Tags
Stelling: Vanwege de repeterende salvo’s gisteren vanuit populistische kringen in de Kamer (PVV en FvD; zie noten aan einde van deze blog) wordt het tijd om in de verhouding tussen Noord- en Zuid-Europa zaken ‘recht te trekken’. De conclusie is volgens mij, en dat in navolging van de econoom prof. Arnoud Boot (UvA) dat ons land (schaamteloos) veel heeft verdiend aan de schuldenlast van Zuid-Europa (als ik mij goed herinner in Op1 of Buitenhof-tv), een legitiem argument om die gegroeide praktijken vanuit het verleden te evalueren en ‘recht te zetten’, want ze zijn uit de hand gelopen.
Voor mij ligt er nu een essentieel gevolg van de gegroeide ongelijkheid in de EU, die zo ontstaan is omdat de (willekeurig gekozen) budgettaire regels en vereiste normen vanuit de EMU/SGP/en-nog-wat-van-die-afkortingen die een onrechtvaardige scheefgroei hebben veroorzaakt tussen het rijke noorden en het arme zuiden. Harmonisatie en convergentie (termen in het EU-Verdrag) zijn nooit tot uitvoering gebracht en zijn om die reden de feitelijke oorzaak van die scheefgroei. Ons parlement is vanwege de enorm grote waffel van Wilders nooit tot een fatsoenlijk en zakelijk debat over de euro en de kwaliteiten naast zwakheden daarvan toegekomen. Daarom is er nu vanwege de menselijke crisis vanwege het covid19virus een gunstige omstandige situatie ontstaan om dit hete hangijzer bespreekbaar te maken. Daarmee kan Rutte z’n geschonden blazoen in het EU-circuit zuiveren, want ik ben het met Merkel eens dat hem ‘kinderachtig gedrag’ kan worden verweten (zoals dat vandaag de Volkskrant wordt geciteerd). Waarom kinderlijk gedrag? Omdat hij vorig jaar nog in de aanloop naar de nieuw te formeren Europese Commissie heel principiële toespraken heeft gehouden die alom lof hebben opgeleverd vanwege zijn duidelijke pro-EU-standpunten. Maar zodra hij in de Kamer aan het woord is, klinkt weer als vanouds het kritische geluid door alsof hij genoemde PVV en FvD wil geruststellen. En dat deugt dus gewoon niet. Hij laat ook Rob Jetten van D’66 de kastanjes uit het vuur slepen, benauwd als de VVD-fractie is om deze concurrentie op rechts. Radicale standpunten zoals Merkel zich in het heetst van de strijd permitteert, durfde hij nooit aan.
Ter zake van het verschil tussen de Covid-crisis (vergelijkbaar met de vluchtelingenstroom die in 2015 op gang kwam) en anderzijds de nieuwe milieuwetgeving en klimaataanzet die geheel op rekening komen van het Europese budget liggen principiële verschillen. Covid en geopolitieke vluchtelingen zijn het gevold van onverwachte omstandigheden waarin de Wet van Grote Aantallen/kwantiteit een overval-effect hebben mogelijk gemaakt, maar in beide eerst genoemde categorie crises van verschillende orde. De covidvirus heeft alles en iedereen overvallen en wie de schuldige daarvan is zal waarschijnlijk nooit gevonden worden, omdat ieder laboratorium buiten het westen een staatsgeheim is en nooit iets in de richting van een ‘wargame’-voorbereiding met biologische wapens zal worden toegegeven. En waar de Europese begrotingen altijd al een puinhoop waren wat betreft een ‘optimale’ uitkomst een vriendelijke ‘eindresolutie’ kon worden samengesteld, daar waren het altijd politieke spelletjes die de lucht deden opklaren. Maar de geopolitieke omstandigheden zijn nu principieel gewijzigd doordat China steeds meer voet aan de grond in en binnen de EU heeft gekregen en ‘bijna’ meer subsidie verstrekt aan de lidstaten dan de EU zelf. En dit mogen wij als EU-gemeenschap natuurlijk niet laten gebeuren, want wij ondergraven onze eigen democratie daarmee. Want die Chinese ‘giften’ via hun moderne ‘Zijderoute’ zijn helemaal geen vriendelijke leningen, maar onderhuidse afspraken dat er wordt ingestemd met Chinese resoluties op alle wereldfora. Onze diplomatie heeft kortom zitten slapen. Om die blunder door onze blindheid te herstellen zijn wij als rijke noorden nu verplicht om de winstgevende leningen aan het zuiden op humanitaire gronden waar het om menselijk covid-leed gaat gratis via de geldpers te herstellen. Overal op de wereld wordt dat gedaan en wij zijn ‘gekke henkie’ als we die ruimte voor een ‘nieuw hersteld bewustzijn’ niet zouden benutten.
