De nullijn? Niet voor de ING-top [archief 2004]

Tags

bancairewereld, Economie, inkomensontwikkeling, inkomensverhoudingen

De nullijn? Niet voor de ING-top (Vincent Dekker, Economie/Trouw, 16/03/04)

De vakbeweging is boos, GroenLinks heeft al een debat aangevraagd. Want de ING-top gaat zichzelf fors extra belonen. Het haasje-over is weer begonnen.

Commentaar: Natuurlijk gaat het binnen het bedrijfsleven om een eigen verantwoordelijkheid in het bepalen van inkomensbeleid. Maar met een dergelijke scheefgetrokken beleid(svoornemen) bewijst de ING-top dat het geen notie heeft van rechtvaardige inkomensverhoudingen en dat de medewerkers eigenlijk loonslaven zijn vergeleken bij de top van het bedrijf. Er bestaat geen notie van gelijkwaardigheid tussen de top en medewerkers op de werkvloer. Dat mag een gebrek aan ethiek of moraal worden genoemd.

AMSTERDAM – ,,Onderzoek uit 2002 toont aan dat bestuurders bij ING 40 procent minder verdienen dan vergelijkbare bestuurders bij andere bedrijven. En toen ik aantrad verdienden 110 managers bij ING meer dan ik…”.

Topman Ewald Kist wil maar zeggen dat de verhoudingen binnen het concern flink scheef waren gegroeid en dat ook een blik buiten het bedrijf slechts één conclusie toelaat: de beloning van de top moet omhoog..

ING kondigde dat vorig jaar al aan en gisteren werd het jaarverslag gepresenteerd waarin dat streven is uitgewerkt. Voor Kist en zijn president-commissaris Cor Herkströter reden voor een toelichting op de 64-procents loonsverhoging van Kist: van 708000 euro plus 0 bonus naar 761000 plus 400000 bonus. Exclusief een lange-termijnbonus van 250000 euro in aandelen en 41250 opties met een nog onbekende waarde..

,,We moeten toe naar een marktconforme beloning”, aldus Herkströter, die samen met de overige commissarissen over het salaris van het bestuur gaat. De nieuwe beloning moet bovendien prestatiegericht zijn: een derde is vast, een derde afhankelijk van korte-termijnresultaten en de rest van lange-termijnresultaten..

In 2002 heeft ING door het bureau Hay laten uitzoeken hoe het beloont en ontdekte toen dat andere bedrijven bestuurders veel meer betalen. Dat wil zeggen: aan korte- en lange-termijnbonussen, want in basissalaris zat ING toen net onder het gemiddelde van 643000 euro (590000 euro voor de laagstbetaalde bestuurder) tot ver erboven. De Belg Tilmant, die op 1 juni Kist opvolgt, verdient al jaren ruim een miljoen en de Amerikaan Hubbell zo’n 1,4 miljoen..

,,Maar Amerikanen betalen altijd hun eigen pensioen, dus dat kun je niet met Europese salarissen vergelijken”, aldus Herkströter. Dat is in het algemeen inderdaad het geval. Maar ING betaalt voor Hubbell ook al jaren zo’n ruim 300000 euro pensioenpremie, net als voor de andere bestuurders..

Volgens ING zijn de hogere salarissen hard nodig om toptalenten binnen het bedrijf te houden. Dat geldt echter niet zozeer voor de raad van bestuur, moet Herkströter toegeven, want ,,op dat niveau verdwijnen mensen niet zo een-twee-drie”. Een hogere beloning is er echter ook voor ruim 7000 senior managers van ING, en daar ,,trekt de concurrentie hard aan”..

Kist en Herkströter willen niet toe naar de hoogste salarissen die in de markt worden betaald, maar naar het gemiddelde. Maar ING ,,is zeker bereid meer te betalen als dat nodig is”. Daarmee wordt het marktgemiddelde voor ING dus een nieuw minimum en zal het gemiddelde bij ING boven het marktgemiddelde komen..

Dat is dan weer goed nieuws voor andere bedrijven, die dat ING-gemiddelde weer in hun vergelijkingen gebruiken. KPN, dat volgens ING zijn managers in 2002 beter beloonde dan ING, heeft vorige week gemeld de topsalarissen flink te moeten verhogen om ze ‘marktconform’ te maken.

http://www.trouw.nl/tr/nl/4324/Nieuws/article/detail/1750457/2004/03/16/De-nullijn-Niet-voor-de-ING-top.dhtml

Aanbeveling om meditatie in te zetten tegen graaigedrag is overdreven met rechtvaardigheid komen we verder #fd #economie #angelsaksischgedrag #rijnlandsmodel #gezonderleefklimaat #ratrace

Tags

Angelsaksischmodel, Economie, exorbitante_inkomens, ratrace, Rijnlandsmodel

Meditatie helpt tegen graaigedrag (Frits Bosch, Opinie & Dialoog/fd, 23 april)

‘In de discussie over de bonussen van ABN Amro zegt publicist Joris Luyendijk dat bankiers in een amoreel universum leven. Kamerleden tonen zich verbijsterd over de ‘stuitende’ antwoorden die de bankiers gaven tijdens een hoorzitting.

