Probleem als volksvertegenwoordiger verkeerde informatie gebruikt @boudewijnpolder @MarietjeSchaake @eu @bnr

Tags

China

Volgens de Nederlandse sinoloog en zakenman in China Boudewijn Poldermans: @boudewijnpolder  (Experienced China Executive) is Europarlementariër @MarietjeSchaake verkeerd geïnformeerd over de handelsbetrekkingen met China. Dat bleek uit het interview dat @BNR van vroeg op deze middag. Het gesprek ging over het contrast tussen Trump en China-politiek. Mijn punt van discussie is dat het niet mogelijk mag zijn dat een Europarlementariër met onjuist(e) inzicht(en) kan werken.

Waarom problematisch of waarom wil ik dit problematiseren?

Omdat het niet mag voorkomen dat een volksvertegenwoordiger uitgaat van verkeerde informatie, want dat heeft Poldermans overtuigend uiteengezet in het interview. Dit is vanwege zijn zakelijke knowhow over China en zelfs INSEAD-achtergrond, geen nepverhaal.

Daarom dient Marietje Schaake zich dit aan te trekken. Laat BNR een debat tussen beide organiseren.

‘#IMF: meer groei in #China leidt tot meer risico’ #fd #mondialeeconomischeverhoudingen

Tags

China

De groei in China kan de komende jaren hoger uitvallen dan eerder was gedacht. Maar dat heeft een prijs: de schulden nemen daardoor verder toe waardoor er op middellange termijn juist meer risico’s zijn. Tot die conclusie komt het Internationaal Monetair Fonds dinsdag in een reguliere ‘Artikel 4 consultatie’ van China.

Groei door schulden dus. Mondiale schuldenlasten nemen dus toe.

Het IMF heeft de verwachting voor de economische groei voor de periode tot en met 2020 opgetrokken van gemiddeld 6% naar 6,4%. Om die groei te financieren moet er echter ook weer meer vreemd vermogen worden ingezet. Het IMF verwacht dat daardoor de schuld van de overheid, de bedrijven en de huishoudens stijgt van 242% van het bruto binnenlands product over 2016 tot 300% in 2022.

Kredieten

Nieuwe kredieten voor de particuliere sector groeiden vorig jaar nog met 16%, het dubbele van de nominale groei van de economie. Sinds 2008 is er sprake van een groei met 80 procentpunt tot 175%, aldus het IMF. Het fonds heeft berekend dat bij een gezonder tempo van de kredietgroei de economie in de periode van 2012 tot 2016 met 5,5% zou zijn gegroeid, in plaats van de gerealiseerde 7,25%.

President Xi Jinping legt sterk de nadruk op de noodzaak de kredietverlening te beteugelen. Hij verlangt dat de groei van de bedrijfskredieten wordt beteugeld. Maar het IMF merkt op dat het terugdringen van de behoefte aan krediet vereist dat bedrijven makkelijker failliet kunnen gaan. Als bedrijven makkelijker failliet kunnen gaan kan dat ook de productiviteit in de economie opstuwen. Die is volgens het IMF nu nog te laag omdat er te veel geld vloeit naar ‘zombiebedrijven’. Een betere allocatie van middelen kan er op termijn toe leiden dat de productiviteit een extra 1 procentpunt bijdraagt aan de groei.

Dit een college hogere economische macro- en bedrijfswetenschap.

Handelspolitiek

De conclusies van het IMF over het Chinese handelsbeleid komen de regering in Beijing goed uit in de discussie met de Amerikanen, die klagen over het vermeende agressieve exportbeleid van de Chinezen. De toename van de binnenlandse Chinese vraag heeft het overschot op de lopende rekening vorig jaar al met een vol procentpunt doen slinken naar 1,7% van het bbp. Dit jaar zou het verder afnemen tot 1,4%. Volgens het IMF spelen de sterk toegenomen uitgaven aan vakanties in het buitenland een belangrijke reden voor die dalingen.

Om de groei structureel sterker te maken moet China de consumptieve bestedingen verder opvoeren en de nu zeer hoge besparingen inperken. Momenteel wordt 46% van het jaarlijks bbp gespaard, meer dan het dubbele van het mondiale gemiddelde.

