Stelling: Niemand in de Kamer is opgewassen tegen Eric Wiebes, die zijn dossiers beheerst, maar ook tegen een Delta-achtig project is aangelopen dat decennia van wanbeleid van Henk Kamp moest worden hersteld. Als je dan een maatschappelijke structuur hebt waarin alles al vastgetimmerd en fiscaal dichtgeregeld is, wordt het heel moeilijk opereren. Zonder Wiebes was kortom het land door deze Groningercrisis allang kapotgegaan en hij is dus kortom de enige die uit deze puinhoop nog leven kan ‘halen’, een sfinx die opstaat na alle wanprestaties uit het verleden, inclusief de gehele politiek.
Tijd dus voor echte creatieve oplossingen, zoals het rijk dat alle woonhuizen opkoopt voor iedereen die wil verhuizen vanwege de blijvende aardbevingen en deze huizen beschikbaar stellen aan vrijwilligers – en ik ben de eerste die me zal aanmelden! – die daar ervaring willen opdoen met die bevingen en daaruit lessen willen trekken voor de toekomst van het wonen in dit soort omstandigheden. Dit vanwege de politiek die heeft gefaald – ik zelf had bij de laatste Tweede Kamerverkiezingen al voorspeld dat de VVD onder Kamp zou gaan verliezen vanwege zijn maximale ambtelijke houding zonder enige subtiliteit naar de bewoners daar – en die puinhoop mag zijn partijgenoot Wiebes nu opruimen. De VVD wordt kortom afgestraft voor electorale wichelarijen en ’gokjes’ van toen.
Wonderboy Wiebes zakt elke keer weg in zijn eigen ambities (Niels Markus, Katern de Verdieping/Trouw, 17-6-19)
‘Het is bijna middernacht en Eric Wiebes kijkt met een blik vol onbegrip de Tweede Kamer in. Tijdens dit zoveelste debat over het klimaatakkoord, half maart, vertelt de minister van economische zaken de Kamerleden hoe moeilijk het is om mbo’ers enthousiast te krijgen voor het installeren van warmtepompen.
(…)
‘Wiebes: “Op de een of andere manier zijn administratieve beroepen sexyer. Persoonlijk kan ik mij daar niet zo veel bij voorstellen, geef mij maar die warmtepomp.” Het onbegrip in zijn ogen maakt snel plaats voor een fonkeling: “Dat is hartstikke leuk. Ik ben daar zelf best enthousiast voor te krijgen. Als ik straks als politicus onplaatsbaar ben in de arbeidsmarkt, dan ga ik warmtepompen installeren.”
(…)
‘SP-Kamerlid Sandra Beckerman vindt Wiebes’ lofzang op warmtepompen typerend. “Dan leeft hij op. Ik vond het mooi om te zien, hij lijkt dan een mbo-leraar techniek.” Maar ze ziet dan ook direct zijn grootste valkuil. “Hij is iemand die altijd aan techniek denkt. Terwijl in het klimaatdebat de technische oplossingen niet het grootste probleem zijn. Het gaat erom de samenleving mee te nemen.”
‘Ze zag het vaker in het andere zware dossier dat Wiebes op zijn bureau heeft: dat van de gaswinning in Groningen. “Wiebes denkt vaak in zijn eentje een probleem te kunnen tackelen. Hij komt met een groot plan, grote woorden en technische oplossingen. Als het plan vervolgens niet blijkt te werken, zakt hij weg in het moeras.” Na het laatste Groningendebat, waar Wiebes en premier Mark Rutte de Kamer toespraken, luidt de typering van Beckerman: “Waar Wiebes is, is chaos.”
‘In dat debat groeide de verbazing bij PvdA-Kamerlid Henk Nijboer met de minuut. Rutte had net excuses in drievoud gemaakt aan de Groningers, toen Wiebes aan het woord kwam. De minister lichtte de nieuwe maatregelen voor de versterkingsoperatie in Groningen toe, maar wilde niets toezeggen over het verschuiven van een datum. Nijboer, tijdens het debat: “De minister-president biedt zijn excuses aan voor de juridische benadering in het verleden en zegt dat het nu menselijker moet worden. Ik heb vervolgens nog nooit zo vaak de woorden ‘juridisch’ en ‘onmogelijk’ gehoord als de afgelopen tien minuten van de minister.” Beckerman over dat moment: “Het was surreëel. Voor Wiebes was dit dé kans om met een bindend verhaal te komen voor de Groningers, nadat Rutte door het stof was gegaan. In plaats daarvan ging hij door op de same old Wiebesweg.”
