Tags

In de Kamer was iedereen zuur. Dat kan niet anders als je urenlang door leugens moet waden (digitale kop COLUMN Carolina Trujillo, nrc.nl, 24 mei 2024)

Woensdag heb ik het hele debat geluisterd. Dat doe ik dus nooit meer. Donderdag wilde ik mijn bed niet uitkomen. Onder een deken van cynisme en leugens lag ik naar het plafond te staren. Wilders, Yesilgöz en hun maatregelen spookten door mijn hoofd: een crisis uitroepen om geen asielaanvragen in behandeling te nemen, de vluchtelingen niet spreiden, wegkijken en gokken dat ze verdwijnen. Iedereen in Budel en Ter Apel, of het asielzoekers, vrijwilligers of bewoners zijn, kan in de stront zakken. Die voorbedachte bende moet zorgen dat Nederland onaantrekkelijk wordt voor wie zijn thuisland ontvlucht. Het idee werd verkocht als een denktankwaardige strategie. Nederland onaantrekkelijker maken. Alsof de Duitsers wanneer ze daar een werkbare oplossing in zagen, ons niet allang voor zouden zijn gegaan. Intussen wordt die kermisredenering binnen en buiten de Kamer geaccepteerd alsof Nederland werkelijk aantrekkelijker zou zijn dan zijn buurlanden. Dat is het niet. Sowieso is het eten hier slechter, de woningmarkt krapper en de bevolking dommer. Die laat zich immers die onzin verkopen.

*”Dat doe ik dus nooit meer.” Gelijk heeft ze omdat dat voor veel meer mensen zal gelden. Vreselijk om aan te horen.

‘Vanaf Twitter riep de persvoorlichter van Vluchtelingenwerk dat onze buurlanden al jaren meer vluchtelingen opnemen. Hij had daar cijfers bij. Je zou denken dat Omtzigt dan zou opletten, maar die googelde of Rob Jetten de prijs van een concertkaartje voor Ilse de Lange goed had. De cijfers over vluchtelingen liet hij straal voorbijgaan. Duitsland en België krijgen per capita meer aanvragen dan Nederland en ze kennen meer vergunningen toe. Volgens de coalitiepartners moeten ze dan aantrekkelijker zijn dan Nederland.

Als leugens water waren, moesten Kamerleden al naar de interruptiemicrofoons waden en toen moest Caroline nog komen. „Nederland zorgt voor voedsel in de wereld”, riep ze. Graan dat hongerige kinderen kan voeden, geven we hier aan kunstmatig verwekte kippen en varkens, maar soit. Caroline kon verder. Met emotie sprak ze over de tranen van de boeren. Ze stond hier voor hen, zei ze, maar haar daden lijken vooral de belangen van importeurs van bovengenoemd graan te dienen. Dat de miljarden die boeren naar een andere toekomst konden helpen, met het Landbouwakkoord, van tafel gingen, vindt ze prima. „Die miljarden belanden toch niet op boerenerven.” Boeren die niet meer boeren, kan de BBB niet gebruiken, net als de graanverkopers dat niet kunnen, maar dat is waarschijnlijk toeval. Het cynisme waarmee boerenpartijen boeren uitmelken, laat zelfs stedelingen huilen.

In de Kamer werd veel gelachen om zure linkse collega’s, maar iedereen was zuur. Dat kan niet anders als je uren door leugens moet waden. Zelfs kijkers gingen kopje onder. Ik kreeg het advies debatten alleen nog via Tiktok-filmpjes te volgen. Het gevaar loert dan dat je bij verkiezingen op de grappigste, meest snedige, of beste leugenaar stemt, maar dan kom je in ieder geval nog opgewekt je bed uit.

*Yessssssssssssssssssss

[Carolina Trujillo is schrijfster.]

Een versie van dit artikel verscheen ook in de krant van 24 mei 2024.

https://www.nrc.nl/nieuws/2024/05/23/debatdepressie-a4199851#/krant/2024/05/24/#102