Interessante ontwikkelingen dus daar in China.

https://fd.nl/economie-politiek/1214208/imf-meer-groei-in-china-leidt-tot-meer-risico

‘Communistische vrijhandel’ wordt door president Xi geïntroduceerd omdat het hem goed uitkomt @trouw #globalisering #uitgespeeldetroeven

Tags

China, Globalisering, vrijhandel

Xi presenteert zichzelf als redelijk alternatief (Gijs Moes, buitenland/Trouw, 18 januari)

GLOBALISERING In Davos zet de Chinese president Xi Jinping zichzelf neer als beschermheer van de vrijhandel en het milieu.

# Met een waarschuwing tegen protectionisme en een oproep om het klimaatprobleem aan te pakken, heeft de Chinese president Xi Jinping zich gisteren gepresenteerd als het redelijk alternatief op het wereldtoneel. Zonder de komende Amerikaanse president Donald Trump te noemen, verdedigde Xi de globalisering en vrijhandel op het World Economic Forum (WEF) in het Zwitserse Davos.

Gekker moet het niet worden dat nu de president van het communistische China, dat al enige tijd een kapitalistische economische structuur heeft mogelijk gemaakt om daarmee zijn heilstaat op een praktische wijze onder de huidige mondiale omstandigheden te kunnen realiseren, zich nu als grote beschermheer van globalisering en vrijhandel te manifesteren.

Toegegeven, globalisering vanuit Chinees gezichtspunt valt te verdedigen vanwege het winstgevende effect die de Chinese economie daaruit heeft ondervonden. In dat opzicht maakt China gebruik van de Amerikaanse ontdekking dat globalisering in de vorm van outsourcing nadelen heeft gehad voor Amerika en alle Westerse industriële staten vanwege het verlies aan werkgelegenheid ter plekke.

Maar dat nu ook vrijhandel als ideaal van het (neo)liberalisme ruimhartig wordt verdedigd als verlengstuk van die globalisering omdat het China geen windeieren heeft gelegd, wordt toch wel wat gortig. En dus neemt Xi ook maar een derde factor voor zijn rekening door zich af te zetten tegen het protectionisme, dat ook zo’n Westers stokpaardje is. Kortom, Xi is heel behendig bezig om economische welvaart die door deze mondiale ontwikkelingen mogelijk is geworden voor zijn land, te exploiteren ten gunste van behoud en verdediging van zijn communistische stelsel, de eenheidsstaat China, maar dat zonder interne democratie. Pragmatisch geredeneerd kan Xi ook niet anders omdat er genoeg interne brandhaarden voor een veenbrand bestaan in een land dat geografisch bijna onmogelijk te besturen valt.

Vanuit deze Chinese werkelijkheid wordt nu wel duidelijk dat Xi een soort EU-proces aan het ontwikkelen is, maar dan het omgekeerde van wat zich binnen de EU feitelijk afspeelt. Onder zijn harde communistische dwang wordt er een confederale EU-natiestaat in China ontwikkeld terwijl de vrijblijvende EU met zijn te grote haast in de afgelopen decennia om nieuwe lidstaten binnen te halen, averechts heeft gewerkt. De EU is momenteel zichzelf onmogelijk aan het maken terwijl in China een economische unie onder politiek bewind – en dus een politieke unie – wordt opgebouwd. Communicerende vaten heette dat vroeger op de middelbare school in de lessen natuurkunde. Zo bezien is er toch sprake van convergentie en convergerende stelsels, maar anders ingevuld dan decennia terug toen het Westerse idealisme nog dominant was.

Komt de printmens uit Chengdu of zijn dat overspannen verwachtingen? @fd #klonen #maakbaarheidmens

Tags

China, EU, kloontechniek, maakbaremens

Komt de printmens uit Chengdu? (Sjoerd den Daas, Katern Morgen/fd, 3 december)

Reportage: Genbewerking in China

Menselijke organen komen straks uit de printer, en ook het bewerken van DNA om het ongeboren kind slimmer, knapper of sportiever te maken komt dichterbij. China, en vooral Chengdu, wil aantonen dat de mens maakbaar is. Maar er zijn veel vragen rondom het DNA-onderzoek.

# Biotechnologie is een rekbaar begrip: de mogelijke toepassingen zijn bijna eindeloos. Ook op menselijk gebied. Wilt u graag een intelligent kind, met een atletisch lichaam? Of wilt u ziekten al vroegtijdig bij het embryo kunnen vaststellen? Met de CRISPR-cas9 kan DNA feitelijk geoptimaliseerd worden. De ontwikkelende rol van de natuur kan zo worden overgenomen, door het DNA van de nog ongeboren vrucht aan te passen.

