Tags
Laatbloeier, het blijft een raar begrip (Annemiek van Kessel te Amsterdam, Opinie&Debat/de Volkskrant, 3-4-23)
Brief van de dag
‘Ik ben een ontzettende laatbloeier. Alles in mijn leven kwam laat. Ik werd moeder op mijn 39ste, debuteerde op mijn 41ste en ik werd pas laat feministisch’, zegt schrijver Jente Posthuma (‘Wat zijn dit voor vragen’, 31/3). Laatbloeier, het blijft toch een raar begrip. Want waar ben je nou helemaal laat mee?
Laatbloeiers zijn misschien laat ten opzichte van leeftijdsgenoten of vakgenoten, of van een heersende norm. Maar hoe erg is dat?
Bekijk het eens van de andere kant: laatbloeiers doen er langer dan anderen over om tot bloei te komen, maar hebben wel meer tijd (gehad) om onderweg meer (levens)ervaring op te doen. Dat pakt meestal goed uit.
Vergelijk het met slow cooking. Door een maaltijd langzaam te garen, komen de smaken optimaal tot hun recht.’
Amsterdam
*Het omgekeerde is het verschijnsel komt ook voor: laat nou politici als Baudet en Hoekstra het bewijs zijn van hun overstap naar ‘de politiek’ alleen op basis van hun groeiende statuszucht, zonder ooit overwogen te hebben of ze wel geschikt voor dat ‘vak’ waren.
We zien nu hoe rampzalig deze nieuwe levensstappen bij volstrekt tegen(over)gestelde persoonlijkheden kunnen uitpakken. Baudet verkeert permanent in prehistorisch dromenland met zijn mythes van reptielen en draken, terwijl Hoekstra met zijn opgelopen schade ervaart dat hij als geslaagd consultant volmaakt ongeschikt is voor de politieke wereld. Hij is de techneut die empathie ontbeert. En van Caroline van der Plas moet nog afgewacht worden of zij een geslaagd politica kan worden. Verkiezingen zijn maar peilingen met alle wisselvalligheden vandien.
https://krant.volkskrant.nl/titles/volkskrant/7929/publications/1838/articles/1798029/21/2