Minachting voor economie breekt ‘zachte’ studies nu op (René ten Bos, Opinie & Dialoog/fd, 9 maart)
Kunstenaars, theologen en filosofen werden veelal gezien als parasieten op kosten van zakenwereld
‘Kunstenaars, theologen en filosofen: allemaal parasieten die op kosten van de zakenwereld hun irrelevante dingen doen.’
(…)
‘Ooit waren zin en betekenis publiek, nu zijn ze privé. Dit betekent dat het rendementsdenken, waar de studenten taal- en geesteswetenschappen zo over klagen, veel hardnekkiger is dan we geneigd zijn om aan te nemen. Geld, schrijft Hénaff met een verwijzing naar de grote Franse antropoloog Marcel Mauss, is in onze samenleving een ‘totaal sociaal feit’. Al het andere – van kennis tot kunst en van competentie tot vakbekwaamheid – wordt uiteindelijk in termen van geld gedacht. De conclusie is dan hard: genoemde wetenschappen kunnen economisch hun eigen broek niet ophouden en dat betekent in onze kapitalistische samenleving nu eenmaal dat ze hun eigen bestaansrecht niet kunnen legitimeren. Daarom hangt er ook zo’n zweem van nostalgie over de studentenprotesten. Vroeger was alles beter, want vroeger werd echt niet alles in een financieel-administratief keurslijf gestopt.’
Met deze domheid gaat onze beschaving ten onder. Er bestaat maar één oplossing en dat is de vakgroepen die dreigen te verdwijnen in standhouden door de andere vakgroepen te laten inleveren om daarmee de anderen te redden. Solidariteit met het universitaire bestel tonen.