Bij Feyenoord durven er niet veel de kat de bel aan te binden (Iwan Tol, Sport/de Volkskrant, 2 maart)
“Nee, ik praat alleen over de wedstrijd van vandaag
‘Stel, je bent Jordy Clasie. Je hebt als aanvoerder van Feyenoord donderdagavond nagelaten ferm afstand te nemen van de fans die het Europa Leagueduel met AS Roma hebben verstierd door met voorwerpen de tegenstander te bekogelen. Fans die je liever kwijt dan rijk bent, al was het maar omdat ze je club tienduizenden euro’s per jaar aan boetes kosten.
‘In plaats daarvan heb je geroepen dat er bij iedereen emoties loskomen als je zo wordt benadeeld door een scheidsrechter, dus ook bij de supporters. Afstand neem je niet, anderen moeten er maar iets over zeggen. Dat is niet aan jou.
‘Maar hoe zit dar drie dagen later, als je de beelden hebt kunnen bekijken en alles nog eens rustig hebt kunnen overdenken? Denk je er dan nog net zo over? Of ben je tot de conclusie gekomen dat je misschien iets meer stelling had kunnen nemen tegen de raddraaiers die je eigen stadion tot een bastion van haat maken?
‘Op zondagmiddag, een half uur na afloop van FC Utrecht – Feyenoord, loopt Jordy Clasie bellend door de catacomben van stadion De Galgenwaard. Hij heeft geen tijd voor een paar vragen. Hij wijst op zijn mobiel. Hij heeft iemand aan de lijn, dat zie je toch?
‘In NRC Handelsblad schreef Jos Govaart, directeur van pr-bureau Coopr, vorige week een opiniestuk over de wijze waarop Feyenoord over zijn rellende fans heeft gecommuniceerd. Zijn betoog kwam er in grote lijnen op neer dat de club bepaald niet heeft uitgeblonken in menselijkheid en proactief optreden.
‘De angst regeert. Zo is het overigens niet alleen bij Feyenoord. (…)’
Er bestaat natuurlijk een duidelijke link naar Verheijen van de VVD, het afgelopen week afgetreden Kamerlid vanwege zijn verkeerde declaraties. Onze maatschappij, denk aan de bancaire sector, is volledig decadent geworden. Dit zijn de aanwijzingen daarvoor. En dan nog te denken aan het ‘waarden-en-normendebat’ dat ooit door toenmalig premier Balkende werd aangeslingerd, maar op een mislukking uitliep. Dat is niet verbazingwekkend, want een eenzaam roepende in de woestijn zet geen zoden aan de dijk. Niet voor niets is Balkenende allang vergeten. Het leven is streng. Ook voor die mannenbroeders. Wie gaat in deze anarchie orde op zaken stellen en om te beginnen in de voetbalwereld? Of zijn die aanvoerders van topclubs daar veel te jong voor. Begint daar de verloedering eigenlijk? Het is maar een vraag.