Als we Wikipedia’s omschrijving volgen: ‘Globalisering is een toenemend proces van economische, culturele en politieke integratie op mondiaal niveau. … Vanuit economisch oogpunt betekent globalisering dat steeds meer landen en regio’s deelnemen aan de internationale handel’, dan valt direct op dat:
- hier de ‘halve’ waarheid wordt gesproken of eigenlijk alleen maar illusies worden geformuleerd. Waarom?
- van een ‘toenemend proces van economische, culturele en politieke integratie op mondiaal niveau’ is immers geen sprake. Geen economische – of zelfs politieke – integratie op mondiaal niveau, aangezien het alleen maar om de cluster van multinationale megaondernemingen – zowel olie- & gasindustrie en voedselketens – gaat die niét alleen onderling in een moordende machtsstrijd gewikkeld zijn, maar óók de politiek bevelen – via ‘onderhandelingen’ hoe ze de juridische afspraken geregeld willen zien (‘rulings’), want het gaat iedere multinational er alleen maar om, om zich de wereldhegemonie toe te eigenen.
Zoals dat in de techwereld ook het geval is en de laatste jaren zichtbaar werd via de machtsstrijd om het kampioenschap digitalisering en ‘algoritmisering’ tussen de techgiganten op alfabetische volgorde Apple, Amazon, Facebook, Google en Microsoft, waarbij het louter en alleen gaat om de wereldmacht.
Dat daarbij het ‘primaat van de politiek’ en ‘democratie’ totaal verdwijnen – en zelfs vernietigd worden is het logische gevolg omdat die mondiale macht niet verder kan groeien of worden opgebouwd als daar democratische beginselen roet in het eten gooien.
Genoemde techgiganten zijn dus op zichzelf al autonome imperia, maar dan 21ste -eeuwse, in plaats van de ons welbekende keizerrijken (het Heilige Roomse Rijk) uit de Middeleeuwen. Samenvattend gaat het niet om welke ‘integratie’ dan ook – economisch, cultureel of politiek – maar om de wereldheerschappij, en vandaar dat China onder Xi via zijn ‘snelweg’ naar algoritmische heerschappij, daarbij geholpen door als éénpartijstaat te kunnen opereren en – mooi meegenomen – de afwezigheid van privacywetgeving die dus geen onderdeel zijn in de doelstellingen in zijn 5-jarenplannen. Xi kan dus optimaal profiteren van de ‘handicap’ van westerse landen – door hun belijdenis in democratische beginselen en liberale dogma’s – via de digitale dictatuur de economische wereldheerschappij naar zich toe te trekken. Er is geen sprake van een ‘level playing field’ ofwel gelijk speelveld. Heeft de regering, i.c. de Europese Commissie dat in de gaten?
- dat door deze ontwikkeling op mondiaal vlak alle plaatselijke ideologische en regionale verschillen worden ‘weggeblazen’ kan niet meer genegeerd worden omdat de algoritmen nu al maar in de toekomst volledig zullen bepalen waar welke producten worden geproduceerd en dat inspraak van de plaatselijke bevolking over de wenselijkheid van nieuwe fabrieken en investeringen geen rol (meer) mogen spelen omdat hetzij de multinationals dat regelen, dan wel China, dat overal ter wereld wil investeren met als geheime juridische clausule dat als de betrokken partijen – genoemd worden Montenegro (geen EU-lid, wel Navo-partner wat dus toekomstige complicaties oplevert want de ‘vijand’ is als een Paard van Troje binnen Navo-gebied geïnfiltreerd), en Sri Lanka bestaande leningscontracten niet nagekomen kunnen worden, dat die leningen automatisch omgezet worden in aandelen van landsdelen, een voor ons onbekende juridische constructie, maar door Boekestijn, De Wijk en sinoloog Schulte Nordholt bekend gemaakt. De bekende Zijderoute maakt hiervan integraal onderdeel uit. (https://www.bnr.nl/podcast/boekestijn-en-de-wijk/10383468/zomer-special-de-chinese-machtsovername). Ik ga er gemakshalve vanuit dat deze genoemde feiten juist zijn, want de sprekers zijn dat als gevestigde academici BN’ers verplicht te doen.
Dit heeft tot gevolg dat de (nog) bestaande westerse politieke ideologieën geen enkele rol meer spelen in ons werelddeel, want tegen deze machtsovername door multinationals óf Xi is geen kruid opgewassen. En aangezien die ideologieën als het bij ons bekende viertal hoofdstromingen liberalisme, christendemocratie, sociaaldemocratie en de jongste loot het populisme mét anti-islamideologie, toch al volkomen legen hulzen waren geworden vanwege de intellectuele neergang van het westen – visievorming werd dáárom al onmogelijk gemaakt door die politieke dogma’s -, bestaat er nu in zowel de Angelsaksische als op het continentale gebied van de EU óók chaos, vanwege de allerwege gevoelde machteloosheid tegenover die westerse multinationals/neokoloniale Xi die – gezamenlijk – lak hebben aan iedere ideologische bevlogenheid, behalve dan de ‘verzilvering’ van de huidige wereldheerschappij zelf, waar ook ter wereld.
Het wordt dus de centrale uitdáging voor de EU om te gaan bewijzen dat de democratische beginselen het universele primaat behóren te zijn en dat daartoe het populisme onder Trump en geopolitieke machtswellust van Xi ondergeschikt moeten worden gemaakt. Dat is mogelijk gezien de onbalans zowel in de VS als in China die veel moeite hebben om de ‘vuile lucht’ aan te pakken en toch het klimaatakkoord van Parijs te negeren. De winst ligt op termijn daarom voor het oprapen aangezien een ‘volwassen’ – en van dat stadium zijn we nu nog ver verwijderd vanwege alle onenigheden intern – EU onoverwinnelijk zal blijken te zijn áls er ten minste een einde wordt gemaakt aan de huidige tegenstellingen (Visegrad en Noord/Zuid), het populisme intellectueel wordt verwerkt in een nieuw model van wereldvrede en -harmonie waarin dictatoriale verschijnselen die vanzelfsprekend onrechtmatig zijn, worden getransmuteerd naar intelligente oplossingen en conflictaanpak. Globalisering mag nooit het ‘bestel’ zijn van ‘ieder voor zich en consumentisme/welvaart voor ons allen’, maar van het universele beginsel dat iedere wereldburger – arm en rijk – het ‘recht op zijn aandeel’ krijgt, en daar lijkt het in onze huidige wereld niet op.
Deze tekst werd mede ingegeven door lezing van Paul Scheffers De vorm van vrijheid (2018) en de daarin genoemde Ferguson, Zakaria en Yasha Mounk (deze laatste ook genoemd door Boekestijn & De Wijk).
Het gaat nu en in de toekomst om de democratische beginselen van gelijke vrijheid, verdeling, plicht & verplichtingen, ‘goed’ in rationele zin, ‘het rechtvaardigheidsgevoel’ en ‘het goede van rechtvaardigheid’ (aldus John Rawls, Een theorie van rechtvaardigheid [Lemiscaat 2006] en de scherpe lezer en waarnemer zal in deze beginselen een nieuw element herkennen, te weten dat er gevoelsfactoren zoals ‘het rechtvaardigheidsgevoel’ en ‘het goede van rechtvaardigheid’ nu aanwezig zijn, en die in de 19e en 20e eeuw afwezig waren. Daarom is Rawls de sleutel tot de wereldvrede want met dit nieuwe aspect in ons denken is er een wederopstanding van het begrip visie mogelijk. En Rutte zal het nog meemaken dat dit begrip een vak apart is.