Shell met ‘armada’ naar Alaska (Bert van Dijk, Voorpagina/fd, 8 mei)
Olie- en gasconcern wil proefboren in noordpoolgebied, waar rivalen afhaken
Oceana vreest in het geval van een olielek onherstelbare milieuschade
‘Shell geeft met een ‘armada’ van 31 schepen vol gas in het noordpoolgebied op het moment dat concurrenten zich juist terugtrekken uit de regio.’
http://fd.nl/economie-politiek/1103095/shell-met-armada-naar-alaska
‘Juist nu proefboren naar olie en gas in noordpoolgebied’ (Bert van Dijk, In het nieuws/fd, 8 mei)
Fossiele brandstof Arctisch gebied
Ondanks lokale weerstand gaat Shell deze zomer opnieuw op zoek naar bronnen voor de kust van Alaska
Chevron ziet vanwege de onzekerheid rond olieprijzen geen heil meer in proefboringen in de Arctische Zee.
Shell’s honger naar Arctische olie- en gasvoorraden is wel te begrijpen, vindt Oscar Abbink, directeur upstream bij onderzoeksbureau IHS. ‘Het aantal olievondsten is de afgelopen jaren sterk afgenomen. Het is steeds moeilijker geworden om olie en gas te vinden en dat heeft de grote olieconcerns als Shell, Exxon en BP onder druk gezet. Veel makkelijk toegankelijke gebieden zijn al vergeven of in handen van nationale overheden. Er zijn niet zoveel andere mogelijkheden meer over om nieuwe olie- en gasreserves te vinden. In Rusland nog wel, maar dat is nu lastig vanwege de economische sancties. Het Arctische gebied buiten Rusland blijft dan over.’
Shell verkeert dus in een noodscenario en probeert koste wat kost de olie- en gaswinning overeind te houden, in plaats van de transitie te maken naar duurzame energie.
‘En juist daar kan Shell, dat in de sector bekend staat om zijn technologische kracht, voordeel halen. ‘Shell is een technologisch sterk georiënteerde onderneming. Het concern zoekt daarom ook juist complexe gebieden op, zoals in diepzee en Arctische gebieden. De geplande overname van BG Group, met belangrijke diepzeeactiviteiten voor de kust van Brazilië, past daar ook goed bij’, zegt Abbink.’
http://fd.nl/economie-politiek/1103098/juist-nu-proefboren-naar-olie-en-gas-in-het-noordpoolgebied
Deze technologische kracht van Shell maakt het bedrijf ook uiterst kwetsbaar omdat die technologische traditie nu haar ondergang kan betekenen door niet de stap te zetten naar de genoemde transitie. Indien er ook maar een minimale milieuschade in Alaska ontstaat, betekent het de definitieve ondergang van niet alleen Shell, maar ook van de grondstoffenwinning, want dan beseft de wereld dat we decennialang de potentie van wind/water/zonnekracht hebben laten liggen door het oerconservatieve Shell als Neêrlands trots. Er hoeft alleen maar een aardbeving in dat gebied uit te breken en dan is dat het sterfhuis van Shell. Het bedrijf is dus een gewaarschuwd bedrijf.
Shell heeft lange historie in Alaska (Bert van Dijk, In het nieuws/fd, 8 mei)
‘Het proefboorproject in 2012 in de Chukchi Zee en in de nabijgelegen Beaufort zee eindigde in een pr-nachtmerrie voor Shell, toen olieboorschip Kulluk tijdens het wegslepen losraakte en na een aantal dagen rond te hebben gedobberd in de Golf van Alaska standde. Geen milieuramp, maar Shell kreeg van de Amerikaanse autoriteiten wel een tik op de vingers. De Kulluk werd vorig jaar gesloopt.
‘Shell is niet altijd even blij met de regelgeving. ‘De Amerikaanse regelgeving is robuust, maar veel te voorschrijvend en vergunningen komen vaak te laat’, zei Ann Pickard deze week nog in Houston. Zij is binnen Shell verantwoordelijk voor de activiteiten in het noordpoolgebied. Ze vindt dat regels moeten worden aangepast, omdat het anders nieuwe en betere technologieën tegenhoudt.
‘De controlesystemen voor de boorputten bijvoorbeeld zijn recentelijk sterk verbeterd. Er zijn nieuwe technologieën ontwikkeld om de oliestroom binnen enkele minuten, uren of dagen te stoppen, in plaats van weken of zelfs maanden. Dat is een veel beter alternatief dan het boren van een tweede boorput in hetzelfde seizoen om olie af te voeren. Maar dat wordt niet erkend in de huidige regelgeving.’
Milieu ten goede
‘Technologische vooruitgang komt ook het milieu ten goede, benadrukt Shell. Dankzij nieuwe technieken kan het bedrijf veel nauwkeuriger vaststellen waar het moet boren. Daardoor zijn minder boorputten nodig en wordt het kwetsbare milieu minder belast, zegt Shell.
‘Het bedrijf investeerde sinds 2006 ook $ 100 mln in wetenschappelijk onderzoek in Alaska om data te verzamelen over het gedrag van zeedieren in de buurt van geplande booractiviteiten.’
Dit laatste kan worden afgedaan als lobby-praat en dat gaat alleen goed zolang er geen ongelukken gebeuren. Met alle extra kosten die gemoeid zijn met de garantstelling van veiligheid voor het milieu had Shell beter kunnen investeren in de overstap naar duurzame energiewinning.[1] Dan alleen had dit bedrijf zijn maatschappelijke verantwoordelijkheid serieus genomen en niet alleen de aandeelhouderswinst.
[1] https://aquariuspolitiek.wordpress.com/2015/04/15/mathijs-bouman-en-zijn-flitsend-moderne-column-over-energie-voor-de-mensheid-en-kritiek-op-shell-fd-energiebeleid-bodemuitputting-denhaag-eu/