Schokkend als de machtigste politicus ter wereld zo’n voorstel doet want het failliet van de democratie dat zo iemand gekozen kán worden @trouw #politieke-ethiek @eu #rudimentairverstand

Tags

politiek

Landen kopen als een vastgoeddeal (Commentaar, opinie/Trouw, 24-8-19)

‘Als de machtigste politicus ter wereld zo’n voorstel doet, houdt het op grappig te zijn.’

Het houdt niet alleen op met de opmerking dat dit niet meer grappig is (of kan zijn), maar dat het ook onbenul van deze president toont, die visionair en verbindend – wereldwijd – behoort te zijn. De grootste schande dus die we tot heden met deze president hebben meegemaakt. De enige les die hieruit getrokken kan worden is dat we ons nu bewust moeten zijn waartoe het populisme leidt en in de tweede plaats dat de gevestigde politieke orde vreselijk heeft gefaald in het tegengaan hiervan. Zij hebben dit verschijnsel niet kunnen tegenhouden.

https://krant.trouw.nl/titles/trouw/8321/publications/722/articles/958003/21/2

Advertisements

Terugblikkend op de ‘Conventie’ over de toekomst van de EU in 2003 kunnen we lessen trekken over de dag van morgen @volkskrant @eu #EUinopbouw @EU_Commission [Archief]

Tags

politiek

Nederland ontstemd over plan nieuwe EU (Geert-Jan Bogaerts, Voorpagina/de Volkskrant, 26 april 2003)

Nederland lijkt bakzeil te moeten halen op twee belangrijke twistpunten in de Conventie over de toekomst van de Europese Unie. Een grote meerderheid van de Conventie accepteert het idee van een permanente voorzitter van de EU. Bovendien krijgen lidstaten van de EU de mogelijkheid uit de Unie te treden.

Over deze inleidende zinnen kan vanuit het heden bezien maar wel in alle subjectiviteit die nu is opgebouwd, vastgesteld worden dat een permanente voorzitter van de EU een erg slecht idee was, omdat ook voorzitters hun geldigheidsdatum kennen en zoals de huidige Commissievoorzitter Juncker en zijn voorganger Barroso hebben bewezen is dat langer dan 1 termijn onhaalbaar is vanwege de hectiek van die functie.

Barroso had het geluk met een kleine meerderheid tot een tweede termijn te worden, maar dat bleek achteraf een blunder van het Europees Parlement die hem een herkansing gunde. En Juncker had zelf op tijd ingezien dat een tweede termijn onhaalbaar was en stelde dat ook publiekelijk vast.

 Er zou in de toekomst alleen een herverkiezing voor een tweede termijn mogelijk zijn als een uitgesproken charismatisch politicus zou opstaan, zo iemand als wijlen de oud Bondspresident Von Weizsäcker, die iemand was die volstrekt boven de partijen stond en ook een mate van wijsheid uitstraalde die algemeen gewaardeerd werd; visionair overkwam. Op dit moment kan worden vastgesteld dat aantredende Commissievoorzitter Von der Leyen een zodanig gunstige indruk maakte tijdens haar slotpresentatie, dat velen die zich anti-CDU voelden met haar keuze konden instemmen. We zullen dus afwachten hoe zij zich zal gaan ontwikkelen.

De ‘grote meerderheid’ van toen was kortom een ‘volledige gok’, diieve democratiee nu in ons gepolariseerde tijdsgewricht, ondenkbaar zou zijn al was het maar dat dat stemgedrag van toen volslagen van werkelijkheidszin gespeend was.

Wel logisch, ondanks de huidige Brexit-perikelen, is dat bijna vanzelfsprekend lidstaten moeten kunnen uittreden, al was dat alleen al vanuit democratisch oogpunt gerechtvaardigd. En bovendien kon anno 2003 nog helemaal niet voorzien worden hoe de Unie en de euro zich zouden gaan ontwikkelen; sterker zelfs, als toen al de ‘aanstaande’ ellende te voorzien was, was de EU nooit tot stand gekomen en de euro als een mislukking ervaren.

Dat ondanks het psychologische feit dat alleen een ‘nieuwbakken’ Unie gezag in de wereld kan ontwikkelen, als er intern een eenheid bestaat, maar helaas was de werkelijkheid omgekeerd; die eenheid heeft nooit bestaan en vanwege dat dilemma is het speelveld voor de toekomst ook volledig verspeeld en is het wachten nu op een nieuwe generatie politici die gekwalificeerd kunnen worden als ‘nieuwe politiek’. Blijft het ‘oude politiek’ van dit moment en de afgelopen jaren, dan is er nauwelijks een gezonde en volwassen toekomst denkbaar. Dan is bewezen dat het huidige bestel – zoals ook onze representatieve democratie volkomen achterhaald en zelfs failliet is.

En het feit dat politici de waarschuwingen van vakeconomen volledig hebben genegeerd, terwijl ze achteraf volledig gelijk hadden, toont hoe onvoorstelbaar eigenzinnig of eigenwijs politici kunnen zijn en dat dat bijna tot hun volledige gezagloosheid heeft geleid. Hun geloofwaardigheid is minimaal geworden. De EU wordt heden maar ook in het verleden gekenmerkt als een politiek orgaan dat eeuwig rollebollende over straat gaat en dus een massa bestuurders die alleen maar in staat zijn hun nationale belangen te verdedigen, terwijl dat helemaal niet de bedoeling is.

‘Besluiten over deze punten neemt de Conventie pas in juni, maar in debatten die donderdag en vrijdag plaatvonden, blek dat de meerderheid zich schaart achter deze voorstellen van de Franse oud-president Giscard d’Estaing, die de Conventie voorzit.

‘Giscard wil dat de Europese Raad (staatshoofden en regeringsleiders) voor 2,5 jaar een voorzitter kiest. De kleine lidstaten van de EU, waaronder Nederland hebben daar altijd fel tegen gekeerd. Zij vrezen dat deze functie bijna altijd uit een groot land komt en de dominantie van grote landen verder vergroot.

Ook hier blijkt de inschatting van toen niet meer voor vandaag te gelden aangezien er nu nieuwe ontwikkelingen hebben plaatsgevonden vanwege de nieuw toegetreden lidstaten, die afgelopen jaren een zwaar eigen stempel op de Unie hebben gedrukt, zoals de Visegradlanden en het opkomende populisme hebben aangetoond. Wederom is bewezen dat de toekomst niet voorstelbaar is, laat staan vast te leggen en het zou iedereen een lief ding waard zijn als de politici zich aan die praktijk zouden aanpassen, in plaats met eeuwige ruzies door te gaan en elkaar de hersens in te slaan. Volwassen denken is de Europolitici vreemd en om die reden heeft ook de belofte van Lissabon dat de EU de belangrijkste technische macht ter wereld zou worden, een slag in de lucht gebleken.

En de grote traditionele lidstaten Duitsland en Frankrijk hebben intern op nationaal niveau zoveel problemen ondervonden dat de politieke wet dat de grootste lidstaten vanzelfsprekend dominant zouden worden, evenzeer een zinloze angst bleek te zijn. En de sociale media hebben in dit verband een cruciale rol gespeeld en zijn de ‘ouderwetse’ politici en vooral de regentenklasse vandaag kansloos geworden. Het advies van vandaag zou luiden: ‘maak je niet zo druk om allerlei buitenissigheden. Er vallen warempel belangrijker zaken te regelen. De voortdurende stagnaties van migrantenopvang leidt tot helemaal niets en klaarblijkelijk heeft de EU nog niet geleerd zakelijk te opereren.