Die laatste zin is gemakkelijk opgeschreven op papier en dat papier is zoals bekend geduldig, maar het is helemaal de vraag of dit de toekomst wordt, of anders uitgedrukt: dat het zomaar mogelijk zal worden dat de ‘ontwikkelende rol van de natuur kan zo worden overgenomen’. Dat is een materialistisch axioma of paradigma zo men wil, maar de werkelijkheid zou best eens kunnen zijn dat hier sprake is van een vals paradigma. Het gaat om een geldig paradigma in onze huidige stand van wetenschap, maar overmorgen al waardeloos want gefalsificeerd door nieuwe inzichten, met name  vanuit de kwantumfysica, die de traditionele natuurkunde geheel op de kop zet:

‘Dat Hawking graag heilige huisjes omver schopt, bleek uit het feit dat hij zijn eminente professoraat begon door het einde van zijn eigen vakgebied te voorspellen. Hij zei dat hij geloofde dat er een grote kans was dat de zogenaamde Theorie van Alles gevonden zou worden voordat de twintigste eeuw voorbij was, waarna er zo goed als niets overbleef voor theoretische natuurkundigen zoals hij.

Sinds die voordracht geloven veel mensen dat Stephen Hawking de vaandeldrager van de speurtocht naar die theorie is. De kandidaat die hij voor de theorie van Alles voor ogen had, was niet een van zijn eigen theorieën, maar de N = 8-superzwaartekracht, een theorie waarvan veel natuurkundigen hoopten dat deze alle deeltjes en natuurkrachten zou verenigen. Hawking wijst er snel op dat zij  werk slechts deel uitmaakt van een veel groter idee, waarbij natuurkundigen vanuit de hele wereld betrokken zijn, en tevens onderdeel van een zeer oude speurtocht. Het verlangen het heelal te kunnen begrijpen moet wel zo oud zijn als het menselijk bewustzijn. Sinds de mens voor het eerst naar de nachtelijke hemel en de enorme variatie van de natuur om hem heen heeft gekeken, en daarbij over zijn eigen bestaan heeft nagedacht, heeft hij geprobeerd voor dat alles een verklaring te vinden met behulp van mythen, religie en, later, wiskunde en natuurwetenschap. We zijn misschien niet veel dichter bij een begrip van het volledige plaatje dan onze verste voorouders, maar de meeste mensen geloven dat dat wel zo is, net zoals Stephen Hawking.

Het levensverhaal en de wetenschap van Hawking zitten boordevol paradoxen. De dingen zijn vaak niet wat zij lijken. Het begin kan vaak het einde zijn, hardvochtige omstandigheden kunnen tot geluk leiden, hoewel dat niet altijd voor roem en succes geldt; twee briljante en uiterst succesvolle wetenschappelijke theorieën kunnen bij elkaar onzin opleveren; de lege ruimte is mogelijk toch niet leeg en zwarte gaten zijn niet altijd zwart. De inspanning alles te verenigen tot een simpele verklaring laat echter een gefragmenteerd beeld zien; en een man, wiens uiterlijk ons schokt en medelijden opwekt, neemt ons op vrolijke wijze mee naar waar zich de grenzen van de ruimte en de tijd zouden moeten bevinden – maar daar niet zijn.

Waar we in het heelal ook kijken, de werkelijkheid is verbazingwekkend complex en ongrijpbaar, soms zelfs afwijkend, vaak niet gemakkelijk te vatten en nog vaker onmogelijk te voorspellen. Buiten ons heelal kunnen zich een eindig aantal andere bevinden. De twintigste eeuw is voorbij en niemand heeft de Theorie van Alles ontdekt. Wat houdt dat in voor de voorspelling van Stephen Hawking? Is er een wetenschappelijke theorie die echt alles kan verklaren?

[bron: Kitty Ferguson, Stephen Hawking. Zijn leven en werk. Veen Media Diemen 2012, p.5-6]

Het zou kunnen blijken dat het huidige materiële paradigma wordt voorbijgelopen en opgevolgd door een spiritueel paradigma die stelt dat de mens zichzelf niet kan reproduceren, en dat de mens dus niet maakbaar is. Daarvoor is iets hogers nodig dat mensen de Bron noemen, maar dat hogere is voor de mens nog niet bereikbaar en het is de vraag of dat op aarde ooit bereikbaar zal zijn.

