Soms zijn Brusselse EU-regels uiterst nuttig en zelfs noodzakelijk #vk #denhaag

Tags

Brussel, Den Haag, EU-richtlijnen

Brussel zegt nee tegen platte belastingverlaging (Robert Giebels, Katern Economie/de Volkskrant, 29 juni)

Vandaag praten coalitie en een deel van de oppositie over een nieuw belastingstelsel. Als het resultaat louter belastingverlaging is, keurt Brussel het af.

‘Bij zo’n binnenlandse aangelegenheid zou je bijna vergeten dat er ook nog EU-regels moeten worden gevolgd. Overbekend is de 3 procentseis: het tekort op de begroting van minister Dijsselbloem van Financiën mag niet meer zijn dan 3 procent van de omvang van de economie. Op dat punt zit Nederland inmiddels ruimschoots veilig.

‘Sinds dit jaar is er een nieuwe speler op het veld die de begrotingsdiscipline van Dijsselbloem streng gaat controleren. De Raad van State, het hoogste adviesorgaan van het kabinet, bemoeit zich voortaan ook met ’s lands begroting.

‘Vergeet dat tekort – die 3 procent – zegt de Raad van State. ‘Daar wordt de Nederlandse begrotingsprestatie niet op beoordeeld.’ Het gaat om het vrij onbekende ‘structurele begrotingstekort’. Dat is het tekort op de begroting niet als percentage van de werkelijke economie, maar als percentage van de potentiële economie – van de economie die onafhankelijk wordt bekeken van conjuncturele schommelingen en incidenten zoals bankensteun en 4G-frequentieveilingen.

‘Van Brussel mag dat tekort een 0,5 procent van het bbp zijn. dit en volgend jaar zit Nederland daar precies op. Maar als het kabinet 5 miljard euro structureel gaat inzetten voor lastenverlichting, vliegt het structurele tekort omhoog. Zo’n lastenverlichting mag dan ook niet van Brussel, zegt de Raad van State. Jawel, zegt Dijsselbloem, we krijgen respijt als tegenover dat straks te hoge structurele tekort hervormingen staan. Bijvoorbeeld van de arbeidsmarkt of het belastingstelsel zelf.’

Brussel en dus de Raad van State (RvS) hebben hier volkomen gelijk. Ik geef toe dat dat percentage van 0,5 procent ‘potentiële economie’ mij onbekend was, maar daarom is het ook zo noodzakelijk om kranten goed te lezen. En tot heden ben ik die Brusselse regel nergens tegengekomen. Maar waarom is die regel oh zo noodzakelijk? Omdat die regel voorkomt en verbiedt dat meevallers direct worden ‘verjubeld’ – dus verbrast worden – en ingezet gaan worden – om maar een dwarsstraat te noemen – voor verkiezingscampagnes, bijvoorbeeld TK2017. Dat zou populistisch gebruik van meevallers kunnen worden genoemd. En juist premier Rutte maakte zich daar direct schuldig aan. Uiterst kwalijk is dat hij alleen maar opkomt voor de hardwerkende Nederlanders. Dat is visieloze politiek voor een premier die alleen voor deelbelangen opkomt. Geen staatsman dus.

En juist tegen die praktijken komt Brussel in het geweer en vanuit onze huidige ervaringen met Griekenland weten we nu ook dat er scherpe grenzen gesteld moeten worden. Zo klaar als een klontje dus. Tegelijkertijd heeft echter ook Dijsselbloem gelijk als hij stelt dat Brussel respijt geeft als er voldoende structurele hervormingen staan die de economie sterker maken. Waar de RvS dus alleen de betrokken formele richtlijn aandraagt, geeft Dijsselbloem de precisering weer. En dit soort subtiele vingerwijzingen en inzichten kent met in Griekenland niet.

‘Staatssecretaris Wiebes van financiën kwam deze maand met plannen voor zo’n hervorming. Daarvoor had hij van het CPB en DNB al de geruststelling gekregen dat er 5 miljard euro is aan ‘smeerolie’. Die is nodig om burgers en bedrijven die in eerste instantie nadeel ondervinden van een stelselherziening, te compenseren.