Kortom, een principieel onderscheid maken tussen zakelijke belangen (EU-budgetten) en solidariteit (vanwege onverwachte omstandigheden die niemand had zien aankomen en dus onmogelijk voorbereid konden worden) en dus dienen dit type crisis door een nieuwe formule te worden opgelost door substantiële giften die wel degelijk geoormerkt en gecontroleerd (vooraf én achteraf) worden gerealiseerd, zodat fouten uit het verleden onder alle voorgaande Commissies kunnen worden vermeden. Toen was het een puinhoop en nu mag dat NIET MEER worden geaccepteerd. Dát is het verschil tussen Covid-NU en alles wat in het verleden – m.u.v. de vluchtelingenstromen die door calculerende criminaliteit in leven is geroepen, maar niet minder schrijnend waren dan de huidige covid-crisis, want je ‘kiest’ niet door een verdrinkingsdood. Anderzijds waren alle ‘eeuwige’ budgettaire ruzies in het EU-verleden natuurlijk allemaal groteske onzin. Dus gaan we daar nu ‘simpelweg’ een einde aan maken door alles binnen de EU-gremia openbaar en controleerbaar te maken. En laat Rutte niet meer komen aanzetten met ‘vertrouwelijke gesprekken en informatie’ want nog grotere onzin dan alle andere genoemde voorbeelden. Want wat in de vergaderzaal wordt ‘afgeconcludeerd’ is uitvoerig in het voorbereidingstraject uitonderhandeld en onder vier ogen doorgesproken. Dus houd ons als burgers niet voor de gek zeg ik aan alle regeringsleiders.
Het wordt tijd dat de EU volwassen wordt wat tot heden niet gelukt is. Aan Ursula @vonderleyen om in dat groeiproces het voortouw te nemen. Het is nu niet meer een kwestie van pompen of verzuipen, maar de Chinese geldpomp tegenhouden en ervoor zorgen dat we onder die dictatuur komen te verkeren en leven. Hongkong heeft laten zien wat ons binnen een decennium of korter te wachten staat.
Duitsland vreest voor de toekomst van Europa (Sterre Lindhout, Ten eerste/de Volkskrant, 27-5-20)
Herstelfonds
‘Duitsland is onze belangrijkste bondgenoot’, zei minister Hoekstra van Financiën twee maanden geleden nog in een interview met de Volkskrant. Het ging over de gemeenschappelijke afkeer van Eurobonds, gemeenschappelijke schulden. Maar in twee maanden kan er veel veranderen, onder druk van een pandemie en een recessie die zijns gelijke in de recente geschiedenis waarschijnlijk niet zal kennen.
Duitsland heeft een reuzendraai gemaakt. Angela Merkel en de Franse president Emmanuel Macron pleitten vorige week voor een herstelfonds ter waarde van 500 miljard, geleend op de financiële markten, waaruit voornamelijk het zwaar getroffen Zuid-Europa kan putten. Ze spraken van giften, niet van leningen.
Achteraf gezien hing die verandering in maart al in de lucht. Toen Zuid-Europa verontwaardigd over Hoekstra en Rutte heenviel, waren de Duitse bondgenoten oorverdovend stil. Eerder had Merkel Rutte zelfs ‘kinderlijk gedrag’ verweten.
