Tags

Bij haar zoektocht naar een betere bestuurscultuur zou de Tweede Kamer ook eens naar zichzelf moeten kijken. We zien daar nu opportunistisch op publiciteit gericht gedoe voor de achterban, terwijl de Tweede Kamer zich zou moeten richten op het algemeen belang, wat partijen vanuit beginselen, visies en programma’s proberen te realiseren. Men discussieert niet rationeel, inhoudelijk en op de lange termijn gericht, maar gericht op emotie, korte termijn en proces. Waarheid en recht zouden moeten neerslaan in wet- en regelgeving, waarvoor partijen meerderheden zoeken. Veel partijen poneren nu echter vooral populaire meningen over actualiteiten om polariserend een zo groot mogelijk effect qua beeldvorming te scoren. Het werk in de Kamer dient controlerend en saai te zijn in plaats van bemoeiend spektakel. In de Kamer hoort men beleefd en afstandelijk te spreken (‘wat de spreker zegt, vind ik onjuist’), via de voorzitter, zonder last, dus niet brutaal, direct, persoonlijk (‘je liegt’), gebonden aan akkoord of fractie. Tussen wens en daad zit een (te) groot gat. Zolang de Tweede Kamer bij de Toeslagenaffaire haar eigen rol niet onderzoekt, zal er weinig veranderen en werkt het systeem niet. Kijk in de spiegel en wees op je hoede! Begin bij jezelf.

Kees den Blanken, Amsterdam

https://www.nrc.nl/nieuws/2021/05/03/brieven-352021-a4042122#/handelsblad/2021/05/03/#116