‘Nederland heeft vrijdag samen met België en Luxemburg een protestbrief opgesteld tegen het plan, gericht aan Giscard d’Estaing. ‘Dit voorstel weerspiegelt niet de teneur van onze discussies van de afgelopen vijftien maanden en is geen echt compromis’, zo staat in de brief.

Deze inhoud komt vandaag de dag erg kinderachtig over en zegt iets over de regeerstijl in die dagen. Over volwassenheid gesproken. De Benelux was klaarblijkelijk van mening dat dit blok geen ruimte heeft gekregen ofwel dat zij dat diplomatiek slecht hebben gespeeld.

‘De Conventie is er ook in meerderheid voor landen de mogelijkheid te geven uit de EU te stappen. Die procedure moet wel zo moeilijk mogelijk worden. ‘Duidelijk moet zijn dat de politieke en economisch kosten van een terugtrekking erg hoog zouden zijn’, zei Dãnula Hübner, de Poolse minister voor Europese Zaken.

Ik gaf boven al aan dat het in beginsel een democratisch recht is om uit te treden, maar daar staat wel een noodzakelijk realiteitsbesef ofwel werkelijkheidszin tegenover. Hoe kleiner de EU zou worden, hoezeer het ook mondiaal aan gezag zou inboeten. En tot aan de eeuwwisseling werd steeds benadrukt dat de wet van de Grote Getallen bepalend was voor de wereldwijde economische dominantie, en dat zou de EU worden met een half miljard aan inwonertal, terwijl de VS daar met 327,2 miljoen  er ruim onder zit. En hoe vandaag China economisch meetelt is mij niet bekend, maar als het om bbp-data gaat, blijven zij waarschijnlijk wel op de 3^e plaats hangen ondanks hun bevolkingsomvang, waar hun bbp op achterblijft en dus nog stevig moet groeien.[i]

 

[i] https://www.rtlz.nl/algemeen/economie/artikel/4430151/china-vs-grootste-economie-ecb-handelsoorlog

De economie floreert, maar het aantal daklozen was nog nooit zo hoog in Nederland @trouw #schandvlekbeschaving #verzorgingsstaatooknietvolmaakt #verzorgingsstaatmachteloos #iedernieuwtijdperknieuweproblemen @eu

Tags

politiek

De economie floreert, maar het aantal daklozen was nog nooit zo hoog in Nederland (Johan van Heerde, voorpagina/Trouw, 23 augustus 2019)

Het aantal mensen dat in de openlucht slaapt is sinds 2009 verdubbeld. Vooral jongeren zijn vaker de dupe. Dat komt onder meer door gebrek aan betaalbare woningen.

‘De economie draait al jaren als een tierelier, maar niet iedereen profiteert mee. Sterker: het aantal daklozen blijft in Nederland alleen maar stijgen, blijkt uit schattingen van het Centraal Bureau voor de Statistiek. Sinds 2009, toen het CBS begon met schatten, verdubbelde het aantal daklozen in Nederland tot 39.300 mensen in 2018. En sinds 2014, het eerste jaar van economische herstel, kwamen er in Nederland 12.000 daklozen bij.

‘Het CBS richt zich in het onderzoek op ‘feitelijke daklozen’. Dat zijn mensen die slapen in de open lucht, in openbare ruimten als portieken of stations, binnen bij maatschappelijke opvang of noodopvang en mensen die op niet-structurele basis slapen bij onder anderen vrienden of familie. Mensen die illegaal in Nederland verblijven én dakloos zijn, vallen niet binnen deze groep.

‘De nieuwste cijfers wijzen uit dat de welvaartsgroei in Nederland ook negatieve effecten heeft. Zowel brancheorganisatie Federatie Opvang, als opvangorganisatie Leger des Heils wijt de groei van het aantal daklozen in Nederland aan het gebrek aan (betaalbare) woningen.

Economische daklozen

“Er is een nieuwe groep daklozen die we vroeger veel minder zagen, we noemen ze economische daklozen. Dat zijn mensen die redelijk zelfredzaam zijn, soms zelfs werken, maar door pech of relatief kleine problemen op straat belanden. Met de huidige woningnood kom je dan moeilijk aan een dak boven je hoofd”, zegt Rina Beers, beleidsadviseur bij Federatie Opvang.

‘Volgens Beers verergert het probleem door gebrek aan perspectief. “Als een familielid weet dat je binnen een aantal maanden een nieuwe woning hebt, dan is diegene wellicht bereid je tijdelijk in huis te nemen. Maar dat doe je niet als het wel twee jaar kan gaan duren.”

‘Nationale Ombudsman Reinier van Zutphen ontvangt ook meer signalen van zelfredzame dak- of thuislozen. Hij constateert dat het vinden van woonruimte in veel steden onbegonnen werk is. En wat ook niet helpt, is dat mensen die willen bijdragen door iemand in huis te nemen vervolgens worden gekort op een uitkering. Van Zutphen roept overheden op zulke regels buiten beschouwing te laten. Rina Beers van Federatie Opvang sluit zich bij die oproep aan. “Als je gestraft wordt, ga je geen mensen helpen.”

Overdreven veel armzalige bureaucratie…!

‘Inmiddels zijn er organisaties die inspringen op de nieuwe groep daklozen, zoals Springplank. “Wij proberen het begrip dakloos te vermijden, want we werken met een heel ander type burger dat dakloos raakt: namelijk zonder baard, blik bier of spuit in de arm”, zegt directeur Thijs Eradus. Dat wil volgens Eradus niet zeggen dat alleen de oververhitte woningmarkt mensen dakloos maakt. “De eerste dakloze die helemaal geen financiële of persoonlijke problemen heeft, moet ik nog tegenkomen. Alleen is de problematiek veel lichter.”

Kortom, op ieder beleidsgebied zijn tal van problemen aanwezig die om oplossingen schreeuwen. Ons land is nog lang niet af. Ook al gaat het ons beter af dan allerlei Europese medelidstaten, maar dat mag niet als excuus worden opgevoerd. Overal waar gaten in het beleid vallen zijn de betrokken bestuurders en politici daarvoor verantwoordelijk. En die moeten dus ter verantwoording worden geroepen.

‘Springplank helpt op verzoek van gemeenten economisch daklozen aan het werk in ruil voor een woonplek. Het initiatief begon enkele jaren geleden in Eindhoven en heeft zich inmiddels uitgebreid naar Den Bosch, Utrecht en Tilburg.