Het veto en het tegenvoorstel van de ‘zuinige vier’ vielen in Berlijn dan ook slecht. ‘Een provocatie’, zei Norbert Röttgen, voorzitter van de buitenlandcommissie van de CDU in de Süddeutsche Zeitung. Maar de meest gezaghebbende kritiek kwam van de man die tot voor kort de Duitse zuinigheid belichaamde: ‘Verdere leningen aan lidstaten zouden stenen zijn in plaats van brood’, aldus Wolfgang Schäuble in de Welt am Sonntag.
Waarom is Duitsland omgedraaid? Om een verschil in inschatting van de omvang van de gevolgen van de pandemie. Wie Rutte hoort praten, of zijn Oostenrijkse collega Sebastian Kurz, krijgt de indruk dat ze denken dat de EU, zodra er een vaccin of medicijn is om het virus klein te krijgen, de draad weer op zal pakken waar het die in februari 2020 heeft laten liggen.
Kruispunt
Merkel ziet dat anders. Dit is de zwaarste crisis in de geschiedenis van de EU, zei ze twee keer tijdens de presentatie van het Duits-Franse plan. ‘En zo’n crisis vereist passende antwoorden.’ De Duitse regering is overtuigd dat de EU op een belangrijk kruispunt staat, dat het om meer gaat dan ‘slechts’ het bestrijden van een pandemie en een recessie, dat de toekomst van de Europese samenwerking in het geding is.
Ook Schäuble spreekt in Die Welt van ‘een nieuwe situatie’, een crisis waarvan de economische en maatschappelijke gevolgen nog niet goed te overzien zijn, en tegelijkertijd van machtsverschuivingen op het wereldtoneel, waaraan hij haast dreigend toevoegt: ‘Wil Europa überhaupt nog een kans maken, moet het zich nu solidair en handelingsbekwaam tonen.’
Drastische gebeurtenissen rechtvaardigen drastische maatregelen, is dus de Duitse lijn. Waarmee de Duitsers op een algemener niveau trouw blijven aan het adagium van hun buitenlandpolitiek sinds 1949: wat goed is voor Europa is ook goed voor Duitsland. Zo zei Merkel het vorige week ook. Ze voegde eraan toe ‘met betrekking tot de vrede, maar ook in termen van economie en welvaart’.
Wilden Duitse politici het eigenbelang vroeger nog weleens proberen te verstoppen achter glanzende Europese idealen, nu zijn ze tamelijk eerlijk over wat er economisch op het spel staat. Al vanaf het begin van de crisis pleiten invloedrijke Duitse economen voor royale steun aan de Zuid-Europese economieën, in het belang van de voor de Duitse export zo belangrijke Europese binnenmarkt.
Dat maakt het onbegrip voor de vier dwarsliggers in Duitsland alleen maar groter. Omdat juist landen als Nederland van de binnenmarkt profiteren, noemde de Groenen-politicus Franziska Brantner het plan van de vier ‘een gierig zwartrijdersvoorstel’.
Door de al ruim zeventig jaar door alle regeringen benadrukte historische Duitse verantwoordelijkheid voor de vrede in Europa, is Europese solidariteit aan de Duitse kiezer nog altijd makkelijker te verkopen dan aan de Nederlandse.
Uit een peiling in opdracht van Der Spiegel blijkt dat het merendeel van de Duitsers achter het Frans-Duitse plan staat, maar ook dat de steun vooral binnen de SPD en de linkse oppositiepartijen groot is. De rechtse AfD en de FDP zijn in meerderheid tegen het voorstel en van Merkels eigen CDU is slechts een nipte meerderheid van 51 procent enthousiast. De conservatieve partijtak en de Beierse CSU zien meer in een combinatie van giften en kredieten en zitten daarmee iets dichter bij de Nedelandse lijn. Maar ze gaan niet openlijk de strijd aan met Merkel, daarvoor zit de Bondskanselier, met dank aan het coronavirus, veel te stevig in het zadel.
