Tags
(Column Mathijs Bouman, Opinie/fd, 15-2-21)
‘Bent u ze ook tegengekomen tijdens het schaatsweekend? Die van overheidswege geplaatste lichtborden met waarschuwingen? GEVAARLIJK IJS! knipperen de borden vlak bij een goede opstapplek. GA TERUG!
De borden staan voor alles wat mis is in Nederland. Er is blijkbaar een bestuurslaag die zichzelf ongevraagd verantwoordelijk heeft gemaakt voor het beoordelen van het ijs. Uiteraard zal zo’n overheidsorgaan nooit het sein veilig geven, want natuurijs is altijd een beetje gevaarlijk. Dat maakt het juist zo leuk: er wordt een beroep gedaan op je eigen oplettendheid en inschattingsvermogen. De borden ontkennen dat wij initiatiefrijke, volwassen burgers zijn.
*Wat Bouman wil aangeven is dat er bestuurslagen bestaan die ‘ongevraagd’ waarschuwen dat het te gevaarlijk is om het ijs op te gaan, maar dat deze waarschuwingen bij monde van Bouman in deze tijden waarin het aloude gedoogbeleid van de landelijke overheid aan kracht en macht heeft ingeboet, zelfs verwaterd is geraakt doordat er nóóit een nieuwe balans is ontstaan tussen wat ‘mag’ en ‘niet mag’. Er zijn met name ten aanzien van het overheidsgezag grote problemen gerezen die tot uiting kwamen bij de ‘corona-opstanden’ vanwege de demonstraties tegen het overheidsbeleid, die alleen maar gedempt konden worden door het opleggen van snelrecht. Maar tijdens deze twee weken van ijshectiek dient ook rekening te worden gehouden dat de massa eindelijk behoefte voelt om weer bewegingsvrijheid voor zichzelf op te eisen, terwijl de ziekenhuizen afgelopen weekend hun handen vol hadden aan gebroken ledematen. En dat kan de zorg al helemaal niet meer aan na de coronahectiek. Het ging de schaatsfanaten alleen maar om ‘ikke-, ikke; ikke’, waarmee zelfs Bouman geen rekening hield. Wij zijn geen volwassen burgers meer, zo is afgelopen jaar duidelijk gebleken en ook de politiek zoals de Tweede Kamer heeft er eenzelfde puinhoop van gemaakt als het kabinet.
Dat was ons land niet gewend en dat hebben een aantal raddraaiers en relschoppets ook geweten. Vandaar dat met dit herstel van het gezag iets is rechtgetrokken wat in de afgelopen decennia volkomen uit de hand liep. Een ander want tegenovergesteld probleem is echter het coronabeleid: eigenlijk zijn alle virologen het over eens dat een hardnekkig virus alleen bestreden kan worden door een totale lockdown, maar de vraag is of dat soort maatregelen – waarop Frankrijk en Italië een schepte bovenop hebben gegooid met hun dwangbevelen om alleen de straat op te mogen gaan met een toestemmingsdocument bij de hand, dat in onze nuchtere Noord-Europese ogen volkomen overdreven was. En zo blijven we worstelen met maathouden en maatvoering te regelen. Strikt en streng kun je in Aziatische landen opleggen, maar in onze regio niet. En daar hebben virologen ook nooit over nagedacht. En ook de onderlinge meningsverschillen tussen virologen die allemaal een andere opvatting hebben uitgedragen helpt ook niet echt om tot ‘eenheid van beleid’ te komen. Dit punt is wat mij betreft het eerste en belangrijkste punt dat op de agenda komt te staan bij de Kamerevaluatie over het gevoerde Coronabeleid. En waarbij niet vergeten mag worden dat er nu een fundamenteel conflict is ontstaan tussen ‘feit’ en ‘fictie’ omdat alles waar de wetenschap voor staat minder overtuigend voor de massamens, die zich van zijn vrijheidsbeleving beroofd voelt. Mijn suggestie in dit verband is dat de wetenschappers op de huidige probleemgebieden (Covid/corona, milieu- en klimaat vs stikstof) voortaan op alle aantijgingen van het publiek dat het beleid van de rijksoverheid niet juist is, een weerwoord biedt op de site van diezelfde rijksoverheid. Om een voorbeeld te geven: dat de beweringen van Viruswaarheid ondeugdelijk zijn, en dat die beweringen consequent worden weersproken. Waarbij alle genoemde bronnen door Viruswaarheid ook door de overheid aan een factcheck worden onderworpen in overleg met de betrokken semi-overheidsorganisaties, zoals RIVM en OMT. Dat betekent wel veel meer werk voor de betrokken overheidsdiensten, maar zolang het kabinet geen oordeel heeft over het twistpunt tussen feit en fictie, is geen enkel beleid meer mogelijk. En dat gaat ten koste van alle geloofwaardigheid van zowel particulier initiatief en overheidsorganen. En de overheid lokt bij wijze van spreken ook de volgende uitlating van Bouman uit:
‘Ze ontkennen ook dat we verschillend zijn. Wat voor de onervaren krabbelaar gevaarlijk is, is voor de goed voorbereide hardrijder juist een prachtig avontuur. Maar voor de overheid geldt de kleinste gemene deler en moet iedereen van het ijs af. Want je weet maar nooit.
*En vergeet niet dat de overheid altijd de schuld krijgt als er geen waarschuwing vooraf werd afgegeven. Bouman gaat zelfs verder en dat valt hem kwalijk te nemen vanwege zijn ondermijnende uitlating:
Gelukkig trekken we ons niets aan van de borden. Natuurijs is ons laatste vrijplaats. Maar het geeft te denken dat de overheid van avontuurlijke, eigengereide burgers een laf volkje van bange binnenzitters wil te maken.
*Omgekeerd heeft de overheid dus dit verwijt van de ‘laatste vrijplaats’ uitgelokt. Het wordt dus tijd dat de overheid een compleet nieuw communicatiebeleid gaat voeren, want wat het afgelopen jaar heeft aangetoond is dat de overheid op dat terrein uiterst onsamenhangend heeft geopereerd vanwege de verschillen van inzicht binnen het kabinet en dat werd weer veroorzaakt door de versplintering van de volksvertegenwoordiging, lees: Tweede Kamer als het kakelende kippenhok. Ons parlementaire bestel kent maar één troefkaart en dat is een uitstekend Reglement van Orde, waarmee we alle andere ‘erkende’ pluriforme democratieën in het Westen ruimschoots verslaan, maar het belangrijkste instrument van de toekomst is en blijft een solide digitale infrastructuur en dat is mogelijk de zwakste schakel binnen ons bestel. En dat is ernstig omdat we op een denkbeeldige ranglijst zelfs de ‘niet of nauwelijks’ gedigitaliseerde EU-lidstaten achter ons laten. Daar zouden de digitale vakgroepen binnen de ICT-subfaculteiten van ons land eens een onderzoek naar moeten doen.