# Vorig jaar was China het eerste land waar die techniek in de praktijk werd getest. Dat is geen toeval. Met name in Europa bestaat er veel weerstand tegen het selecteren van embryo’s. Chinezen lijken hier – ook na de afschaffing van de eenkindpolitiek – minder moeite mee te hebben. Selectieve abortus bij genetische afwijkingen en een historisch sterkere voorkeur voor een jongen is publiekelijk dan niet bespreekbaar, achter gesloten deuren is het vaak wel de praktijk.

Voorlopig zal inderdaad Europa met argusogen toekijken wat er allemaal in China gaat gebeuren en kan in de tussentijd het ethisch debat hier op het oude continent gevoerd worden. Mijn gevoel zegt mij dat in deze tussenfase van het oude en nieuwe paradigma de tijd wel zal leren wat wijsheid is en wat niet. Laten we de vergelijking trekken met een andere noviteit die aan het DNA-geknutsel vooraf ging: kernenergie. We dachten dat we een veilige energieproductie hadden gevonden, maar niets minder bleek het geval in de praktijk na vooral de laatste ramp van Fukushima, om van de eerste wereldschok van Tsjernobyl maar te zwijgen, waar deze week door Nederlands vernuft een sarcofaag werd geplaatst. Dat historische feit mag ons er blijvend aan herinneren dat kernenergie bepaald niet tot de duurzamer energiebronnen behoort te worden gerekend. Ook dat was een menselijke denkfout. Over falsificeerbare paradigma’s gesproken…China mag wat mij betreft gaan ontdekken dat de mens niet te klonen is. Iemand of een natie moet dat als eerste ontdekken.

https://fd.nl/morgen/1177725/komt-de-printmens-uit-chengdu

Een G20-top vol vage successen #parool @eu

Tags

China, EU, G20, vaagheidpersconferentie

Een G20-top vol vage successen (Lidwien Dobber, NIEUWS/Het Parool, 6 september)

Zo vaak komen de leiders van ’s werelds grootste economieën elkaar niet tegen. Dus bespraken ze álles op de G20-top in China. Maar wat delen ze na afloop met het publiek?

China op weg naar crisis? Inmiddels is de dreiging verminderd, maar China-crisis staat niet op zichzelf #nrc #schuldenlast #patroonwijzigingen #mondialisering #verwevenheidfinancielesystemen

Tags

China, economischecrisisChina

China-crisis staat niet op zichzelf (Mark Beunderman, Katern Economie/NRC Handelsblad, 29 augustus 2015)

5 patronen in financiële crisis | Groeien op krediet heeft een grens. Daarna volgt de crash.

# Alweer is er een crisis. Eerst de val van Lehman in de VS, toen de eurocrisis en nu de onrust in China. Drie schokken in minder dan tien jaar – is hier meer aan de hand?

Natuurlijk verschillen de crises van elkaar. De Chinese economie zit in een heel andere fase dan de Europese; nog niet zo lang geleden gold China als een ontwikkelingsland. ‘China’ ontwricht ook nog niet het hele mondiale financiële systeem, zoals de kredietcrisis dat deed. De crises in de VS en de eurozone waren op hun manier uniek, de laatste bijvoorbeeld omdat de Europese muntunie zo wankel is.

Maar er zijn wel patronen zichtbaar die steeds terugkomen. Die patronen zijn niet toevallig: de crises zijn ook onderling met elkaar verbonden.

1 Meer krediet, meer schulden

Steeds gaat aan een financiële crisis een hausse aan kredietverlening vooraf. Uit gegevens van Royal Bank of Scotland en het Internationaal Monetair Fonds (IMF) blijkt dat in China de waarde van private leningen de afgelopen zes jaar met 82 procent van het Chinese bbp steeg. Dat is meer dan de stijging van kredieten in de VS, voorafgaand aan de financiële crisis van 2008 (plus 32 procent van bbp) maar minder dan bijvoorbeeld de kredietzeepbel in Ierland voor 2007 (plus 105 procent).

Door de onstuimige groei van de financiële sector in de westerse wereld en ook in opkomende landen is er steeds meer krediet voorhanden.

De Chinese schulden, vooral in de handen van regionale overheden, bedragen nu 28.000 miljard dollar. Een verviervoudiging sinds 2007, zo berekende adviesbureau McKinsey. McKinsey ziet „zorgwekkende” ontwikkelingen: de helft van de leningen is gerelateerd aan onroerend goed, wat duidt op een zeepbel in die sector.

