Tags
(Joost van Kuppeveld, Beurs/fd, 12-10-20)
Afgelopen week ging Sylvester Eijffinger met emeritaat. Samen met collega Marcel de Boer mocht ik voor het FD het afscheidsinterview doen met deze centralebankexpert. Een van de onvermijdelijke vragen ging over wat er nu tijdens zijn carrière was veranderd in centraal bankieren.
Volgens Eijffinger was het vak moeilijker geworden. Vroeger waren centrale bankiers een soort van hogepriesters, die eigenlijk alleen aan God zelf verantwoording hoefden af te leggen. Maar dat is nu heel anders omdat centrale banken nu veel transparanter moesten zijn.
En dat is bepaald niet handig, doceerde Eijffinger, want de strategie van een centrale bank moet inderdaad transparant zijn, maar de tactiek juist niet. Want in het spel met financiële markten leg je het dan af en loop je achter de feiten aan.
Ik moest aan het gesprek denken toen deze week de notulen van de laatste vergadering van de centrale bank werden gepubliceerd. In de persconferentie na die vergadering was president Christine Lagarde optimistisch over het economisch herstel, tot verbazing van de ECB-watchers en de financiële markten.
De volgende dag werd deze fout — niet de eerste van Lagarde, denk aan de keer dat ze op de persconferentie iedereen verbaasde door te stellen dat de ECB er niet was om de renteverschillen tussen de kern en de periferie van de eurozone te dichten — meteen rechtgezet. In een blog zei de hoofdeconoom van de centrale bank, Philip Lane, dat de ECB ‘niet zelfgenoegzaam’ moest zijn over het economisch herstel. Dezelfde woorden herhaalde Lagarde later in het Europees Parlement.
En wat stond er in de notulen? Dat het inderdaad goed ging met de economie, maar ‘dat er geen ruimte is voor zelfgenoegzaamheid’. Toeval?
Met het college van Eijffinger nog vers in het geheugen: nee, natuurlijk niet. De notulen worden pas zo’n twee weken na de vergadering opgemaakt en gaan dan nog eerst langs alle leden van de raad van bestuur, die dan hun op- en aanmerkingen erover kunnen geven. Met twee duidelijke kampen als de zogenoemde haviken — zij die een conservatief monetair beleid voorstaan — en de duiven — die dol zijn op gratis geld en lage rentes — is het nog niet eenvoudig die op zo’n manier op te stellen dat ieder lid van de raad van bestuur er in enige mate mee kan leven.
En het biedt ruimte om foutjes te herstellen. Niet dat dat heel erg veel zal helpen. ECB-watchers, die de notulen altijd met de zoekfunctie doorploegen hadden het meteen door.
*Wat de moderne techniek vermag te doen!
Nep-transparantie. Het klinkt flauw, maar Eijffinger indachtig moeten we er ook niet al te moeilijk over doen. Het scheelt wellicht miljarden aan obligaties die nu niet hoeven te worden gekocht.
*Praktische wijsheid opgedaan!