Topbankiers leven inderdaad in een amoreel universum omdat zij zich vanuit hun Angelsaksische traditie, die sinds de jaren negentig is overgewaaid naar ons land, niets aantrekken van de normale regels van rechtvaardigheid. Dat de Amerikaanse zakenbankiers enorme risico’s aangaan die beloond moeten worden door bonussen hoort bij hun in onze ogen excessieve winststreven en zij menen niet anders te kunnen om hun status te verbeteren ten opzichte van hun concurrenten. Maar het is helemaal niet nodig om dat stelsel in ons land in te laten voeren, hoewel al onze banken – met uitzondering van de idealistische als Triodos en ASN – dankbaar gebruik hebben gemaakt van de mondialisering via multinationals. Het gebrek aan rechtvaardige verhoudingen die hierdoor ontstaat, en vooral de redenering die de voorzitter RvC ABN Amro daarbij heeft opgehangen in de hoorzitting in de Kamer, was en is inderdaad stuitend. Geheel tegen de Nederlandse tradities van rechtvaardigheid in.

‘Die verontwaardiging komt wat hypocriet over in een wereld waarin een topvoetballer met een jaarsalaris van € 80 mln naar huis gaat, een directievoorzitter van een olieconcern met € 24,5 mln en een golfer miljardair kan worden.’

Die verontwaardiging is helemaal niet hypocriet aangezien topvoetballers geen steun van de overheid hebben gekregen omdat ze anders failliet zouden zijn gegaan. Een topvoetbalclub , die in ons land niet meer bestaan, draait op normale businessplannen, maar onze grootbanken zijn door de overheid gered. Daarom gaat deze vergelijking mank. Dat geldt ook voor oliebestuurders en golfmiljardairs, die naar mijn weten in ons land niet bestaan. Die buitenlandse miljardairs kunnen wij niet aanspreken op hun vergaarde vermogens omdat zij onder andere belastingstelsels vallen. Maar waar wij dus nu in de EU behoefte aan hebben is een harmonisatie van Europese belastingstelsels, zodat buitengewoon getalenteerde sporters ook evenredig bijdragen aan de collectieve voorzieningen waarvoor die iedere natiestaat verantwoordelijk is.

De auteur heeft wel gelijk dat ons kapitalistische bestel bezig is uit de bocht te vliegen:

‘Het venijn zit dus niet alleen bij de bankiers die een tonnetje extra willen passen in dat plaatje, maar in ons hele kapitalistische systeem dat uit de bocht vliegt. We zijn het extreem vergaren van geld en goederen steeds meer gaan verwarren met gelukkig zijn. Binnen die gedachtewereld hebben bankiers hun eigen leefwereld geschapen. In dat grotere kader lijkt me dat niet amoreel.’

In mijn blog van gisteren heb ik al gewezen op het verschijnsel dat opgepot geld dat door de superrijken wordt geïncasseerd, niet dienstvol kan worden ingezet voor economische groei en armoedebestrijding. De schuldencrisis heeft ons geleerd dat er extreme risico’s worden genomen met andermans geld en dat kan niet anders dan uiteindelijk op het algehele faillissement van dit bestel leiden. Laat staan dat de bankiers er gelukkig van worden, want dat zal alleen tijdens die persconferentie het geval zijn wanneer de kwartaal- of jaarcijfers bekend worden gemaakt. Hun leven barst verder van spanningen hoe ze dit roulettespel kunnen volhouden.

Kortom, het advies van te gaan mediteren is op zich prima, maar het leidt de zaak af van het beginsel van de rechtvaardigheid en rechtvaardige inkomensverhoudingen, die allang geen politiek agendapunt meer zijn. De laatste oproep tot spreiding van kennis, macht en inkomen stamde uit de jaren zeventig in de vorige eeuw.[1] De hoogste tijd om dat debat nieuw leven in te blazen.

[1] http://www.grenzeloos.org/content/spreiding-van-kennis-macht-en-inkomen-een-noodzakelijk-debat

http://www.joop.nl/opinies/detail/artikel/15287_wat_was_er_eigenlijk_mis_met_spreiding_van_macht_inkomen_en_kennis/