Als de nationale parlementen straks moeten stemmen over de Europese begroting, zal er ook in de Bondsdag stevig worden gediscussieerd. Maar Merkel gaf aan, in tegenstelling tot premier Rutte, aan de kiezer niet te vrezen. ‘Tijden van crisis zijn altijd tijden van worsteling’, zei ze, ‘tijden van opkomen voor een idee. Duitsland en Frankrijk pleiten voor het Europese idee.’
https://krant.volkskrant.nl/titles/volkskrant/7929/publications/959/articles/1143863/8/1
Noten 1 en 2 over de inbreng van PVV en FvD van gisteren:
[1] De heer Tony van Dijck (PVV):
Voorzitter. Ik zie dat ik tien minuten heb. Ik heb die niet allemaal nodig. Voordat ik begin, wil ik beterschap wensen aan de heer Van der Lee. Ik hoop dat het goed met hem gaat. Want het zijn bizarre tijden, voorzitter, ook vandaag weer. We kijken terug naar 2019, een jubeljaar. Tot een paar maanden geleden zat hier nog een tevreden minister van Financiën, en het kon niet op. Het overschot op de begroting bedroeg 14 miljard. De staatsschuld verdampte zienderogen tot onder de 400 miljard. En de werkloosheid was nog nooit zo laag geweest, met 2,9%. Wie doet me wat, moet deze minister gedacht hebben.
En toen kwam corona. Een pandemie die de hele wereld op zijn grondvesten deed schudden. Een nachtmerrie voor de volksgezondheid, de ic’s, maar ook de economie. Deze minister breekt het ene na het andere record in een paar maanden tijd. Hij kan zo in het Guinness Book of Records. Hij dacht dat Wouter Bos de schuld het hardst heeft laten oplopen, maar nu is hij het zelf. De consumptie, de consumentenvertrouwen: ze zijn weggezakt naar historische diepten. Inmiddels hangen 114.000 bedrijven en 350.000 zelfstandigen aan het infuus. Bijna 2 miljoen werknemers krijgen hun loon doorbetaald door de Staat. Ongekend.
Ondanks deze maatregelen gingen er in april toch nog 160.000 banen verloren. De grootste daling sinds 2003. Hoe kan het, vraag ik aan de minister, dat er ondanks al die pakketten toch nog zo veel mensen hun baan verloren? In de Voorjaarsnota ging de minister nog uit van een krimp van 7,5% en een tekort van 92 miljard voor dit jaar. Maar dat was een maand geleden. We kregen de Voorjaarsnota erg vroeg dit jaar. Komt er nu een tweede noodpakket met 13 miljard en weer uitstel van belastingen voor drie maanden, dan komt dat met 35 miljard veel hoger uit. Mijn volgende vraag aan de minister is: hoe ziet het nieuwe tekort eruit, met het tweede steunpakket? En krijgen we nog een update van de Voorjaarsnota, voordat we hierover een debat hebben, misschien samen met de junibrief van het Centraal Planbureau? Want de cijfers zijn inmiddels achterhaald.
Voorzitter. De economie ligt in coma. Bedrijven en werknemers worden met steunpakketten in leven gehouden door de belastingbetaler. Inmiddels is de rekening opgelopen tot boven de 100 miljard in drie maanden tijd. Nu Nederland kampt met de grootste crisis sinds de jaren dertig, gaat dit kabinet onderhandelen over herstelfondsen van vele honderden miljarden om een land als Italië te helpen. Ik snap daar niets van. Er wordt gesproken over giften en leningen tot wel 2.000 miljard, terwijl we hier in Nederland de grootste crisis sinds de jaren dertig hebben.
