Tags
Praten over pecunia aan een ronde tafel (Ria Cats, Brussel/fd, 10-2-20)
(…)
Draghi: op zoek naar de helft plus één
Onder Draghi, tot 1 november ECB-president, was het dus zaak voor Jens Weidmann van de Deutsche Bundesbank en Klaas Knot van De Nederlandsche Bank om vooral vroeg te komen. Dan hadden ze nog kans een gunstig plekje aan de overlegtafel te bemachtigen, waar ze Draghi recht in de ogen konden kijken. Juist de Nederlander en de Duitser wilden hun visie graag uitgebreid toelichten, omdat die de laatste tijd dikwijls haaks stond op het standpunt van Draghi.
Oude politieke technieken dus. Daar moest onvermijdelijk een einde aan komen.
Dat was vaak vergeefse moeite, verzuchten cynici. Draghi was niet zo geïnteresseerd in andere meningen. Vaak had hij zich al vóór het overleg verzekerd van een meerderheid voor zijn eigen omstreden plannen, zoals de herstart van een groot stimuleringsprogramma in september. Wat de rest ervan vond, deed er dan niet meer toe.
Zo werkt(te) ook de oude democratie, waarin de meerderheid van één stem voldoende was voor een gelegitimeerde besluitvorming. Maar zo zijn ook de Nederlandse (en waarschijnlijk alle) politieke partijen op stuk gelopen want dat werkt in een massademocratie niet meer. Zelfs bij start-ups dooft de vlam vanuit de opstart snel uit.
De statistieken spreken boekdelen: waar oud-ECB-president Wim Duisenberg vooral bij consensus bestuurde en zijn opvolger Jean-Claude Trichet zich naar verluidt ‘suf belde’ om unanimiteit te vergaren, zocht Draghi nadrukkelijk naar ‘de helft plus één’. Bruggen bouwen kwam in zijn woordenboek niet voor. De lof voor de Italiaan voor het redden van de euro in 2012 verstomde dan ook steeds meer: de stemming in het ECB-bestuur raakte verzuurd.
Van Draghi kan één positief feit worden uitgesproken voor een toekomstige evaluatieve geschiedschrijving; hij was de juiste man op de juiste plaats vanwege de euroschuldencrisis die moest worden opgelost en dat heeft hij adequaat gedaan naar de huidige maatstaven. Maar daarna had hij zelf met een evaluatie van zijn succesformule moeten komen en dat heeft hij nagelaten. Daarin was hij te technocratisch qua karakter aangelegd.
En dat heeft de democratie om zeep geholpen, al was ik geen voorstander van de koers van het flinke en robuuste beleid Duitsland (Weidmann en Knot) onder het motto van ‘regels zijn regels’. Daar hadden de toenmalige voorzitters van de eurogroep én de Commissie een gezamenlijke taak om de tweespalt van noord en zuid ongedaan te maken. Na afloop of einde van die crisis wel te verstaan. Maar in die tijd ging er teveel mis.
Zuurstof voor de ECB-vergaderingen
Volgens de eerste, enthousiaste berichten zou Lagarde haar stinkende best doen dit te veranderen. Ze geeft de ECB-bestuursvergaderingen weer ‘zuurstof’ door zeer goed te luisteren, ampel door te vragen en te verbinden.
Lagarde heeft dus het juiste voorbeeld gegeven door zeer uitvoerig door te vragen.
Ook was ze al op de Nederlandse tv te zien en gaat ze ‘luisterbijeenkomsten’ in de eurozone organiseren. Dat is nodig in een tijd waarin de ECB onder vuur ligt vanwege het lage rentepeil dat pensioenbuffers en spaartegoeden heeft doen verdampen.
Niet alleen vanwege de pensioenbuffers en spaartegoeden, maar ook vanwege het gebrek aan democratie en argumentenweging die onder de oude democratie golden. Dat past niet meer in deze tijd van de meningencircus.
(…)
https://fd.nl/economie-politiek/1333900/praten-over-pecunia-aan-een-ronde-tafel