Tags
Bij klimaat staan soevereiniteit en de internationale verplichting soms op gespannen voet. “Ook als je uit het klimaatakkoord stapt, wil dat niet zeggen dat je met het klimaat kunt doen waar je zin in hebt.’ [Aldus staatsraad en hoogleraar te Leiden Nico Schrijver]
Klimaatverandering, verlies van biodiversiteit, ontbossing, tekort aan drinkwater – veel milieuproblemen kunnen alleen worden opgelost door internationale samenwerking. Ze dwingen de wereld tot collectieve actie. Juist in een tijd dat landen steeds meer waarde hechten aan hun nationale soevereiniteit.
Dat leidt tot spanning. Zoals pas nog, toen de Franse president Emmanuel Macron de bosbranden in de Amazone „een internationale crisis” noemde en zei dat de Braziliaanse president Jair Bolsonaro vooral niet moest denken dat de wereld machteloos zou toekijken terwijl hij „alles vernietigt”. Bolsonaro beet fel van zich af: de Amazone is van Brazilië en de bemoeizucht van Macron was niets anders dan een misplaatste koloniale manier van denken.
(…)
Maar landen doen lang niet genoeg om de klimaatdoelen uit het akkoord van Parijs te halen. Moet je hun soevereiniteit niet beteugelen?
„Hier kom je bij mijn stokpaardje. Ik denk dat soevereiniteit belangrijk is en de basis vormt tussen een volk en een gebied. Bovendien is de nationale staat de belangrijkste bestuurslaag die de wereld kent. Ook global governance is het meest gebaat bij die tweehonderd staten die goed geleid worden en goed samenwerken. Zij moeten op verantwoorde wijze hun soevereiniteit uitoefenen, waaronder een zorgvuldig beheer en duurzaam gebruik van hun natuurlijke hulpbronnen. Dat geldt ook voor Brazilië.”
Hier staat geen woord Spaans bij van Schijver, die vaak internationaal actief was.