Europa met ‘meerdere snelheden’ gaat vooral om financiering van aparte deelprojecten @fd #eu @EU_Commission

Tags

politiek

Stelling: Je hoeft van geen begrotingsspecialist te zijn om te beseffen dat het succes van verschillende snelheden afhankelijk is hoe de kosten per natiestaat of regio verdeeld gaan worden, omdat de huidige begrotingstechniek over alle lidstaten gaat en dus unanimiteit noodzakelijk is. Maar als de Hanzestaten iets willen plannen dat in de zuidelijke eurozone niet van toepassing is, waarom wordt er dan geen apart fonds in het leven geroepen om dat te financieren dan uit de gemeenschappelijke begroting waar het tot nu toe uit bekostigd moet worden? Deze bijzondere financiering komt in onderstaande beschouwing niet aan bod, omdat ‘we’ gewend zijn aan en gevangen worden gehouden door vastgeroeste aanpak van de bestaande praktijk. Een EU van verschillende snelheden zonder ruzies en gedonder over alles en nog wat wordt onmogelijk als er aparte begrotingstechnieken ontwikkeld worden én als het eerst is afgelopen met sabotage van de waardenunie die nu alle ruimte krijgt vanwege blunders van voorgaande commissies die de ‘brutale’ lidstaten – Visegradblok  – hun gang hebben laten gaan. Een nieuwe financieringsstructuur kan dat probleem met één pennenstreek opgelost hebben.  

Europa met verschillende snelheden maakt Unie sterker (Frank van den Heuvel en Alex Krijger, Opinie/fd, 3-12-20)

In het kort:

• CDA-leden pleiten voor werken met ‘kopgroepen’ binnen EU.
• Dat biedt meer ruimte en profiel voor landen en regio’s.
• Snellere besluiten leiden tot een beter Europa.

Het nieuws dat het CDA in het verkiezingsprogramma opt-out opties wilde opnemen voor de besluitvorming binnen de Europese Unie, zorgde in oktober voor beroering. In het uiteindelijke programma schrijft het CDA dat minder uniformiteit en meer maatwerk nodig is. Werken met ‘kopgroepen’, dat wil zeggen een EU waarin niet bij elk onderwerp alle landen altijd hoeven meedoen, kan juist ook tot versnelling leiden. De EU zou meer als elke andere democratie moeten worden: de meerderheid beslist met respect voor de minderheid. Dat maakt de Unie juist sterker en slagvaardiger.

Het gaat hier om het idee van een Europa van verschillende snelheden, waarbij een kopgroep aan een project begint en niet unanimiteit afwacht. In wezen zijn Schengen en de euro, maar ook de Benelux hier concrete voorbeelden van. Later kunnen landen, die eerst een opt-out hadden, alsnog aanhaken. Dat heeft Denemarken onder meer gedaan bij Schengen. De opt-out wordt dan een ‘opt-in’. Dat klinkt al een stuk vriendelijker.

Juist door te werken met kopgroepen die eerst kunnen aantonen dat iets werkt, kunnen bepaalde onderwerpen en trajecten sneller van de grond komen; in plaats van wachten op een consensus van 27 landen, die er zelden komt.

Noordwest-Europese energiemarkt

Ook lenen bepaalde domeinen zich beter voor een verschillende aanpak, naar gelang de regio, het onderwerp of de mate van ontwikkeling. Zo is een Noordwest-Europese energiemarkt, inclusief Nederland, logischer dan alle Europese landen, geografisch ver uit elkaar, in één energiemal te stoppen.

De EU is in zekere zin te groot; ondanks het recente vertrek van het Verenigd Koninkrijk. Dit vertrek biedt nieuwe kansen voor een andere benadering. Te vaak lopen we in de EU tegen de dwangmatigheid aan dat 27 landen het eens moeten worden. Dat leidt tot compromissen met te weinig slagkracht. Wanneer we verschillende snelheden hanteren, kunnen we bovendien meer de culturele component meewegen en ruimte geven aan de karakteristieken van een specifieke regio.

Stevige taal

Dan zullen soms mediterrane of Oost-Europese landen iets langer de tijd nemen. Dat hoeft niet verkeerd te zijn. En dan werkt Nederland de ene keer, inderdaad, samen met landen binnen de Hanzecoalitie en een andere keer meer met de Rijnlandse landen, die het oude hart van de Unie vormen. Stevige taal richting de machthebbers in Wit-Rusland was veel makkelijker geweest met een kopgroep, in plaats van eindeloos elk boos woord af te wegen. Met als resultaat dat de EU met meel in de mond spreekt richting Loekasjenko.

