bestrijden, terwijl de oorspronkelijke grondleggers van de islam ‘salafist’ kunnen worden genoemd vanwege hun zuiver geestelijke interpretatie van de islam – zoals in alle wereldreligies – zodat de strijd tegen ongelovigen met een ‘geestelijk’ zwaard bevochten moet worden en dat betekent verbale overtuigingskracht en niet via oorlogen zoals de Middeleeuwse kruistochten in het Midden-Oosten of veroveringsoorlogen zoals in Zuid-Amerika ten tijde van de Spaanse veroveringen.

Mijn stelling is dat buiten de historisch ‘erkende’ ofwel gevestigde kerkgemeenschappen’ ook sprake moet zijn van recentelijke demografische cijfers sinds de migrantenstromen vanaf de jaren ‘60 van de vorige eeuw met de komst van gastarbeiders (buiten de eerste stroom van Zuid-Europeanen, maar vervolgens Marokkanen en Turken) een omvang heeft gekregen die niet meer te negeren valt. In ieder geval is op dat thema ook jurisprudentie ontstaan vanwege de Hoge Raad, dat godsdienstvrijheid ‘niet samenvalt met eens ieders vrijheid om wettelijke voorschriften aan zijn godsdienstige opvattingen of aan zijn overtuiging te toetsen en de bepalingen van het verdrag [EVRM] mitsdien niet betekent dat het een ieder vrijstaan zich te onttrekken aan een wettelijke regeling, ook indien deze op het tot uiting brengen van godsdienst of overtuiging in enigerlei vorm geen betrekking heeft , door op grond van aan zijn godsdienstige opvattingen of overtuigingen ontleende bezwaren de nietigheid of ongeldigheid te zijnen aanzien in te roepen. Aldus werd het bezwaar van beperking van godsdienstvrijheid afgewezen met het antwoord dat deze vrijheid in het geheel niet in het geding was.’[iii].

Van der Pot/Donner gaat ook uitdrukkelijk in op ‘voorheen in ons land niet of nauwelijks beleden religies en van sekten’ die de problematiek er niet eenvoudiger op maken. Enerzijds kan de rechter niet altijd ontkomen aan de vraag of in concreto sprake is van het belijden van godsdienst of levensovertuiging, anderzijds is het niet de taak van de overheidsrechter zich over dogmatische vragen uit te laten. Wel belangrijk is dat in de literatuur is opgemerkt dat dat bij levensovertuiging in ieder geval zal moeten gaan om een ‘samenhangende levensbeschouwing, die de hele levensopvatting doortrekt en samenhangt met het geweten; het zou echter te ver voeren een niet godsdienstige kopie van een godsdienstige overtuiging te eisen.’ Een humanistische levensopvatting is zeker een ‘levensovertuiging’ maar jurisprudentie zal verder meer duidelijkheid moeten bieden.

https://krant.trouw.nl/titles/trouw/8321/publications/874/articles/1090008/8/1

[i] Omschrijving: ‘Parlementaire onschendbaarheid houdt in Nederland in dat een lid van het parlement niet strafrechtelijk kan worden vervolgd voor hetgeen in de vergadering van het parlement wordt gezegd. In Nederland geldt deze onschendbaarheid ook voor ministers, staatssecretarissen en andere personen die deelnemen aan de beraadslaging. Dit is geregeld in artikel 71 van de Grondwet’ (https://nl.wikipedia.org/wiki/Parlementaire_onschendbaarheid )

[ii] Art. XIII van de UvU: zie Van der Pot/Donner, 2001; 317.

[iii] Aldaar, p.318.

‘Radicale imam, scherpe overheid’ dl 1 @nrc #salafisme

Tags

politiek

Hoe de overheid een ‘haatimam’ de mond probeert te snoeren (digitale koptitel)

Radicalisering | Omstreden imam Fawaz Jneid kreeg een gebiedsverbod voor de twee Haagse wijken waar hij predikte. Dat verbod vecht hij aan.

Andreas Kouwenhoven, nrc.nl, 18 februari 2020

„U houdt er zeer conservatieve standpunten op na.” „U draagt een sektarisch wereldbeeld uit.” „U toont zich principieel tegenstander van de democratie.” „U bent tegen het liberalisme.”