Jongeren

Wat opvalt in de CBS-schatting is dat het aantal dakloze jongeren (18 tot 30 jaar) is verdrievoudigd sinds 2009. Dat is tegen het zere been van staatssecretaris Paul Blokhuis, die als ambitie heeft dat er in 2021 in Nederland geen dakloze jongeren meer zijn. Vlak voor de zomervakantie trapte het kabinet daarom af met een proef waarbij dak- en thuisloze jongeren 10.000 euro mogen investeren in hun toekomst. Dat varieert van het regelen van een postadres, voor het aanvragen van uitkeringen, tot een plek om te wonen, werken of het oplossen van schulden. Dertien gemeenten doen mee met de proef.

https://www.trouw.nl/nieuws/de-economie-floreert-maar-het-aantal-daklozen-was-nog-nooit-zo-hoog-in-nederland~b06aa213/?utm_source=browser_push&utm_medium=push&utm_campaign=stdc_tr

update Dodelijke autonome wapens? ‘Dodelijk was al dodelijk’ – flauwe woordgrap -, maar over ‘autonome robotkillers’ kan worden getwist @groene #AI #cyberoorlog @eu @EU_Commission @ElkeGeraerts

Tags

politiek

Stelling: Dit artikel is kan niet op mijn instemming rekenen omdat ik bijna alleen maar onjuistheden aantref. Niet dat ik AI-specialist ben, maar op dit terrein lees ik alles vanuit de media en beschouw ik me als autodidact. Ik zal dus alle zinnen en passages noteren om de lezer van mijn kanttekeningen te overtuigen. Belangrijkste punt van kritiek is dat er geen killerrobots bestaan die autonoom-als-zodanig-zijn, maar geprogrammeerd zijn zoals alle robots die hetzij op productielijnen worden ingezet, dan wel robots die op advocatenkantoren werken of in ziekenhuizen. Kortom, alle robots zijn per definitie door mensen/ontwikkelaars getraind om hun doelen uit te kunnen voeren. En een top aan auteur Boom, dit jaar is het heldere boek verschenen over AI door de neuropsychologe, de Vlaamse Elke Geraerts met als titel Authentieke Intelligentie. Uit deze titel kan en moet worden opgemaakt dat alleen mensen autonoom zijn en robots niet. Daarover zal nog geen wetenschappelijke overeenstemming bestaan, maar op deze basis kan ik voortaan alle beweringen in de pers beoordelen.

Dodelijke autonome wapens moeten verboden worden (Joeri Boom, de Groene Amsterdammer, 22.8.2019)

De mogelijkheid bestaat dat technologiebedrijven hun vindingen gaan leveren aan producenten van autonome wapens. Microsoft, Amazon en negentien andere bedrijven blijken al te werken aan defensie- en wapenprojecten. Dat is zorgwekkend.

Lang leken ‘killer robots’ ontsproten aan de fantasie, maar inmiddels bestaan ze. Aan de Zuid-Koreaanse grens met Noord-Korea opereert de SGR-A1. Zichzelf voortbewegen kan hij niet, maar hij is bewapend met een machinegeweer en kan zelfstandig mensen beschieten. Of neem de Israëlische HAROP-2, liefkozend ‘Harpy’ genoemd. Harpy vliegt urenlang rond op zoek naar vijandelijke radarsystemen die hij vervolgens uitschakelt met een explosieve kamikazeactie. Na de lancering komt er geen mens meer aan te pas. Zijn wervende reclameleuze: ‘The key to air superiority. And more.’

‘Zelfstandig mensen beschieten’ moet dus gelezen worden als geprogrammeerd om te schieten op mensen (aan de grens zullen dat in de regel soldaten zijn) aangezien zonder die programmering er niets gebeurt.

En dat bij de Israëli’s wordt opgemerkt dat ‘na de lancering komt er geen mens meer aan te pas’, geen wonder genoemd mag worden want na lancering sturen de sensoren de drone aan. en dan hoeft er geen mens meer aan te pas te komen.

Data zijn niet onfeilbaar en zelfdenkende robots doen niet aan ethiek

Nee, dit zijn geen volkomen autonoom opererende Hollywood-robots als de Terminator (‘the thing that won’t die, in the nightmare that won’t end’). Het gevaarlijke is echter dat het dodelijke machines zijn waarbij de mens niet méér doet dan het indrukken van de aan-uitknop. Ze zijn uitgerust met kunstmatige intelligentie (AI) die hen in staat stelt zelf hun doelwitten te kiezen en die te doden of vernietigen zonder verdere menselijke tussenkomst. Ze worden daarom ‘dodelijke autonome wapens’ genoemd.

Ook hier dezelfde denkfouten in de zin ‘Het gevaarlijke is (…)’ op basis van vorige argumenten wordt bekritiseerd. Ook hier is ‘geen menselijke tussenkomst’ nodig. Juist daarom is het onjuist om van ‘autonome’ wapens te spreken.

‘Afgelopen week publiceerde de Nederlandse vredesorganisatie PAX het verontrustende rapport Don’t be evil? Daarin werd geschetst hoe talloze AI-technologieën niet alleen een vreedzame toepassing hebben, maar ook een militaire. Gezichtsherkenning, waaraan onder meer Facebook hard werkt, met behulp van de gebruikers die het hebben ingeschakeld op hun Facebook-pagina’s, is zo’n toepassing. Volgens activisten uit de wereld van de computertechnologie is de stap niet al te groot van de Israëlische Harpy naar een mini-helikopterdrone voorzien van een kleine springlading, die met zijn camera van korte afstand een gezicht scant om zich daarin op te blazen[i] als het voldoet aan het target profile. Opererend in een zwerm zouden ze een ‘niet te stoppen massavernietigingswapen’ vormen. Dit doemscenario werd twee jaar geleden getoond in de YouTube-video Slaughterbots, een waarschuwing afkomstig van gerenommeerde AI-onderzoekers als de Amerikaanse professor Stuart Russell, die beseffen waarvoor hun werk gebruikt kan worden.

Allemaal opmerkingen die logisch volgen uit de mogelijkheden van algoritmen, of ze nu in de landbouw worden gebruikt of op het militaire slagveld, hoewel er van veldslagen/slagvelden zoals in WO2 geen sprake meer zal zijn. Het zullen cyberoorlogen waar niemand zich nog een concrete voorstelling van kan maken omdat ze nog nooit in werkelijkheid hebben voorgedaan. De laatste ‘grote’ oorlog was de Golfoorlogen waar op alle mogelijke manieren cyberwapens zijn ingezet, maar dat was alleen mogelijk omdat er geen Saddam Hoessein-legermacht [ https://nl.wikipedia.org/wiki/Saddam_Hoessein ] bestond en dus een eenzijdige oorlog was, waar de geallieerden zonder enige tegenstand hun weg vonden om Koeweit te bevrijden, omdat de presidentiele garde zich direct overgaf. Desondanks werd de hele omgeving platgebombardeerd.  

‘PAX benaderde vijftig technologiebedrijven uit twaalf landen. Slechts zeven daarvan verklaarden dat hun technologie niet militair mocht worden gebuikt. 22 bedrijven, waaronder Facebook, deden dat niet. Dus bestaat de mogelijkheid dat ze hun vindingen zullen leveren aan producenten van autonome wapens. Microsoft, Amazon en negentien andere bedrijven blijken al te werken aan defensie- en wapenprojecten.

Dit laatste verraadt alleen maar de ware intenties van Microsoft en Amazon. Daar zou de Amerikaanse president tegen in actie moeten komen en een verbod uitvaardigen, ware het niet dat hij er natuurlijk geheel achterstaat vanwege de strategische militaire voordelen voor zijn regering.

‘Dat is zorgwekkend. Volgens sommigen is oorlogvoering op basis van digitale data ‘schoner’ omdat de menselijke feilbaarheid wordt uitgeschakeld, maar zelfdenkende robots doen niet aan ethiek. Bovendien zijn data niet onfeilbaar, zelfs niet als er nog wél een mens opdracht moet geven tot vuren. ‘Technologie vergroot fouten’, zei NRC-columnist Maxim Februari zondag, nadat hij als Zomergast een fragment toonde uit National Bird, waarin een drone een konvooi met vrouwen en kinderen vernietigt.

In plaats van ‘zelfdenkende robots’ graag geprogrammeerde robots, want dat zijn de feiten. En de ethiek hoort door de programmeurs te worden ingebracht en dat gebeurt dus niet. Niet de robot is aldus de schuldige, maar de programmeur die de opdrachten uitvoert die hem worden aangeleverd. Een programmeur die niet gehoorzaamt, wordt ontslagen.

