‘Wij zijn geen amorele raad van commissarissen’ (Saskia Jonker en Leon Willems, Economie & Politiek/fd, digitaal: http://fd.nl/economie-politiek/1099545/wij-zijn-geen-amorele-raad-van-commissarissen)
‘De hoogte van de beloningen vonden de drie commissarissen goed verdedigbaar omdat de financiële instellingen toptalent nodig hebben en moeten concurreren op de arbeidsmarkt. Van Slingelandt: ‘Talent heeft een prijs en dat is niet een ton. De hoogte van salarissen is nu eenmaal afhankelijk van de arbeidsmarkt, daar helpt geen lieve moedertje aan.’
Zorgen over opvolging
‘Henk Breukink, commissaris van ING, voegde daaraan toe dat het bestuur van zijn bank nu al veel minder verdient dan bestuurders van vergelijkbare ondernemingen. Na afloop van de hoorzitting vertelde hij bovendien dat vijftien mensen net onder de top van ING al zijn vertrokken, ‘waarvan wij denken dat het om beloningen ging’. Hij en Van Slingelandt maken zich dan ook zorgen over de opvolging van hun raden van bestuur.’
Alleen het argument van het toptalent speelde dus formeel mee in de overweging dat de hoogte van beloningen kon worden opgeschroefd, vanwege de concurrentie op de arbeidsmarkt. Met deze redeneerwijze geldt het andere artikel van Saskia Jonker: ‘Beloningen bankiers reguleren óf accepteren’ (ook FD vandaag, 8 april), waarover aan het slot van deze blog meer.
Als waar is dat de beloningsstructuur binnen het bedrijfsleven zelfs uiteen kan lopen met vergelijkbare ondernemingen, zoals Breukink (ING) aangaf, dan wordt het de hoogste tijd dat er door de Tweede Kamer gekeken wordt naar de algehele beloningsstructuren binnen ons eigen bedrijfsleven, aangezien het geen pas geeft dat er zo zwaar bezuinigd wordt op sociale zekerheid terwijl er duizenden burgers in ons land leven die riante inkomens genieten. Maar de zakelijk kant van deze ontwikkeling is dat de rat-race heeft gemaakt dat er een enorme talentenjacht is ontstaan op whizzkids en superintelligenten, zoals ook hypergetalenteerde voetballers naar de rijkste clubs van Europa worden getrokken, waarbij iedereen zwijgt over hun inkomsten. Het wordt tijd dat de inkomstenschalen van de belastingen voor deze extreme inkomens stevig omhoog worden getrokken aangezien ons besef van sociale zekerheid en rechtvaardigheid zwaar te lijden heeft gehad onder deze stilzwijgende neoliberale dictatuur.
Tot slot het tweede artikel van Saskia Jonker:
‘Politici moeten de hoge beloningen van bankiers reguleren of accepteren. Er bestaan nu geen regels die de vaste salarissen maximeren. Dat betekent dat bankiers hun beloning zelf mogen invullen en de politiek daarmee is overgeleverd aan hun moraal.
‘Dat zei organisatiepsycholoog Kilian Wawoe van de Vrije Universiteit dinsdagavond in de Tweede Kamer, tijdens een hoorzitting over bankiersbeloningen. Bankbestuurders hebben niet dezelfde moraal als het publiek, legde de oud-personeelsmanager van ABN Amro ook uit. ‘Ze vergelijken zich met andere bestuurders en in vergelijking met bestuurders in andere sectoren verdienen ze niet heel erg veel.’
‘Mariëtte Patijn, van vakcentrale FNV, had eerder gesteld dat bankiers minder naar de letter van de wet kijken.
‘Daarnaast stelde Wawoe dat de strenge bonuswetgeving in Nederland niets vastlegt over vaste salarissen. In België en Zweden mogen bankiers hun beknotte bonussen bijvoorbeeld niet compenseren met vast salaris. Dat levert in Nederland onduidelijkheid op en verschillende verwachtingen.
‘Ook Rients Abma van de club van grote aandeelhouders had kritiek op de politiek. Hij pleitte ervoor dat beloningen als apart stempunt op aandeelhoudersvergaderingen op de agenda mogen komen. In Groot-Brittannië wordt de commissaris die over het beloningsbeleid gaat de laan uitgestuurd als 25% van de aandeelhouders tegen een bestuursbeloning stemt. Maar zei hij, Nederland lobbyt in Brussel tegen zulke wetgeving.’
Punt 1. Dat er ‘nu geen regels bestaan die de vaste salarissen maximeren’ bij instellingen die tijdelijke overheidsinstellingen, is dus aanleiding om deze regels wel vast te gaan leggen, want het ethische begrip van deze bestuurders ontbreekt dus dat deze maximeringen noodzakelijk zijn. Dit is dus een duidelijk voorbeeld van het ‘losgezongen’ zijn van deze economische elite ten opzichte van het gewone beroepsbevolking. Maar dat de ‘politiek daarmee is overgeleverd aan hun moraal’ (Kilian Wawoe) is natuurlijk je reinste flauwekul, omdat de politiek pas wakker wordt geschud na de maatschappelijke ophef die ontstaat of ontstaan is. Dat is nu het geval en dus zal zeer tegen de zin van Rutte en Zijlstra een nieuwe wetgeving op gang moeten worden gebracht om deze misstanden ongedaan te maken.
Punt 2. Het feit dat Wawoe stelt dat de strenge bonuswetgeving in Nederland niets vastlegt over vaste salarissen, en dat in België en Zweden bankiers hun beknotte bonussen bijvoorbeeld niet mogen compenseren met vast salaris, bewijst alleen maar dat ons land nog niet echt streng genoemd kan worden en dat juist op dit vlak Europese integrerende wetgeving noodzakelijk is, omdat er anders grif misbruik wordt gemaakt van juridische lacunes. Dat is nu wel bewezen. Zakkenvullerij, daar maakt iedereen zich schuldig aan indien de gelegenheid zich voordoet.