Mijn commentaar bij dit verslag over de komende rechtszaak tegen het gebiedsverbod van de salafistische – in de betekenis van de ‘zuivere’ islam van de tijdsperiode waarin de islam werd opgericht door de profeet Mohammed – prediker (imam) Fawaz Jneid wordt nu geschreven na de ondervraging van pedagoge mevrouw Pels door de mini-Commissie van de Tweede Kamer over de buitenlandse geldschieters van de salafistische moskeeën in ons land (Pels: 400 moskeeën waarvan 10 tot 15 salafistisch). Haar uitleg als hoogleraar en onderzoekster pedagogiek –  https://www.verwey-jonker.nl/over-ons/medewerkers/trees_pels – was voor mij duidelijk genoeg dat ik de volgende probleemstelling – voor mijn eigen gebruik – kan formuleren voor deze mini-enquête van de Kamer: Aangezien Pels dit salafisme in ons land als (strikt) fundamentalistisch en dis als ‘zuivere’ of orthodoxe islam omschrijft want rechtstreeks door de profeet Mohammed ingesteld, staat deze  orthodoxie ver af van de hedendaagse moderne maatschappij van onze hoog technologische beschaving. Dit salafisme propageert polygamie, de vrouw die ondergeschikt is aan de man en hem als echtgenoot volledige gehoorzaamheid verplicht is; dus een middeleeuwse stroming binnen de islam, die waarschijnlijk haaks staat op de ‘modernismen’ die ook binnen de islam bestaan, zoals het soefisme die als de mystieke islam kan worden gekenmerkt, en de westerse (individuele) denkers over de islam die in het heden boeken over de vrijzinnige islam schrijven.

Bovendien wordt ook de stemgerechtigde moslim (met een Nederlands paspoort) niet gestimuleerd om te gaan stemmen bij verkiezingen aangezien zij onze rechtsstaat en de scheiding van religie en staat niet erkennen. Hun kinderen worden dus op deze basis opgevoed, zowel thuis als op koran-scholen, die particulier bekostigd worden en waar de Onderwijsinspectie geen functie heft of toezicht op kan houden.

Vanwege deze strafbare feiten zoals polygamie en islamitische huwelijken zonder voorafgaande burgerlijke huwelijken op het stadhuis, alsmede vrouwenbesnijdenis, is dit salafisme op vele manieren in strijd met onze Grondwet en moet ik – voor mezelf – vaststellen dat over deze conflictueuze zaken nooit aangepaste wetgeving door de Tweede Kamer is vastgesteld. Strafbaarheid van de orthodoxe islamitische leerstellingen zijn naar mijn weten nooit door nieuwe wetgeving aangepakt. Daarom acht ik het mijn taak om een formule te vinden opdat de staatsrechtelijke leemte die is ontstaan vanwege de opkomst van het islamitische bevolkingsdeel in ons land door migranten, nooit afdoende is bestreden. Zoals ik in mijn vorige blog over dit probleem Wilders de schuld heb gegeven die een serieus debat altijd heeft geblokkeerd door zijn eis van een verbod op de islam. Dat is geheel strijdig met art.6 Gw over godsdienstvrijheid, maar klaarblijkelijk had de regeling van een gebiedsverbod voor Jneid al zoveel voeten in de aarde, dat geen staatsrechtelijke oplossing kon worden gevonden. Daarom laat ik er mijn eigen creativiteit op los.

Omdat is gebleken dat het staatsrecht teveel lacunes kent om een wettelijke regeling met voldoende waarborgen te creëren, zal er ‘out-of-the-box’ een oplossing moeten worden gevonden.

Waarom niet de in beginsel ‘eigen-volk-eerst’ uitgangspunten van de islam, aangezien alle niet- moslims vijanden van de islam genoemd worden, en de fundamentalist zich dus niets aantrekt van de meerderheid in ons land van seculieren, atheïsten, ongelovigen, christenen, joden en humanisten, ontstaat er en automatisch klimaat van intolerantie en onverdraagzaamheid, die op zichzelf niet strafbaar is, tenzij in openbare gelegenheden en in de publieke sfeer, zoals binnen het OV, (groeps)beledigingen geuit worden die wel strafbaar zijn.

