‘Buitensporige beloningen zijn niet te vermijden’, zo heet het, maar er is dus maar één antwoord op, namelijk belasting stevig verhogen voor die topinkomens en wel mondiaal

Tags

bankentop, politiek

Onafhankelijke onderzoeken zijn niet zo onafhankelijk. Buitensporige beloningen zijn niet te vermijden. Jongeren en ouderen zijn nauwelijks bezig met de verkiezingen. Lokaal radiodebat is vooral landelijk. En weer is een Turkse (ex-)minister niet welkom in campagnetijd.

Emilie van Outeren, nrc.nl, 9-3-18

NIEUWE TURKSE REL?: Nederlandse diplomaten hebben een bezoek van een Turkse AK-prominent aan Deventer geblokkeerd, schrijft het AD. Ondanks dat Turkije de Nederlandse ambassadeur heeft verbannen, zijn de contacten tussen beide landen goed genoeg dat het bezoek van oud-minister Fatma Sahin aan Nederland gemeld werd. En de weigering haar om toe te laten werd ook geaccepteerd. Waarom zij zaterdag niet mag spreken op een vrouwenbijeenkomst in een moskee, blijft onduidelijk.

‘BUITENSPORINGE’ BELONING: Grote eensgezindheid tussen partijen, en dat in campagnetijd. Van links tot rechts klinkt er verontwaardiging over de “buitensporige” salarisverhoging van 50 procent waardoor ING-topman Ralph Hamers ruim 3 miljoen euro gaat verdienen. Den Haag heeft sinds de crisis strenge regels voor bonussen, maar dit soort beloningen zijn niet te sturen. Ook niet bij een bank die 10 miljard staatssteun kreeg. Zo groeit de kloof tussen bestuurders en de werkvloer en de kans is groot dat na ING ook andere grote bedrijven hun top fors beter gaan betalen. Het is niet de eerste keer dat ING door haar beloningsbeleid in opspraak komt, en opnieuw is daar een oud-premier bij betrokken. Begin deze eeuw zat Wim Kok in de raad van commissarissen die de salarissen bepaalt, nu is dat Jan Peter Balkenende.

‘Buitensporige beloningen zijn niet te vermijden’, zo heet het, en dus is er maar één antwoord op: namelijk de inkomstenbelasting stevig verhogen voor die topinkomens en wel in mondiaal verband. Gebeurt dat niet, dan zal er een brede, en dus wereldwijde revolte uitbreken. Die doelgroep van topmanagers leeft op een elitaire maar wel een soort wolk dat boven de wereld drijft en die ontstaat door verstandsverbijstering dat de topbestuurders in de greep heeft. Dat leidt tot alleen maar bedrijfsfouten. Zo komen we wel in de geldloze maatschappij uit.

‘ONAFHANKELIJK’ ONDERZOEK: De Onderzoeksraad voor Veiligheid heeft onderzoek gedaan naar onderzoek. Het instituut, dat recent nog aan de basis stond van de val van minister Hennis vanwege hun onderzoek naar nalatigheid bij een dodelijk mortierongeval in Mali, sprak met instituten als de Rekenkamer, de Ombudsman en instanties die rampen of problemen onderzoeken in opdracht van ministeries. In een gisteren gepubliceerd rapport beschrijft de raad hoe groot de bemoeienis van ambtenaren en bewindslieden met dergelijke publicaties is. “Ze horen netjes met de armen over elkaar de uitkomsten af te wachten, maar dat gebeurt niet”, zegt Richard van den Brink (ex-SCP), in de Volkskrant. “Onderzoekers durven nauwelijks iets te zeggen. Ze zijn doodsbenauwd voor hun baan.”

PENSIOENPLANNETJE: Het wil minister Wouter Koolmees (D66) nog niet erg lukken om de polder op één lijn te krijgen voor hervormingen van de arbeidsmarkt en pensioenen, maar hij gaat nu een poging wagen op een kleiner dossier. Het kabinet wil dat bij een scheiding het al opgebouwde pensioen meteen verdeeld wordt en niet, wat vaak tot problemen leidt, pas wanneer de ex-partners daadwerkelijk met pensioen gaan. Hieraan moeten de pensioenfondsen wel meewerken en, in 2019, moet de Pensioenwet worden aangepast.