Meer krediet, meer schuld – een patroon dat ook zichtbaar was in eurocrisis. Zowel staatsschulden (Griekenland, Italië) als private schuld (de huizenzeepbel in Ierland en Spanje) bepaalden de mix. Schulden van failliete en wankele banken gingen in Europa en in de VS over op overheden.

2 De beurs: hoogmoed komt voor de val

Parallel aan een krediethausse stijgt de beurs. Medio vorig jaar stond de beursindex van Shanghai nog rond de 2.000 punten. Afgelopen juni waren dat er 5.000. Dat is plus 150 procent in anderhalf jaar, meer dan de koerswinst die de Dow Jones-index boekte in de aanloop naar de kredietcrisis in de VS (plus 60 procent in vijf jaar). In crisisland Spanje stond de beurs vlak voor de klap bijna drie keer zo hoog als vijf jaar daarvoor.

Meer en goedkoper krediet vertaalt zich in hogere aandelenbeurzen, zegt Harald Benink, hoogleraar banking and finance in Tilburg. „Van het geleende geld worden aandelen gekocht. Ook ontstaat er meer vertrouwen in bedrijven, omdat die makkelijk kunnen lenen. Mensen gaan risico’s nemen op de beurs.”

3 Politiek voedt de vraag naar krediet

Zowel in China als in de VS en Europa werd de spiraal van schuld en krediet mede gevoed door overheidsbeleid. De Chinese overheid investeerde de afgelopen jaren grootscheeps in woningen, vastgoed en infrastructuur. Het was eigenlijk een reactie op de crisis in de VS en Europa: daardoor was de vraag naar Chinese exportproducten fors teruggevallen. Export werd als groeimodel vervangen door een stimuleringsprogramma, gefinancierd met krediet. Voorafgaand aan de val van Lehman had de Amerikaanse overheid het eigenhuizenbezit voor midden- en lagere inkomens gestimuleerd, met gunstige hypotheken. Dat droeg bij aan de kredietzeepbel. En ook in Europa hielp de politiek een handje: Zuid-Europese landen wilden graag bij de euro; dan konden zij tegen ‘Noord-Europese’ (lage) rentetarieven lenen. En geleend werd er.

4 Centrale banken houden de rente laag

De centrale banken spelen een nog belangrijker rol. Ze stuwen de kredietverlening op – en ook de beurskoersen. Eigenlijk begon het met de dotcomcrisis in Amerika in 2000, zegt Benink.

Om de economie daarna aan te jagen, begon de Fed met het stapsgewijs verlagen van de rente (van 6 naar 1 procent in 2004). „Het is het begin van een trend gebleken”, zegt Benink. „De Fed wilde een recessie voorkomen, maar schiep de volgende crisis, de vastgoedzeepbel.” De Fed reageerde ook weer zo na de kredietcrisis in 2008. Al jaren ligt de Amerikaanse rente op 0,25 procent.

De Europese Centrale Bank (ECB) had dezelfde reflex na de eurocrisis en hanteert nu een nog lager tarief: 0,05 procent. De Chinese Volksbank verlaagde de rente deze week nog met een kwart procent tot 4,6 procent. Drie jaar geleden was dit nog 6,6 procent. Door de onrust in China stijgt de druk op de Fed om de rente nu vooral even níét te verhogen.

Lodewijk van der Kroft, vermogensbeheerder bij het Franse Comgest, stelt dat centrale banken „nieuwe problemen creëren door oude op te lossen”. Lenen is té goedkoop geworden, zegt hij. En de beurs is „kunstmatig” opgestuwd door wat hij de ‘lage renteomgeving’ noemt. Omdat beleggers nauwelijks rendement krijgen op staatsobligaties (de rente is laag) kopen ze aandelen. „De waardeontwikkeling van aandelen is uit de pas gaan lopen met de economische groei”, zegt Van der Kroft.

5 Economische groei valt tegen

De aandelenkoersen mogen dan wereldwijd hoog zijn, en de rentes laag, de economische groei blijft achter. Het IMF schroefde de wereldwijde groeiverwachting onlangs nog terug van 3,5 naar 3,3 procent.