Ik schreef in mijn vorige blog ook dat leerlingen bij de gymles gesplitst en dus jongens en meisjes apart worden genomen en georganiseerd, en dat mag regelrechte discriminatie en dus strijdig met art.1 Gw worden genoemd. Tot op heden werd door de gemeentebesturen naar mijn weten hiertegen nooit opgetreden. Vermoedelijk was er binnen de gemeentelijke organisatie sprake van staatsrechtelijke twijfels hoe op te treden en ook kon er geen beroep op staatsrechtgeleerden worden gedaan vanwege de verschillen van mening hierover.

Maar ik sluit dit eerste deel over Jneid af – in verband met de volgende hoorzitting – met de opmerking dat naar mijn gevoel een misverstand over de invulling of interpretatie van de godsdienstvrijheid omdat hierover geen jurisprudentie bestaat. Vandaar dat hier naar een parlementaire formule gezocht moet worden om dit hete hangijzer aan te pakken.

https://www.nrc.nl/nieuws/2020/02/17/hoe-overheid-een-haatimam-de-mond-probeert-te-snoeren-a3990732#/handelsblad/2020/02/18/#108

‘Vrijheid van onderwijs is geen theekransje’ @nrc @RosanneHertzberger

Tags

politiek

‘Het werd een verraderlijk gemoedelijk middagje, de bijeenkomst van de Onderwijsraad ter ere van honderd jaar onderwijsvrijheid. Er werd respectvol gekibbeld, over de rol van scholen, over de kwaliteit, over de invulling van het burgerschapsonderwijs. Er viel nauwelijks een onvertogen woord. Terwijl daar wel alle aanleiding toe was.

Wie de afgelopen tijd de berichtgeving over het Haga-lyceum volgde, kreeg de indruk van een vleesgeworden nachtmerrie, waarin een sektarische school gerund door ayatollahs en jihadisten hun leerlingen nog net niet opriepen de wapenen op te nemen tegen de ongelovige Nederlanders.

Wat was er aan de hand? Afgelopen juli droeg minister Slob (Onderwijs) het bestuur op om op te stappen, wegens salafistische invloeden, antidemocratisch onderwijs en financieel wanbeleid. We riepen ‘oeh’ en ‘ah’ en ‘ik zei het toch’: grondwetsartikel 23 was een ramp nu islamieten er mee aan de haal gingen. Maar deze week oordeelde de rechter dat minister, inspectie en AIVD te ver waren gegaan. Banden met salafisten waren acceptabel, van antidemocratisch onderwijs was geen sprake, het college had hooguit wat problemen met financieel beleid. Slob tekende beroep aan.

Het deed me denken aan die andere Amsterdamse school die tegelijkertijd met het Haga-lyceum een tik op de vingers kreeg van de inspectie: de orthodox-joodse basisschool Cheider. In 2012 misbruikte en verkrachtte een docent daar naar alle waarschijnlijkheid verschillende kinderen, waarna de slachtoffers en hun ouders onder druk werden gezet om dit niet al te hoog op te nemen. Het werkte. Aangiftes lieten dusdanig lang op zich wachten dat tegen de tijd dat ze werden gedaan, de verklaringen van de kinderen niet meer betrouwbaar werden geacht. De docent kreeg een minimale straf voor misbruik van één slachtoffer.

Vorig jaar rapporteerde de inspectie dat de school niets had gedaan om te voorkomen dat misbruik nogmaals zou plaatsvinden. Toch mocht het bestuur blijven. Het ene extremisme is immers het andere niet. Ook op Cheider had Rita Verdonk geen hand gekregen van de rabbijn. Ook daar worden meisjes en jongens apart onderwezen. Toch roept niemand dat de school dicht moet en het bestuur weg.

Zullen we dat maar gewoon een keer discriminatie noemen? De onhebbelijkheden van de ene religieuze groep respecteren we wel, die van de andere niet. Op sommige christelijke scholen gelooft men (zoals vast ook tijdens bijbelstudie wordt onderwezen) dat mensen die Jezus niet volgen eeuwig in de hel zullen branden. De man is het hoofd van het gezin en als enige geschikt als volksvertegenwoordiger. Over homo’s zal ik hier maar helemaal niet beginnen.

Is dat ook antidemocratisch onderwijs, minister Slob? Gaat dat niet in tegen onze Nederlandse grondwaarden? Kun je met zo’n overtuiging volwaardig deelnemen aan de Nederlandse samenleving?

