Update: Ook al is Nederland verrechtst er blijft hoop op verandering (dl2) @NazTaha @tweedekamer @volkskrant hayat@volkskrant.nl #integratie #vluchtelingenstromen @eu #nieuweeisen2epaspoort

Tags

inburgering

Na mijn blog van gisteren, deel 1 van deze (toekomstige? serie) kwam ik net vanochtend in de Volkskrant Magazine het artikel van Hayat tegen met als titel ‘Nu effe serieus’, dat in mijn ogen een eyeopener was over de moeilijke Marokkaanse jongeren met hun dubbele mentaliteit. Het artikel is uitstekend en zelfs perfect geschikt om als lesmateriaal te dienen in inburgeringslessen, waar ik in deel 1 een voorstel toe deed.

Hierbij de tekst:

Nu effe serieus

Column Heel gewoon Hayat

Hoe we aan die vooroordelen over Marokkaanse jongens komen? Hayat weet het. Het is de NL-fase waar ze doorheen moeten. Dat komt vanzelf wel goed.

Door: Hayat, de Volkskrant Magazine, 29 april 2017

# Mijn neef heeft het allemaal voor elkaar: het huisje, het boompje en drie beestjes. Hij werkt hard, is actief in de plaatselijke politiek en gaat met zijn vader naar de moskee. Hij is zelfs al naar Mekka geweest. Nou, dan weet je hoe goed iemand bezig is. Mijn neef, de ideale schoonzoon. Dat is wel eens anders geweest, want vroeger heeft hij overvloedig veel bloemetjes buiten gezet.

# Marokkaanse jongens hebben een heel eigen manier om de spanning tussen twee culturen te pareren. Zij knippen hun leven simpelweg op in twee fasen. Eerst doen de heren van het goede leven alles waar ze zin in hebben. Een Marokkaanse jongen kan stappen, roken, drinken, vrijen met welke en hoeveel dames hij wil. Op zichzelf wonen, verre reizen maken, noem het maar op. Gewoon leven dus. Een jongen moet immers de ruimte krijgen om een man te worden.

# Dit is licht verwarrend voor de Nederlandse vrienden en collega’s. Die denken namelijk dat Khalid gewoon Khalid is. En Khalid is een topgozer want hij doet altijd leuk mee. Maar de Marokkanen onder ons weten dat Khalid er nog niet is. Khalid zit namelijk in zijn NL-fase. Zijn ouders hebben daar wat hoofdpijn van, maar ze laten ‘m begaan en wachten geduldig. Als hij een jaar of 27 wordt, zal Khalid namelijk een metamorfose ondergaan en wordt hij serieus. Dan begint de Marokkaanse fase. Die houdt in dat er een huisje wordt ingericht, een degelijk meisje wordt getrouwd en het burgerlijke leven begint.

# Er wordt niet meer gedronken of gefeest, Khalid krijgt een nette baan en eventueel geklooi met justitie behoort definitief tot het verleden. Bij familiebezoeken zit Khalid voortaan braaf in het gezelschap. In djellaba.

Het feit dat ‘eventueel geklooi met justitie behoort definitief tot het verleden’, betekent dus dat bij arrestaties direct over deze jeugdontwikkelingen en integratieprocessen gesproken moet worden en ze er met een waarschuwing naar huis kunnen worden gestuurd. Is er sprake van een recidive, dan wordt de rechter ingeschakeld, inclusief een deelname aan een inburgeringscursus.

# Zelfs voor mij als insider levert deze gedaantewisseling soms kortsluiting op. Eerst natuurlijk de hypocrisie over de bruid die idealiter nog geen kusje, wat zeg ik: nog geen sms’je mag hebben gedeeld met een man, terwijl de bruidegom zelf naar hartelust airmiles spaarde op de soa-poli. Allah is een stuk vergevingsgezinder ten aanzien van mannen. Denken ze.

# Maar ik verbaas me vooral over de bijna gespleten persoonlijkheid van de jongens. Zo werkte ik als student bij een Marokkaanse vrijwilligersorganisatie waar ik voor het eerst intensief optrok met mijn ‘broeders’. Ik moet zeggen: een zeer aangename verrassing. Mijn beeld van Marokkaanse jongens was niet positief. Heel curieus, ik weet ook niet waarom, maar ik dacht dat Marokkaanse jongens domme, asociale criminelen waren. Wat bleek echter: de jongens met wie ik samenwerkte, waren hoogopgeleid, maatschappelijk betrokken, ongelooflijk lief en grappig bovendien. Eén vooroordeel wel bleek te kloppen: Marokkaanse jongens zijn moederskindjes. Net als Italiaanse mannen; die gaan ook meteen huilen als je over hun moeder begint.

