Lonkende contouren van de nieuwe universiteit (Rik Kuiper, Ten eerste/de Volkskrant, 4 maart)
Het studentenprotest begon in Amsterdam, maar spreidt zich vandaag uit naar andere steden. De studenten strijden voor een ‘nieuwe universiteit’. Hoe stellen zij zich die voor?
‘Volgens Engelen begon die ontwikkeling in 1995, toen het Rijk het vastgoed overdroeg aan de universiteiten. Sinds die tijd begonnen universiteiten ook flink te bouwen. Er ging zoveel geld om in die projecten, dat er opeens ‘beroepsbestuurders’ nodig waren om ze op de rails te houden, mensen met een riant salaris die niet per se met beide voeten in de wetenschap staan.’
Er zijn al genoeg rapporten geschreven over de periode kabinet-Kok (zelfs een rapport van de Onderzoekscommissie van de Eerste Kamer!), toen de hausse van omzettingen van semioverheden naar de marktwerking werd ingezet, maar dit Amsterdamse voorbeeld is wederom een bewijs van het politieke gepruts in die jaren. Die jaren toen de neoliberale mentaliteit ook de Paarse partijen (buiten de VVD) in zijn greep kreeg. De gevolgen zijn nu weer duidelijk zichtbaar geworden: waar geld verdiend kan worden – via vastgoed – wordt daadwerkelijk een poging gedaan de/een slag te slaan, maar toen liep de economie op rolletjes en dat is nu wel anders. Kortom politiek en semioverheidsmanagement rammelde van alle kanten en geen wonder dat er toen het boek van Fortuyn verscheen: Puinhopen van acht jaar Paars.
Ook een bewijs dat politieke besluitvorming geen enkel bewijs van degelijkheid oplevert en dat de Eerste Kamer die de rechtmatigheidscontrole dient uit te voeren, regelmatig de plank geheel misslaat.
Conclusie is dat niet alleen de bestuurders van de UvA (op dit moment alleen die universiteit; wie weet welke er nog zullen volgen), maar ook de politiek hebben gefaald en met name de Eerste Kamer die nu toch in het gedachtenbankje zit. Laat de komende onderzoekscommissie die de senaat onderhanden neemt maar grondig onderzoek doen naar dit absurde bestel. We zijn de Eerste Kamer zat; liever kwijt dan rijk.
En last but not least: op de universiteiten kan dus niet bezuinigd worden op onderwijs als primair object, maar wel op riante salarissen en ongetwijfeld bonussen van ‘misplaatste’ bestuurders over het vastgoed die overal wanprestaties leveren. Weg ermee!