Dit is precies het onprettige gesprek dat we moeten voeren over artikel 23. Vrijheid van onderwijs is geen theekransje. Het is niet kiezen tussen aaibare Montessori en Jenaplan huppelscholen. Je weet pas wat je van vrijheden vindt als mensen ze gebruiken om wanstaltige dingen mee te doen. Daarmee doel ik niet op het misbruik, al is dat wel een veelvoorkomende bijwerking van extreem gesloten gemeenschappen.

Het heeft er alle schijn van dat de verschillende overheden hier aanzienlijk minder tolerantie hadden voor islamitische geloofswaanzin dan voor christelijke of joodse geloofswaanzin. Dat is onacceptabel. Maar het gaat verder: met deze overreactie brengt minister Slob het hele artikel 23 onnodig in gevaar. Dit soort akkefietjes vindt plaats in tijden waarin de vrijheden van gelovigen steeds verder onder druk komen te staan. De niet-religieuze meerderheid blijft groeien in Nederland en daarmee de intolerantie voor andermans onbewezen nonsens, zoals geloof steeds vaker wordt getypeerd.

De vraag is of we onze vroomste groepen moeten toestaan in hun bubbel te blijven, zoals het Haga-lyceum, Cheider maar ook reformatorische scholen dat wensen. Om radicaal anders te zijn. Om hun kinderen af te schermen voor het juk van de meerderheid. Vrome moslims bevinden zich in precies dezelfde delicate positie als vrome christenen. We moeten hun vrijheid op onhebbelijkheden blijven verdedigen. Het zou Slob, als christen, sieren als hij het hoger beroep laat schieten.’

Rosanne Hertzberger is microbioloog.

https://www.nrc.nl/nieuws/2020/01/25/vrijheid-van-onderwijs-is-geen-theekransje-a3988115#/handelsblad/2020/01/25/#202

Het ongelijk van Rosanne Hertzberger zal ik proberen aan te tonen door haar te wijzen op een fundamenteel punt dat zij niet benoemt, namelijk dat tussen enerzijds alle westerse ingeburgerde geloofsinstituten zoals de te onderscheiden ‘vrijzinnige’ én ‘orthodoxe’ christelijke geloofsgemeenschappen binnen de protestantse en katholieke wereld, en óók bestaande vrijzinnige en gemiddelde moslims (islamitische soefi’s kunnen als vrijzinnig-mystieke richting gerekend worden) en joden als collectief, tegenóver de orthodox islamitische vormen vanuit het jihadisme en salafisten anderzijds.

Dat bedoelde, éne, onderscheidingspunt gaat over de ‘democratische rechtsorde’, bij de eerst genoemde categorie een volkomen vanzelfsprekende aangelegenheid dat niet ter discussie staat; maar bij de andere groep van de jihadisten/salafisten juist wél: democratie bestaat in die wereld níét want er is sprake van een ‘eenheid tussen religie en staat’ en dat is de theocratie van de islam en dus géén ‘scheiding van kerk en staat’ zoals in het westen (Hoewel het VK en Denemarken wel een staatskerk kennen).

Vandaar dat die orthodoxe islam terug wil naar de tijd dat Mohammed als profeet van Allah het woord verkondigde en die in de toenmalige omgeving van het Arabisch schiereiland rondom Mekka en Medina tot een eigen, specifiek islamitische samenleving wilde inrichten met imams ofwel hun eigen ‘godsdienstige voorgangers’. Daaruit blijkt het cruciale verschil, namelijk het niet bestaan van de westerse ‘scheiding van religie en staat’, zoals hier wel gebruikelijk en standaard is geworden sinds de trias politica, tegenover de islamitische ‘eenheidsstaat’ ofwel een geestelijk-islamitische theocratie zoals ook de joodse staat Israël een theocratie is, maar dáár dan wel met een pluriform politiek bestel omdat daar ook seculiere Joden bestaan die sociaaldemocratisch wensen en kunnen stemmen of andere ideologieën aanhangen.

Wij hebben in ons land geen behoefte aan ‘haatpredikers’ die een islamitische ‘kruistocht’ in Europa willen voeren om de ongelovigen – jawel, christenen en Joden in hun ogen – willen bekeren, om aldus hier de islam als staatsgodsdienst te vestigen en dat als hun politieke missie zien.

Mijn conclusie luidt dat er inderdaad geen sprake mag zijn van een ‘theekransje’ wat daaronder ook bedoeld moge zijn, maar op geheel andere maar principiële gronden dan de columniste meent. En daarom wijs ik haar redenering ten principale af.

