‘De lockdown begint enkele vruchten af te werpen’ @trouw #covid19

Tags

politiek

Analyse | Coronacijfers

Ziekenhuisopnames en sterfgevallen door corona nemen verder af. Maar de ouderenzorg blijft heel broos.

Interessant is de kop waarin wordt gemeld dat de bestaande lockdown ‘enkele’ vruchten begint af te werpen. Slechts één wordt gemeld, te weten dat de aanpak effectief lijkt te zijn geweest met die slimme lockdown.    

Johan van Heerde, Trouw, 13 april 2020

Zet de belangrijkste coronagrafieken van het RIVM naast elkaar en de overeenkomst is dat cruciale lijntjes blijven dalen. Bij ziekenhuizen melden zich steeds minder patiënten met Covid-19, en op de intensivecare-afdelingen wordt het langzaam maar zeker iets rustiger, ook in Noord-Brabant. En dus bereiden ziekenhuizen zich stapsgewijs voor op het heropenen van afdelingen voor normale zorg, zoals de operatiekamers die worstelen met lange wachtlijsten.

Toegegeven, deze eerste zinnen verdienen direct een kanttekening. Omwille van Pasen kan er in het weekend sprake zijn van vertraging in de cijfers die het RIVM van de GGD’s en ziekenhuizen heeft ontvangen. De kans is aannemelijk dat administraties niet helemaal zijn bijgewerkt, zoals vorige week na het weekeinde ook te zien was. Sommige patiënten worden pas later gemeld.

Maar ook met die voetnoot in ogenschouw genomen zet de ingezette neergang echt door. Neem het aantal coronapatiënten dat dagelijks wordt opgenomen in ziekenhuizen: voor het eerst in weken lag dat cijfer op zaterdag en maandag onder de tweehonderd. Maandag kwamen er ‘maar’ 147 patiënten bij. En na een ‘stabiel hoge’ week op de Nederlandse ic’s, lijkt een dalende lijn nu voorzichtig ingezet op de cruciale zorgafdeling, zegt voorzitter Ernst Kuipers van het Landelijk Netwerk Acute Zorg. “Dat is hoopgevend.”

De druk op de intensive care-afdelingen blijft gigantisch

Het is een goed teken dat ziekenhuizen in regionaal verband bespreken hoe ze deze week de geplande zorg op gang kunnen brengen. De bedoeling is dat belangrijke poliklinische afspraken weer doorgaan, net als operaties. Ziekenhuizen zijn inmiddels helemaal ingericht met aparte gebieden voor coronapatiënten, waardoor mensen niet bang hoeven te zijn voor een besmetting. Sterker: de roep naar mensen met niet-coronaklachten om zich vooral te melden bij de huisarts of spoedeisende hulp zwelt aan. Het is aannemelijk dat de kwaal erger wordt als mensen er langer mee blijven lopen, dat heeft weer een negatief effect op de zorgvraag.

De ingevoerde lockdown had onder meer ten doel om ziekenhuizen zo snel mogelijk te ontlasten. Daar lijkt de maatregel nu in te slagen. Het RIVM concludeert dat de cijfers van de afgelopen dagen passen bij het beeld dat de verspreiding van corona in Nederland langzamer verloopt dan wanneer er hier geen maatregelen genomen zouden zijn.

Dat wil niet zeggen dat Nederland er nu is. De druk op de intensive care-afdelingen blijft gigantisch: het aantal ic-bedden dat wordt bezet met Covid-19-patiënten ligt nog altijd veel hoger dan de hoeveelheid ic-bedden die er normaal zijn, namelijk 1338 om 1150. Nog steeds worden er coronapatiënten overgeplaatst, vanuit onder meer Brabantse ziekenhuizen naar gebieden waar het relatief rustiger is.

En ook in de ouderenzorg is de ongerustheid nog groot. De sterftecijfers die het RIVM dagelijks naar buiten brengt, dalen gestaag. Dat lijkt goed nieuws, maar dat is het slechts deels. De cijfers tonen vooral aan dat er minder mensen overlijden waarvan we weten dat ze Covid-19 hadden. Een getrouwer beeld geven de sterftecijfers die het Centraal Bureau voor de Statistiek iedere vrijdag meldt. Tot nu toe telt het CBS ongeveer twee keer zoveel coronasterfgevallen dan het RIVM. Dat komt vooral doordat ouderen die in verpleeghuizen of thuis overlijden, nooit zijn getest. Zolang het coronavirus rondwaart in Nederland blijven die ouderen ontzettend kwetsbaar. Al helemaal zolang het zorgpersoneel ontbreekt aan beschermende middelen.