‘Het advies van CPB en DNB was duidelijk: gebruik die 5 miljard euro ruimte alleen als ze hervormingen mogelijk maken van btw, gemeentebelastingen en vermogensbelasting. Daar kan Brussel niet tegen zijn. Maar in het Kamerdebat over de hervorming van het belastingstelsel sneuvelde die hervorming. Wat overbleef was 5 miljard platte belastingverlaging. Terecht gaf Pechtold zijn eisen aan:

‘Hij zegt geen zin te hebben in onderhandelen over hervormingen als hervorming niet mogelijk is. Want die 5 miljard euro die was bedoeld als smeerolie gaat sowieso uitgedeeld worden, vooral aan werkenden. Weggegooid geld, zeggen Pechtold en veel economen met hem. ‘De smeerolie lekt weg in plaats van in de motor van de werkgelegenheid te komen.’

De krant sluit daarom terecht af met de vaststelling: ‘Precies de overtreding van Brusselse regels waarvoor de RvS het kabinet waarschuwt.’

Kortom, we kunnen alleen maar hopen dat de kranten in ons land meer aandacht gaan besteden aan nieuwe richtlijnen vanuit Brussel, zodat de opiniemakers in ons land daar hun licht over kunnen laten schijnen. Dat is het enige wapen tegen het oprukkend populisme her en der.

Advertisements

Schoolvoorbeeld van verschil tussen #VS en #EU is gebrek aan echt open grenzen #economie #VerdragvanLissabon

Tags

Brussel, Economie, EU, HarmonisatieEconomie, VS

‘Grenzen zitten groeiende bedrijven in de weg’ (Henk Snyders, Katern Ondernemen/fd, 9 april)

Overal een economische hub is ook niet goed (digitale versie)

Gentse hoogleraar Manigart pleit voor internationale clusters

‘Waarom brengt Europa geen innovatieve succesnummers voort van het kaliber Amazon of Apple? Dat komt, zegt een bekende Vlaamse hoogleraar, omdat hier elk land inzet op zijn eigen versie van Silicon Valley.

‘Het gevolg is, aldus Sophie Manigart van de Universiteit van Gent en de Vlerick Business School, dat overal in Europa ecosystemen ontstaan die lijden onder versnippering van zowel kennis en kunde, als financiële middelen en relaties. Deze clusters van bedrijven zijn vaak te klein om te kunnen concurreren met hun Amerikaanse evenknieën, stelt de hoogleraar Entrepreneurial Finance. ‘Een van de moeilijkheden is dat Europa niet kan kiezen.’

Welke oplossing stelt Manigart voor?

‘Manigart komt net uit een seminar in Loosdrecht waar ze een vijftigtal bedrijfsleiders, managers, eigenaren van middelgrote bedrijven informeerde over de financieringsstrategie van ondernemingen. Ze concludeert dat het nationale beleid van EU-lidstaten vaak de vorming van sterke Europese bedrijven in de weg staat.’

Dus stop met nationaal beleid als sta-in-de-weg waar samenwerking noodzakelijk is. Harmonisatie van economische samenwerking is dus gewenst, maar het grote praktische probleem zijn natuurlijk concurrentieverhoudingen, die openheid onmogelijk maken. Waar de VS al eeuwen van interstatelijke samenwerking kennen, ontbreekt dat in de EU. Daarom zal de EU nooit het Verdrag van Lissabon met de droom van de EU als het machtigste economische blok ter wereld kunnen waarmaken.

Goede vraag: Waarom hoort klantbank niet in publieke handen? Waarom #CEO aan het hoofd en geen #CRO? #nrc #breedmaatschappelijkdebatbanken #risicomanagement

Tags

bancairewereld, Brussel, CROipvCEO, Decadentie Maatschappij, Den Haag

Waarom hoort klantbank niet in publieke handen? (Marc Chavannes, Opinie/NRC Handelsblad, 2 april)

‘(…)

‘Publieke voorzieningen, en dat zijn staatsbanken en pensioenen in zekere zin, worden op het marktplein besproken. In de politieke arena worden de uitkeringen vastgesteld. De schending van decennia gewekte verwachtingen bij de pensioenen vind ik eerlijk gezegd schrijnender dan die paar ton die een handvol uitstekend beloonde ABN-bestuurders misliepen – opgeteld 1,5 miljoen volgens de opgestapte beloningscommissaris Wakkie.’

