Tags
[122[i]] ‘Als een overheid er in belangrijke kwesties niet in slaagt duidelijk te maken wat het collectieve belang is, dan valt een land vanzelf uiteen in deelbelangen, in groepen die hun eigen belang gaan verdedigen, hun onvrede gaam omzetten in actie. Die onvrede bevindt zich meestal aan de onderkant van de samenleving, bij de have-nots. Zij zien met lede ogen aan hoe de rijken rijker worden zonder dat zij er zelf garen bij spinnen. Hun verlangen naar een iets groter deel van de koek is volledig terecht; dat hun dat wordt onthouden komt even volledig voor verantwoordelijkheid van de grootverdieners die liever graaien dan delen.’
*Mijn aantekening bij het lezen van dit schitterende schotschrift [143 blz] is dat onze politieke crisis wordt veroorzaak door:
Alle rechtse volkspartijen en politiek populistische en politiek-radicale of extreme partijen ondergebracht kunnen worden onder ‘domrechts’;
Alle linkse partijen onder ‘lui-links’ omdat er niet meer aan visieontwikkeling wordt gedaan omdat daarvoor geen tijd wordt gereserveerd;
Alle populisten op rechts en links onder ‘tijdelijke’ verschijnselen vanwege het gebrek aan kennis en onderhoud van de ‘grote’ formaties, zodat nu al te voorspellen is dat na de grote winst van PVV en bij een volgende verkiezingsronde sprake zal zijn van een dramatisch verlies vanwege hun afhankelijkheid van fouten en blunders van de gevestigden, te weten de traditionele volkspartijen. Allemaal eendagsvliegen, zo zullen toekomstige trendwatchers deze tijd gaan beoordelen.
Kortom, de conclusie luidt politiek als geheel wordt nog steeds – en dat is de enige constante factor – bepaald door ego’s en manipulatoren. Daarom boeken zij geen stabiele voortuitgang en zullen op redelijk korte termijn – tien jaar – geen politieke partijen meer bestaan. De bevolking is nu formeel[ii] ontwikkeld genoeg om zelfstandig politiek te bedrijven via een – nieuw op te richten vorm van een directe democratie.
[i] Auteur Constant Meijers, uitgeverij VeenhovenMedia Amsterdam
[ii] Formeel wordt hier bedoeld als ‘institutioneel’; maar de werkelijkheid van ‘ontlezing’ onder de jongste generaties maakt dat het ontwikkelingspeil dramatisch in elkaar is gestort vanwege het overmatige gebruik van sociale media. Kranten worden niet meer gelezen.