‘Hoe anders was het begin 2018. Wiebes werd als held onthaald in Groningen, toen hij onverwachts besloot dat de gaskraan in 2030 volledig dicht moet. Waar zijn voorganger Henk Kamp meer gas oppompte, ondanks bevingen en groeiend protest, vond Wiebes dat het zo niet langer kon.
‘Naarmate de tijd vorderde na zijn resolute besluit, raakte Wiebes verstrikt in de uitvoering. Hij legde de versterkingsoperatie stil, en de schadeafhandeling liep vertraging na vertraging op. De meest recente knauw kreeg het Groningse vertrouwen na Wiebes’ verbale uitglijder na de beving bij Westerwijtwerd. Op bezoek in Groningen sprak de minister van ‘een bevinkje’. “Een buitengewoon stomme verspreking”, verexcuseerde hij zich later. Inmiddels heeft hij maatregelen gepresenteerd om het ‘stuwmeer’ aan schademeldingen af te handelen. Groningse bestuurders zijn voorzichtig positief.’
Allemaal wel heel gemakkelijk uitgesproken door geciteerde Kamerleden, maar ze weten in hun functie dat ze zelf op die positie hadden kunnen zitten als ze maar meer zetels hadden gehaald, en nu is het dus wel erg gemakkelijk om ‘moord en brand’ vanaf de Bühne te schreeuwen, omdat ze het zelf geen millimeter beter hadden gedaan. Wie voor de politiek kiest als ambachtelijke werkomgeving, kiest dus ook om zich te omgeven met alle stroperigheden van de ambtenarij en bureaucratie als geheel en hebben dus dit beleid mede aan zichzelf te danken vanuit het collectieve verleden.
Als de Kamerleden in het algemeen wat rustiger en beheerster zouden optreden, zouden ook zij hun gezag kunnen terugwinnen. Maar daarvan is geen sprake en dus is ieder Kamerdebat over Groningergas een ramp om aan te horen vanwege die woordvoerders in de Kamer. De enige die de rust zelve is en weet wat hij doet is Wiebes zelf en dat maakt op mij in ieder geval een grote indruk, omdat hij weet dat hij het overzicht kan bewaren. En ook onbewust weet dat alleen met deze zelfbeheersing het Deltawerkproject van de 21e eeuw succesvol kan worden afgerond. En zoals hij zelf aangeeft: ‘als ik straks politiek onplaatsbaar ben in de arbeidsmarkt, dan ga ik warmtepompen installeren’. Kortom, dit kan geen enkel Kamerlid van deze generatie hem nazeggen. Het cruciale probleem blijft de bureaucratie – die in andere landen veel erger is – die moet worden aangepakt. Want wij hebben niets aan de grotere chaos in andere landen. Wij zijn nuchter genoeg om zelf orde op zaken te stellen, maar niet met deze Kamersamenstelling. Dat blijft het grootste knelpunt. En ja, ik heb een gloeiende hekel aan deze Kamer en dus neem ik het op voorhand al op als partijloos burger voor een creatief brein als Wiebes, die je voor iedere zware klus kunt vragen, maar dan zonder die eeuwige hindermachten van die bureaucratie en ambtelijke molens:
‘ Wiebes’ gewoonte zich tot op detailniveau met dossiers bezig te houden, leidde in Amsterdam ook tot irritatie. Van den Burg: “Als de wethouder zelf in het weekend boven een schrift hangt en in brieven schrapt, dan kan dat spanning veroorzaken bij ambtenaren.” Maar veel ergernis weet Wiebes volgens Van den Burg te verhelpen met zijn ‘droge humor’.’
https://krant.trouw.nl/titles/trouw/8321/publications/663/articles/919381/26/1
AquariusPolitiek 