‘PAX, dat dinsdag haar rapport presenteerde aan de VN, is voorstander van een wereldwijd verbod op dodelijke autonome wapens. Opmerkelijk is dat Nederland zo’n verbod niet steunt. Onze regering vindt het voldoende waarborg wanneer een mens besluit het autonome wapen in te zetten. Ze vindt het niet bezwaarlijk als vervolgens de aanval niet meer gestopt kan worden (Kamerbrief 4 maart 2016).

Een Pax als ‘voorstander van een wereldwijd verbod op dodelijke autonome wapens’ is natuurlijk bijna lachwekkend, en vanwege deze nieuwe ontwikkelingen een naïeve, wereldvreemde wens, aangezien de drie betrokken wereldmachten VS, Rusland en China via een herbewapening betrokken zijn in de voorbereidingen op een toekomstige cyberwar. Die zal bepalend blijken te zijn voor onze toekomst omdat de nieuwe wereldhegemonie op het spel staat. Deze wordt hiermee bepaald en beslist. En omdat China nu de leidende wereldmacht is op het terrein van algoritmen en AI, dat militair-strategisch beslissend zal zijn, moeten we er niet aan denken dat we alleen maar Chinese straatcamera’s zullen aantreffen die al onze bewegingen controleren. Deze wereldmachten zullen kortom nooit een eventueel verbod ondertekenen, want zij wensen een einde van de westerse dominantie. Daar gaat het om. Dat we het maar weten. Overigens zie ik zo’n cyberwar niet uitbreken, omdat niemand weet hoe dat gaat plaatsvinden en de uitkomst dus ook volkomen ongewis is. Er bestaat namelijk het risico van een volledige vernietiging van onze aarde. Maar tegen die tijd is de klimaatwraak al zover voortgeschreven dat de mensheid een enorm pak slaag krijgt. Er bestaat dus simpelweg geen ruimte meer om nog een cyberoorlog in de praktijk ‘uit te werken’.

‘Het is onvermijdelijk dat kunstmatige intelligentie meer en meer zal worden toegepast in wapensystemen. Er zou zelfs al sprake zijn van een wedloop in autonome wapens tussen de VS, China en Rusland. Die kan wellicht vertraagd worden als AI-techies weigeren mee te werken aan militaire projecten. Om die reden stopte Google met defensieopdrachten. Wat ook kan helpen is zoiets schijnbaar onbenulligs als het uitschakelen van gezichtsherkenning op al onze apparaten.

Verzoek aan journalist Joeri Boom: graag nooit meer over autonome wapens schrijven. Anders klim ik weer in de pen via dit scherm.

Samenvattend het onderscheid tussen de begrippen authenticiteit en autonomie:

Authentiek – in navolging van Geraerts – betekent volgens mij ‘oorspronkelijke en natuurlijke eigenschap’ en vergeleken met de Google-duiding: ‘eigenhandig geschreven of gemaakt’ en dat duidt op menselijke creatieve vermogens, die het algoritme of AI niet kent of bezit. Bij een algoritme gaat het per definitie om ingebrachte instructies.

Autonoom volgens Google: zelfstandig in het bepalen wat je wilt en dat is ook een menselijke eigenschap, maar ook bestaat verschil met algoritmen die niet zelfstandig functioneren maar strikt volgens ingebrachte instructies. Wijkt een situatie voor de betrokken sensor(en) af van die instructies dan staat het algoritme machteloos. En dat is op voorhand met menselijke handelingen in onverwachte situaties niet aan de orde. De mens kan improviserend, vindingrijk en creatief of zelfs intuïtief effectief ingrijpen. En op een ander vlak: mensen kunnen zich ontwikkelen tot kunstenaars en een algoritme niet, al kunnen ze wel kunst produceren maar volgens ingeprogrammeerde patronen. Nooit iets geheel nieuws.

Het autonome zenuwstelsel van de mens is voor neurologische wetenschappers nog steeds een raadsel, zo goed als de wijze waarop hersenen werken. Daar komt het algoritme ook niet uit. Omdat het algoritme zonder instructies niet mogelijk is en zelfs onder die omstandigheden niet eens bestaat, is daarmee het verschil met de menselijke intelligentie afdoende duidelijk gemaakt.

https://www.groene.nl/artikel/dodelijke-autonome-wapens-moeten-verboden-worden

 

[i] Hier moet sprake zijn van een drukfout omdat de zin niet loopt: in plaats van ‘om zich daarin op te blazen’ moet er te staan ‘om zich daarop in te stellen en het op te blazen’.

Mooie functieomschrijving van president Italië, want accent op algemeen belang @nrc @eu

Tags

politiek

Wat zijn de scenario’s voor de politieke crisis in Italië? (Marc Leijendekker, nrc.nl, 21-8-19)

Regeringscrisis Na de val van de Italiaanse populistische coalitie moet president Sergio Mattarella een uitweg zoeken uit de crisis. Wat zijn precies zijn opties en waar zetten de politieke kopstukken op in?

Sergio Mattarella, president

‘Dit is het moment waarop een president macht heeft in Italië, want hij of zij is de enige die het parlement kan ontbinden en vervroegde verkiezingen kan uitschrijven. Mattarella heeft twee aan elkaar verbonden hoofddoelen. Hij wil politieke instabiliteit voorkomen. Die zou, gezien de enorme rentebetalingen die Italië moet doen, kunnen leiden tot onrust op de financiële markten, zeker wanneer er geen begroting komt waarmee Brussel akkoord is. Mattarella wil ook voorkomen dat Italië op afstand komt te staan of zelfs breekt met de Europese Unie en de eurozone – reden om bij de formatie vorig jaar kandidaat-ministers af te wijzen. Er wordt hem nog een doel toegeschreven: voorkomen dat in 2022, wanneer het parlement een nieuwe president kiest, deze keuze wordt bepaald door hard-rechtse nationalisten.’

Deze taakomschrijving getuigt van wijsheid die de Italianen wel kunnen gebruiken om het rechtse populisme in bedwang te houden.

https://www.nrc.nl/nieuws/2019/08/21/de-crisis-in-italie-wat-zijn-de-scenarios-wie-zijn-de-spelers-a3970780#/handelsblad/2019/08/22/#114

Het zoeksysteem

Tags

politiek

‘Mind control, brainwashing, robotbesturing van levende wezens, het is allemaal veel nabijer dan we vaak denken. In de toekomst wordt het enkel belangrijker over wilskracht te beschikken. Want zelfs al worden we om de halve meter beïnvloed of zelfs gehersenspoeld, we hebben ook allemaal een intrinsieke motivatie. En die drijft ons niet per se allemaal in dezelfde richting, maar eerder in ieder zijn eigen richting. Het zit in ons DNA en in onze hersenen. Niet omdat we een mens zijn, maar omdat we een zoogdier zijn.’

Ook duidelijk en vooral de laatste zinsnede maakt duidelijk dat alle dieren gebruikmaken van hun biologisch ingebouwde algoritmes. Maar dat dier – welke dan ook – hebben niet te kampen met elektronische apparatuur, zodat ze geen last hebben van algoritmes en andere vormen van artificiële intelligentie – als dat onderscheid tenminste mogelijk is… Nu wordt dus voor mij eindelijk duidelijk waarom het in de volksmond ‘artificieel’ ofwel ‘kunstmatig’ heet: dieren hebben er geen last van want worden niet met die menselijke producten geconfronteerd, tenzij ook algoritmen in de melkkoeien worden aangebracht of bij het melken. Niet bij gewone natuurdieren. Maar in de mens speelt zich dus een strijd af tussen natuurlijke en dus biologische algoritmen in aanleg tegenover de kunstmatige algoritmen in huishoudelijke sensoren of implantaten (bewust aan- of ingebracht bij cyborgs en transhumanisten).

