Tags
Stelling: We kennen geen interviewers in ons land die het niveau Weski aankunnen!
Botsende werelden met Inez Weski bij Buitenhof (Tv-column Maaike Bos, Achterop/Trouw, 23-4-24)
Inez Weski bij Buitenhof zondag: het was trending op X. De imposante oud-strafrechtadvocaat publiceerde vorige week haar boek Het geluid van de stilte en leek nu met enige tegenzin op boektoer. Ze werkte 45 jaar lang zes-en-halve dag per week als topadvocaat voor onder anderen de Surinaamse oud-president Desi Bouterse en topcrimineel Ridouan Taghi. Tot ze 21 april vorig jaar gearresteerd werd op verdenking van informatie doorspelen naar diens criminele organisatie.
Platform X was verdeeld over interviewer Twan Huys, die haar boek ‘minutieus had gelezen’ maar meermaals vroeg naar hoe ze haar arrestatie, ondergrondse detentie en isolatie persoonlijk had ervaren. Wilde Huys scoren en was hij ‘een maatje te klein’ voor deze grande dame? Of kon er aan de realiteitszin van Weski worden getwijfeld, zoals ook op X klonk, en probeerde Huys het verhaal over haar detentie terecht zo concreet mogelijk te maken?
*Twan Huys begreep niet dat dit soort details onzinnig zijn in een dergelijk gesprek en dat mag de journalistiek zich aantrekken. Op dezelfde wijze maakt ook Maarten van Rossem terecht gehakt van Sven Kockelmann.
Een analyse van geschonden grondrechten
Het gesprek schuurde, al geloof ik niet in dat laatste wantrouwige perspectief. Het kwam vooral doordat deze gast niet wilde geven wat op tv voorondersteld wordt: een direct, inleefbaar verhaal. Ja, ze belandde eens bijna in coma en drukte lang op het noodknopje, maar over paniek of wanhoop vertelde ze niets.
*Dat mag ook als strikt privé worden beschouwd en alleen als de geïnterviewde daar zélf spontaan mee komt, is het in orde. Maar niet op deze manier, aangezien het alleen diskwalificaties oplevert ten aanzien van de betrokken journalist.
Snel boog ze het gesprek om naar haar analyse van geschonden grondrechten, macht en tegenmacht, en het (nood-)lot van de geheimhouding dat ze als advocaat te dragen heeft. Ook bij ‘het oneerbare voorstel’ van justitie om haar tot een soort kroongetuige te maken, stelde ze het principe van geheimhouding boven alles. “Het gaat om zoveel levens”, zei ze.
Op eieren lopen
Advocaat Peter Plasman beweerde laatst in Op1 dat ze zo ook de onderwereld duidelijk maakte dat die niets van haar te vrezen had. Hier had Huys wel naar mogen vragen. Het was al te veel op eieren lopen, denk ik. Zij had een Groot Verhaal, hij zocht het haakje zodat de kijker zich kon inleven.
*Oneens met Plasman. Het prototype strafrechtadvocaten bij wie het genieten is geblazen waar het strafrecht- en detentiebestel klaarblijkelijk formidabele blunders maakt. Direct naar haar aanhouding is op deze blog geschreven dat dit de zoveelste aanhouding van het OM was, die nu echt moet worden aangepakt. Direct op staande voet ontslag voor het hoofd van dienst.
Twee werelden botsten, die van pakkende televisie en die van advocaten en schrijvers met argumentatie zo lang als nodig. Inez Weski koos zelf het boek om haar verhaal te doen. Helaas horen daar in deze tijd ook een boektour bij, promofilmpjes op sociale media en media-optredens, opdat mensen het boek kopen.
Buitenhof is ondertussen een van de weinige programma’s waar een interview nog drie kwartier mag duren. Twan Huys geldt bovendien als meester van het televisie-interview (zegt hij geregeld; hij won ook in 2011 de Sonja Barend Award). Huys wéét dat je op tv af en toe gouden muntjes moet strooien om aandacht vast te houden; eventjes ons reptielenbrein aanspreken. Wat zou u doen? Vechten, vluchten of bevriezen?
*Dat ’Twan Huys als meester van het televisie-interview geldt’, bewijst het onbenul van al die beoordelaars. De massa is dom en stompzinnig.
Scoor-drift
Dat is niet alleen ‘scoren’. Emoties markeren ook de grenzen van rechtvaardigheid en gevaar. Ze maken ons ook tot mens. Na een gesprek over haar (Joodse) familiegeschiedenis van zorgen voor (het recht van) anderen, stelde hij een pijnlijke vraag. “Was het het waard, na vijfenveertig jaar?”
*Inderdaad een miskleun als vraag, en dus niet ‘pijnlijk’ maar een regelrechte blunder.
Weski: “Voor anderen wel.” “Waarom wilt u die vraag niet beantwoorden?” “Ik heb al een aardige zoektocht gedaan, naar mezelf. En this is it.” Het is even stil.
“De rest blijft nog. Die ligt nog”, zegt ze met neerslaande blik.
Dan zie ik het. Ze analyseert wat ‘men’ of ‘je’ overkomt, als bescherming voor een ‘ik’ die het nog niet aan kan. Twan Huys voelt dat aan. Om hem dan scoor-drift te verwijten is te gemakkelijk.
*Totaal oneens met dit oordeel, aangezien ‘te gemakkelijk’ een te gemakkelijk gebruikt ‘stopwoordje‘ is geworden. Daar moeten we dus vanaf, maar wie ben ik…? Tot slot: wat een prachtig en wezenlijk ‘goed’ én zelfs ‘doordacht mensenmens’ is die Inez Weski toch! Een kleinood om erg trots op te zijn: nog steeds een prachtig ‘groeibriljant’. Blijf nog lang actief Inez! Als enige in staat om het OM aan te pakken; dat durft de Kamer niet aan.
[Vier keer per week schrijven Maaike Bos en Renate van der Bas columns over televisie.]
https://www.trouw.nl/cultuur-media/botsende-werelden-met-inez-weski-bij-buitenhof~b1d16cf8