Tags
Het Westen moet van China leren, meent Beijing. Niet andersom (Garrie van Pinkxteren, Katern Weekend, nrc.nl, 7-9-19)
Voor China zijn macht en economische voorspoed belangrijk, niet democratie. De strijd met Hongkong gaat over welke waarden voor de toekomst leidend zullen worden. Voor de wereld.
Uit deze samenvatting klinkt al het autocratische karakter van het China van Xi JinPing door. De Chinese waarden gelden in zijn ogen wereldwijd en dus wordt wat hem betreft democratie afgeschaft. Wij als Westen zijn dus gewaarschuwd.
‘De naam Hongkong betekent letterlijk Geurige Haven, maar door het financiële centrum van Azië waait nu al maanden de zure lucht van traangas. Lieve, sociale en beleefde jongeren zijn deze zomer veranderd in geharde actievoerders die met gasmaskers en gele helmen op een stadsguerrilla voeren tegen de oproerpolitie.
(…)
‘Het gaat er uiteindelijk over welke waarden voor de toekomst leidend zullen worden – niet alleen voor Hongkong, maar in wezen ook voor de wereld. Zijn dat die van een liberaal, democratisch Westen dat op zijn retour lijkt? Of toch die van het opkomende, autocratische China dat vindt dat stabiliteit en eenheid de wereld meer opleveren dan individuele vrijheden?
‘Joshua Wong, prominent actievoerder in Hongkong, omschreef de strijd tegen China in een recent opiniestuk zo: „De demonstranten in de frontlinie van deze betogingen, zij die eropuit gaan in de straten van de stad, doen niets minder dan het opnemen tegen dat ongelooflijk machtige communistische- en fascistische regime.”
‘Die deinst er niet voor terug om de demonstranten met knuppels, traangas en niet-dodelijke munitie aan te vallen. Ondertussen komt Carrie Lam, de hoogste leider van Hongkong, met een compromis als het intrekken van de uitleveringswet die de aanleiding voor de demonstraties was. Een compromis dat de demonstranten „te weinig, te laat” noemen, dat Lam heel lang niet heeft gesloten, en van Beijing misschien ook niet mocht sluiten.
‘Hongkong was altijd een baken van redelijkheid, neutraliteit, transparantie en rechtsbescherming. Hier kon iedereen ongehinderd zaken doen, ongeacht politieke kleur. Nu wordt op dit kleine stukje Chinees grondgebied een van de meest principiële conflicten van onze tijd uitgevochten.
‘Als je dat leest, dan begrijp je ook waarom China zo’n afkeer kan hebben van actievoerders als Wong. China gelooft niet dat Wong namens zichzelf spreekt. Beijing is er ten diepste van overtuigd dat het Westen, en vooral Amerika, er op de achtergrond op uit is om China te infiltreren en te verscheuren. Daarvoor zouden activisten als Wong zich laten misbruiken.
Gebruikelijke argumenten en drogredenen in communistische kringen worden hier gebruikt namelijk dat de onrustokers door het Westen ingehuurde pionnen en agenten zijn om het wettelijke gezag te ondermijnen.
‘Hoe kan de patstelling in Hongkong nog worden doorbroken nu het conflict voor beide kanten zo principieel is geworden? En hoe zal Hongkong eruit zien als de demonstraties op een gegeven moment tot een einde zijn gekomen?
China zal de strijd voor het eigen gelijk nooit opgeven en dus voorrang geven aan stabiliteit en eenheid, en de westerse invulling van democratie blijven bestrijden omdat die de snelheid van besluitvorming alleen maar tegenhoudt. Dat betekent dat de Hongkongse (Hk) opstandelingen ooit gedwongen worden de strijd te staken en zelf te emigreren naar het Westen omdat ze in Hk geen toekomst meer zullen hebben. En China maakt zich natuurlijk zorgen dat het handelskapitaal van Hk uit hun handen zal glippen.
„Uiteindelijk trekken we toch aan het kortste eind”, zegt Shirley Yam terwijl ze zich buigt over een kom dampende noedels in het centrum van Hongkong. Yam is een oudere, door de wol geverfde Hongkongse journaliste die een belangrijke rol speelt in de Journalistenvereniging van Hongkong. Ze volgt de politieke en economische ontwikkelingen al decennia.
(…)