‘De Estse psychobioloog en neurowetenschapper Jaak Panksepp deed jarenlang vergelijkend onderzoek naar de manier waarop dieren en mensen hun gevoelens en verlangens onder controle houden en reguleren. Hij ontdekte dat de hersencircuits die bij mensen geïdentificeerd werden als wilskracht (wat ook wel ‘intrinsieke’ of ‘zelfgereguleerde’ motivatie wordt genoemd) opvallende gelijkenissen vertoonden met het ‘zoeksysteem’ dat in de hersenen van dieren geactiveerd wordt, wanneer ze op verkenning gaan. Dat zou betekenen dat ‘wilskracht’ bij mensen terug te drijven [Vlaams; NLs: terug te voeren] is op de noodzaak om de wereld t ontdekken. Neurowetenschappers noemen dit het ‘verkenners-systeem’.

‘Dat verklaart natuurlijk heel wat: de ontdekkingsreizen, de industriële revolutie, de reizen naar de maan, onze verslaafdheid aan nieuws en ga zo maar door. Maar ook bij mensen die er niet dagelijks op uit trekken om het onbekende op te zoeken speelt dit verkenningssysteem een rol. Natuurlijk worden ook onze intrinsieke ambities en drijfveren, verlangens en dromen beïnvloed of zelfs gemanipuleerd door de buitenwereld, maar dat maakt ze niet minder echt of relevant. Het feit dat je vandaag een boek als dit ter hand neemt, is niet los te zien van de context waarin je je bevindt. Het wil in elk geval zeggen dat je een interesse hebt in de geest en gemotiveerd bent om boeken te lezen (waarvoor denk). En wanneer je aan het einde van dit boek beslist om te investeren in je mentaal kapitaal, dan heb ik daar wellicht enige invloed op uitgeoefend. Dat maakt je beslissing niet minder echt of waardevol. Zonder intrinsieke motivatie was je niet tot deze pagina geraakt.

Herprogrammeren

‘In tegenstelling tot computers, die niet zelf hun instelling kunnen wijzigen, zitten wij als mens wél achter de knoppen van ons brein. Ieder van ons beschikt over de mentale kracht om zijn/haar leven een nieuwe wending te geven of zelfs de breininstellingen te wijzigen. Daarvoor moet je in de eerste plaats verantwoordelijkheid nemen voor je leven en de slachtofferrol afschudden. Eens je weet welke richting je uit wil (je zit dan in de driver’s seat), is herprogrammeren vooral een kwestie van volhouden en gemotiveerd blijven (door de jungle hakken).’

[Bron: Elke Geraerts[i], Authentieke intelligentie, 2019; 44-46]

[i] Dr Elke Geraerts, psychologie/psychobioloog:

Een grenzeloze nieuwsgierigheid en een passie voor mensen: dat is wat Elke misschien wel het meest typeert. Deze unieke combinatie leidde al vroeg tot een bloeiende academische carrière. Als doctor in de psychologie bekleedde Elke posities aan de universiteiten van Harvard, St. Andrews, Maastricht en Rotterdam, waar ze internationale bekendheid vergaarde met haar gedegen onderzoekswerk. Maar het ondernemerschap bleef trekken. Gedreven door het verlangen om nieuwe inzichten uit de wetenschap om te zetten naar succesvolle business-concepten, richtte Elke in 2014, samen met Pia Buysse, Better Minds at Work op. Sindsdien helpt dit internationale consultancybedrijf organisaties te floreren tegen de achtergrond van een alsmaar veeleisender bedrijfslandschap.

Elkes handelsmerk is zonder enige twijfel de wijze waarop ze nieuwe psychologische inzichten weet te vertalen naar frisse en toegankelijke day to day toepassingen. Op die manier inspireert ze mensen en organisaties om hun mentale veerkracht aan te scherpen en de best mogelijke versie van zichzelf te worden. De grote doorbraak kwam er met haar bestseller Mentaal Kapitaal (2015). Het boek, dat intussen aan zijn dertiende druk toe is, werd in het Engels vertaald onder de titel Better Minds. Momenteel wordt ook gewerkt aan een Chinese vertaling. In 2016 verscheen dan Het Nieuwe Mentaal, dat verder inzoomt op het belang van lef voor een succesvol leven. In haar meest recente boek Authentieke Intelligentie, houdt Elke een vurig pleidooi om wat ons als mens uniek maakt, volop uit te spelen in een steeds sterker gedigitaliseerde wereld.

Random Facts — Elke krijgt energie van het ontdekken van al wat nieuw is: nieuwe mensen, nieuwe inzichten, nieuwe uitdagingen, nieuwe steden en culturen. Alleen voor haar gezin laat ze de focus op innovatie en de toekomst even los, en geniet ze samen met haar partner Michael en dochters Feline en Florence van het ‘nu’ en de solide familiebasis. Ze is pas écht in haar nopjes als ze met hen kan reizen naar haar favoriete plekken in de wereld: San Francisco, Kaapstad, Kyoto en Londen. Uitwaaien in Cadzand is ook een must. En hoewel ze vaak op podia staat, is Elke een introvert. Haar passie is (interieur)design; regelmatig tref je haar interieur aan in een woontijdschrift. En heeft Elke wel eens behoefte aan rust in haar hoofd? Dan zijn de songs van Leonard Cohen haar geheime wapen. [Wikipedia]

Algoritme als definitie

Tags

politiek

‘Een algoritme betekent niet meer dan een eindige reeks instructies die van een bepaalde beginsituatie tot een beoogd doel leidt. Een algoritme kan heel breed worden toegepast en zit ingebakken in oneindig veel elementen van ons dagelijkse leven, vaak zonder dat we dat beseffen. Onze sensaties en emoties zijn bijvoorbeeld biologisch algoritmes die cruciaal zijn voor overleven. Het rechtssysteem in de Verenigde Staten maakt gebruik van algoritmes om zo de vooroordelen te elimineren [huh? Ze moeten juist worden geëlimineerd, maar de VS zijn toch bij uitstek het land van de vooroordelen binnen big datasystemen…] die rechters kunnen belemmeren in hun uitspraak. Maar ook naar huis navigeren. Netflix-suggesties en Facebook-advertenties worden geleid door een algoritme. In werkelijkheid zijn algoritmes een soort wiskundige formules die ons leven tot in de puntjes kennen en graag gebruik maken van die data. Ik vergelijk het met het volgen van een recept. Als je bepaalde stappen volgt voor een recept uit een kookboek van Sergio Herman, heb je je eigenlijk aan een algoritme gehouden. Het leuke aan deze kookalgoritmes is dat je eraan kan toevoegen wat je wil.’

Heldere en duidelijke definitie dunkt mij!