# Afijn, die jongens bleken dus reuzegezellig en de vrijwilligersclub werd een warme Marokkaanse familie voor me. Daar zag ik van dichtbij het geploeter van de jongens om zowel de Nederlandse als de Marokkaanse levensstijl in zich te verenigen. Bij meisjes was het redelijk overzichtelijk: je had de ‘keurige’ die een beetje gereserveerd bleven en de ‘vrije’ die tot diep in de nacht mee op stap gingen. De jongens daarentegen waren allebei tegelijk. Overdag stonden ze in de pauze vroom te bidden om vervolgens ‘s avonds het nachtleven in te duiken. Ik heb me vergaapt aan die jongens en me steeds afgevraagd wie ze nou écht waren. Eén jongen spande de kroon: dat was een enorme corpsbal waar nog maar weinig Marokkaans van was overgebleven. Hij was onze excuus-Hollander. Maar wat bleek: zijn moeder had een meisje in haar geboortedorp uitgekozen waar hij uiteindelijk mee is getrouwd. Hij had het zeer overtuigend neergezet allemaal, maar het bleek toch de NL-fase te zijn geweest.

# Vroeger protesteerde ik tegen de dubbele standaard en keek ik afgunstig naar de jongens en hun vrijheden. Nu zie ik dat anders. Voor meisjes zijn de spelregels tenminste duidelijk, wat je daar verder ook van vindt. Jongens daarentegen groeien op in een wereld waarin niets mag, maar alles kan. Waarin de regels niet consequent zijn. Zo’n jongen moet op een gegeven moment toch ook niet meer weten wie hij is.

# Naar mijn brave neef kijk ik ondertussen met trots; hij heeft rust in z’n kop gekregen en is gelukkig. Al dwalen mijn gedachten zo nu en dan af naar die zomer toen hij na al het gefeest toch een beetje ongelukkig keek. En met jeuk in zijn broek naar de huisarts moest.

Een uiterst leerzame column en hierover mag meer en vaker worden geschreven, Volkskrant, of heb ik voorgaande columns gemist?

http://www.volkskrant.nl/magazine/marokkaanse-jongens-die-de-bloemetjes-buiten-zetten-dat-is-gewoon-de-nl-fase~a4490809/

Asielmigranten zwart op wit te laten verklaren dat zij de kernwaarden van de Nederlandse samenleving kennen @volkskrant #integratie @participatie

Tags

inburgering, migratiestromen

‘Participatieverklaring voor migranten is nutteloos’ (Anneke Stoffelen, Ten eerste/de Volkskrant, 19 december 2016)

De participatieverklaring die het kabinet nieuwkomers verplicht wil laten ondertekenen, is volgens veel betrokkenen nutteloos. Vooruitlopend op een nieuwe wet zijn gemeenten nu al druk doende asielmigranten zwart op wit te laten verklaren dat zij de ‘kernwaarden’ van de Nederlandse samenleving kennen. Maar Kamerleden van VVD tot SP, VluchtelingenWerk en twee adviesraden van de regering zien weinig toegevoegde waarde.

D66 spreekt van een ‘loos ding’, de VVD noemde het plan eerder ‘tandenloos‘. Ook is er overlap met het nu al verplichte inburgeringsexamen, signaleren de Raad van State en de Adviescommissie voor Vreemdelingenzaken. Daarin wordt van nieuwkomers ook al kennis gevraagd over normen en waarden.

De participatieverklaring is een stokpaardje van PvdA-minister Lodewijk Asscher (Sociale Zaken) en zou verplicht moeten worden ondertekend in het eerste jaar dat een migrant van buiten de Europese Unie in een gemeente komt wonen. ‘Dit vormt een bijzonder moment waarop de inburgeringsplichtige kenbaar kan maken dat hij graag wil deelnemen aan de Nederlandse samenleving en dat hij op de hoogte is van de rechten en plichten’, schreef Asscher aan de Tweede Kamer.

Participatieverklaring

pdf (2.3 MB)

De plicht om deze verklaring te tekenen creëert eersterangs en tweederangs burgers

— Paul van Meenen

Asscher wil wettelijk vastleggen dat vanaf 1 juli 2017 het tekenen van de participatieverklaring een voorwaarde wordt om het verplichte inburgeringsexamen te kunnen doen. Wie niet tekent, riskeert bovendien 340 euro boete. Critici menen dat die handtekening weinig waarde heeft als het op straffe van een boete wordt verplicht.

In een proef in achttien gemeenten met een (niet verplichte) participatieverklaring zei 17 procent van de vluchtelingen alleen te hebben getekend omdat de gemeente daarom vroeg. Hoewel vertaalde documenten werden gebruikt, blijkt de informatie over ‘fundamentele waarden’ voor velen niet duidelijk. ‘Een meerderheid van de vluchtelingen doorgrondt de inhoud en bedoeling van dit document slechts beperkt’, schreven de onderzoekers.

Symbolisch

Sadet Karabulut. ‘Als mensen niet begrijpen wat ze tekenen, wordt het dan niet iets symbolisch?’

Dat dient dus in het leslokaal te worden uitgelegd en besproken.