Waar ik ook niets van snap, voorzitter, is dat de ECB maar door kan gaan met het onbeperkt opkopen van Italiaans schuldpapier. Inmiddels staat de teller op meer dan 3.000 miljard. 2.000 miljard voor een herstelfonds, 3.000 van de ECB. Allemaal vele miljarden die straks terugbetaald moeten worden door de belastingbetaler. Klopt het dat de ECB de beperkingen voor het opkoopprogramma heeft geschrapt? Ze kunnen dus ook nog een keer voluit hun gang gaan als het gaat om het opkopen van Italiaans schuldpapier. De enige reden, zo geef ik deze minister mee, waarom Zuid-Europese landen pleiten voor die steunpakketten van vele honderden miljarden is dat ze ons onder het mom van solidariteit de rekening van hun eigen onhoudbare schuld willen presenteren. Waarom gaat Italië niet naar de kapitaalmarkt, zo vraag ik aan deze minister. Ze betalen 1,5%. Waarom moeten er steunpakketten komen van 2.000 miljard, terwijl ze al het geld dat ze nodig hebben gewoon op de kapitaalmarkt kunnen lenen, net als deze minister? De enige reden die ik kan verzinnen, is dat ze niet van plan zijn terug te betalen, want als je de beleggers op de kapitaalmarkt niet terugbetaalt, dan heb je een groot probleem. Dan ben je een paria voor de komende 50 jaar en dan wil niemand je meer geld lenen. Maar als je de Europese Commissie of de andere lidstaten of de ECB niet terugbetaalt, dan wordt dat gezien als solidariteit. Let dus op uw zaak. De PVV zegt dan ook: trap er niet in; we hebben elk dubbeltje keihard nodig. https://www.tweedekamer.nl/kamerstukken/plenaire_verslagen/detail/c21aed68-45dc-45f8-8d3b-a481e0f2f8d3#iddc5c7ba9
[1] De voorzitter:
Dank u wel. Dan is nu het woord aan de heer Baudet namens Forum voor Democratie.
De heer Baudet (FvD):
Dank u wel, mevrouw de voorzitter. Het kabinet legt vandaag verantwoording af over het gevoerde beleid van het afgelopen jaar. In 2019 zagen we een voortzetting van de drie grote projecten, de drie grote thema’s, die de politiek in alle westerse landen nu al jaren domineren. Het is een project, een richting, die wordt gevormd door massale en alsmaar voortgaande immigratie, soevereiniteitsoverdracht en Europese eenmaking en verregaande klimaatplannen. Het kabinet, dat onder leiding van CDA en VVD staat, voert daarmee dus met wat mitsen en maren, hier en daar, eigenlijk een radicaal-linkse agenda uit, een agenda waarin er een aanval wordt ondernomen op de natiestaat, waarin onze gehele economie wordt opgeofferd voor een klimaathysterie en waarin onze grenzen wagenwijd open blijven staan voor honderdduizenden immigranten uit Afrika en het Midden-Oosten. Immigratie dus, soevereiniteitsoverdracht en verregaande klimaatplannen: dat zijn de drie grote trends van de politiek van de afgelopen jaren.
Ook de politiek van het afgelopen jaar stond volledig in het teken van die drie trends, te beginnen met immigratie. In 2019 is wederom een immigratierecord gevestigd. Niet minder dan 110.000 immigranten kwamen vorig jaar netto naar Nederland, dus na aftrek van degenen die vertrokken. Opnieuw waren deze inreizigers voor het grootste deel afkomstig uit niet-westerse landen: een enorme bedreiging — dat weten we gewoon uit het verleden; dat is keer op keer gebleken — voor onze welvaart, voor onze veiligheid, voor onze manier van leven, voor de rust op straat, voor de plezierige omgang in scholen enzovoorts.
Voorzitter. Het gaat om 110.000 mensen. Zo veel kwamen er dus nog nooit eerder in één jaar naar Nederland. Ik zal het nog een keer zeggen. Met alle problemen die we al hebben met immigratie en integratie, is dit kabinet erin geslaagd opnieuw een immigratierecord te vestigen. In totaal kwamen er onder Rutte, als we alleen kijken naar niet-westerse immigranten, al 278.000 bij in ons land, netto dus. We hebben het hier over een stad bijna anderhalf keer zo groot als Jalalabad of, om het iets dichter bij huis te houden, groter dan Eindhoven, met dus alleen niet-westerse immigranten.