[Bron: Elke Geraerts, Authentieke intelligentie, 2019; 44]

‘Een algoritme kan politieke besluitvorming beïnvloeden’ @fd #digitalewereld #poltiek @eu

Tags

politiek

‘Een algoritme kan politieke besluitvorming beïnvloeden. Een koelkast niet’ (Hella Hueck, Tech en Media/fd, 21-8-19)

Stelling: Dat digitale, annex socialemedia-bedrijven een groeiende invloed hebben op onze (en andere werelddelen) is evident, maar dat komt door de meningsuiting die door deze digitaal geconstrueerde wereld mogelijk is geworden. En een bedrijf als Tom Tom heeft die invloed niet, waarmee ik maar wil aangeven dat het alleen om digitale en sociale meningenuitwisselings-techniek gaat die ze politieke macht op een presenteerblad hebben aangereikt gekregen. De politiek gaat namelijk over meningen om daarmee politiek beleid te maken en de samenleving in te richten. Sociale media zijn daarom hyper-politiek, maar Tom Tom – om maar een voorbeeld te noemen buiten de huiselijke sensoren in alle elektrische apparatuur – niet. Dat is een apparaat gebaseerd op weg-algoritmen. Vanuit deze redenering – als die juist is – is er geen nieuwe scheiding van machten nodig.

In het kort:

• Techbedrijven als Google en Facebook hebben een groeiende invloed op onze democratie.
• Digitale technologieën zijn namelijk hyper-politiek.
• Schrijver Jamie Susskind pleit daarom voor een nieuwe scheiding der machten.

‘Aan weerszijden van de Atlantische Oceaan woedt de discussie of grote techbedrijven als Google en Facebook opgebroken moeten worden. Het is de verkeerde discussie, zegt de Britse schrijver en jurist Jamie Susskind van het boek Future Politics. ‘Ik maak me niet zo zeer zorgen over hun marktpositie, maar over de politieke macht die techbedrijven hebben.’

Vanwege hun bedrijfsvermogens hebben de socialemediabedrijven als Apple etc. een even grote politieke macht als de grote olie/gas-multinationals en andere conglomeraten die wereldwijd opereren. Het gaat om hun misbruik van (internationaal) bestaande fiscale wetgevingsmogelijkheden en daarmee de ruimte om nationale wetgevingen te omzeilen ofwel tegen elkaar uit te spelen. Dat is volgens mij de sleutel van die politieke macht, zodat ze overal de gunstigste vestigingslocaties kunnen vinden.

‘Tien jaar geleden genoot Jamie Susskind volop van de vakken politicologie die hij volgde aan de universiteit van Oxford. Plato, Hobbes, Montesquieu – alle grote denkers kwamen voorbij. Hij kraakte zijn hersens over wat abstracte concepten als macht, vrijheid en democratie inhouden.

Omdat ik dezelfde wetenschappelijk gevormde achtergrond heb kan ik hier aanvullend toelichten dat het niet gaat om wat genoemde filosofen precies gezegd hebben – die spelen alleen mee als het om masterscripties (of tentamens) gaat die tijdens de studie geschreven moeten worden -, maar om vanuit die ervaring met ‘denkoefeningen’ uit dat verleden, vandaag gemakkelijker alle toepasselijke abstracte begrippen als ‘gelijkheid’, ‘vrijheid’ en ‘democratie’ in de huidige maatschappelijke omstandigheden te vertalen.

En aangezien ik afgelopen week ook een blog schreef over westerse ideologieën die wel of geen lege huls zijn geworden, en waarop ik dus aangaf dat die waarden en normen eeuwig geldig blijven omdat het om abstracties gaat, dienen die waarden om de tien jaar aangepast te worden om er houvast te vinden om veranderde maatschappelijke omstandigheden gemakkelijk te vertalen in concreet beleid.

Susskind is er van overtuigd dat als we niet ingrijpen de grote techbedrijven de toekomst van de democratie zullen bepalen

Eén ding verbaasde hem. Het ging vooral over de geschiedenis van al die politieke ideeën. Maar kunnen ze ook antwoord geven op de grote vraagstukken van vandaag? ‘In de politiek van de twintigste eeuw stond één vraag centraal: hoe groot mag de invloed van de overheid op ons leven zijn? Nu moeten we naar een ander maatschappelijk debat: tot welke hoogte laten we ons leven controleren en sturen door machtige, digitale systemen? En op welke voorwaarden?’

Bij deze passage komen onze verschillen in denken naar boven. In de eerste plaats constateer ik dat onze studietijd er anders uitzag omdat ik in de basisjaren te maken kreeg met – inderdaad – de geschiedenis van politieke ideeën en de veelheid van politiek filosofen die nu het curriculum uitmaken, maar ik de masterfase in seminar- of werkgroep verband de huidige politieke praktijk verklaard moest worden aan de hand van die oude basiswaarden. Dan kom je direct op de eigentijdse vertaling uit.

In de tweede plaats passen ook basiswaarden zich met wijzigende tijdsomstandigheden aan. De 20^e eeuw stond vanzelfsprekend de vraag centraal hoe groot de invloed van de overheid mocht of moest zijn, want dat lag in het verlengde van de 19^e eeuw met alleen klassieke vrijheden: vrijheid om je eigen ruimte te scheppen in plaats van de feodale vrijheid van de vorst om zijn onderdanen alleen datgene te geven wat hem goed dunkte.

In de derde plaats hebben we nu inderdaad te maken met een ander maatschappelijk debat, waarin de taak van de overheid complexer is geworden, niet in de laatste plaats vanwege de complexere maatschappij zelf. En de overheid dient dienovereenkomstig een standpunt te hebben (ontwikkeld) hoe je als maatschappij omgaat met een werkelijkheid waarin ons leven gecontroleerd ‘heet’ te worden door machtige digitale systemen. De lezer merkt dat ik hierbij accentverschuivingen heb aangebracht door ‘heet’ te worden. Want dit is voor mij geen feit op zichzelf, maar een persoonlijke en dus subjectieve waarneming. Voor de een geldt dat inderdaad, voor een ander niet. Hoezo dat?

Ik durf hier – ten vierde – met droge ogen te beweren dat de digitale systemen geen invloed hebben op mijn leven en ik me er dus ook niet door laat sturen. Ja, ik breng dagelijks vele uren achter de laptop door, maar dat die schijnbare verslaving is geen feitelijk gegeven, aangezien ik het toetsenbord slechts gebruik als de ouderwetse typemachine en mijn blogs de moderne variant zijn van de vroegere scripties en andere werkstukken. En als ik snel iets even wil controleren heb ik de handzame smartphone naast me liggen om Google te raadplegen.

En de smartphone zelf staat eigenlijk doorlopend op offline, want waarom zou ik hem constant – zelfs in de nacht – aan laten staan. Door mijn levensstijl hebben sensoren buitenshuis en algoritmen bij mij geen kans van slagen. De enige (on)gewenste reclames die ik ontvang zijn nieuwe boekuitgaven omdat ik alleen op dat vlak en langs die weg regelmatig bestellingen doe. Ik heb dus geen hinder van dat digitale verkeer en ik beweer dus ook dat de overheid ten aanzien van deze digitale evolutie alleen een taak heeft in de vorm van ‘goed’ bijhouden wat er gaande is, en dat houdt niet alleen privacy-schendingen in, maar ook cyberspionage die tegenwoordig alle publieke handelingen van burgers/consumenten kan volgen.

En welke gevaren algoritmen in zichzelf in? Het antwoord luidt dat er geen gevaren zijn als er maar publieke informatie hierover bekend is, en het echte dilemma of probleem dat zich voordoet zijn bedrijfsgeheimen, zodat de producten van al die smartphones (met ingebouwde sensoren) op hun gebruik van concurrentiebedingen kunnen wijzen. In plaats dat had onze regering, sinds de eerste verhoren van Mark Zuckerberg in het Congres, kunnen besluiten om Facebook aan te klagen voor privacy misbruik. Maar dat is naar mijn weten nagelaten.