Natuurlijk is de ‘schending van decennia gewekte verwachtingen bij pensioenen schrijnender’ dan ‘die paar ton’ die ‘uitstekend’ beloonde ABN-bestuurders misliepen. Het bijvoeglijk naamwoord ‘uitstekend’ is zo natuurlijk door Chavannes eufemistisch uitgedrukt, maar een scherpere formulering als ‘schandalig goed beloonde’ bestuurders zit dichter bij de werkelijkheid. Maar wij als rekeninghouders waren altijd te bescheiden om deze ontwikkelingen publiekelijk aan de kaak te stellen of van bank te wisselen en naar een ideële bank – zoals Triodos, maar worden de bestuurders daar wel normaal betaald? – over te stappen.

Na mijn aanval van gisteren op de beloningsstructuur en bonuscultuur binnen de bancaire wereld[1], geeft Chavannes mij nu gelukkig weer munitie om de strijd met een verkeerde bankcultuur te vervolgen:

‘De betrokkenen zijn inmiddels goed weggekomen. Gerrit Zalm mocht, ondanks zijn DSB-avontuur, de geredde en gestripte bank weer opbouwen. Met in het huidige ABN-bestuur oud-minister Joop Wijn en oud-financieel-economisch topambtenaar Kees van Dijkhuizen zou je verwachten dat werd gewerkt aan wederopbloei van de bank in harmonie met de Haagse machten.

Niets blijkt minder waar. De laatste dagen zijn onderling wantrouwen en wederzijdse minachting goed zichtbaar geworden. De bankmensen verwijten minister Dijsselbloem dat hij zijn woord niet houdt en draait. De minister verzucht dat de banklui geen enkel gevoel hebben voor het maatschappelijk klimaat en blind hun recht najagen, terwijl zij waarachtig al boven modaal gehonoreerd worden.’

Inderdaad, zijn Gerrit Zalm, Joop Wijn en Kees van Dijkhuizen na hun politieke carrière hun politieke gevoeligheid en antennes direct vergeten toen ze het bedrijfsleven binnenstapten? Ze hebben er dus een potje van gemaakt en gokkend op een stilte van ING-beloningsverbeteringen sinds de bank zijn schulden had afbetaald, en dus een private bank was geworden, dachten het ABN Amro-bestuur ook hun gang te kunnen gaan. Daarmee bewijzen ze glashard dat ze geen notie hebben van maatschappelijke verantwoordelijkheid en zijn ze probleemloos overgestapt naar de Angelsaksische bedrijfscultuur, zonder de notie dat het Europese continent traditioneel een echt andere cultuur kent, te weten het Rijnlandse model. Het zijn gedrieën dus opportunisten van de hoogste soort en ze zullen nu wel alle drie tot aftreden worden gedwongen wegens gebrek aan helicopterview, een kwaliteit die je op dit niveau van verantwoordelijkheid verwacht mag hebben te bezitten. Het is weer zoals altijd: ‘ons kent ons’ en je vriendjes houden je de hand boven het hoofd.

Maar ook de politiek heeft boter op het hoofd omdat de banken nooit geprivatiseerd hadden mogen worden. Het lege liberalisme van de VVD heeft het gunstige neoliberale tijdperk van de jaren negentig onder Kok aangegrepen om alles maar te privatiseren wat er mogelijkerwijs geprivatiseerd kon worden, en ook boekhouder en cijferfetisjist Zalm heeft zijn onkunde over het liberale gedachtegoed nooit onder stoelen en banken gestoken. Kortom, de politieke elite stelt niet alleen in ons land niets voor, maar dat geldt overal, maar dat terzijde. Oud-politici mogen dus gewoon niet meer zo gemakkelijk worden doorgeschoven naar vervangende posten die van te groot maatschappelijk belang zijn.

Omdat onze bevolking alleen behoefte heeft aan een klantenbank, zouden de huidige banken een keuze moeten maken tussen het bestaande onderscheid tussen een zakenbank en anderzijds klantenbank. Zoals Arnoud Boot dit 31 maart al schreef in NRC Handelsblad:

‘ABN Amro is door haar overname en de financiële crisis gedecimeerd, en vooral nog een consumentenbank, maar haar DNA en de belangen van Nederland maken dat de zakenkant van de bank weer een kans moet krijgen. En dat kost tijd.

