Tags
Kabinet moet helaas voorwaarden stellen aan EU-plan vluchtelingen (commentaar, opinie/Trouw, 10 juni)
Toestroom van vluchtelingen vergt onderlinge solidariteit van de EU-lidstaten
‘De kabinetsreactie op de voorstellen van de Europese Unie rond de verdeling van vluchtelingen toont in ieder geval de bereidheid van Nederland om met Brussel mee te denken.
‘Dat kan bepaald niet van alle landen in de unie worden gezegd. Wie afgaat op de verschillende reacties in de Europese hoofdsteden, zou kunnen denken dat de solidariteit met Griekenland en Italië – die kampen met een overweldigende instroom van vluchtelingen uit het Midden-Oosten en Afrikaanse landen als Eritrea, Ethiopië en Somalie – bepaald niet groot is.
(…)
‘Polen wil alleen christelijke vluchtelingen opnemen. Hongarije en Spanje geen enkele vluchteling.’
Er is maar één conclusie mogelijk, of liever een anderhalve: 1. De EU is geenszins een waardengemeenschap (meer, aangezien we bij de founding fathers wel die beginselen hebben aangetroffen) en blijkt uit dit vluchtelingendrama ook niet eens op één lijn te brengen te zijn, want je van een ontwikkelde beschaving die de EU wordt verondersteld te zijn, verwacht mocht worden. Dit is dus een grof schandaal.
1.5: Een politieke gemeenschap – spreek maar nooit meer van een politieke unie, want dat is op voorhand al een mission impossible – is nu bewezen ook een illusie of utopie te zijn; de EU is feitelijk onregeerbaar geworden, vanwege die veelheid aan verschillende politieke culturen. De hele basis van de Jean Monnet’s (zoals Schuman, Adenauer, De Gasperi, Spaak en Hallstein) is nu verdwenen. Sinds met name het referendum over de Europese Grondwet is publiekelijk pas duidelijk geworden wat de effecten zijn van verkeerde en minimale voorlichting en vooral het democratisch tekort van Brussel, om iedere illusie dat deze tekorten op te lossen zijn of reparabel, harde illusies zijn geworden.
De conclusie is dat de opbouw van het Europese Huis is mislukt en dat we alleen met een formele juridische constructie te maken hebben, dat als een lege huls is blijven bestaan door een te snelle invoering van de euro en een te snelle uitbreiding van het aantal lidstaten, die met hun beoogde gelijkwaardigheid nooit en te nimmer een effectief bestuurlijk systeem kunnen vormen. Er is politiek geraaskald in Europa, die zijn weerga niet kent. Meer kan ik er niet van maken.