‘Beter ten halve gekeerd dan ten hele gedwaald’, zoals dat opgaat voor v/h confessionalismehater en bevlogen ex-PvdA-Kamerlid @parool @GJPvanOtterloo #gebedsoproepgaattegennationalecultuur #dus-provocerend

Tags

politiek

De man die hier de gebedsoproep mogelijk maakte, is er nu tegen (Ruben Koops, Het Parool, 8 november 2019

Als PvdA-Kamerlid regelde Gerrit Jan van Otterloo in 1986 dat de versterkte islamitische gebedsoproep, de azan, een plek in de wet kreeg. Als Kamerlid van 50Plus stemde hij deze week voor een verbod op de oproep.

In 1986 leverde het inmiddels beroemde amendement hem nauwelijks publiciteit op, herinnert Van Otterloo zich. Dat jaar was hij een van de drijvende krachten achter een aanpassing van de Wet openbare manifestaties, waarin geregeld werd dat religieuze instellingen in de openbare ruimte zowel klokgelui als versterkte oproepen tot gebed mochten laten horen. Destijds waren er maar een paar moskeeën in Nederland.

Van Otterloo handelde niet op verzoek van islamitische organisaties. Als humanist stoorde hij zich aan de dominante positie van het christendom in het maatschappelijk leven. Zo mocht een herdenking bij het beeld van Pieter Jelles Troelstra in zijn woonplaats Den Haag pas na 13.00 uur beginnen, omdat de zondagsrust openbare activiteiten voor dat tijdstip verbood. “Het ging mij om de voorkeurspositie van kerken”, zegt hij nu.

Hernieuwde orthodoxie

Het beknotten van religie is moeilijk, de confessionele partijen zaten en zitten in Nederland nog altijd stevig in het zadel. Maar andere religies gelijkstellen aan het christendom, dat kon wel. Gemeenten moesten instrumenten krijgen om geloofstradities te reguleren, vond Van Otterloo. “Die oproep tot gebed mocht toch wel vanwege de vrijheid van godsdienst, maar wij wilden dat gemeenten juridische beperkingen konden aanbrengen aan die vrijheid. Mijn drijfveer was altijd, elk geloof moet dezelfde behandeling krijgen.”

Toch stemde hij deze week voor een motie van Forum voor Democratie-Kamerlid Thierry Baudet, die de gebedsoproep wil verbieden. Die motie werd overigens verworpen. De steun van Van Otterloo – die deze zomer terugkeerde in de Kamer, nu voor 50Plus – was symbolisch, zegt hij, want de in de grondwet verankerde vrijheid van godsdienst kun je natuurlijk niet met een motie beknotten. “Ik begrijp het gevoel van onvrede wel, dat mensen zich bedreigd voelen als die Arabische teksten door de wijk schallen. Dat moeten we serieus nemen.”

Toppunt van simplisme: de in de grondwet verankerde godsdienstvrijheid die niet beknot mag worden, en toch voor de motie van Baudet stemmen. Ons parlement zakt echt door z’n voegen vanwege dit vertoonde amateurisme. Zie ook de inbreng van oppositiepartijen SP en GL, maar ook PvdA in de defensiedebatten. Kwaliteit was afwezig.

Volgens Van Otterloo wordt de gebedsoproep door veel moskeebesturen niet gebruikt vanwege de traditie, maar om de verschillen te benadrukken. “Het is een vorm van hernieuwde orthodoxie en daar worstel ik mee.”

Gelukkig weten de ‘gristelijke’ orthodoxen dat ze zich koest moeten houden en dus is hun isolationistische opstelling in de Bible Belt erg verstandig. Daar kunnen de islamieten in ons land en vooral ook DENK wat van leren.

https://www.parool.nl/amsterdam/de-man-die-hier-de-gebedsoproep-mogelijk-maakte-is-er-nu-tegen~b03668d5/

‘Verdwijnen christenen in het Midden-Oosten?’ @doorbraak #eu #godsdienstvrijheid @EU_Commission

Tags

politiek

Doorbraak, 27 OKTOBER 2019 Pieter Bauwens

‘Moeten we stilaan aftellen naar het einde van het christendom in sommige delen van het Midden-Oosten? Een nieuw rapport dat in Londen werd voorgesteld bevestigt de precaire situatie. Daar kan alleen maar een einde aan komen wanneer de internationale gemeenschap nu onmiddellijk optreedt.