Kortom, mijn conclusie luidt dat alleen dié praktijken die in strijd zijn met wet- en regelgeving, aanleiding dienen te zijn voor overheidsingrijpen, maar ‘machtige digitale systemen’ controleren of besturen? Onzinnig aangezien ik meen te hebben aangetoond in dit betoog dat daar geen sprake van is. dat zou kunnen worden getypeerd met ‘fakeniews’ ofwel een misverstand bij gebrek aan kennis en of waarnemingen die niet toetsbaar zijn, omdat dit onderdeel is van welig tierende complottheorieën. En daarom zijn de volgende hieronder volgende passages ook onzinnig.

Susskind is er van overtuigd dat als we niet ingrijpen de grote techbedrijven de toekomst van de democratie zullen bepalen. De macht van partijen als Facebook, Twitter en Google is een hele andere dan die van meer traditionele techbedrijven als Siemens of General Electric. ‘Het gaat niet om een praktisch consumentenproduct als een koelkast. Digitale technologieën zijn hyperpolitiek’, vertelt Susskind. ‘Zij gaan over informatie en communicatie. De twee belangrijkste ingrediënten voor elk politiek systeem.’

Hoe beïnvloedt technologie onze democratie?

‘Een democratie is zoveel meer dan af en toe naar de stembus sloffen. Zo hebben we onderschat [sic] hoe belangrijk goede beraadslaging is. In een democratische samenleving wordt met elkaar overlegd en beargumenteerd wat de grote, politieke vraagstukken en mogelijke oplossingen moeten zijn. Sociale platforms zouden iedereen de kans geven mee te doen, maar we zijn van een koude kermis thuisgekomen. Digitale systemen bepalen welke berichten we wel of niet zien. Daarmee kunnen onze politieke voorkeuren gestuurd worden. Ik noem dat ‘perceptie-controle’. Door berichten te filteren ontstaat een werkelijkheid die gefragmenteerd is.

Aan de andere kant: de consument heeft last van informatiestress en is ook gebaat bij filters en gepersonaliseerd nieuws?

‘Hoe kunnen we het nog met elkaar eens worden als techbedrijven ervoor zorgen dat niemand in de digitale leefwereld meer hetzelfde ziet? Bovendien zitten we nog met al die anonieme accounts en bots die zich mengen in het debat. De oude Grieken hadden het belachelijk gevonden als iemand in het forum anoniem mee had willen praten. Sociale platforms zijn private bedrijven, maar het politieke debat is een publieke zaak. We zouden platformen zo kunnen ontwerpen dat er geen plaats is voor bots en anonimiteit.’

Volgens mij wordt hier de denkfout gemaakt dat er geen onderscheid wordt gemaakt tussen sociale media en de journalistieke wereld. De sociale media kunnen worden gekenmerkt als mogelijkheid én gelegenheid aan ieder die dat wenst om zijn privé-opvattingen en meningen rond te sturen, die geen garantie bieden dat er sprake is van ‘deugdelijke inhoud’. Bij de journalistiek – en zeker de kwaliteitskranten – is dat zeker wel het geval. Daarom bestaan er journalistieke vakopleidingen. Met die journalistiek is het westen groot geworden, simpelweg omdat zonder communicatiemiddelen geen handelsverkeer mogelijk is. Daarom is er niets mis met die kwaliteitsmedia, en die zullen daarom ook blijven bestaan als een vorm van nutsbedrijf.

Zowel in Europa als in de Verenigde Staten wordt de roep luider om grote techbedrijven op te splitsen, zoals dat met de moloch Standard Oil gebeurde begin vorige eeuw. Waarom is dat volgens u niet de oplossing?

‘Toezichthouders kijken alleen maar naar marktmacht en verdienmodellen. Maar het gaat erom dat algoritmes teveel invloed kunnen krijgen op onze vrijheid. Dat private bedrijven zo’n politieke macht hebben is nieuw. We kunnen leren van Montesquieu en nadenken over een nieuwe scheiding van machten bij private techbedrijven. Zo worden we in onze vrijheid van meningsuiting beperkt door sociale platformen. Twitter bepaalt niet alleen óf we iets mogen zeggen, als iets racistisch is wordt het verwijderd, maar ook hoeveel tekens we mogen gebruiken. Dat heeft impact op de kwaliteit van het publieke debat. De nuance is weg. De perceptiecontrole, de manier waarop digitale systemen ons naar de wereld laten kijken, is ook een vorm van macht. Net als de manier waarop digitale systemen ons nauwlettend in de gaten kunnen houden, omdat er zoveel data over je verzameld wordt. Dat beïnvloedt ons gedrag, onze vrijheid. Bedrijven mogen niet op al die drie domeinen te machtig worden.’

Wat hier aan de orde wordt gesteld met algoritmen op het terrein van nieuwsgaring, is wel belangrijk. En deze opmerking heb ik nergens nog opgemerkt zien worden: ‘Maar het gaat erom dat algoritmes teveel invloed kunnen krijgen op onze vrijheid.’ Wat hier staat geformuleerd, klopt in zekere zin wel. Maar tóch te generalistisch geformuleerd aangezien algoritmen géén invloed kunnen uitoefenen op personen die voldoende feitelijke kennis in huis hebben om de doortraptheid van algoritmische uitkomsten niet te kunnen doorzien.

Mensen die zichzelf onvoldoende op de hoogte hebben gesteld van thema’s die in de nieuwsmedia afspelen of maar de mening van één enkele populaire krant tot zich nemen, zijn alleen daarom niet op de hoogte van andere soorten meningen. Zij hebben daarmee onvoldoende ‘onderscheidingsvermogen’ ontwikkeld. En worden alleen daarom al slachtoffer van vals of nepnieuws.

En hiermee wordt duidelijk dat onze bevolking die in meerderheid dat onderscheidingsvermogen niet heeft ontwikkeld, dat in het onderwijs moet worden aangeleerd. Maar in net huidige gepolariseerde leefklimaat wordt het heel moeilijk om dit in het basisonderwijs of middelbare scholen te presenteren, want dan komen de verbale gevechten om de hoek kijken wie gelijk heeft en wie niet. Kortom, een argument om in onze klassen ‘beginnerssociologie’ te introduceren, waarop de Onderwijsinspectie toezicht houdt willen alle eigenwijze ouders redelijk in bedwang kunnen worden gehouden!

Stel u mag uw premier Boris Johnson adviseren, waar zet u op in?

‘Ik zou beginnen met het reguleren van transparantie. Digitale systemen nemen belangrijke beslissingen die invloed hebben op het leven van mensen. Wie krijgt toegang tot gezondheidszorg, leningen, uitkeringen en op welke voorwaarden? Verantwoording afleggen is een politiek begrip dat we kunnen toepassen op technologie. Algoritmes moeten hun beslissingen kunnen onderbouwen. We moeten systemen geen belangrijke sociale functies geven als we niet begrijpen wat ze doen.’

