Tags
Stelling: Het afgelopen weekend moeizaam afgesloten Akkoord van Katowice leert ons dat het erg moeilijk is om overeenstemming en compromissen te vinden over het thema klimaatveranderingen, als de tegenstellingen tussen het nationale belang van fossiele welvaartsverdedigers (van vooral de oliestaten, zoals het Midden-Oosten, de VS, Brazilië en Rusland), tegenover de ‘klimaatbewusten’ en dus de verdedigers van het IPCC met als ultiem doel ‘het behoud van de aarde’ komen te staan en overtuigd zijn van de overschakeling op duurzame energie en dus het definitieve afscheid van fossiele energie.
Kortom, een tweestrijd tussen een mondiale strijd tussen het enge nationale belang tegenover de internationale dreigingen veroorzaakt de zeespiegelstijging en weerspatronen die ingrijpende weerspatronen zichtbaar maken die ‘we’ als mensheid doormaken zodat eilandenrijken in de Stille Zuidzee en laag gelegen delta’s van de wereld als eerste het slachtoffer worden.
De verslagen van onze ochtendkranten maken duidelijk wat er zich precies in Katowice heeft gespeeld en waar de politiek van ‘de nieuwe tijd’ en dus de ‘nieuwe politiek’ zich op moet concentreren. Het wordt tijd dat een andere wijze van politiek bedrijven wordt geïntroduceerd en toegepast want de door de VN aangedragen bewijzen van klimaatveranderingen zijn onherroepelijk (van mate van is nog onduidelijk en er zijn dus scenario’s opgesteld) tot de ondergang van de aarde kunnen voeren.
De klimaatverandering wordt door broeikas veroorzaakt (maar waarschijnlijk niet alleen op conto van menselijk handelen toe te schrijven) en dat betekent dat de uitstoot van CO2 onherroepelijk moet worden afgeremd.
Dat betekent een algehele transformatie van fossiele industriële capaciteit naar duurzame energievoorziening, dus naar zon, water, wind en warmte (geothermie) met als aanvulling bio-energie en getijde-energie, want allemaal CO2-neutraal.
Ik noem er geen kernenergie bij vanwege de kernafval die nog ernstige stralingen produceert, die de CO2-neutraliteit van de energie neutraliseert. Daar hebben we dus niets aan, en de tegenwerping dat de EU ook redelijk volgebouwd is met kernenergiecentrales, is een drogreden omdat we niets weten van eventuele calamiteiten en ongelukken. Die worden gewoon geheim gehouden zo is mijn veronderstelling.
Kortom, omdat de klimaatwetenschap met alle bijbehorende randwetenschapstakken als geologie, oceanografie en meteorologie zijn nog betrekkelijk jonge wetenschapstakken die nog niet aan de experimentele opbouwfasen ontstegen zijn en dus geen wetenschappelijke, toetsbare zekerheden kennen of kunnen leveren en dus nog niet de volwassenheid hebben bereikt, zoals de fysica. Zolang die harde data niet bestaan kunnen nog geen harde conclusies worden getrokken en heeft de politiek de tijd om plannen voor te bereiden om die broeikassen te bedwingen.
En misschien zal de natuur ‘ons een handje gaan helpen’ door ons vele jaren lang op ‘hittegolven’ te trakteren zodat we zullen beseffen dat we haast moeten maken en ons voorbereiden op het ernstigste scenario dat denkbaar is: het zee- en oceaanwater stijgt binnen 5 jaar al met 2cm. Dan moeten we wel.
Zowel de energie- als klimaattransitie betekenen dus – waarschijnlijk als de nieuw te leveren data dat gaan bewijzen – het definitieve einde van het fossiele tijdperk en dat betekent ook dat alle economische en welvaartstheorieën overboord gezet moeten worden. Immers: de huidige welvaart is opgebouwd uit fossiele brandstof van de wereldwijde industriële complexen – want we wisten niet beter – en ‘die’ mogen én kunnen niet verder functioneren.