Huisartsentellingen

Huisartsen gaan ernstig zieke patiënten en overledenen in kaart brengen, die niet op het nieuwe coronavirus zijn getest maar van wie vrijwel zeker vaststaat dat ze ermee zijn besmet. De vakgroepen Huisartsgeneeskunde van de Nederlandse universiteiten starten een onderzoeksproject om deze gegevens te achterhalen. Patiënten die niet worden getest, komen nu niet voor in de statistieken. Huisartsen in Brabant benadrukten al langer dat er meer mensen aan corona overlijden dan in de RIVM-cijfers te zien is.

Aan één aspect wordt geen aandacht besteed en dat is de indruk die er van den beginne is ontstaan dat alleen ouderen/senioren en zwaarlijvige patiënten vooral slachtoffer werden van deze pandemie. De indruk bleef dus hangen dat gewone gezonde burgers niet ten prooi zijn gevallen. De belangrijke vraag is of dit beeld stabiel bleef en indien bevestigend beantwoord zal worden wat dit voor consequenties zal hebben ten tijde van de evaluatie van deze beleidsmaatregelen tegen deze pandemie.

 In dat geval zou wel eens de pijnlijke constatering kunnen worden dat alleen via zwaar ontoereikend aanwezige hulpmiddelen zoals meetapparatuur zoals op straat gehanteerd in China gebruikt met wat leek op een laserstraal, de complete economie wordt platgelegd en dat betekent de facto alleen ten gunste van zwakke lichaamsconditie als zwaarlijvigheid en ouderdom. En dan luidt de spijkerharde conclusie dat deze situatie niet voor herhaling vatbaar is. Ouderdom kan niet wettelijk worden verboden vanwege een natuurlijk verschijnsel, maar dat gaat voor extreem overgewicht niet op en daarom zal daarover een Kamerdebat noodzakelijk zijn als daarover eerst door de medische en ethische secties een rapport is opgesteld.    

 En nog een andere hartenkreet: dat alle EU-lidstaten een ander beleid hebben gevoerd mag zéker niet als schande worden aangemerkt, maar eerder als verstandige ontwikkeling omdat daardoor verschillende vormen van aanpak met elkaar vergeleken kunnen worden. Bovendien geldt dat gezondheidszorg geen status van specifiek aan de Europese Commissie toegedeelde verantwoordelijkheid. Daarom was een nationale aanpak alleszins gerechtvaardigd, ook al hoor je tegenovergestelde meningen. Waarschijnlijk afkomstig van de pro-EU-lobby én vermengd met Oost-Europees nepnieuws.   

https://www.trouw.nl/binnenland/de-lockdown-begint-enkele-vruchten-af-te-werpen~b93b90af/

Het misverstand van de participatiesamenleving. Het gaat om de verkeerde, neoliberale 3%- begrotingstekortregel die #opgetrokken moet worden naar 4% #parool #eu #emu-normen3%/60% #bramvanojik

Tags

Economie, EMU, EU, eurocrisis, evaluatie-na-afsluiting-eurocrisis, MaastrichtseVerdrag

Bij betaald werk horen zekerheden (Bram van Ojik, het laatste woord/Het Parool, 1 mei)

Werkgelegenheid Strijd om arbeidsvoorwaarden gaat nieuwe fase in

De Dag van de Arbeid is geen achterhaalde traditie, want juist nu worden vele mensen geconfronteerd met grote onzekerheden rond hun werk, schrijft Bram van Ojik.

‘Betaald werk staat centraal in ons leven. Maar er is niet genoeg betaald werk voor iedereen, getuige de aanhoudende werkloosheid. Veel werk dat vroeger betaald was, moet nu onbetaald worden gedaan in het kader van de participatiesamenleving. Bovendien nemen robots ons werk steeds meer over.’

Zeer terecht vecht Van Ojik de tekortkomingen van het huidige arbeidsbeleid in ons land, maar ook in de EU onderhanden met de feitelijke vaststelling dat de arbeidsmarkt in de afgelopen decennia blijvend is veranderd. We zijn als EU-Europeanen in de kredietcrisis, bankencrisis, schuldencrisis en tot slot in een algemene economische en financiële crisis verzeild geraakt en vanwege de Maastrichtse EMU-normen van maximaal 3% begrotingstekort en 60% staatsschulden, gerekend in termen van het bbp van iedere EU-lidstaat, werd iedere lidstaat gedwongen tot meer of draconisch stevige bezuinigingen.

Ons laatste regeerakkoord van 2012 heeft daarom het begrip participatiesamenleving uitgevonden of geïntroduceerd, omdat er zo zwaar bezuinigd moest worden op alle onderdelen van zorg en sociale zekerheid, dat die saneringsslagen alleen mogelijk waren door middel van grootschalige ontslagen, die opgevangen moesten worden door mantelzorg- en vrijwilligerswerkzaamheden.