Antwoorden:

1. * Wie krijgt toegang tot gezondheidszorg, leningen, uitkeringen en op welke voorwaarden? * Antwoord: Algoritmen en bijbehorende techniek worden pas collectief ingevoerd als alle algoritmen betrouwbaar zijn en als zodanig getoetst (door TNO). Dàn alleen zijn toewijzingen op genoemde thema’s veilig. Mochten er toch fouten boven komen drijven, dan wordt de toepassing direct stopgezet, omdat er toch valse algoritmen (van andere doelgroepen en uit oude databestanden aanwezig bleken te zijn).
2. * Verantwoording afleggen is een politiek begrip dat we kunnen toepassen op technologie * Antwoord: Verantwoording afleggen is inderdaad een politiek begrip, maar er bestaat geen enkele garantie dat binnen de politieke organen zuivere politieke afwegingen worden gepresenteerd, omdat alles is gepolitiseerd. Ik beschouw daarom dit huidige – representatieve democratie – bestel ook als gatenkaas, en dus een bestel dat in dit kader van juiste informatie en kennisvertrekking ondoenlijk is en daar heeft de politiek het zelf naar gemaakt.
3. * Algoritmes moeten hun beslissingen kunnen onderbouwen * Antwoord: Dit is een onzinnige stelling. Algoritmen kunnen niet onderbouwen en dus niet spreken of zich verdedigen. Dat kunnen alleen de algoritmen-gebruikers of -programmeurs. Die moeten inzage geven, maar wederom bestaat er het risico van bedrijfsgeheimen. Facebook en alle overige sociale media moeten hun algoritmen openbaren en uitleggen of toelichting daarop geven. Maar de weerstand zal erg groot zijn omdat zij hun verdienmodellen niet wensen prijs te geven. Alleen dat feit kan de sleutel bieden om de politieke manipulatiemacht van deze sociale media onder controle te krijgen, hetzij via de overheid, hetzij toezichthouders.
4. * We moeten systemen geen belangrijke sociale functies geven als we niet begrijpen wat ze doen * Antwoord: zie punt 1.

 

In het verlengde van vorige blog is eerste voor de hand liggende maatregel de aanpak van de farmaceutische industrie, want er gaat teveel geld verloren ivm gigawinsten aldaar #zorgkostendiscipline #rijksbegrotingsdiscipline

Tags

politiek

Omdat deze suggestie niet paste in het betoog van prof. Meurs, hierbij apart geplaatst.

Het worden zware onderhandelingen met de farmaceuten, maar als zij zich onmogelijk strak opstellen, is er maar één reactie mogelijk en dat is dat de universitaire vakgroepen Farmacie alles zelf gaan aanmaken wat er binnen hun capaciteit mogelijk is. De marktmacht van farmaceutische industrie moet gebroken worden. Niet alleen de marktmacht an sich, maar vooral vanwege de ethische redenering dat er niet mag worden verdiend aan gemiddelde patiënten, maar zeker niet aan chronische. Dat is onethisch en barbaars.

Technocratisering zorgsector en dus ook in de politiek te vroeg van start met #algoritmen @fd #ziektekostenpremies #zorgverlening @eu

Tags

politiek

Geloof in precieze cijfers overschaduwt juiste aandacht voor zorgbehoefte (Pauline Meurs, Expert/fd, 21-8-19)

Expert | Pauline Meurs is hoogleraar bestuur van de gezondheidszorg

‘Zo ontstond enkele weken geleden enige ophef bij het Ikazia Ziekenhuis in Rotterdam omdat het met zorgverzekeraar VGZ afgesproken omzetplafond in zicht is. Dat wil zeggen dat de afgesproken omzet voor het hele jaar 2019 al in het najaar overschreden dreigt te worden. Er wordt meer zorg geleverd dan is afgesproken. Voor de patiënten van verzekeraar VGZ betekent dit dat zij óf op de wachtlijst komen te staan, óf naar een ander ziekenhuis moeten voor hun behandeling.

We zijn er inderdaad al aan gewend: omzetplafonds in de (ziekenhuis)zorg. Maar naar aanleiding van deze tekst ga je er toch nog weer eens een keer bij stilstaan wat er nou aan de hand is in de politiek en ‘zorgindustrie’, aangezien het eigenlijk logischerwijs onbegrijpelijk is dat deze constructie is bedacht om daarmee de zorgkosten te drukken. Dat in de eerste plaats omdat je de vraag kunt stellen of zorgkosten zich überhaupt laten beteugelen, nog los van de WAO-‘crisis’ van de jaren ‘80 en ‘90, naar aanleiding waarvan wijlen oud-premier Lubbers nog uitriep dat ons land de zieke van natie van Europa was. Maar dat was vanwege de uit de hand gelopen aantal arbeidsongeschikten binnen een arbeidsmarkt die de overgang meemaakte naar een beginnende digitalisering en de gewone werknemers daarvan de dupe werd.

Ten tweede en samenvattend kan de vraag dus gesteld worden wat er met onze maatschappij mis is dat er zoveel zieken binnen de budgetten moeten worden ingepast en of dit de manier is om ziektekosten terug te dringen (vanwege de rijksbegroting die weer gehouden wordt aan de Europese EMU-regels, zoals 3% begrotingstekortnorm en 60% staatsschuld in verhouding tot het bbp. Mijn gevoel en intuïtie zeggen dat dit soort rekenarij en begrotingstechnieken waanzin zijn. Daarvoor moet een andere constructie voor bedacht kunnen worden. Vandaar ook dat er al tientallen jaren wordt gestreden om de meest ideale zorgstructuur en velen ook terugverlangen naar de tijden waarin de ziekenfonds nog bestond voor de patiënten van modaal en de rest particulier. En dat de top van de huidige zorgpiramide teveel geld opslokt aan topsalarissen en daar zal m.i. een nieuwe salarisstructuur die niet conform marktmechanismen zijn, worden aangebracht.

‘Er valt vooraf niet goed in te schatten hoeveel zorgaanbod er in een jaar in een ziekenhuis nodig is’

‘Hoe dit zo heeft kunnen ontstaan, is terug te voeren op het beleid van verzekeraar VGZ. De divisievoorzitter Zorg van VGZ, en verantwoordelijk voor de inkoop van zorg bij het Ikazia ziekenhuis, legt uit: ‘Onze rol is niet alles in te kopen wat er is, maar precies genoeg, niet te veel en niet te weinig’.

‘Er zou dus aan het begin van het jaar precies voorspeld kunnen worden hoeveel vraag naar zorg er dat jaar zal zijn. Er zou ook precies berekend kunnen worden hoeveel patiënten de huisarts zal doorverwijzen. En er zou ook precies te voorspellen zijn hoeveel complicaties er zullen zijn waardoor patiënten langer in het ziekenhuis moeten blijven. Dat precieze werk is echter allesbehalve precies, maar is gebaseerd op historische gegevens zoals de zorgconsumptie van het jaar daarvoor, de demografische ontwikkelingen, de veranderingen in het zorgaanbod, de hoeveelheid beschikbare verpleeghuisbedden, en bijvoorbeeld de politieke beslissingen van de gemeente.

Hieruit blijkt dat er algoritmen worden ingezet die op oude en te algemene data zijn gebaseerd en dus een totaal verkeerd beeld en verwachtingen kweken. Wat een onzin dus om die data in te zetten. Hiermee snijdt de zorgwereld én de politiek zich mee in de vingers, want hierdoor worden toekomstige volksopstanden uitgelokt. Logisch want dit is geen samenleving meer met een menselijk gezicht, maar een samenleving van gedataficeerde burgers. Hou dus op met die flauwekul.

‘Het omzetplafond is een uitvloeisel van het hoofdlijnenakkoord waarin alle partijen binnen de zorg hebben afgesproken zich te zullen inspannen voor een beperking van de groei. Het hoofdlijnenakkoord is een compromis en een inspanningsverplichting van alle betrokken partijen. Daaraan ligt uiteraard het nodige rekenwerk ten grondslag. Maar van precisie is ook hier nauwelijks sprake en dat is maar goed ook.

Dit zegt dus genoeg. De robot Rutte is aan het werk, en die robot moet dus anders geprogrammeerd worden.

https://fd.nl/opinie/1313177/geloof-in-precieze-cijfers-overschaduwt-juiste-aandacht-voor-zorgbehoefte