VROUWENKIFT: Op internationale vrouwendag mocht Sigrid Kaag de baas zijn van de VN-Veiligheidsraad. Al luisterde lang niet ieder land naar haar oproep om voor de speciale vergadering alleen vrouwen af te vaardigen. Tegelijkertijd kwam het wetenschappelijk bureau van GroenLinks met onderzoek waaruit bleek dat GroenLinks ‘vrouwenkampioen’ is bij de gemeenteraadsverkiezingen. Gemiddeld is 30 procent van de kandidaten op 21 maart vrouw, maar bij GroenLinks is dat 41 procent. De trots van de partij werd meteen gepareerd door de Partij voor de Dieren, waar vrouwen in de meerderheid zijn (55 procent). Die partij hadden ze bij GroenLinks een tikkeltje opportunistisch samen met de lokale partijen, 50Plus, Denk en FvD onder het kopje ‘overig’ ingedeeld omdat de partij maar in 12 gemeenten meedoet. Hoeveel vrouwelijke lijsttrekkers er zijn, blijft onvermeld.

WAT WIJ LEZEN: Uit NRC, een dubbelinterview met de Amsterdamse lijsttrekkers van GroenLinks en D66. En reportages, uit Utrecht en Zundert, over (het gebrek aan) politieke interesse en de stem van ouderen en jongeren.

WAT WIJ VOLGEN: Vandaag om 16.30 uur zendt de NOS het radiodebat in aanloop naar de gemeenteraadsverkiezingen uit. Over zorg, veiligheid, wonen en integratie. Zonder Geert Wilders en Thierry Baudet, en met maar enkele raadsleden in spe. Die zullen wel het hele weekend flyerend op straat te vinden zijn.

QUOTE VAN DE DAG

“De conclusie die door een groeiende groep mensen getrokken wordt, is dat men zó waakzaam moet zijn voor racisme dat men het overal herkent – ook in zaken die niets met racisme te maken hebben.”
[Terwijl Justitie een beroep doet op politici om geen “fop-, sjoemel- en show-aangiftes” te doen, pleit hoogleraar Paul Cliteur (FvD) in NRC voor een meldpunt voor ratificatie, valse aantijgingen van racisme.]

Advertisements

‘De combinatie van snijden in de uitgaven en hervormen heeft de Nederlandse economie onnodige schade toegebracht’, zeggen de economen van @ING in een evaluatie van het crisisbeleid. Ze staan daar niet alleen in.’

Tags

bancairewereld, Economischetheorie, EU, TweedeKamer

https://fd.nl/opinie/1167413/de-merites-van-prudent-crisisbeleid

Veel te gemakkelijke conclusie, want niets staat dezer dagen vast en er bestaat geen eensgezindheid tussen toonaangevende economen. Dubbele agenda ING?

Er zal ook wel aanleiding toe bestaan #fd #economie #bancairewereld

Tags

bancairewereld, Den Haag

Pers veel negatiever over banken (Jan Fred van Wijnen, Katern Ondernemen/fd, 19 januari)

# De toon waarop de pers schrijft en praat over de bankensector is een stuk negatiever geworden. Dat blijkt uit nieuw onderzoek door Media Tenor. Dit Zwitserse bureau volgt met computeranalyses hoe kranten, radio en tv wereldwijd rapporteren over de financiële sector. De ‘tone of voice’ wijst nu op een gebrek aan vertrouwen in de toekomst van banken.

http://fd.nl/ondernemen/1135668/pers-veel-negatiever-over-banken

# Het rapport van Media Tenor wordt gepresenteerd op het World Economic Forum in Davos, dat morgen begint. Hier komen politieke en zakelijke leiders uit de hele wereld bijeen om de stand van de economie te bespreken.

# Zelfs in 2013, toen de stemming licht verbeterde, werd door de media op dezelfde toon gesproken over banken als over de maffia en terreurbeweging Al Qaida. De Syrische president Assad bijvoorbeeld kreeg toen een mildere pers dan de banksector. Die teneur is er, althans voor de banken, alleen maar negatiever op geworden.

Het is nog steeds dezelfde schimmige sector die de kredietcrisis en financiële crisis heeft veroorzaakt en dus mag het geen verwondering wekken dat diezelfde bancaire wereld uit alle macht die geslotenheid en gebrek aan transparantie tracht te handhaven ter verdediging van hun eigen economische (en politieke) macht.

# De onderzoekers van Media Tenor wijten de nieuwe vertrouwensval aan de centrale banken, en in het bijzonder president Mario Draghi van de Europese Centrale Bank. Die verscheen in de eerste jaren veel in de media en op andere publieke plaatsen om uit te leggen hoe de financiële crisis wordt aangepakt. In 2015 was hij veel minder zichtbaar. Veel andere bankiers namen de verkeerde houding aan, volgens Media Tenor. Ze benadrukten dat de stresstesten positief uitpakken, zodat er geen reden meer is voor zorg. Dat leidde tot veel kritische opmerkingen in de media.