Beleggers verwachten dat de groei in China veel lager zal uitvallen dan de door de regering voor dit jaar voorspelde 7 procent. Uit de VS kwam deze week wel goed nieuws: de groeiraming voor het tweede kwartaal werd bijgesteld van 2,3 procent naar 3,7 procent. Maar gemiddeld genomen ligt de groei in Amerika lager dan in de jaren 90, toen de rente hoger was. En ondanks het zeer soepele beleid van de ECB komt de groei in de eurozone niet erg snel op gang.

Al dat goedkope krediet, zegt Benink, helpt de economie „tijdelijk”, maar dan komt de crisis en begint „de schuldenlast te wegen”. En de groei vertraagt. De schulden zijn wereldwijd sinds de Lehman-crisis verder opgelopen, zo berekende McKinsey. „Wat je moet doen”, zegt Benink, is „de schulden aanpakken.” Maar hij vreest, net als Van der Kroft, dat iedereen toch weer naar de centrale banken zal kijken om de economie op peil te houden. „Zo blijf je in die spiraal”, zegt Van der Kroft. Comgest verwacht daarom ook dat de lage rente nog wel even gehandhaafd blijft. „Aandelen blijven aantrekkelijk.”

China doet niet alleen wat het moet doen maar de leiding bewijst ook over de juiste advisering te beschikken; uniek voor een staatskapitalistisch land #fd #mondiale-economie #globalisering

Tags

China, Economie, Globalisering, Mondialisering

China doet wat het moet doen (Commentaar, In het nieuws/fd, 15 augustus)

Als de ECB en de Fed hun munten mogen verzwakken, waarom zou de Volksbank dan terughoudend zijn?

# De aanpassing van het Chinese wisselkoersbeleid leidde deze week tot onrust op de financiële markten. Maar hebben beleggers hun huiswerk wel gedaan? Het was slechts een kwestie van tijd dat de stap gezet zou worden.

# China heeft jarenlang het standpunt uitgedragen dat de min of meer vaste koppeling van de renminbi aan de Amerikaanse dollar niet alleen goed is voor zichzelf, maar dat ook de mondiale economie profiteert van de valutaire stabiliteit. In de jaren waarin China de werkplaats van de wereld werd en zijn in- en uitvoer vrijwel uitsluitend in dollars afrekende, viel er voor de Chinese positie veel te zeggen. Maar nu het land zich heeft opgewerkt tot de tweede economie van de wereld en een aanzienlijk deel van de handel in renminbi verloopt, is duidelijk geworden dat de koppeling met de dollar eerder een last is dan een lust.

# China is druk bezig zijn onhoudbare, op investeringen en export gebaseerde groeimodel te wijzigen en te enten op de binnenlandse consumptie. Dat vereist een balanceeract. De transitie betekent sowieso dat de economie op een lager groeipad raakt, maar als de export plots inzakt, neemt de kans op een ‘harde landing’ toe. Recente cijfers laten zien dat de handel inderdaad stevig inzakt, wat niet los gezien kan worden van de 15% die de renminbi in de afgelopen anderhalf jaar is aangesterkt tegenover de belangrijkste handelspartners.

# De vrije handel in renminbicontracten in Hongkong wees er al enige tijd op dat de vastgeprikte wisselkoers te hoog was opgelopen. Een devaluatie lag voor de hand. Als andere centrale banken, inclusief de Fed en ECB, er geen been in zien hun munten effectief te verzwakken om daarmee hun eigen economie van impulsen te voorzien, waarom zou de Volksbank dan terughoudend zijn?

# Behalve tot een eenmalige devaluatie besloot Peking deze week zijn munt meer in lijn te brengen met een mandje valuta’s en alleen nog te interveniëren bij ‘overreacties door kuddegedrag’. Dat is precies wat het westen al langer verlangt van de Chinezen. Als China zijn kapitaalmarkt verder liberaliseert en toestaat dat zijn munt vrijer beweegt, kan de renminbi zo in het valutamandje van het IMF. Peking kon dus twee vliegen in een klap slaan. Beleggers die daarvan schrokken, hebben niet opgelet.’

De beleggerswereld, die mondiaal zo’n enorm grote macht vertegenwoordigt, laat zich dus tegelijkertijd ook verrassen (gebeurt vaker, zoals Zwitserse centrale bank bewees), en dat bewijst dat er geen collectieve data beschikbaar zijn, die een eenduidige verwachtingspatroon mogelijk maken. Peking beschikt wel de juiste data, zo bewijst dit commentaar.