Tags
Stelling: In een leesbaar en constructief opgebouwd interview met noordelijke kranten heeft Le Maire een mooi pleidooi afgegeven om tot een (tijdelijk) fonds voor postcovid-investeringen in het leven te roepen dat uitdrukkelijk geen eurobonds – en dus daarom tijdelijk van karakter – zullen zijn, waartegen in de noordelijke lidstaten van de eurozone grote bezwaren bestaan. En die dienen ook gerespecteerd te worden.
Als politiek ‘bewust’ opgroeidend kind van de naoorlogse generatie weet ik vanuit mijn herinnering maar al te goed hoe de ontstaansgeschiedenis van de EGKS, EEG, EG, tot aan de huidige EU ontstaan is. Met de Europese Beweging als grote ‘aanjager’ waarvan ik ook lid werd. En op basis van die ervaring vanuit ‘opbouwperiode’ kan ik nu ook de eeuwige ruzies tussen noord en zuid en ook tussen west en oost goed verklaren: Toen keken we enthousiast en gemotiveerd naar de opbouw van Europese samenwerking wánt een idealistisch project. Niet wetend hoe de ruzies in de begintijd tussen De Gaulle (toenmalige president van Frankrijk) en de Britten en ons land was (en waarbij vanwege de lichaamslengte van onze minister van ‘Buza’ Joseph Luns gewicht in de zaak legde vanwege gelijke lengte van zijn tegenstrever De Gaulle).
Wat ik toen als opgroeiend kind en scholier en vervolgens als student onmogelijk kon ‘voorzien’ is het broeinest van belangenstrijd dat natuurlijk al speelde in Brussel. Over dat ‘gesloten bolwerk’ kreeg je geen vat en kon zelfs geen kennis van worden genomen.
Maar hoe kijk in het hier-en-nu tegen Italië en andere gelijksoortige zwakke zuidelijke landen aan? Nu realiseer ik me dat het toenmalig bestaande idealisme als ‘fictie’ beschouwd moest worden en zelfs zakelijk gesproken een ‘illusie’ was vanwege die cultuurverschillen en politieke belangenstrijd want dat blijft het kenmerk van ‘ieder’ politiek toneel of formeel instituut. Daar valt niet aan te ontkomen vanwege de aard van de mens zelf die opgegroeid is met een dualistische denkwereld. We zijn allemaal in de kiem van de Verlichting geboren als zuivere solisten.
Toch zie ik de verdere ontwikkeling en stabilisatie van de EU als een noodzakelijk gegeven, omdat deze globaal georganiseerde wereld niet meer tegengehouden alleen al vanwege de juridische staus die in beton je gegoten. Maar vergeet niet dat beton een tijdgebonden product is dat ooit als achterhaald kan worden verwerkt tot een nieuw product. Dus dan in dat geval alléén door een nóg sterkere pandemie na de huidige Covid-19, want die tijden breken volgens mij ook nog aan, als we op de oude wijze zouden blijven doorleven na deze vernietigende virusaanval van de ‘totale oorlog’ tegen de mensheid zelf.
Het kan namelijk nog desastreuzer worden vanwege onze frivole en hedonistische levensstijl met voeding vol landbouwgifstoffen. Om het dáár maar toe te beperken, zonder ook de nog volop bestaan fossiele industrieën te noemen. Alleen maar gif dat de aarde zal vernietigen, want dat staat als een paal boven water.
We hebben dus dat Investeringsfonds van Le Maire én het investeringsfonds klimaataanpak van Frans Timmermans dringend nodig, omdat we er simpelweg niet omheen kunnen. Dat is mijn uitgangspunt.
Maar met welke consequenties? Dat is de kernvraag. We leven nu binnen de EU nog op de oude basisbeginselen van de Verdragen van Maastricht en Amsterdam (jaren ’90), die inmiddels gemoderniseerd zijn via het Verdrag van Lissabon (2009). Maar de huidige covid-19 virus heeft de huidige economische basisstructuur ‘totaal’ vernietigd, want de wereldeconomie kan niet draaien op een industriële infrastructuur die binnen één of twéé maanden – kwestie van hoe je gaat tellen – lockdown waardoor er geen mondiale transporten meer mogelijk zijn. En dus staat de huidige infrastructuur op de rand van de afgrond. En dat valt naar mijn intuïtieve invoelvermogen – ik ben namelijk geen econoom – ook niet meer te herstellen. Maar dat ‘doembeeld’ past bij de gevestigde politieke en economische orde niét tot de mogelijkheden want tegen hun belangen ingaand; natuurlijk kunnen we ‘business as usual’ door blijven leven – zo wordt verondersteld – alsof er niets gebeurd is. Wensdenken optima forma van die gevestigde orde.
Daarom zie ik het liever met wat meer nuchterheidszin én dus zonder toverstafformules: Totale Nieuwbouw in plaats van Wederopbouw omdat dit laatste – onterecht als symbool van de Opbouw van WO2 gemunt – suggereert dat sprake van dan ‘wederom op de oude formule doorgaan, terwijl er in de praktijk van iedere nieuwe dag sprake was van een compleet nieuwe, moderne industriële setting, want na oorlogen ontstaat altijd een nieuwe creatieve swung, cultureel, economisch en politiek. ‘Geen wederopbouw dus op basis van oude formules en oud denken, maar alles Nieuw.’