Wat het CDA betreft: het denken in en werken met verschillende snelheden en kopgroepen past bij het subsidiariteitsbeginsel; dat stelt dat niet altijd overal Brussel beslist over andere overheden, in casu de nationale staat. Natuurlijk moet Nederland dan ook de moed hebben om op bepaalde terreinen de kopgroep te trekken. Bijvoorbeeld bij de verduurzaming van de landbouw, waarover ons land de kennis, ervaring en historie aan zijn zijde heeft.

‘Nederland kan bijvoorbeeld een kopgroep aanvoeren voor verduurzaming van de landbouw in Europa.’

Wanneer landen meer ruimte krijgen, krijgen regio’s meer profiel. Bovendien zou het ook wel eens versnellingen kunnen opleveren. Het werken met kopgroepen beperkt de dominantie van Frankrijk en Duitsland, geeft meer dynamiek en dwingt meer landen tot initiatieven.

Meer Europa

Daardoor krijgen we soms juist méér en vooral een beter Europa. Een Europa dat recht doet aan de, ook door oud-premier Ruud Lubbers steeds bepleite, pluriformiteit van alle landen. Welke andere organisatie hanteert dezelfde spelregels voor een club van zes en een club van 27 deelnemers?

Zelfs als je met een groep wilt besluiten welke kroeg je wilt bezoeken, gaat kiezen met zes sneller dan wachten tot 27 personen een beslissing genomen hebben. Een kopgroep betekent dan sneller bereiken waar uiteindelijk iedereen naar verlangt. Terecht dat het CDA dit opbrengt: het is de keuze voor een werkende en realistische middenpositie tussen het federalistisch D66 en de nationalistische PVV.

[Frank van den Heuvel en Alex Krijger zijn lid van het CDA.]

https://fd.nl/opinie/1366332/europa-met-verschillende-snelheden-maakt-unie-sterker

Schokkend om te lezen dat er sprake was van ‘zulke draconische voorwaarden’ en dat dwingt tot fundamenteel andere EU-spelregels @nrc #eu @EU_Commission @tweedekamer

Tags

politiek

Het gaat nu om de relatie tussen Italië en Europa (Marc Leijendekker, nrc.nl, 21 april 2020)

Italië | Donderdag moet de Italiaanse premier Conte zijn Europese collega’s overtuigen van de noodzaak van een Europees reddingsplan. Ook in eigen land groeit de druk.

(…)

‘Als we daar ja tegen zeggen, raken we onze pensioenen kwijt, roept Matteo Salvini, de eurosceptische leider van de rechts-nationalistische partij Lega. Toen de partij vorig jaar regeerde met de ‘Vijfsterren’, was kritiek op het ESM een van hun beider stokpaardjes. Kort gezegd: het ESM heeft ten tijde van de schuldencrisis onder zulke draconische voorwaarden geld geleend aan Griekenland en in mindere mate Spanje, Portugal en Ierland, dat dit middel nu erger zou zijn dan de kwaal.

Dat ik deze formulering en feit dat leningen afgesloten moesten worden onder ‘zulke draconische voorwaarden’ heb ik nooit eerder gelezen – maar dat kan aan mij liggen vanwege mijn vele abonnementen – maar ik krijg ter plekke een hartstilstand en schrik me een beroerte. Zo zal ik me nu maar uitdrukken omdat ik niet anders kan. Wat is deze Europese Unie, geboren uit idealisme om écht een betere wereld (in Europa en daarbuiten) te gaan organiseren, toch een bikkelharde technisch-financieel mechanisme geworden dat niet anders te omschrijven valt dan als een bizarre bancaire boevenbende (‘BBB’). Ik schaam me te pletter en mijn conclusie is dus inderdaad dat de financiële maffia heeft toegeslagen binnen de gremia van de EU. Die maffia – wie dat ook precies moge zijn want nu kom ik op het terrein van de speculaties –  moet met wortel en tak uitgeroeid worden. Dat is dus de opdracht aan de Europese Commissie.

Tegelijkertijd zou de lezer op basis van mijn woede-uitbarsting kunnen vermoeden dat ik nu ga eisen dat ons land uit de EU moet stappen, maar ik ben – ten principale – geen populist. Ik ben partijloos en daarom (alleen) kan ik dit opschrijven. Ik ben dezelfde ideële Europeaan die ik was bij de schepping  van de huidige Unie, want gelijk geboortejaar. Daarom eis ik dat deze Unie volledig wordt gereorganiseerd in die zin dat de ESM, SGP en EMU-regels volledig worden teruggebracht naar fatsoenlijke financiële normen en dat is dus de taak van alle gremia, want zonde die huidige bestaande organisatiestructuur vallen de vastgestelde milieu- en klimaatplannen niet uit te voeren. De reorganisatie – onder het gesternte van de Covid-19-crisis – zal dus nuchter en zakelijk moeten worden aangepakt, zodat er geen draconische voorwaarden meer mogelijk zijn en dat er vanaf nu, het heden, een einde wordt gemaakt aan de wanpraktijken zoals ze beschreven zijn in dit kwaliteitsblad, waardoor ik erop vertrouw dat deze informatie juist is.

