Tags
Met valse vrachtbrieven verdwenen 18090 iPhones van Schiphol naar een loods in Almere (Carel Grol, Rechtszaak/fd, 24 juni 23)
Vroeg in de ochtend van 6 december 2020 worden bij een transportbedrijf op Schiphol-Rijk twintig pallets geplaatst in een vrachtwagen. Diefstal van €19 mln aan iPhones, zo zal blijken. Maar de chauffeur en de ontvanger weten van niets.
Boris zegt: ‘Ik weet niet wat ik vervoerde.’ Aihan vertelt dat hij alleen naar de loods was gekomen om telefoons te controleren. Illustratie: Alexandra España voor Het Financieele Dagblad
Megaroof van telefoons:
- Op 6 december 2020 in alle vroegte wordt er een enorme partij iPhones gestolen bij Schiphol.
- De chauffeur zegt dat hij niet weet wat hij vervoert.
- De man in de loods in Almere krijgt buikpijn als hij de hoeveelheid telefoons ziet.
- De hoofdverdachte is niet aanwezig, hij claimt een ongeluk te hebben gehad in Marokko.
Eind vijftig is Boris, kort van gestalte, en vrachtwagenchauffeur. Eigen baas. Hij rijdt veel op Schiphol. Op zondag 5 december 2020, aan het begin van de middag, staat hij bij zijn truck te wachten aan de Cessnalaan op Schiphol-Rijk. Er komt een man op hem af. Hij stelt zich voor als Willem en vraagt: ‘Wil je werken?’
Boris twijfelt even. Deze man, met korte zwarte haren en een gouden horloge, ziet er niet uit als een typische Willem, denkt hij nog. Toch stemt hij toe. De klus is voor de volgende ochtend vroeg, tegen het gebruikelijke tarief van €60 per uur.
Diezelfde avond ontmoeten ze elkaar kort, in Zaandam. Boris vraagt daarbij om een opdrachtbevestiging per mail. Die krijgt hij per ommegaande. De mail komt van een bekend transportbedrijf uit Utrecht. Dat die naar Boris is verstuurd vanaf een ‘Outlook’-adres, ontgaat de chauffeur.
Op maandag 6 december, zeer vroeg in de ochtend, meldt Boris zich met de vrachtbrieven bij de poort van een transporteur bij Schiphol-Rijk. De beveiliging scant deze ‘notifications of arrival’. Niets aan de hand, Boris kan verder, en binnen wordt een lading van twintig pallets in zijn vrachtwagen gezet.
Boris vertrekt. Plaats van bestemming is een hal aan De Steiger 89, een bedrijventerrein in Almere Haven. Iets voor zeven uur ‘s ochtends komt hij na een kort ritje aan in die hal. Business as usual.
Mannen met mondkapjes
Daar staan dan al zo’n vijf mannen. Allemaal met mondkapjes, want het is coronatijd. Een van de aanwezigen is Aihan, een kleine Turkse man van in de vijftig, die in Amsterdam en in Beverwijk telefoonwinkels heeft, met twintig man personeel. Aihan kreeg onlangs een tip van een zekere Hasan. Dat is een contact van hem. Er zou ‘een lading aankomen’. Telefoons. Heeft Aihan misschien ruimte?
Aihan vertrouwde het niet. Hij vindt die Hasan vooral een praatjesmaker. Toch huurt Aihan wel de loods in Almere. Hij ziet hoe de vrachtwagen met een onbekende chauffeur inparkeert. Als de twintig pallets zijn gelost, vertrekt Boris weer.
Dan beseft Aihan al dat hij een probleem heeft. Pal voor zijn ogen liggen twintig pallets met iPhones. Hij weet: ‘Dit soort hoeveelheden hebben ze niet eens op voorraad voor de Mediamarkt.’ Aihan heeft er pijn van in zijn buik. Dit moet wel diefstal zijn. Al achttien jaar heeft hij telefoonwinkels. Nooit gedoe, ook niet bij controles van de Belastingdienst. En nu? Aihan is zenuwachtig.
Uiteindelijk worden er busjes geregeld. De iPhones worden weggereden, naar Purmerend. Twee pallets blijven achter. Aihan brengt die, samen met een vriend, naar een transportbedrijf in Lijnden.
Dit is de reconstructie zoals Aihan en Boris die schetsen in de rechtbank van Schiphol. Boris zegt: ‘Ik weet niet wat ik vervoerde.’ Aihan vertelt dat hij alleen naar de loods was gekomen om telefoons te controleren.
De derde verdachte is Hicham.
Valse namen
Hicham zou het brein zijn achter de diefstal. Hij heeft een autobedrijf in Purmerend. Het vermoeden is dat de gestolen iPhones daar naartoe zijn gebracht, al kan de politie dat niet bewijzen. Het Openbaar Ministerie verdenkt Hicham bovendien nog van betrokkenheid bij een gestolen lading iPhones bij Schiphol eerder in 2020.
De dertiger zou valse namen gebruiken. Hij is dus ‘Willem’ en ook ‘Hasan’. Hicham belde met pre-paid-Nokia’s die alleen actief zijn rond de tijd van de ladingdiefstal.
Volgens het OM is Boris minder onschuldig dan hij doet voorkomen. Boris had voor hij ging rijden herhaaldelijk contact met ‘Willem’. ‘En een chauffeur ga je niet zomaar met zo’n lading laten rijden’, zegt de officier van justitie. Dus Boris heeft het risico gelopen dat hij illegaal bezig was.
Over Aihan zegt de officier dat diens handelingen niet passen ‘bij iemand die het zaakje niet vertrouwt’. Ook hij zou, in de dagen rond de roof, ‘veel hebben gebeld met Hicham’.
Het OM eist 18 maanden celstraf tegen Boris, waarvan 6 voorwaardelijk, en 30 maanden celstraf tegen Aihan. Tegen Hicham wordt een straf geëist van zes jaar.
Hicham is niet bij de zitting. Hij is in Marokko. Hicham heeft een auto-ongeluk gehad en ligt met verschillende botbreuken in het ziekenhuis. Er is een doktersverklaring, al twijfelt de officier van justitie aan het verhaal. De raadsman van Hicham zegt nog wel dat zijn cliënt ‘er niets mee te maken heeft’.
Vonnis: chauffeur Boris krijgt twaalf maanden cel, telefoonhandelaar Aihan tien maanden. ‘Brein’ Hicham krijgt 30 maanden cel voor zijn aandeel in twee grote iPhonediefstallen, fors lager dan geëist.
Het merendeel van de telefoons is teruggevonden. De politie vermoedt dat de pallets teruggestuurd moesten worden naar China. Daarna zouden ze met een gewone transportbrief weer naar Europa komen: zo wordt een gestolen lading witgewassen.
De waarde van de 18.090 gestolen iPhones bedroeg €19 mln.