De SP vindt daarom de timing van ondertekenen, als mensen net hier zijn, ongelukkig, zegt Kamerlid Sadet Karabulut. ‘Als mensen niet begrijpen wat ze tekenen, wordt het dan niet iets symbolisch?’

‘’Iets symbolisch’ op dat moment wel, maar er kan worden overwogen om dergelijke uitgangspunten over een jaar uit te spreiden; als de taalvaardigheid beter is geworden, kan er alsnog een discussie plaatsvinden of het niet-begrijpen nader worden uitgelegd.

‘Papier is geduldig’, zegt ook VVD-Kamerlid Malik Azmani. ‘In plaats van een cursusje te doen of een verklarinkje te tekenen, geloven wij er meer in dat je je rechten verdient door een bijdrage te leveren aan de samenleving door bijvoorbeeld actief te zijn als vrijwilliger of te werken.’

Hoewel de regeringspartij er het nut dus niet van inziet, is nog onzeker of de VVD – cruciaal voor een Kamermeerderheid – tegen de participatieverklaring stemt, zegt Azmani. Met een voorstem zou de VVD regeringspartner PvdA tevreden houden, al ontkent Azmani dat dat de reden van de twijfel is.

VluchtelingenWerk Nederland is tegen de participatieverklaring, aangezien migranten een verklaring moeten ondertekenen met ‘kernwaarden’ die ook niet door alle Nederlanders worden onderschreven of nageleefd. Die kritiek wordt gedeeld door D66, zegt Kamerlid Paul van Meenen. ‘De plicht om deze verklaring te tekenen creëert eersterangs- en tweederangsburgers. Dat is ons een gruwel.’

Oh wat kinderachtig. Dat die kernwaarden niet algemeen gedeeld worden is iets anders dan dat kernwaarden als leerstof worden aangeboden. Dat de ‘participanten’ later zich een eigen mening kunnen ontwikkelen is vers 2. Maar als er beweerd wordt door nota bene een D66-Kamerlid dat er 1^e en 2^e-rangsburgers worden gecreëerd, is te zot voor woorden.

Er is per migrant 2.370 euro uitgetrokken voor maatschappelijke begeleiding, waarmee gemeenten nieuwkomers door het ‘participatieverklaringstraject’ moeten loodsen. Hoe dat wordt ingevuld, mogen gemeenten zelf weten. De verklaring die uiteindelijk moet worden ondertekend, is wel overal hetzelfde.

Het gaat daarin over de ‘kernwaarden’ vrijheid, gelijkwaardigheid en solidariteit, maar ook over participatie. ‘In Nederland vragen we alle burgers bij te dragen aan een prettige en veilige samenleving, bijvoorbeeld door te werken, naar school te gaan of door vrijwilligerswerk te doen’, staat er bijvoorbeeld in.

Opmerkelijk is dat veel gemeenten nieuwkomers de participatieverklaring al laten tekenen, terwijl de Tweede Kamer er nog over steggelt en nog niet duidelijk is of de wetswijziging een meerderheid behaalt. Die voortvarendheid komt onder meer doordat gemeenten dit jaar de maximale 2.370 euro per nieuwkomer alleen krijgen als zij voor 1 september bij het COA een plan van aanpak voor het participatieverklaringstraject hadden ingeleverd.

http://www.volkskrant.nl/4436577?utm_source=VK+ochtend+20161219&utm_medium=email&utm_campaign=’Participatieverklaring%20voor%20migranten%20nutteloos’&utm_userid=c4e15096-5da2-4cc7-ac79-6f9a61c6f2a4

Nederlanderschap en eisen (uit het archief)

Tags

Archief, inburgering, Integratie, TweedeKamer

Eisen bij nieuw Nederlanderschap (Jos Verlaan, Binnenland/NRC HANDELSBLAD, 21 november 2001)

Het Nederlanderschap is minder vrijblijvend dan ooit. Minister Van Boxtel schreef een nota vol voorwaarden waaraan nieuwkomers moeten voldoen . zelfs imams worden ingeburgerd.

# Toekenning van het Nederlands staatsburgerschap als het ultieme bewijs van geslaagde integratie en burgerschap.

# Van Boxtel wil dat nieuwe Nederlandse staatsburgers ten minste kennis hebben van de grondbeginselen van de democratische rechtsorde. Het moet onderdeel worden van de naturalisatietoets, voorafgaand aan de officiële uitreiking van het Nederlandse paspoort. De nieuwe staatsburger moet zich verbonden weten met de Nederlandse samenleving en haar elementaire waarden accepteren. Zo schrijft van Boxtel.

# Het Nederlanderschap verhoudt zich volgens de minister ook niet klakkeloos met het recht van nieuwe staatsburgers om ook zijn oorspronkelijke nationaliteit te behouden, zoals de Wetenschappelijke Raad voor het Regeringsbeleid (WRR) vorige maand bepleitte.