Tags
Waarom het begrip reïncarnatie erbij gehaald? Omdat er dan begrippen het leven zelf, de eenheid van alle onderdelen van de planeet aarde en dus ook alle uiteenlopende beschavingen, culturen en (fases van) evolutie (per individuele persoon) erbij kunnen worden betrokken, zodat zal blijken dat de christelijke cultuur vanaf de verlichtingstijd toen het begrip handeldrijven en winstmaximalisatie wereldwijd werden ingevoerd. En dan vooral vanuit de handeldrijvende naties beschouwd die toen in opmars waren en die de westerlingen van die tijden zelf hebben ontwikkeld.
En dat kolonialisme, overeenkomstig de toenmalige tijdgeest, een vreselijke chaos heeft veroorzaakt vanuit of door het centrale westerse idee – of idee fixe – van de eigen superioriteitsgevoelens tegenover de inheemse onontwikkelde bevolkingsdelen. Daarmee begonnen de uitbuiting en slavernij en het proces dat tot cultuurbarbarisme heeft geleid.
In de definitie van beschaving die door Wikipedia erg neutraal wordt omschreven: ‘Beschaving of civilisatie is een bepaalde mate van menselijke ontwikkeling, hetzij op individueel, psychologisch niveau, hetzij op het sociologische niveau van een samenleving met een bepaalde mate van complexiteit, een maatschappij’ blijkt een ‘enghartige’ benadering; dat is wel duidelijk.
Maar 2 alinea’s later volgt een zogenaamde nuancering: ‘(…) na 1500 bijna niet meer gesproken van beschavingen, hoewel nog wel van rijken [hoe symbolisch en tevens wrang!]. De wereld werd steeds sterker verbonden, waardoor er steeds minder sprake was van aparte beschavingen, maar steeds meer van een statensysteem binnen de wereldeconomie.’ Waarmee evolutie van westerse barbaarsheid nog steeds niet wordt benoemd.
Daarnaast wordt van de Amerikaanse en vooral de Afrikaanse beschavingen betwijfeld of de invloed op de wereldgeschiedenis wel vergelijkbaar was met die van de grote beschavingen. Ook is het cyclische beeld van elkaar afwisselende beschavingen achterhaald en wordt er tegenwoordig veel meer de nadruk gelegd op de onderlinge interactie. Er wordt dan ook wel gekozen voor andere begrippen als rijken, samenlevingen en werelden. Anderen zoals Bruce Mazlish pleiten ervoor om het begrip beschaving überhaupt niet meer te gebruiken.’
Maar geen woord over slavernij en andere barbaarse toestanden die ‘om de hoek’ plaatsvonden.
Waarom is in dit verband het begrip reïncarnatie zinvol? Omdat ik er zelf persoonlijk in geloof en dat houdt ook in dat – in mijn visie – ieder mens die [nu] op aarde leeft, meerdere levens hier in het (verre) verleden heeft meegemaakt en dat alle fundamentele menselijke gedragsvormen in de afwisselende omstandigheden van rijk-arm, ontwikkeld-ongeschoold en ervaring met alle werelddelen van deze aarde heeft meegemaakt. Ik volg aldus de visie dat er altijd oorzaak-gevolgverbanden bestaan; en betekent ook dat niemand ontkomt aan ongelukkige en heel bizarre omstandigheden. Maar die kunnen wij in ons huidige leven niet natrekken of ‘bewustworden’ en ‘ontdekken’, omdat iedereen in de huidige incarnatie bewust voor wordt afgesloten. Stel je voor dat je ooit massamoordenaar of tiranniek heerser bent geweest, dat weet je eigenlijk al op voorhand dat je dat nooit in dit huidige leven kunt goedmaken. Zo simpel is die logica.
Nadere analyse
In de oorspronkelijke definitie van beschaving komt men elementen tegen van ordening, structuur, religie en vooral een min of meer spirituele of holistische benadering van een evenwicht met andere mensen en ook alle leven en de natuur. Dat is dus de kijk vanuit een idealistische wijze van beschouwen, want dit laatste is nooit tot de grote massa van de bevolking doorgedrongen.
Na de verlichting van de 17 eeuw kwam de 18e onder invloed te staan van een nieuwe betekenis van beschaving waarbij het aanleren van kennis en normen steeds belangrijker werd, vooral de eigen westerse beschavingsnormen en de rationaliteit dominant. Ieder schoolboek ging uit van beschaving als de hoogste trede van een ontwikkelingsproces, maar wel westers gekleurd. Want indirect werd ook verondersteld dat onze westerse beschaving onderscheiden ‘moest’ worden van ‘eerdere’ barbaarse samenlevingen. Dat geloof in eigen ‘kunnen’ maakte het mogelijk om de rest van de wereld te koloniseren en andere volkeren onze wil op te leggen. Ik gebruik wel steeds ‘onze wil’, maar dat is vanuit het huidige westerse bewustzijn geredeneerd, wat eigenlijk onverstandig is: het is/was heel goed mogelijk dat wie dan ook ‘toen’ een leven als slaaf moest ondervinden en meemaken om vandaag de dag een evenwichtig standpunt te kunnen innemen. Met andere woorden het gaat hierbij om een afwisselende cyclus van levens waarin alle vormen van slavernij enerzijds en/of dwingelandij en anderzijds vrede, harmonie en een paradijselijk leven – als farao – de revue passeerden. Dat maakt het leven voor mensen die met spiritualiteit bezig zijn, dat óók het leven in het ‘nu’ ook als zinvol ervaren wordt omdat in ieder leven zinvolle lessen kunnen worden opgedaan.
Maar maak er dan ook het juiste gebruik van bij deze herdenking van het slavernijverleden van voorouders, namelijk dat het altijd gaat om de eigen individuele levensstrijd en dat het daarom verstandig is dat slachtofferrollen worden vermeden. Die levens hebben we allemaal al eens doorgemaakt en dat is inmiddels wel verwerkt. In dit licht is het ook verdedigbaar dat in de vorige blog werd gerept van asociaal gedrag als bepaalde politieke partijen de migratie aan de grens willen stopzetten. Dat is denken in termen van ikke, ikke en nogmaals ikke (ben niet bereid aan het leed van anderen te denken).
Tot slot: spiritueel denkende en handelende mensen/burgers door dus uit van een eeuwig leven en dus ook van een veelheid van levens op dezelfde planeten waar ‘sommige’ betrokkenen eerder werden geïncarneerd. Mensen die dit niet kunnen aannemen, zijn niet alleen te betreuren, maar weten niet wat ze missen. Het leven wordt bepaald wel gemakkelijker met zo’n levensvisie in cyclische termen.