Het is jammer dat minister-president Rutte vandaag niet bij het Verantwoordingsdebat aanwezig is, want ik had hem zo graag willen vragen hoe hij hier nou op terugkijkt. De erfenis van tien jaar Rutte is in elk geval dit torenhoge immigratiesaldo geweest. Wat vindt hij daar nou zelf van? Ziet hij niet ook in dat dit onhoudbaar is voor een klein, druk land als Nederland, dat al zo ontzettend onder spanning staat door al die golven van immigratie van de afgelopen jaren? Wat betekent deze zorgwekkende trend voor ons land? Waar moeten al deze mensen gaan wonen? Wat betekent dit voor de Nederlanders die nu al geen woning kunnen vinden? Waar moeten hun kinderen naar school? Wat betekent dit voor de Nederlandse kinderen die nu al in veel te grote klassen zitten en voor de docenten die het werk nauwelijks nog aankunnen? Kan de capaciteit in de zorg deze massale toestroom van nieuwkomers wel aan? Kunnen vrouwen, homoseksuelen, mensen met een Joodse achtergrond en vele andere bedreigde minderheden in Nederland in buurten nog wel veilig over straat? Het gaat hier in de Kamer op dagen als vandaag vaak over de noodzaak van extra geld voor onderwijs, extra geld voor de zorg en extra geld voor veiligheid, maar dat alles blijft dweilen met de kraan open als we het immigratiebeleid van VVD en CDA niet stoppen.
Dan het klimaatbeleid. Die hele theorie over opwarming door CO2-uitstoot is natuurlijk uiterst dubieus, maar zelfs als die hocuspocus over de verwachte zeespiegelstijging enzovoorts blijkt te kloppen, zelfs in het uiterst onwaarschijnlijke geval dat CO2 enorm veel invloed heeft op het klimaat en het allemaal precies zo gaat zoals de voodoodenkers geloven, dan nog zouden al die maatregelen die we nu als Nederland gaan nemen en die 1.000 miljard kosten maximaal 0,00007 graad minder opwarming betekenen in het jaar zoveel. Het is dus volkomen irrationeel, kijkend ook naar de gevolgen voor onze economie, onze hele samenleving, onze hele welvaart, onze woningbouw, onze energievoorziening en onze horizons met allemaal windmolens, waarbij ik ook nog noem onze prachtige dakpannen die worden vervangen door die lelijke zonnepanelen. Het is echt onbegrijpelijk, het is irrationeel. Als we het beleid van 2019 beoordelen en we kijken naar de immigratierecords en de Klimaatwet die er doorheen is gejast die deze gevolgen voor ons heeft, dan kan dat ons slechts tot pessimisme brengen. Daar komt nog bij dat we ook gezien hebben dat het verbod op pulsvissen definitief is geworden, dat de Europese Unie bindende besluiten wil kunnen nemen over begrotingen en belastingen, dat er stappen zijn gezet naar de eenmaking van een Europees leger, en dat er nu als uitvloeisel van de crisis van de afgelopen maanden plannen liggen om nog heel erg veel meer geld naar Zuid-Europa te brengen, een project dat almaar doorgaat.
Het enige punt van hoop dat ik zie van het afgelopen jaar is dat Forum voor Democratie bij de Provinciale Statenverkezingen de grootste is geworden, bij de Eerste Kamerverkiezingen de grootste is geworden, de grootste ledenpartij is geworden met twee keer zo veel leden als de VVD en dat volgend jaar dus niet alleen in Jeruzalem maar ook in Den Haag de vernieuwing, de herbouw aan de horizon gloort. https://www.tweedekamer.nl/kamerstukken/plenaire_verslagen/detail/c21aed68-45dc-45f8-8d3b-a481e0f2f8d3#iddc5c7ba9