Waarom? Omdat dit allemaal betaalde diensten zijn die ons boven de 3% begrotingstekortnorm hebben uitgetild. Allemaal semi-overheidsuitgaven die ons land te duur maakten in het kader van die genoemde normen en die door alle staatshoofden in Maastricht werden toegezegd en vastgelegd. Geen schuld van Brussel, maar van alle regrringsleiders.

Maar het probleem is wel dat de 3%-norm niet alleen een te strenge – maar ook willekeurige – norm is, maar wel ook geheel in het kader van neoliberaal beleid past dat daar in Brussel tot algemene standaard is verheven, want daar zijn alle hypergelovige neoliberalen van Europa verzameld en werkzaam geraakt.

Waarom is die 3%-norm neoliberaal? Omdat juist neoliberalen – zij die een eenzijdige economisch- liberaal uitgangspunt in de politiek vertegenwoordigen en uitdragen – en daarmee ieder sociaal beleid frustreren. Zoals in ons land zijn, zoals hierboven al aangegeven, alle semi-overheidsuitgaven zoals onderwijs, zorgsector, sociale zekerheid en defensie/veiligheid, allemaal overheidsuitgaven. Dit maakt dat deze uitgaven noodzakelijkerwijs teruggedrongen moeten worden om onder die 3%-norm te komen. Anders krijgen we boetes vanuit Brussel omdat we ons niet aan de regels houden.

Maar ik beweer dat die 3%-norm een willekeurig percentage is waarover nauwelijks serieus is nagedacht. Mocht er wel echt over gefilosofeerd zijn onder de Maastrichtse voorbereidingen op het toen aanstormende Verdragsbepalingen, dan ben ik hevig geïnteresseerd naar de argumenten om tot die 3% te komen. Ik herinner me wel dat het toen, ook voor de landelijke politiek praktische en logische percentages waren, die dus getransformeerd werden naar de Brusselse richtlijnenfabriek.

Maar nu in de afgelopen jaren vrijwel alle landen binnen de EU loodzware bezuinigingsslagen zijn verwerkt bewijst die 3% dat deze norm veel te streng is en niet bij de huidige economische omstandigheden past. Mijn eeuwige benadrukking op deze website dat de EU na de formele afsluiting van de ‘eurocrisis’ tot een evaluatieronde moet komen om in een terugblik vast te stellen wat er aan een scheefgroei is ontstaan, naast de winst van het ‘brandmeester’ zijn van die eurocrisis, maakt het vermoedelijk heel logisch dat er dient te worden besloten om de 3%-norm te verhogen naar een 4%-norm dat beter de verhoudingen in de postindustriële samenleving reflecteert dan de oude en inmiddels niet meer bestaande industriële samenleving.

Onze maatschappij bestaat namelijk inmiddels nog maar uit een beroepsbevolking die voor 90% bestaat uit werknemers in de tertiaire en quartaire sectoren en voor 10%, vanwege toenemende robotisering, in de primaire en secundaire sectoren. En juist met deze verschuivingen in het productieve vermogen van ons land uitgedrukt in bbp, zien zich niet gereflecteerd in de Brusselse richtlijnen. Daarom hebben alleen de overheidsinkomens van zowel ambtenaren, als onderwijzers, zorgmedewerkers en politie- en brandweerdiensten – om maar een drietal categorieën te benoemen – zwaar moeten inleveren, terwijl de dienstverleners in de bancaire- en verzekeringswereld niet hebben meegeprofiteerd van de exorbitante Angelsaksische beloningsstructuren in de bancaire toppen. Hiermee wil maar gezegd zijn dat er een explosieve onrechtvaardigheid is ontstaan in de verhoudingen op de arbeidsmarkt.

Bram van Ojik schreef zijn opiniebijdrage vanwege de traditionele 1 mei-voering, waarvoor hij nieuwe aandacht vraagt, omdat daar reden voor is. Zelf heb ik geen sociaal-democratische achtergrond en sinds een aantal jaren principieel partijloos – zodat ik ook alles kan opschrijven wat ik echt vind! -, maar ik steun de GroenLinkse voorman in zijn benadrukking dat 1 mei weer tot leven moet worden gebracht, maar dan wel op geheel andere wijze dan de vakbonden dat pleegden te doen. Want deze belangenbehartigers hebben de grove fout gemaakt door de persoonlijke belangenbehartiging van de leden voorop te stellen, in plaats de collectieve belangenbehartiging in een nationaal arbeids- en werkgelegenheidsplan.

Daaraan is wel behoefte, maar daar zijn de werknemersorganisaties nooit aan toegekomen. Iedereen is het spoor een beetje bijster geraakt. Nieuw thema voor de komende jaren luidt dus: wijzig de Brusselse 3%-begrotingstekortnorm naar het realistischer 4%. Dan is de eurocrisis in een handomdraai voorbij. Dan past 1 mei naadloos op 5 mei Bevrijdingsdag-nieuwe-stijl omdat de burgers de EU en de euro hebben gered.