Tags
Analyse door Gijs Moes, Nieuws/Het Parool, 9-11-19)
Macron wilde Europa wakker schudden met ‘symbolische’ aanval op een hersendode Navo door lidstaten op te roepen om deze organisatie weer ‘op orde’ te brengen. Ik constateer dat dit het juiste moment is aangezien wij nu wachten op de installatie van de nieuwe commissie in Brussel. Dus is het nu tijd om tot daden te komen en plannen te maken om Europese legeronderdelen permanent in de Baltische staten te stationeren.
Zonder een gezamenlijke krijgsmacht uit de EU-lidstaten die nu hun tijd kunnen benutten om te oefenen in die Baltische staten, maakt de EU immers een machteloze papieren tijger van zichzelf, een lachwekkende risee van zichzelf in de spiegel van deze wereld. De Unie als een rommelige, machteloze indruk met een sterke economische positie in de wereld. Een contradictio, (schijnbare) tegenstelling.
Zelf acht ik het onwaarschijnlijk dat de Baltische landen echt worden aangevallen omdat Rusland weet welke risico’s dat land in dat geval loopt en bovendien heb ik in meerdere kranten gelezen dat de Russische krijgsmacht ook maar half op orde is en daarmee een vergelijkbare zwakte vertoont als alle Europese legers tezamen. En de Russische economie staat er ook niet florissant op.
Een nieuwe oorlog breekt dus niet ‘direct’ uit vanwege deze risico’s die onvoorspelbaar zijn. Maar met het aanstaande aantreden van de nieuw Commissie @vonderleyen moet er volgens het conceptprogramma ook een grensbewaking Frontex inhoud worden gegeven en dat past dus in het concept samen met de EU-tak van de Navo. Komend jaar komen daarvoor nieuwe plannen op tafel te liggen want ze worden nu al uitgewerkt.
Daarmee heeft Franse regering gelijk met de vaststelling dat het maar de vraag is of de Navo nog bestaat, terwijl er niets lijkt te gebeuren op dat vlak en er dwingende redenen bestaan om het te revitaliseren.
Maar dan niet op z’n ‘Trumps’ omdat hij er vooral op uit is geld wil besparen door de lidstaten strakker aan hun afspraken te houden en daarmee zijn vermeende eigen machtspositie te versterken. En omdat Merkel in Duitsland nagenoeg niets meer zegt of niets meer te zeggen heeft vanwege haar zwakke en gespannen regering met politieke problemen en conflicten over uiteenlopende thema’s. Merkel verkeert kortom in haar nadagen en het lijkt erop dat zij volkomen machteloos is geworden. Maar op dit moment ook niet opgevolgd kan worden door ‘AKK’, die haar ministerschap niet kan waarmaken.
We worstelen dus met de noodzaak de Baltische staten, allen Navo-leden, mee te helpen beschermen tegen de Russische dreiging (al dan niet een realistische bedreiging, want daarover valt te twisten) want als Rusland besluit een aanval in te zetten, dan treedt art.5 van het Navo-Verdrag in werking en zullen alle lidstaten hun manschappen kunnen of moeten inzetten en naar die grenzen sturen.
Treuzelen heeft ook in ons land geen zin, ook niet als Merkel zelf niet in beweging kan komen, aangezien dan excuus bestaat om onderhandelingen tussen Macron met Rutte te organiseren. In ieder geval om te overleggen hoe tot actie te komen. Onze krijgsmacht telt namelijk wel degelijk mee en kent vele algemene erkende specialismen die in de Herijkingsnota staan opgesomd.
Ten aanzien van pacifistische partijen (GL en SP) in de Tweede Kamer dient te worden opgemerkt dat het ditmaal niet ‘om defensie’ gaat als ‘doel op zichzelf’, maar wel als ‘middel’ om de EU eindelijk een mondiale invloed te bezorgen en te geven op basis van het feit dat we de grootste markt ter wereld zijn (wat koopkrachtige burgers betreft) en dus een rol van betekenis moeten kunnen spelen, vóórdat we economisch en financieel definitief overvleugeld worden door China op ICT-terrein dat alle economische sectoren zal gaan beheersen. China staat over 5 jaar op nummer 1 van de wereld. China vanwege een eenpartijstaat die razendsnelle besluiten (intern) kan nemen, en dus ons democratische stelsel aftroeft. Het democratische westen maakt zo zichzelf onmogelijk. Dat technocratische voordeel is aan de Chinezen, en aangezien het westen alleen beschikt over concrete democratische ervaring – dat overigens altijd zal winnen van een autocratisch bestel – in draagvlak onder de bevolking – omdat China democratie ontbeert zal de uitkomst van die strijd al op voorhand door ons worden gewonnen. Dat moet voldoende reden zijn om ons ideaal van de ‘menselijke maat’ aan de wereld te gaan tonen, gesteund en bekrachtigd door een politiemacht om missies uit te voeren en EU-grensstaten te beschermen. Maar dan moet die democratische maat wel gestalte krijgen door politici die wijsheid tonen en dus aan populisme (drogredenen) of demagogie geen ruimte bieden. Die vormen van onvolwassenheid wordt aldus onmogelijk gemaakt.