Tags
De nieuwe virusvarianten laten ook de bloeiende lentetakken niet ongemoeid (Column HARRIET DUURVOORT, Opinie & Debat/de Volkskrant, 29-4-21)
‘Ik heb de prik gekregen. Pfizer, mazzelkont die ik ben. Als zorgverlener langdurige zorg was ik eerder aan de beurt.
Met een pijnlijke arm lees ik de volgende dag in deze krant het aangrijpende relaas van kankerpatiënt Caroline. 53 jaar, uitgezaaide borstkanker, vechtend om haar leven zo lang mogelijk te rekken, ook voor haar zoons van 18 en 21, die zich opsluiten omwille van de bescherming van hun doodzieke moeder. Ze sprong uit de bosjes bij een GGD-tent, glipte met een smoes langs de bewakers en kreeg van een lieve dokter stiekem een vaccin.
Er zijn honderdduizenden Carolines die bot vangen. Opgegeven jonge kankerpatiënten, levend in blessuretijd, terwijl allerlei noodzakelijke behandelingen vanwege corona worden opgeschort.
Ik had mijn prik graag afgestaan, maar dat had niet eens gemogen. De regels zijn onbuigzaam. Waarom is een raadsel, want de registratie van de vaccinaties is een chaos. Van 3 miljoen prikken is onduidelijk in wie ze zijn gezet, citeerde De Telegraaf Ernst Kuipers, de voorzitter van het Landelijk Netwerk Acute Zorg.
Ooit komt er een tijd dat we terugkijken op het beleid tijdens de coronapandemie. Een tijd dat we geen genoegen meer nemen met ‘het was een noodsituatie, elk land heeft grote fouten gemaakt’. Maar dat we zien dat er dingen zijn gebeurd die echt niet in de haak waren.
Goed, eindelijk lijkt er schot te komen in het vaccineren. Maar we zijn sowieso te laat, zeker omdat we al versoepelen. Koningsdag had in bijvoorbeeld het Verenigd Koninkrijk een stuk veiliger gevierd kunnen worden, omdat daar zoveel jongere mensen zijn gevaccineerd. Vergeleken met de Britten heeft ons beleid gefaald.
Het is nu afwachten wanneer het residu van de hossende Koningsdagmenigten zich meldt aan de poorten van de toch al overvolle ziekenhuizen. Mensen realiseren zich allang niet meer dat ze levens op het spel zetten. Hoewel er in elke talkshow oeverloos wordt gepraat over corona, lijkt het besef hoe ernstig corona kan uitpakken weggeëbd. Zaten we nog elke avond gekluisterd aan Frontberichten, dan was er een breder besef dat, om in die afschuwelijke ‘dor hout’-metafoor te blijven, de nieuwe virusvarianten ook bloeiende lentetakken niet ongemoeid laten. Ook hier liggen nu veel jonge mensen op de intensive care. Juist nu we versoepelen is het hoog tijd om die verhalen te vertellen.
*Laten we ook maar aangeven dat de bobo’s van RIVM en OMT hun borst kunnen natmaken bij de toekomstige parlementaire enquête over het covidbeleid. Want de chaos van dit moment moet indringend worden doorgesproken om daaruit effectieve lessen te halen voor de volgende uitbraken van mutaties.
‘Ook in het vaccinatiebeleid zagen we dat het gevoel van medemenselijkheid het onderspit delft. Niemand die met de vuist op tafel slaat dat mensen belangrijker zijn dan regels, dan systemen. Is dat dan de Nederlandse bestuurscultuur? Het krampachtig vasthouden aan ‘regels zijn regels’; protocollen en systemen die altijd voorrang hebben op gezond empathisch vermogen, zelfs als allang duidelijk is dat ze niet eens effectief zijn. En dat is vreemd, want de bedoeling van een overheid is het algemeen belang te dienen.
Een patroon dat we ook herkennen bij het toeslagenschandaal. Aan de uitgelekte notulen is vooral onverkwikkelijk dat de enige ‘mensen’ om wie ook de coalitiepartijen blijken te geven, de mensen waren die slechts een gezicht te verliezen hadden.
In tegenstelling tot de mensen die alles verloren hadden. Terwijl de media volstonden met de schrijnende verhalen van de slachtoffers wier levens kapot waren gemaakt. Terwijl men wist dat de gewraakte invorderingspraktijken nog volop gaande waren.
In de hoop deze verziekte bestuurscultuur een halt toe te roepen, doe ik een beroep op de mensen in het systeem zelf. Want het zijn uiteindelijk mensen die beleid uitvoeren. Ik hoop dat elke ambtenaar, van hoog tot laag, zich aan het begin van de werkdag afvraagt: hoe kan mijn handelen vandaag het algemeen belang, en in het verlengde daarvan de burger, de individuele mens, dienen?
Die belangen moeten altijd prevaleren boven het belang van het systeem. Ik hoop op bureaucraten die geen bureaucraten zijn, maar mensen die de regels opzij zetten als ze moreel niet kloppen.
Helden, die de confrontatie aan durven gaan, en ook de ruimte krijgen om dat te doen, wetend dat hun leidinggevenden hen steunen, als ze naar eer en geweten hebben gehandeld. Want leidinggevenden zijn ook mensen. Geen mens mag worden vermalen en vermorzeld in systemen die juist ontworpen zijn om de burger te dienen.
[Harriet Duurvoort is publicist.]
https://krant.volkskrant.nl/titles/volkskrant/7929/publications/1243/articles/1343825/29/1