Tags
De geschiedenis herhaalt zich nooit op dezelfde manier. Toch doet de snelle opkomst van Thierry Baudet onherroepelijk denken aan Pim Fortuyn, wiens aanhangers vele overeenkomsten zien.
Zie mijn commentaar hieronder, waarbij de stelling (of adagium) dat de geschiedenis zich niet herhaalt, aan voorwaarden onderheving is. Of aan die voorwaarden is voldaan, wordt aangetoond bij de Europese verkiezingen van mei aanstaande.
Door: Jan Hoedeman, Het Parool, 23 maart 2019, 07:00
‘Terwijl Nederland deze week wereldwijd op de geluksladder van de zesde naar de vijfde plaats steeg, maakte het Centraal Bureau voor de Statistiek bekend dat nog maar 3,4 procent van de beroepsbevolking werkloos is.
Er bestaat dus nu aantoonbaar een breuk tussen het onderzoek naar ‘gelukladders’ en naar ‘politiekbeleving’, die afgelopen een dieptepunt heeft bereikt en die nog steviger bevestigd kan worden tijdens #EP2019 die in mei wordt gehouden. Tenzij de bevolking nu wakker is geschud en zich realiseert dat het conservatieve radicalisme van Baudet geen oplossing is voor de toekomst. Alleen al vanwege de grote meerderheidsopvatting onder de klimaatwetenschappers die de noodklok hebben geluid.
En dat de bevolking bewijsbaar voor die waarschuwingen zo’n angst heeft ontwikkeld dat de politiek nu verder wordt bepaald door angst fobieën. Maar omdat iedere politieke revolutie is begonnen met verschijnselen van de huidige chaos, groeit er ook iets nieuws als we nu bevrijd worden van dat idiote tweekamerstelsel van ons. Daar begint de hervorming door ons politieke bestel. En zoveel mogelijk directe democratie.
‘Dat percentage is sinds 2001 niet meer zo laag geweest. Dat was precies achttien jaar geleden, toen Pim Fortuyn een stem gaf aan het onbehagen van veel Nederlandse kiezers.
Die lage werkloosheid heeft dus niet geresulteerd in betere lonen en dat betekent dat het huidige mechanisme van loonvorming niet meer werkt, zoals de Franse gele hesjes hebben bewezen, met goed bedoelde vuile-diese-taksen, maar zonder van de rijke Franse klassen een bijdrage te vragen.
‘De situatie van nu is op meerdere gebieden te vergelijken met die van toen. Net als nu klotste het geld tegen de plinten en had het kabinet een enorm overschot. Net als nu was de internationale politieke situatie onzeker. Toen door de aanslagen van 11 september. Nu door het veranderende machtsevenwicht in de wereld, met de opkomst van China, de dreiging van Poetin en de aanstaande brexit.
Klopt!
“Ik heb een sterk gevoel van déjà vu,” zegt Mat Herben, die het politiek leiderschap van de LPF op zich nam na de moord op Pim Fortuyn. Hij wijst op het zeteltal dat Forum voor Democratie na de Provinciale Statenverkiezingen kan halen in de Eerste Kamer: dertien zetels. In de Tweede Kamer zou dat het dubbele aantal zijn. “Zesentwintig! Dat is precies hetzelfde als de LPF haalde in 2002.”
De geschiedenis herhaalt zichzelf niet, tenzij de deelnemers niet hebben geluisterd naar de signalen die de ‘natuur van het collectief’ heeft afgegeven. En dat lijkt nu zeker het geval te zijn. Iedere neutrale politieke waarnemer kan nu alle zwarte gaten in ons politieke bestel waarnemen. Op deze plaats heb ik veel getuigenissen hierover afgeleverd.
AquariusPolitiek 