Gaat uw gang dames en heren binnen de muren van de Brusselse EU-instellingen. Maak er werk van want anders bestaat de EU over enkele jaren niet meer vanwege de opstand die zal uitbarsten. En Conte heeft dus gelijk met zijn tijdelijke reddingsplan vanwege Covid-omstandigheden en daarmee mogen ook al zijn collega’s in de Raad zich gerustgesteld voelen. Op naar een fatsoenlijke financiële EU-begrotingshuishouding!

https://www.nrc.nl/nieuws/2020/04/21/het-gaat-nu-om-de-relatie-tussen-italie-en-europa-a3997322#/handelsblad/2020/04/21/#110

‘Te ver gaan’ met de uitleg privacywet lijkt onzinnig, aangezien er teveel commercieel gerommeld wordt @fd #datahandel

Tags

politiek

‘Toezichthouder gaat te ver met uitleg privacywet’ (Jeroen Piersma en Martijn Pols, Tech en media/fd, 24-12-19)

In het kort:

• De Autoriteit Persoonsgegevens is te streng tegen bedrijven die persoonlijke data verzamelen, vinden juristen en datahandelaren.
• Autoriteit vindt ‘zuiver commerciële belangen’ en ‘winstmaximalisatie’ geen reden om persoonsgegevens te verwerken.
• Dat zou in strijd zijn met recente uitspraken van het Europees Hof en standpunt van Europese toezichthouders.

De Autoriteit Persoonsgegevens (AP) stelt zich te streng op tegen bedrijven die persoonlijke data van klanten verzamelen voor commerciële doeleinden. Dat stellen juristen en datahandelaren. ‘Het leidt ertoe dat ook bedrijven die zich verantwoordelijk willen gedragen straks nauwelijks nog zaken kunnen doen’, zegt Axel Arnbak, advocaat bij De Brauw.

Persoonsgegevens spelen een steeds grotere rol bij bedrijven. Banken proberen bijvoorbeeld betaalgegevens te gebruiken om hun klanten ook andere diensten aan te bieden. Ook is er een grote markt ontstaan van datahandelaren die persoonsgegevens verzamelen, profielen maken en deze weer aan andere bedrijven verkopen.

Schandelijke gang van zaken en dus moeten die datahandelaren maar eens een toontje lager gaan zingen.

Vorige maand stelde toezichthouder AP echter dat ‘zuiver commerciële belangen’ en ‘winstmaximalisatie’ geen reden zijn om persoonsgegevens te mogen verwerken. Ten onrechte, stellen twee privacyjuristen van de Universiteit Leiden dinsdag op de opiniepagina van deze krant.

Marktwerking in de knel

Volgens Gerrit-Jan Zwenne en Rob van Eijk botst de opstelling van de AP met recente uitspraken van het Europees Hof en het standpunt van andere toezichthouders in Europa. Die laten bedrijven meer ruimte om op grond van commerciële motieven data te verzamelen. Zij concluderen dat de Autoriteit marktwerking in de data-economie onmogelijk maakt.

Sinds de invoering van de Algemene Verordening Gegevensbescherming (AVG) in 2018 is er geregeld discussie over de interpretatie. De Europese verordening kent een aantal ‘grondslagen’ op basis waarvan een bedrijf of een organisatie persoonsgegevens mag verwerken. Dat mag bijvoorbeeld als mensen daar zelf toestemming voor geven of door partijen die een wettelijke taak moeten uitvoeren, zoals fraudebestrijding.

Ook mogen bedrijven persoonlijke data gebruiken als ze een ‘gerechtvaardigd belang’ hebben. Omdat dat nogal een ruim begrip is, publiceerde de AP vorige maand nadere uitleg van deze grondslag. Daarin komt de AP met een strikte definitie, die commerciële activiteiten beperkt.

Dat lijkt me volledig gerechtvaardigd van de AP. Maar die advocaten hebben duidelijk hun eigen zakelijke belangen. Slechte ontwikkeling is dat.

(…)

https://fd.nl/ondernemen/1328971/toezichthouder-gaat-te-ver-met-uitleg-privacywet