Stelling: Het heeft er inderdaad alle schijn van dat christenen in het Midden-Oosten niets meer te zoeken hebben gelet de gepolariseerde situatie in die contreien. Het is spiritueel gezien geen laf afhaken, maar verstandig overwegen wat te doen en daarnaar handelen. Voor iedere religieuze of godsdienstige handeling is immers stilte en rust nodig om voldoende contemplatie te kunnen opbrengen om tot echte religieuze beleving te komen. Dat is binnen een spanningsvolle omgeving niet mogelijk, ondanks het feit dat het geboorteland is voor de betrokkenen. Het lijkt dus een kwestie van kiezen of delen: als de vijandige omgeving een harmonieuze religieuze beleving onmogelijk maakt, wees dan zo verstandig om een nieuwe woonomgeving te zoeken. Geen lafheid is dus, maar wijs handelen.

Persecuted and Forgotten?

‘Het christendom op het punt staat te verdwijnen uit steden en dorpen in het Midden-Oosten

‘Het rapport met als titel Persecuted and Forgotten?  [Vervolgd en vergeten?] van het Britse nationaal secretariaat van de pauselijke stichting en katholieke hulporganisatie Kerk in Nood (Aid to the Church in Need – ACN) behandelt de periode 2017-2019. Het opvallendste is de waarschuwing dat het christendom op het punt staat te verdwijnen uit steden en dorpen in het Midden-Oosten.

‘Het rapport van ACN spreekt van een volkenmoord van IS op de christenen in de regio. Het stelt vast dat IS wel kan overwonnen zijn, maar hun volkerenmoord ertoe heeft geleid dat het aantal christenen dramatisch is gedaald en nog steeds verder afneemt.

‘Vóór 2003 woonden er in Irak nog 1,5 miljoen christenen. Midden 2019 is hun aantal gedaald tot onder de 150.000 en misschien zelfs tot minder dan 120.000. Een daling die binnen één generatie oploopt tot 90 procent. In Syrië is het aantal christenen sinds het begin van de burgeroorlog in 2011 met twee derde verminderd. Het rapport stelt zelfs de vraag of het al niet te laat is voor de christelijke gemeenschappen in Syrië en Irak.

Bezorgdheid

‘Kerk in Nood erkent dat er wereldwijd bezorgdheid was over de vervolging van de christenen in de betrokken regio’s. Ook het Vlaamse Parlement en de federale Kamer stemden in 2017 een resolutie.  Die riep de respectievelijke regeringen op om bij het buitenlands beleid rekening te houden met de situatie van de religieuze minderheden. Doorbraak bracht daar toen verslag over uit. Maar veel was daar sindsdien niet meer over te vernemen.

‘Maar volgens ACN bleef ondanks de politieke steun de nodige hulp en ondersteuning uit om te verzekeren dat de christenen daar konden overleven in de periode van 2017 tot 2019. Persecuted and Forgotten stelt vast dat ‘de westerse regeringen en de Verenigde Naties hebben nagelaten om de noodhulp te voorzien die christenen in landen als Irak en Syrië nodig hadden toen de volkerenmoord begon.’

Bedreigde gemeenschappen

‘De haat die IS heeft gezaaid in de regio tegenover christenen blijft sluimeren

‘Het rapport waarschuwt ervoor dat de Kerk in het Midden-Oosten volledig dreigt te verdwijnen. De haat die IS heeft gezaaid in de regio tegenover christenen blijft sluimeren, aangewakkerd door extremisten. Een nieuwe systematische aanval zou fataal zijn. Vandaag blijkt hoe reëel die dreiging is. Bij de recente opflakkering van de oorlog in Noord-Syrië kwamen ook berichten over de ontsnapping van jihadisten.

‘Indien er nieuwe aanvallen tegen de gelovigen plaatsvinden die vergelijkbaar zijn met wat onder IS is gebeurd, dan zou dit ertoe kunnen leiden dat de Kerk tot verdwijnen gedoemd is. Wanneer de veiligheid echter wordt gegarandeerd, dan is de kans groot dat het christendom in Nineve en Erbil kan overleven,’ schrijft ACN.