Dat geldt nu ook. Alle gif-soorten die door de olie- en petrochemische industrieën en andere fossiele basisproducten via kolencentrales wereldwijd zijn opgebouwd, waren tóen mogelijk vanwege het gebrek aan alternatieven, maar nú volstrekt ondenkbaar. En zolang de politiek dat weigert in te zien, zitten we op een verkeerd spoor.
Er is wat mij betreft maar één conclusie mogelijk en dat is dat álle industriële capaciteit dat is gebaseerd op massa(toerisme en -vliegverkeer) én mega(evenementen, conferenties en Olympische Spelen en Champions League etc.; en niet te vergeten mega kippen- en varkensstallen) uit den boze zijn.
‘Massa en Mega zijn voorlopig de 2 “M”-en die mogelijk nog uitgebreid kunnen worden met meerdere M’s, zoals wellicht de huidige Munt-unie, de zoals de EU bewijst die niet werken omdat lidstaten zelf niet in staat zijn om de eigen nationale munt te devalueren of revalueren. Dat is ook een structurele denkfout uit het verleden geweest.
Natuurlijk heeft Le Maire in deze redenering gelijk, maar wel met ‘mitsen en maren’:
- Het moet met ingang van de huidige Europese Commissie onder Ursula von der Leyen afgelopen zijn met de eeuwige ‘Hoekse en Kabeljauwse twisten’ https://nl.wikipedia.org/wiki/Hoekse_en_Kabeljauwse_twisten, die ons land in de 14 en 15e eeuw gekenmerkt hebben, maar ons nu dwars zitten maar dan op financieel gebied. Dat betekent dat populisme in de politiek verboden moet worden – hoe durf ik zo’n ‘ondemocratische’ gedachte op papier vast te leggen!!! – want Italië was de uitgesproken natiestaat binnen de EU van politieke chaos en corruptie waardoor dat ónvermijdelijke populisme ontstond. Het populisme van Salvini en Berlusconi werden door andere lidstaten met afgrijzen, maar stilzwijgend (want niémand die daar kritiek op durfde te leveren, want ‘democratisch’ gekozen, maar nu te vereeuwigen als ‘schijndemocratisch’, want zo is het wel, dat zijn de feiten) aanvaard, met de huidige desastreuze gevolgen van dien. Dat kan in een evenwichtige samenleving en maatschappij niet meer.
- Dat populisme en jawel, ook ons populisme van Wilders/PVV en Baudet/FvD zijn ‘gepasseerde stations’, omdat de ‘rijdende trein van stevige jurisprudentie’ niet meer kan worden gestopt en tegengehouden, zoals ook supertankers niét wendbaar zijn. Dat is binnen een globalistische wereldmarkt waarbinnen algehele – economische en financiële want bancaire – verwevenheid kenmerkend is geworden, ‘vragen om problemen’ zoals nu met covid19 zichtbaar wordt.
- Nóg een conclusie: Deze ‘algehele’ verwevenheid van industriële infrastructuur kent ook een nog niet-ontdekt vóórdeel, te weten dat we zo afhankelijk van elkaar zijn geworden – zoals we nu aan de medicijnen- en mondkapjesmarkt zien (India en China) – zodat die verwevenheid én kwetsbaarheid ons dwingen tot blijvende samenwerking op straffe van een totale instorting van die mondiale infrastructuur.
- Er is dus naar mijn mening geen andere conclusie mogelijk dat het TOTAAL van onze beschaving binnen de nu nog geldende internationale wetten- en regelgeving onhoudbaar zijn geworden en dat we anders moeten leren (na)denken, want op oude formules valt geen nieuwe maatschappij op te richten. Daarom een nieuw EU-Verdrag van Lissabon, dat zijn inherente grenzen – ‘ever closer union’ – heeft bereikt. Dat oude populisme past niet in de nieuw te construeren EU. En dus is het ook niet meer mogelijk om als lidstaten naar elkaar toe te groeien op basis van oude dogmatiek. Want die bezweringsformule van ‘steeds dichter naar elkaar toegroeien’ berust op een droomwereld en we kunnen niet blijven dromen. Tijd voor een nieuwe realiteit en dat kan alleen door zorgvuldige kennis en verbanden op tafel te leggen en te bezien hoe we met onze beroemde millennia bestaande Europese creativiteit tot nieuwe verhoudingen kunnen uitgroeien.
- De formule van Le Maire: https://krant.volkskrant.nl/titles/volkskrant/7929/publications/928/articles/1122998/9/1 is dus mijns inziens alleszins plausibel, maar moet wél gegrond worden op de (noodzakelijke) ‘nieuwe’ basis van een declaratie naar 20/21e-eeuwse snit van de aloude Hoekse en Kabeljauwse twisten. Dat betekent letterlijk dat in de toekomst dreigende nieuwe populistische regeringen direct moeten worden afgestopt. Alle oudbakken-idealen moeten via de media door heel Europa heen direct aan alle lidstaatbevolking(en) worden voorgelegd en van goed voorziene kanttekeningen voorzien. Zodat – in het verlengde daarvan – het Europees Parlement die nieuwe dreigende regering kan afwijzen op straffe van Geen Subsidiegelden naar die nieuwe regering. Punt.