‘Daarnaast zal zij een maatschappelijke dialoog moeten aangaan. Gerrit Zalm heeft er voor gekozen om ABN Amro volledig buiten het maatschappelijke debat over de toekomst van de financiële sector te plaatsen. Op discussiebijeenkomsten van bijvoorbeeld het Sustainable Finance Lab – een door Herman Wijffels opgericht discussieplatform in Utrecht – schitterde de top van ABN Amro door afwezigheid. ABN Amro is niet zichtbaar in het maatschappelijk debat. Het is toch onbestaanbaar dat een van de belangrijkste financiële spelers van het land zich onttrekt aan deze discussie?’

Dit valt Gerrit Zalm dus zwaar aan te rekenen; zijn afwezigheid in dat debat heeft natuurlijk alles te maken met zijn politiek gebrekkige spreekvaardigheid, maar dan had hij een ander uit zijn bestuur moeten aanwijzen die het strategisch management verbaal tot uitdrukking kon brengen, als hijzelf zich daartoe niet competent achtte. Dat is allemaal niet gebeurd en zijn joviale en bulderende lach blijken achteraf alleen maar een camouflage voor zijn engsoortige economische specialisme. Het past overigens in de VVD-traditie dat alleen maar netwerkers de top bereiken zonder dat ze iets van het liberale erfgoed hebben eigen gemaakt.

Ons land kent dus geen of nauwelijks competente CEO’s; alleen Herman Wijffels kan als oud-hoofdverantwoordelijke en gezagsdrager van Rabobank daarop aanspraak maken. Het wordt voor ons land tijd dat bij gebrek aan eindverantwoordelijken een chef van risicomanagement – in het Angelsaksische jargon CRO’s (Chief Risk Officer) – de plaats van CEO’s overneemt; of in normaal Nederlands gewoon directeur wordt van de betrokken instelling. Er bestaan dus genoeg thema’s om een brede maatschappelijke dialoog op te zetten in ons land en daaraan bestaat zeer beslist behoefte. Het volk wil zich eindelijk kunnen uitspreken nu ze monddood zijn gemaakt tijdens de eurocrisis.

[1] https://aquariuspolitiek.wordpress.com/2015/04/01/oproep-breng-maatschappij-terug-in-de-bank-is-helaas-een-gepasseerd-station-van-fnv-overigens-uit-die-hoek-te-verwachten-maar-dat-afgetreden-commissaris-peter-wakkie-van-abn-amro-z/

Het tragische van #Griekenland is dat #Grexit-plannen klaar liggen en er onder elke steen naar geld gezocht wordt maar dat de #miljardairs het land zijn ontvlucht; dit bewijst dat deze miljardairs totaal geen besef van #solidariteit in hun donder hebben #eu #ecb #imf #emu #sgp

Tags

Brussel, corruptie, Crisis, ECB, EU, Griekenland, IMF

Het tragische van Griekenland is dat Grexit-plannen klaar liggen en er onder elke steen naar geld gezocht wordt maar dat de miljardairs het land zijn ontvlucht; dit bewijst dat deze miljardairs totaal geen besef van solidariteit in hun donder hebben (http://www.volkskrant.nl/dossier-schuldencrisis/in-griekenland-controleert-men-nu-alleen-mikis-modaal-niet-de-miljardairs~a3196501/ ) (http://www.mt.nl/332/87777/business/deze-acht-miljardairs-zijn-in-2015-de-rijkste-van-hun-land.html?order=5) en waar blijft Soros trouwens (http://www.belegger.nl/nieuws/2616187/miljardair-soros-kritisch-duitsland.html), hoewel genaturaliseerd tot Amerikaan?

De Grexit-plannen liggen klaar (Marc Peeperkorn, Ten eerste/de Volkskrant, 14 maart)

Het geduld van Europa met Athene is compleet verdwenen nu de Griekse regering systematisch de ene na de andere brug opblaast naar haar noodzakelijke bondgenoten in Brussel.

Grieken zoeken geld onder elke steen (Yvonne Hofs, Economie/de Volkskrant, 14 maart)

Griekenland krijgt voorlopig geen euro meer uit Brussel of Frankfurt. Binnenlandse inkomsten vallen ook al tegen. Hoe gaat het land deze maand zijn verplichtingen nakomen?