Mijns inziens gaat het niet om de kerk, maar om gelovigen. Zoals de eerste opmerking in Stelling al opgemerkt, wordt religiebeleving in deze spanningsvolle tijden onmogelijk en bied je niet-tolerante landen of inwoners geen ruimte meer om hun agressie te botvieren door uit het betrokken gebied/regio/land te verlaten en als godsdienstvervolgde elders (meest voor de hand ligt de EU, waar lidstaten bestaan die alleen christenen willen toelaten). Dan bestaat er binnen de Visegradlanden en de rest van de EU weer wat meer evenwicht in verdeling bij het onderbrengen en huisvesting van deze vluchtelingen.

Christenvervolging stelt vast dat de christenvervolging vooral in Zuid- en Oost-Azië erger is geworden

‘Het rapport kijkt ook verder dan het Midden-Oosten. Het stelt vast dat de christenvervolging vooral in Zuid- en Oost-Azië erger is geworden. Noord-Korea vervolgt al tientallen jaren systematisch christenen en sluit ze op in werkkampen. Ook in China verslechtert de situatie. Ondanks een akkoord tussen China en het Vaticaan in september 2018, blijft de repressie toenemen.

‘In India werden in 2017 477 antichristelijke voorvallen gemeld. En nog vers in het geheugen liggen de bomaanslagen op christelijke doelen op paaszondag 2019 in Sri Lanka. Die dag vielen er 300 doden en liepen ook meer dan 500 mensen verwondingen op.

Afrika

‘Ook in een aantal Afrikaanse landen worden christenen bedreigd door islamisten die proberen om hun Kerk te vernietigen. Dat gebeurt door geweld of door christenen op allerlei manieren te dwingen zich tot de islam te bekeren.

In 2018 alleen al werden er 3.731 christenen om het leven gebracht

‘In het noorden van Nigeria en in de zogenaamde ‘Middle Belt’, zetten de milities hun terreurregime tegen zowel christenen als moslims voort. In 2018 alleen al werden er 3.731 christenen om het leven gebracht, schrijft ACN.

Op andere plaatsen in Afrika kwam/komt de grootste bedreiging voor christenen van de staat. In een periode van twaalf maanden werden in het Zuid-Soedanese Nuba-gebergte meer dan 70 kerken aangevallen en werden er 32 platgebrand. Ook in Algerije heeft de overheid de jongste zes weken tientallen kerken gesloten op basis van onduidelijke antichristelijke wetten.

Concluderend kan worden vastgesteld dat dit artikel een goed aanknopingspunt betekent voor een beleid van vervolgde christenen binnen de Europese Commissie.

Tot slot voeg ik hierbij mijn eigen overtuiging aan toe dat we wereldwijd in een transitieperiode leven, maar in dit geval geen energietransitie maar een religieuze. En dat er aan het einde van deze periode geen terugkeer meer mogelijk is naar de oorspronkelijke (energie en godsdienst) constellatie, maar dat daar een 21e eeuwse constructie voor in de plaats komt, van de orde van grootte van de energietransitie zelf: geen terugkeer naar de fossiele energiehuishouding, maar een duurzame. Parallel hieraan zie in ook een eenheidsgedachte op religieus terrein, te weten een universele religie – hoe ongeloofwaardig dit op dit moment ook mag klinken – ontstaan, waarin alle huidige religies opgaan; geen ‘kunnen’ opgaan, maar spontaan in opgaan. Persoonlijk zie ik in al deze bewegingen dus een positieve en optimistische evolutiegroei. Ik heb hierin ook geen probleem om mij hierin als eenling te voelen. Ik weet zeker dat ik gelijk krijg. 

Van alle godsdienstoorlogen in de loop van de menselijke geschiedenis hebben we inmiddels tabak; ‘schoon genoeg gehad’.  Die tijden mogen niet meer terugkeren en voor de IS en andere islamitisch radicalisme, scherpslijperij en gebrek aan tolerantie is geen ruimte meer. Dat is mijns inziens mede het gevolg van de menselijke evolutie, die nu op een keerpunt is aanbeland op alle maatschappelijke gebieden: politiek, economisch, sociaal, cultureel en qua identiteitsbeleving. Vandaar dat de mensheid zelf een groeiende weerstand gaat bieden aan alles wat onrecht en onrechtvaardigheid teweeg brengt; zie alle volksopstanden van vandaag de dag. 

https://doorbraak.be/verdwijnen-christenen-in-het-midden-oosten/