Bank heeft ‘misnoegen’ onderschat (Jelle Brandsma, vandaag/Trouw, 8 april)
President-commissaris Van Slingelandt van ABN Amro gaat in de Tweede Kamer niet door het stof
In Singapore en bij de VVD gaat de markt boven alles (Thomas vonder Dunk, Opinie & Debat/de Volkskrant, 8 april)
Neoliberalisme: Door de nadruk op de economische invalshoek zal de welvaartsstaat nog verder worden ondermijnd
Wat voor banken hebben we nodig? (Rens van Tilburg, Opinie & Debat/de Volkskrant, 8 april)
Bankiers zien zichzelf als ondernemers, de samenleving ziet ze als halve ambtenaren
Commentaar:
Wie de hoorzitting van de Tweede Kamercommissie Economische Zaken gisteravond heeft gevolgd kan niet tot een andere conclusie komen dat de bankenwereld totaal is losgezongen van de gewone maatschappij en dat de Raad van Bestuur en de Raad van Commissarissen in een eigen bankenwereld leeft dat qua beloningsstructuur wordt gedicteerd door de Angelsaksische landen als de VS en het VK. De vanzelfsprekendheid waarmee de loonsverhogingen worden doorgevoerd laten niet alleen zien dat er aparte koninkrijken op aarde zijn ontstaan, waar de bestuurders van de banken hun eigen normen trekken, maar dat er ook veel te veel verdiend wordt, zodat de bestuurders kolossale beloningen kunnen ontvangen, die vanuit de winsten van die bedrijven worden voortgebracht.
Dat een overheidsingreep bij bijna alle Nederlandse banken tijdens de kredietcrisis alleen maar een gevoel van vanzelfsprekendheid oplevert dat dit de taak van de overheid is om hen te redden van faillissement, komt geen seconde in het hoofd van deze topbestuurders op. Het wordt dus nu tijd om een grondige analyse van deze banken te maken hoe zij hun geld verdienen, hoe de internationalisering – laten we de geijkte termen als globalisering en mondialisering maar even rusten om een nieuw debat op gang te kunnen brengen zonder verwarringsrisico’s – van de bankenwereld in zijn werk gaat en of hierbij sprake is van een noodzakelijk gegeven of dat de bankenbestuurders zo blind zijn geworden dat ze geen enkel relativeringsgevoel meer hebben; ze hoeven namelijk helemaal niet mee te spelen met de multinationals binnen de bancaire sector of binnen de anders financials als verzekeringsmaatschappijen.
Dit zijn dus de vragen die in de Kamer op de agenda moeten worden gezet omdat na de hoorzitting van gisteren is gebleken dat lammen en doven met elkaar in gesprek proberen te komen, maar dat beide werelden elkaar nooit zullen verstaan. Er staat ons nu een fundamenteel debat te wachten over de vraag of de bankenwereld kan blijven zoals die nu is voor wat ons land betreft, of dat de Nederlandse banken zich losmaken van de internationale ontwikkelingen om daarmee weer oude solide en saaie geldbeheerders te maken met alleen het belang van de Nederlandse economie. De huidige trend van internationalisering is kortom de dood in de pot geworden.
De conclusie na gisteravond kan geen andere zijn dat als niet alle beloningsstructuren van ‘onze’ banken worden teruggebracht tot normale proporties, er geen overheidsredding in de toekomst meer mogelijk is en dat de inkomstenbelasting van deze categorie bestuurders naar 70 procent verhoogd moet worden.
Er is sprake van een nieuwe sociale kwestie, zoals de eerste in de 19e eeuw die een parlementair onderzoek opleverde met het Kinderwetje van Van Houten (1874) tot gevolg. Er zal dus wetgeving tot stand moeten worden gebracht in de huidige situatie dat de bankenwereld gedwongen wordt om naar het welbevinden van de bevolking te gaan handelen en als de bankbestuurders dat weigeren, dan zal ontslag volgen. De Tweede Kamer zal een geheel nieuwe bankenwet moeten gaan organiseren. Kortom, de PvdA-Kamerfractie zal hierin het voortouw moeten nemen omdat van de VVD geen zinnige inbreng is te verwachten. Dat zijn de feiten van dit moment. Politiek: Doe uw best! Wij wachten op uw resultaten, vrij naar Thorbecke!
Tot slot: waarom een nieuwe sociale kwestie? Waar de oude parlementaire ‘sociale kwesties’ gebaseerd waren op maatschappelijke misstanden, is hier sprake van het omgekeerde. Vanwege de overtrokken beloningen van bankbestuurders en verzekeraars (om maar een tweetal sectoren te noemen, want semi-overheden weten ook van wanten, zoals we de afgelopen jaren hebben gemerkt), is het gewone leven van Jan Modaal duurder geworden omdat de producten van deze sectoren te duur zijn geworden. De banken moeten immers ook hun ‘winsten’ binnenhalen. Maar dat blijkt nu ten koste van de eigen klanten en rekeninghouders te gaan, tenzij zij weer ouderwets en degelijk gaan bankieren. Die beloningsreglementen dus gewoon wettelijk aan banden leggen, want alleen dan wordt de economie weer gezond. We weten nu dus waarom de eurocrisis niet uit het slop komt. Versprekingsfouten van het bankmanagement!