Het lijkt me niet dat Mario Draghi de schuld heeft van deze ontwikkelingen binnen de ECB aangezien hij simpelweg werd teruggefloten door zijn eigen bestuur vanwege de onenigheid binnen de kring van EU-ministers van Financiën. En daar kon zelfs Draghi niet omheen. Het is het eeuwige rammelende beleid van de EU die hier parten speelt. Er is geen politieke unie en die zal er ook niet komen vanwege alle politieke onenigheden die er bestaan en altijd hebben bestaan en daarmee is de EU een doodgeboren kind geworden, als we het roer binnen de Unie niet drastisch gaan omgooien, bijvoorbeeld naar aanleiding ven een Brexit.

De conclusie luidt dat de bancaire wereld met dezelfde kloof tussen burger en bestuurder te maken heeft als ‘de’ politiek en dat die kloof ook zal blijven bestaan vanwege het structurele karakter van die kloof. De mensen die eenmaal op het pluche zitten, zijn niet geneigd transparant te worden aangezien zij alle mogelijke moeite hebben gedaan zich om hoog te werken. Dat zijn psychologische basisprincipes van deze wereld, of liever gezegd, van deze mensheid. Materialistisch tot en met. Vandaar dat het bijbehorende kapitalisme en neoliberalisme ten onder zullen gaan vanwege hun eigen ‘succes’(factor).

 

Oproep ‘Breng maatschappij terug in de bank’ is helaas een gepasseerd station van FNV, overigens uit die hoek te verwachten, maar dat afgetreden commissaris Peter Wakkie van ABN Amro zijn plicht naliet, is onvergeeflijk #nrc #trouw #bankencrisis #identiteitscrisisABNAmro #jaapvanduijn #publicatie-uit-balans

Tags

bancairewereld, Banken, Den Haag, Economie, EU

Breng maatschappij terug in de bank (Coen van der Veer en Peter Ras, opinie/Trouw, 1 april)

Als banken al bonussen willen geven, koppel ze dan aan iets als duurzame investeringen, bepleiten Coen van der Veer (FNV) en Peter Ras (Oxfam Novib).

‘Buitensporige verhoging van salarissen en de terugkeer van bonussen in de top van banken en verzekeraars roepen veel verzet en weerstand op – en terecht.

‘Hoog tijd dat banken en verzekeraars hun eigen werknemers en de maatschappij weer serieus nemen. In tijden van loonmatiging en ontslag onder bankmedewerkers is dat niet meer dan eerlijk. Maar bovendien: bonussen en compenserende absurde salarisverhogingen dienen geen maatschappelijk doel. Schaf die af of matig ze flink, en koppel ze aan maatschappelijk verantwoorde doelen, zoals duurzaamheid. De politiek moet hierop sturen. Maar ook klanten moeten in beweging komen: blijf niet mokken langs de zijlijn, maar spreek je bank aan op zijn beleid.’

Commentaar: Met deze uitspraken zal iedere Nederlandse burger het eens zijn, met uitzondering van de kleine selecte leden van Raden van Bestuur van multinationals in ons land, want die zijn ook aangestoken door het virus dat de Angelsaksische bestuursmodel heet, waar de CEO altijd te weinig verdient dan zijn concurrent en dus ieder jaar weer moet worden verhoogd in zijn beloningsstructuur.[1]

‘Uitleggen dat het deugt, lukt niet’ (Teri van der Heijden en Chris Hensen, Katern Economie/NRC Handelsblad, 31 maart)

Interview Peter Wakkie. Commissaris Peter Wakkie van ABN Amro verdedigt de salarisverhoging van de top, ook al ziet die daar nu van af.

‘De bestuurders hebben hun doelstellingen steeds met vlag en wimpel gehaald. Als je die gehaald hebt, heb je recht op die bonus. Die hebben ze al sinds 2010 niet meer ontvangen. In werkelijkheid hebben ze dus 1,5 miljoen laten liggen.”