Commentaar:

Daar waar de vorige Griekse regeringen hun corruptie hebben kunnen botvieren en de Grieken dus nooit toegelaten hadden mogen worden tot de EU, daar is de bevolking nu de dupe van bananenrepubliek Griekenland. Maar het echt irritante is dat de huidige Griekse regering zo hoogmoedig van de toren blijft blazen, dat ze hun eigen ruiten volkomen ingooien en wel zo destructief dat zij niet meer de standaard van Europese democratische bakermat genoemd mogen of kunnen worden.

Er wordt namelijk weer eindeloos veel vergadertijd in Brussel verspeeld/verspild dat veel nuttiger benut had kunnen worden. In plaats van een parlementaire enquête (PE) over de invoering van de euro zou een PE over de Griekse toelating veel nuttiger zijn, en dan toegespitst op de toenmalige bewindslieden die Griekenland hebben toegelaten. Dat levert waarschijnlijks iets leerzaams en nuttigs op waar Brussel ook nog wat aan heeft in verband met lopende toelatingsprocedures (Turkije, Montenegro, Servië, Bosnië en Macedonië, hoewel de laatste twee in de wachtkamer zitten; bron NRC Handelsblad, 14/3/15: Caroline de Gruyter).

‘Roekeloos leengedrag kan alleen door roekeloos uitleengedrag van de andere eurolanden’ en dus geldt de theologische en spirituele wet van vergeving en verzoening #griekenland #eurozone #eu #afwikkelingcrisis

Tags

Brussel, Crisis, ECB, EMU, EU, Griekenland, IMF

Omhels Griekenland met vergeving en verzoening (Marcel Canoy en Kees van der Kooi, opinie/Trouw, 27 februari)

Een goede relatie met Griekenland is zoveel beter dan een harde clash, betogen econoom Marcel Canoy en theoloog Kees van der Kooi.

‘Hoe gaan we om met Griekenland en de torenhoge schuld die het land heeft opgebouwd?

‘Woorden als vergeving en verzoening kunnen de indruk wekken van een softe boodschap. Het tegendeel is het geval. De theologie stimuleert tot een helder realisme ten aanzien van wat mensen fout doen. Verzoening betekent niet door de vingers zien, maar het beestje bij de naam noemen en realistisch zijn. Een gezonde zondeleer nodigt uit tot reflectie, waarin men zich niet door het kwaad laat bedelven. Onverbiddelijke sancties zijn vaak nadeliger dan ruimte maken naar de toekomst.

‘Net als bij het verhaal van Jozef [OT] kunnen nieuwe afspraken de oude prima vervangen als het doel de heling van de relatie is. Maar wie garandeert dan dat deze afspraken wél werken? Hiervoor is nodig dat de communicatie gericht is op toekomstig wederzijds vertrouwen en niet op polarisatie. Stap voor stap zal daarbij duidelijk moeten worden of in Griekenland zelf de morele orde merkbaar verandert. Tekenen daarvoor zijn aanwezig, gezien de verzoenende toon van de Griekse minister Varoufakis en de hervormingen die in Griekenland al zijn ingezet.

‘Een model van verzoening is zowel theologisch als economisch te motiveren. Als schulden onhoudbaar zijn, worden ze ook niet terugbetaald als de Grieken uit de eurozone stappen. Roekeloos leengedrag kan alleen door roekeloos uitleengedrag van de andere eurolanden. Verzoening betekent wederzijdse aanpassing, op basis van gelijkwaardigheid en respect.

‘Bij toekomstige acties zullen de Grieken beter rekening moeten houden met hun verplichtingen in Europa, terwijl de andere lidstaten beter rekening kunnen houden met de context en de al geleden schade.

‘Er is een onderwaardering voor vergeving omdat die vaak onterecht geassocieerd wordt met een softe aanpak. Omdat straffen maatschappelijk tastbaarder zijn, worden de baten overschat. Indien er ook bij de Grieken een belangrijke motivatie is hun morele orde te herijken, is er een basis waarin vergeving voor alle partijen beter kan uitpakken dan straffen. Vergeven is niet vergeten, maar werken aan een gemeenschappelijke toekomst. Daar is niets softs aan.’

Dit is een heel logisch en redelijk betoog van beide auteurs, waarbij het theologische en economische denken in elkaar worden verweven. Dat is niet noodzakelijk en velen verwerpen het theologische aspect omdat hen dat niet aanspreekt, maar het betoog dat hier werd afgegeven is voor geen weerlegging vatbaar en daarom ijzersterk. Dit zal dus het politieke ijkpunt moeten worden in de komende en volgende Kamerdebatten over Griekenland.