Iedere natie ter wereld staat dus op het punt om deze opdracht om tot verantwoord klimaatbeleid te komen en te vervullen om die ‘omzetting’ naar duurzaam vast te leggen en uit te voeren. Mondiaal hebben we dus allemaal als wereldgemeenschap dezelfde opdracht, te weten om een duurzame welvaart te gaan realiseren.
Het wonderlijke is dat we dergelijke economische wederopbouwtijdperken al hebben meegemaakt na de alles vernietigende Eerste en Tweede Wereldoorlog(en), waar steeds een gunstige resultante zichtbaar werd: economische groei op basis van een complete herstructurering van het economische potentieel van de betrokken naties. Voornamelijk Europa en Zuidoost Azië met Japan als oorlogszuchtig kernland.
En nu maken natuurlijke cycli – die ons nog onbekend zijn vanwege de werking van aardmagnetisme en zee- en atmosferische stromingen die waarschijnlijk in een onderlinge wisselwerking ondergaan – en die we nog moeten leren kennen en wetenschappelijk vastgelegd.
Daarbij spelen ook de polariteitsverschillen tussen Noordpool (omringd door vaste continenten) en Zuidpool (omringd door oceanen) met hun eigen onderlinge invloed. Daar weten we waarschijnlijk ook nog heel weinig van. Toekomstige economische innovatie moet hiermee ook rekening houden. We gaan dus zowel een economische als innovatieve revoluties meemaken.
Voer voor nieuwe generaties politici en wetenschappers die nauw met elkaar moeten samenwerken. Weg met het oude kapitalisme en economisch gedomineerde liberalisme want die tijd is voorbij. Oude ideologieën hebben hun rol verloren. En niemand kan voorspellen wat daarvoor in de plaats zal komen omdat we nu afhankelijk zijn van de fysieke leegomgeving die verandert met de oude traditionele kennis van de wetenschap, maar zich in de toekomst geheel zal moeten laten leiden door nieuwe inzichten die nog ontdekt gaan worden.
Samenvattend, voordat ik de artikelen en verslagen van Katowice ga bespreken (dl2), het nieuwe denkschema of -overzicht op weg naar duurzaamheid:
Er worden bruggen geslagen naar en tussen 1. Nieuwe Politici die op gemeentelijk en regionaal/provinciaal niveau gaan opereren en 2. Nieuwe Politici op landelijk parlementair niveau en dat betreft bijvoorbeeld klimaat- en milieubeleid in abstracte zin, terwijl gemeenteraden en provinciale staten op micro- en mesoniveau oplossingsgericht bezig zijn.
Aankomende politici (1. en 2.) hebben de taak om zich gedegen op deze voorbeeldthema in te stellen en standpunten te formuleren. Maar gezien de wisselwerking tussen beide bestuurlijke niveaus op genoemde terreinen wordt er alleen met elkaar samengewerkt, tenzij bijvoorbeeld volksvertegenwoordigers van PVV die klimaatveranderingen ontkennen, ook in de nabije toekomst nog verkozen blijken te worden, maar daarmee hoeft dan niet meer onderhandeld te worden. Waarom niet? Zij bewegen zich met hun onwetenschappelijke standpunten naar de marges van het politieke toneel.
Als de plaatselijke afdelingen wijs zijn dan hebben ze al vroeg of snel hun moderne klimaateisen gesteld en beantwoorden ze hun algemene politieke inzichten en wensen met gelijksoortige formuleringen. Dit geldt voor de politieke situatie over tien jaar omdat ik vermoed er nu in komende verkiezingen nog een duidelijke klimaat-technische standpunten worden ingenomen.
Dat zal wel het geval zijn met de landelijke partijen die meestal nog in/met conservatief-progressieve klimaatschablones werken: conservatieve partijen als VVD, CDA, PVV, FvD vinden dat we in dit tijdsgewricht ‘klimaat-hysterisch’ zijn geworden en werpen blokkades op. D66 en GL zijn de enige duidelijke partijen die op een duidelijke klimaatverandering aankoersen door middel van terugdringing van CO2-uitstoot. Ik zal nog moeten nagaan hoe het met de overige partijen in de Kamer gesteld is.
Wordt vervolgd