Hier laat Wakkie de gelegenheid onbenut of liggen om uit te leggen waarom de bestuurders hun doelstellingen ‘met vlag en wimpel hebben gehaald’. Jammer genoeg laten beide NRC-journalisten die vraag ook liggen, maar Wakkie die in de gaten moet hebben hoe gevoelig deze exorbitante salarisverhoudingen liggen en hoe on-Nederlands de bonuscultuur is, had zeker een toelichting moeten geven over die fantastische resultaten van die bestuurders, want dat weet het lezerspubliek niet. En als hij meer dan alleen achter de juridische juistheid van de salarisverhoging staat in verband met het verbod op bonussen, dan had hij ook moeten uitleggen waarom hij van mening is dat meer dan ruim verdiend was. Maar omdat inmiddels wel bewezen is dat het bestuur van ABN Amro een flinke scheve schaats heeft gereden, is eerder het omgekeerde aan de orde. De beursgang wordt helemaal niets vanwege dit getoonde amateurisme. Eigenlijk dient bestuursvoorzitter Gerrit Zalm nu zijn vertrek aan te kondigen, omdat ook hij onvoldoende politieke antennes bleek te beschikken om dit publicitaire drama van zijn bank te verhinderen. Hij is volstrekt door de mand gevallen. Daar heeft Arnoud Boot ons op gewezen in zijn NRC-bijdrage ‘Beursgang ABN-Amro overhaast en ondoordacht’ (31 maart). Zalm had moeten voorkomen dat zijn bank ‘onzichtbaar is geweest in het publieke debat’. ‘Dat verklaart misschien wel de miskleun van die salarisverhoging’, zo suggereert Boot.

Dat Jaap van Duijn hierbij ten tweede male geciteerd kon worden uit zijn net gepubliceerde boek, is toeval. Het boek helpt de lezer de juiste proporties inzake de bonuscultuur te leren kennen, een cultuur die een tien- of twintigjaar geleden in ons land nog niet bestond. Omdat wij – Nederlandse bancaire wereld – zo nodig mee moesten in de mondialisering van de wereldeconomie, moesten we ook wel meegaan in die Amerikaanse beloningsverhoudingen. Flauwe kul natuurlijk aangezien we helemaal geen andere banken hoeven na te doen, maar voorafgaande aan de kredietcrisis wisten we het niet beter. Het is toch veel interessanter om betere resultaten te halen dan buitenlandse concurrenten met minder – maar nog steeds riant – verdiende bestuurders? Want bonussen heb je op dat niveau van inkomens helemaal niet nodig. Wij hebben het ons laten aanpraten. Maar wij ‘klanten/rekeninghouders’ zijn nu wakker geworden.

Maar we hebben het geweten met de bancaire neergang, terwijl de bonussen uitgedeeld bleven worden: de belastingbetaler moest het ophoesten. Alleen de banken zelf zijn er nog niet achter dat er iets in hun systeem niet deugde. Een achterlijke want ‘verstopte’ beroepsgroep dus. Wat hebben ze nog meer op hun geweten waar wij als klanten en consumenten geen weet van hebben. Zij hebben zich buitensporig verrijkt met onze zuur verdiende inkomens en soms wat spaarcenten. Het wordt tijd dat we in opstand komen. Omdat ABN Amro en ING te zwaar in de Angelsaksische modellen geïnvesteerd hebben mogen we van beide bestuurslagen geen revolutionaire verwachtingen koesteren, maar de eerst volgende bank die weer failliet gaat – maar als systeembank niet mag ‘vallen’ – wordt die definitief een nieuwe Postbank, een nieuwe staatsbank dus en zal dat ten eeuwigen dagen blijven; wettelijk verankerd. Dan zijn we van dat nieuwe bonusdebat of beloningsdiscussie ontslagen, want bij dezen geregeld. Dan is er toch nog een winstje geboekt in deze zware tijden.

[1] Jaap van Duijn, Uit balans. Hoe de Nederlandse economie in het ongerede raakte. De Bezige Bij (2015), p.309: ‘Tegelijk met de opkomst van het CEO-model heeft de bonuscultuur zich een steeds steviger plaats in het bedrijfsleven verworven. Bonussen waren in de jaren vijftig en zestig, en in Nederland zelfs nog in de jaren zeventig en tachtig, een vrijwel onbekend fenomeen. Als ze al werden toegekend, dan was dat bij hogere uitzondering en alleen in heel bijzondere gevallen, en dan beperkt tot het lagere en middenkader. Een secretaresse, die een tijdlang het werk van een zieke collega erbij had gedaan, kreeg een extra maandsalaris als blijk van waardering voor haar inzet. Ook in het bonusbeleid zien we de extremiteiten van de huidige tijd terug. Het beloningsbeleid in het bedrijfsleven is totaal uit balans. De hoogste bonussen zijn nu voor de top (die hoe dan ook al het meest verdient), de laagste voor de lagere medewerkers. Heel vaak zijn ook bonuspercentages voor de top het hoogst. Dan werk een bonus dubbelop. Bij een gelijk bonuspercentage voor iedereen zou de top in absolute bedragen al meer vangen dan de rest van de werknemers. Bij een hoger percentage wordt er nog eens een schep bovenop gedaan en wordt de inkomensongelijkheid verder vergroot.’