‘Ik geloof niet in politici. Er is slechts één leider en dat is het Oekraïense volk.’ Dat geldt ook voor alle EU-lidstaten en daarmee moet de #EU rekening mee houden #trouw #wereld #democratiseerEU

Tags

Brussel, Democratisering, EU

‘Onze beste jongens sterven nu voor Europa’ (Janne Chaudron, wereld/Trouw, 27 februari)

Interview Zangeres/activiste waarschuwt: Onderschat Poetin niet

‘Ik geloof niet in politici. Er is slechts één leider en dat is het Oekraïense volk. Wij doen er alles aan om agressor Poetin buiten de deur te houden.’

Oekraïnebeleid van het Westen blijkt een aaneenschakeling van inschattingsfouten te zijn geweest #nrc #KoudeOorlog #sovjettsaren #EU

Tags

Brussel, EU, Oekraine, Rusland

Rusland en VS gaan Oekraïne opsplitsen (Jakob Augstein, Opinie/NRC Handelsblad, 16 februari)

Zo werkt politiek: Washington en Moskou hebben hun eigen voorstelling van Europese machtsbalans, schrijft Jakob Augstein.

‘Het is een resultaat waarmee Europa zal moeten leven. Oekraïne is de facto gedeeld. Zo is nu ook de knoop doorgehakt, waarmee de toenmalige voorzitter van de Europese Commissie, Barroso, Oekraïne twee jaar had geconfronteerd, toen hij zei dat het land moest kiezen tussen Rusland en de EU.’

De eerste blunder van Barroso en in zijn gevolg het Brusselse apparaat ten aanzien van Oekraïne: Van de Oekraïne verlangen dat het kiest tussen Rusland en de EU is het onmogelijke vragen van een land dat wat bevolking betreft graag buiten de Russische invloedsferen blijft, maar voor Moskou ligt deze kwestie erg gevoelig. Wat dat betreft is de Koude Oorlog in de beleidsruimten van het Kremlin niet veranderd sinds de Berlijnse Muur is afgebroken. Nieuwe Russen van het post-sovjet tijdperk blijven de facto oude Russen en daarmee had Barroso blijkbaar geen rekening gehouden, bij gebrek aan eigen diplomaten of ambtenaren in Brussel. Ook de Nederlandse parlementariërs die tijdens de demonstraties met de Europarlementslid Guy Verhofstadt aanwezig waren, hebben geen blijk gegeven van inzicht in het Russische machtsdenken. Een hart onder de riem steken kan, maar wel op een speciale manier en daaraan werd niet voldaan.

‘Het Westen van Oekraïne zal een Amerikaans protectoraat worden, het oosten een Russisch. De Russen zijn toch allang in de nieuw ontstane ‘volksrepublieken’, en nu heeft een Amerikaanse generaal aangekondigd dat het Amerikaanse leger in maart een bataljon in Oekraïne zal vestigen. Dat zijn de beroemde ‘instructeurs’ die wij nog kennen uit de Zuid-Amerikaanse vazalstaten.’

Als de EU – en of dat nu de nieuwe Commissie is onder leiding van Juncker, dan wel een tweetal regeringsleiders, Merken en Hollande, dat maakt op zich niet uit – probeert op te treden door middel van een bemiddeling, maakt dat geen indruk want in deze Oekraïense kwestie wordt de EU platgewalst door de politieke machtsmachines van Washington en Moskou. Brussel speelt geen enkele rol want kan niet eens tot een duidelijk beleid en heldere pr komen.

Daarmee is de EU uitgerangeerd tot het moment dat het orde op zaken in eigen Huis heeft gesticht of opgebouwd. Maar met 28 lidstaten vorm je niet zo snel een gesloten front, eenheidsfront wel te verstaan. Een weeffout breekt de EU voor de zoveelste keer op. Dat lukt op geen enkel dossier en dus ook niet op het terrein van de buitenlandse politiek. De EU moet nog gaan leren om het eigen bestuursapparaat zo te organiseren, dat de buitenwacht ook de indruk krijgt dat er sprake is van een geoliede machine. Zonder sla je geen deuk in een pakje boter.